پاورپوینت کامل باب حطه ۳۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل باب حطه ۳۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل باب حطه ۳۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل باب حطه ۳۴ اسلاید در PowerPoint :

از درهاى مسجدالاقصى و جایگاهى مقدس براى توبه در میان بنى‌اسرائیل.

حطه را در لغت، برگرفته از ریشه «ح ـ ط ـ ط» مى‌دانند.[۱] معانى گوناگون و در عین حال قابل جمعى که در واژه‌نامه‌هاى عربى براى ریشه یاد شده آمده است، نشان مى‌دهد که فرونهادن و پایین آوردن چیزى یا کسى از جاى و جایگاه بالاى آن، اعم از این که مادى یا معنوى باشد، اصلى‌ترین مؤلفه معنایى آن است.[۲]

از این‌ رو بر زمین نهادن بار چارپایان،[۳] تنزل مقام برداشتن بار و سنگینى تکلیف یا گناه از دوش انسان،[۴] پایین آمدن بهاى کالا[۵] و… از مصادیق گوناگون این معنا در کاربردهاى متفاوت آن است.

واژه حطّه، دوبار در قرآن آمده است. (سوره بقره/۲، ۵۸‌؛ سوره اعراف/۷،۱۶۱) عربى یا دخیل بودن آن از چالش هایى است که توجه واژه پژوهان قرآنى و مفسران را به خود معطوف ساخته است. دیدگاه مشهور فرهنگ نویسان عربى،[۶] واژه پژوهان قرآنى[۷] و نیز مفسران شیعه[۸] و سنى[۹] آن را عربى مى‌داند. در مقابل برخى از صاحب نظران، حطه را از واژگان دخیل مى‌شمارند با این تفاوت که فراء آن را نَبطى،[۱۰] سیوطى عبرى[۱۱] و برخى دیگر سُریانى مى‌دانند،[۱۲] چنان‌که تلاش شمارى از پژوهشگران اروپایى براى بدست دادن یک ریشه عبرى براى واژه یاد شده، حاکى از وحدت نظر آنان با سیوطى است، هر چند برخى به رغم پذیرش دخیل بودن، ریشه و خاستگاه حطّه را معماگونه خوانده و هیچ‌یک از ریشه‌هاى گفته شده را قانع کننده و پذیرفتنى نمى‌دانند.[۱۳]

نیامدن این واژه در برخى منابع مربوط به واژگان دخیل قرآن[۱۴] و نیز پراکندگى آراى صاحبان دیدگاه مقابل، مى‌تواند مؤیدى بر دیدگاه مشهور باشد.[۱۵] بنابر آنچه گفته شد به احتمال قریب به یقین حطّه از واژگان عربى و منقول به معناست؛[۱۶] اما از آنجا که گفتارى از بنى اسرائیلِ عبرى زبان را گزارش مى‌کند، شائبه غیرعربى بودن آن پدید آمده است.

ترکیب «باب حطّه» عیناً در قرآن نیامده بلکه نامى است که دست کم ساختار عربى آن پس از نزول قرآن و به سبب تقارن در کاربرد و نیز ارتباط «الباب» و «حطه» با یکدیگر پدید آمده است: «وَإِذْ قُلْنَا ادْخُلُوا هَذِهِ الْقَرْیَهَ فَکُلُوا مِنْهَا حَیْثُ شِئْتُمْ رَغَدًا وَادْخُلُوا الْبَابَ سُجَّدًا وَقُولُوا حِطَّهٌ نَغْفِرْ لَکُمْ خَطَایَاکُمْ وَسَنَزِیدُ الْمُحْسِنِینَ…». (سوره بقره/۲،۵۸) مشهور[۱۷] مفسران نخستین[۱۸] و نیز مفسران متأخر شیعه[۱۹] و سنى[۲۰] مراد از «القَریَه» را شهر بیت المقدس و برخى آیه «یقَومِ ادخُلوا الاَرضَ‌ المُقَدَّسَهَ الَّتى کَتَبَ اللّهُ لَکُم…» (سوره مائده/۵‌،۲۱) را مؤیّد آن دانسته‌اند.[۲۱]

برخى بر این باورند که فرمان ورود یاد شده در آیه مربوط به پس از رهایى بنى اسرائیل از وادى تیه است،[۲۲] در هر صورت دست کم این معناى سربسته را مى‌توان از آیه برداشت کرد که خداوند، بنى‌اسرائیل را فرمان داد که با حالتى خاص از درى معین وارد شده، عبارت مشخصى را بر زبان آورند تا خداوند از خطاهاى گذشته آنان درگذرد؛ اما گروهى با تغییر عبارت مورد نظر جمله‌اى تمسخرآمیز بر زبان آورده در نتیجه به عذاب الهى دچار آمدند: «فَبَدَّلَ الَّذینَ ظَلَموا قَولاً غَیرَالَّذى قیلَ لَهُم…» (سوره بقره/۲، ۵۹)؛ اما این که مراد از «البابَ» کدام در و «سُجَّداً» و «حِطَّهٌ» به چه معناست، مفسران به اختلاف گراییده‌اند. تفسیر آیه یاد شده از این نظر یکى از پرچالش‌ترین مباحث مفسران‌ است.

«ال» تعریف در «الباب» (سوره بقره/۲،۵۲‌؛ سوره اعراف/۷،۱۶۱) نشان مى‌دهد که بنى‌اسرائیل درِ یاد شده را کاملا مى‌شناخته‌اند؛ اما مفسران در تعیین مصداق آن اختلاف دارند. در برابر دیدگاه شمارى از مفسران شیعه[۲۳] و سنى[۲۴] که «الباب» را دروازه «القَریَه» مى‌دانند، اکثر قریب به اتفاق مفسّران نخست و متأخر،[۲۵] حتى مفسرانى که قریه را شهر «أریحا» گفته‌اند[۲۶] «الباب» را اشاره به یکى از درهاى بیت المقدس مى‌دانند؛[۲۷] با این توضیح که شمارى از این مفسران روشن نکرده‌اند که مرادشان از بیت المقدس، شهر قدس است یا مسجدالاقصى (معبد مقدس شهر)؛[۲۸] اما گروهى به صراحت درِ یاد شده را یکى از درهاى مسجدالاقصى خوانده‌اند.[۲۹]

ظاهر عبارت برخى نیز همین را مى‌رساند.[۳۰] ظاهر آیه و فاصله میان دو بار فرمان به داخل شدن، مؤید این دیدگاه است زیرا از آن برمى‌آید که باید دو ورود انجام مى‌گرفت: یک‌بار ورود به شهر قدس و بار دیگر از درِ مسجد‌الاقصى.[۳۱]

این دسته از مفسران در تطبیق درِ یاد شده با یکى از درهاى چندگانه مسجد و معبد مقدس اختلاف دارند. باب حطه از سوى برخى چون ابن‌عباس، درِ قُبه‌اى (صخره‌مقدس) که حضرت موسى علیه السلام و بنى‌اسرائیل به سوى آن نماز مى‌گزاردند[۳۲] و نیز درِ بیت ایلیا[۳۳] ـ‌ نام یکى از پیامبران بنى‌اسرائیل[۳۴] که در مسجدالاقصى، غرفه‌اى براى عبادت داشت‌ ـ شناسانده شده است.

برخى به صراحت[۳۵] و برخى دیگر به احتمال،[۳۶]