پاورپوینت کامل آخِر (اسم الله) ۲۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آخِر (اسم الله) ۲۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آخِر (اسم الله) ۲۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آخِر (اسم الله) ۲۹ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ مفهوم آخر
۲ آخر از فروع اسم محیط
۳ اسم آخر در ادعیه
۴ پانویس
۵ منابع

آخر بر وزن فاعل و از ریشه (ا ـ خـ ـ ر) به معناى تأخر، در مقابل تقدّم است.[۱] این مادّه در فعل ثلاثى مجرّد کاربردى ندارد؛ امّا در باب‌هاى تفعیل، تفعّل، استفعال و نیز به شکل مؤنث «الاخره» و جمع سالم «آخرین» استعمال مى‌شود. واژه آخر در قرآن، فقط یک بار، به صورت اسمى از اسماى حسناى الهى بکار رفته است: «هُو الأوَّلُ والأخِرُ والظَّهِرُ و الباطِنُ و هُوَ بِکلِّ شىء عَلیمٌ». (سوره حدید/۵۷‌، ۳) آخر از اسماء و صفات ذاتى حق تعالى شمرده شده[۲] و به معناى مرجع و غایت اشیاء و ذات باقى و ابدى است و مانند دیگر اوصاف الهى، حکایت‌گر کمال وجودى حق تعالى، عین و متّحد با ذات مقدّس او است؛ چنان‌که این نسبت بین خود اوصاف ذاتى حق نیز وجود دارد؛ ذات حق همان‌گونه که آخر است، اوّل نیز هست و بین اولیّت و آخریّت حق تعالى هیچ‌گونه ناسازگارى یافت نمى‌شود؛ زیرا اولیّت او عین آخریتش و آخریت او عین اوّلیت او است[۳] و این معنا به خداوند متعالى اختصاص دارد؛ چنان‌که این اختصاص از حصر آیه «هو الأوَّلُ والأخِر» بدست مى‌آید.

آخر و اوّل از جهت مفهوم، متقابل و متفاوتند؛ امّا در مصداق و حقیقت عینى، نشان دهنده یک حقیقت و‌ متحد با هم و نیز متّحد با آن حقیقت هستند و به این اعتبار، اطلاق این دو اسم و صفت متقابل، مانند دیگر اسماى متقابل بر خداوند درست خواهد بود و به جهت غیرمحدود بودن آن ذات نامتناهى و وجود صرف بودن حق تعالى است که ذات مقدسش مجمع صفات متقابل مانند بسط و قبض، هدایت و ضلالت، اوّل و آخر و ظاهر و باطن است؛ از این‌ رو، برخى اطلاق این نوع اسما را به خصوص که صفت اشیاى محدود قرار مى‌گیرند، از قبیل جمع متقابلان و غیرقابل تصور دانسته‌اند.[۴] اهل عرفان، آخر را از امّهات اسما دانسته و اسم جامع آن‌ها را «اللّه» و «رحمن» مى‌دانند و معتقدند: هر چیز ابدى که انتهاى وجود نداشته باشد، مظهر اسم «آخر» خواهد بود؛[۵] لذا این اسم با سه اسم دیگر در آیه ۳ سوره حدید/۵۷ بر على‌ بن‌ ابى طالب که مظهر کامل اسماى الهى است، تطبیق شده است[۶] و در توضیح آن مى‌توان گفت: انسان کامل در تمام موجودات سریان و ظهور دارد و آن مظهر سریان و ظهور حق در تمام اشیا است و همین سریان، سر عینیّت اوّلیّت و آخریت و نیز سر انحصار اول و آخر و ظاهر و باطن بودن در خداوند است. امیرمؤمنان علیه السلام فرموده است: من قلم و لوح محفوظ و‌ عرش و کرسى و آسمان‌هاى هفت‌گانه و زمین‌ها‌هستم.[۷]

مفهوم آخر

مفسّران براى «الأخر» معانى متعددى را گفته‌اند. با دقت در همه اقوال، معانى عمده را مى‌توان دو معنا دانست:

۱. منتها و مرجع موجودات[۸] بازگشت هر موجودى به خداوند بوده و خداوند مقصود نهایى همه اشیااست؛[۹] از این‌رو موجودات تا به او واصل نشوند، به جستجو و حرکت خود ادامه مى‌دهند و پس از وصول به وى، آرامش و اطمینان مى‌یابند. این معنا با آیاتِ «و‌أنَّ إلى رَبِّکَ المُنتَهى» (سوره نجم/۵۳‌، ۴۲)، «إنَّ إلى‌ رَبِّکَ‌ الرُّجعى» (سوره علق/۹۶، ۸)، «ألا إلى اللّهِ تَصیرُ الأمورُ» (سوره شورى/۴۲، ۵۳)، «إلَیه یُرجَعُ الأَمرُ کُلُّه» (سوره هود/۱۱، ۱۲۳) و «…‌ارجِعى إلى رَبِّکِ راضیهً مَّرضیّهً» (سوره فجر/۸۹‌، ۲۸) هماهنگ‌ است.

علامه شعرانی (ره) در این مورد می گویند:

« آخر بودن خدا به زمان نیست زیرا که موجودات در آخرت فانی نمی شوند بلکه تا خدا هست آنها هم هستند.
آخر بودن به معنی علت غائی است چنان که اول بودن او به معنی علت فاعلی است ممکن ناقص است وجود خویش را از دیگری گرفته و آن دیگری هم از دیگری تا به خدای تعالی منتهی شود که همه وجود از او گرفته اند و او وجودش عین ذات است باز چون ممکن ناقص است پیوسته طالب کمال است و می کوشد تا به کامل نزدیک شود و منتهای سیر او غایت او است.
خداوند عالم جامع همه صفات کمال است و از او کاملتر نیست پس او سیر به کمال نمی کند و دیگران هر کس طالب کمالی است. می خواند خود را شبیه کاملی سازد بالاتر از خود و او کاملترین همه کاملان است پس او تعالی اول است و مبدء همه ممکنات و آخر است و غایت مقصود همه.
نظیر این گوئیم پیغمبر ما مثلاً آورنده دین اسلام است و هم غایت این دین است چون موجب هدایت مردم است به رضای الهی پس اول است و هر مؤمن می کوشد تا خود را در اطاعت امر الهی ش