پاورپوینت کامل ابراهیم بن محمد اشعری قمی ۲۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ابراهیم بن محمد اشعری قمی ۲۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ابراهیم بن محمد اشعری قمی ۲۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ابراهیم بن محمد اشعری قمی ۲۹ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ولادت و نسب
۲ علم آموزی
۳ استادان حدیث
۴ تدریس
۵ تألیفات
۶ گرایش روایتی
۷ گزیده‌ای از روایات

۷.۱ بلا و منزلت مؤمن
۷.۲ وفات ابوطالب و هجرت پیامبر صلی الله علیه و آله
۷.۳ موعظه بلیغ
۷.۴ شک در نماز
۷.۵ کمک به برادر دینی اندازه دارد

۸ پانویس
۹ منابع

ولادت و نسب

ابراهیم بن محمد اشعری قمی در اوایل نیمه دوم، از سده دوم هجری در قم دیده به جهان گشود. از این جهت که ابراهیم از تبار خاندان اشعری است و در شهر قم به دنیا آمده، به نام اشعری قمی ‌‌مشهور است. از زندگی و چگونگی حالات پدرش چیزی نمی‌‌دانیم ولی این نکته مسلم است که از خاندان اشعری است.[۱]

علم آموزی

ابراهیم کسب علم را در قم آغاز نمود؛ زیرا در این شهر دانشمندان و محدثان فراوانی زندگی می‌‌کردند. سپس به مدینه هجرت و محضر دو تن از امامان شیعه را در دو زمان درک کرد، حضرت امام موسی کاظم علیه‌السلام که در سال ۱۸۳ ق. به شهادت رسید و حضرت امام رضا علیه‌السلام که در سال ۲۰۳ ق. در طوس شهید شد. طبعاً توقف ابراهیم در مدینه، مدتی طول کشیده است. تمام ترجمه‌نویسان شیعی، از اواخر سده چهارم هجری – که روزگار نجاشی است – تا عصر اخیر که در دانش پرارزش رجال و رجال‌شناسی قلم زده‌اند، از او به عنوان صحابی این دو امام بزرگوار یاد نموده‌اند.

نجاشی چنین می‌‌نگارد: ابراهیم بن محمد اشعری قمی، از جناب امام کاظم و امام رضا علیها‌السلام روایت می‌‌کند، و ظاهر سخن ایشان این است که آن بزرگواران را ملاقات و از آنان روایت نقل می‌‌کند.[۲]
البته شیخ طوسی در رجال خویش، ابراهیم بن محمد اشعری را در ردیف راویانی قرار داده که مستقیماً از معصوم روایت نکرده‌اند. البته ثابت شده که این تقسیم شیخ طوسی، درست نیست؛ موردهای بسیاری هست که شیخ طوسی بعضی از راویان را در شمار اصحاب امامان معصوم علیهم‌السلام ذکر کرده؛ اما در بخش آخر کتابش از همان راویان به عنوان کسانی که از امام به گونه مستقیم، حدیث نقل نمی‌‌کنند، یاد کرده است. به اعتقاد برخی از محققان، چون بیشتر روایات ابراهیم بن محمد اشعری از امامان، با واسطه راویان نقل شده، شیخ طوسی تصور کرده که ایشان از معصوم حدیث نقل نکرده است.
گرچه سخن شیخ طوسی – در مورد بررسی اخباری که از ابراهیم در کتاب‌های روایتی موجود است – سخن درستی است؛ اما با توجه به سخن نجاشی که بزرگترین رجال شناس شیعه است، می‌‌توان دریافت که ابراهیم به طور مستقیم از امامان علیه‌السلام روایت نقل کرده؛ اما ممکن است آن روایات به دست ما نرسیده باشد. طبق تحقیق انجام شده، روایتی که ابراهیم بدون واسطه از امام نقل کند، به دست نیامد. نکته جالب‌تر این که بعضی از دانشمندان احتمال داده‌اند، ایشان و برادرش فضل، محضر امام صادق علیه‌السلام را نیز درک کرده‌اند.
شاهد این دسته از دانشمندان این سخن کشی است که آورده است: از ابن ابی عمیر، از ابراهیم بن محمد و برادرش فضل بن محمد نقل می‌‌کند که آن دو گفتند: چون خبر مرگ بکیر بن اعین – برادر زراره بن اعین – به حضرت امام صادق علیه‌السلام رسید، حضرت فرمود: به خدا قسم! اینک خداوند متعال، او را نزد رسول اکرم صلی الله علیه و آله و حضرت امیرمؤمنان امام علی علیه‌السلام قرار داد.[۳]
ظاهر این خبر این است که خود آنان این سخن را از امام علیه‌السلام شنیده‌اند. در همین راستا، سخن عالم معروف اهل سنت را هم می‌‌توان به عنوان تأیید برخی از محققان قرار داد.
ابن حجر می‌‌گوید: ابراهیم بن محمد اشعری قمی، از رجال شیعه است و او کسی است که از صادق علیه‌السلام و غیر ایشان حدیث نقل می‌‌کند.[۴]

استادان حدیث

او از بزرگان زمان خودش نقل حدیث کرده است از جمله:

ابویحیی الحناط؛
ابان بن عبدالملک؛
عبدالاعلی مولی آل سام؛
حمزه بن حُمران؛
عبید بن زراره؛
ثعلبه بن میمون؛
عبدالله بن بکیر؛
حذیفه بن منصور؛
فضل بن زکریا؛
حسن بن حذیفه؛[۵]
ابواسحاق طاهر.[۶]

تدریس

آن گونه که از ترجمه استادان او برمی‌‌آید – که بیشتر آنان از محدثان شیعی و اهل کوفه هستند – طبعاً این بزرگوار راهی آن دیار هم شده و روزگاری را در آن خطه به فراگیری آموزه‌های دینی پرداخته است. وی بعد از این تلاش چشمگیر در راستای یادگیری در جایگاه نشر حدیث قرار گرفته و ذخیره‌های دانش خود را به گروهی از علاقمندان دانش حدیث، انتقال داده است. به همین دلیل جمعی از محدثان نخبه شیعه به محضر این استاد روایت، شتافتند که نام آنان عبارت است از:

صفوان بن یحیی؛
ابن ابی عُمیر؛
عبدالله