توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل قیام ابن طباطبا در کوفه ۴۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل قیام ابن طباطبا در کوفه ۴۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل قیام ابن طباطبا در کوفه ۴۴ اسلاید در PowerPoint :

قیام ابن طباطبا و ابوالسرایا

‌قیام ابن طباطبا و ابوالسرایا، در سال ۱۹۹ هجری قمری توسط ابن طباطبا و ابوالسرایا علیه حکومت عباسیان شکل گرفت.
محمد بن ابراهیم معروف به ابن طباطبا از نسل امام حسن مجتبی (علیه‌السلام) با ابوالسرایا در کوفه قیام کرده و مردم کوفه که دوستدار اهل بیت (علیهم‌السلام) بودند با آنها بیعت کردند. رهبری قیام بر عهده ابن طباطبا و لشکرکشی‌ها و جنگ‌ها بر دوش ابوالسریا قرار گرفت. حکومت عباسیان حمله‌های متعددی علیه این قیام نمودند ولی با شکست مواجه شدند. در ابتدا این قیام قدرت خوبی به دست آورد و علویان بسیاری را به مناطق مختلف فرستادند ولی با درگذشت ابن طباطبا، این قیام روبه ضعف نهاد و با غلبه عباسیان بر ابوالسرایا و کشتن او، این قیام در سال ۲۰۰ هجری قمری به پایان رسید.

فهرست مندرجات

۱ – سبب قیام
۲ – انصراف از قیام
۳ – بیعت ابن طباطبا با ابوالسرایا
۴ – پیوستن مردم به ابن طباطبا
۵ – بیعت کوفیان با ابن طباطبا
۶ – جنگ‌های عباسیان علیه قیام
۶.۱ – والی کوفه
۶.۲ – زهیر بن مسیب
۶.۳ – عبدوس بن عبدالصمد
۷ – وفات ابن طباطبا
۸ – حکومت ابوالسرایا
۹ – جنگ هرثمه علیه ابوالسرایا
۱۰ – سرانجام ابوالسرایا
۱۱ – فهرست منابع
۱۲ – پانویس
۱۳ – منبع

سبب قیام

محمد بن ابراهیم بن اسماعیل بن ابراهیم بن حسن بن حسن بن علی ابن ابی‌طالب معروف به “ابن طباطبا” از خاندان امامان شیعه بود

[۱] ابن اثیر، علی بن محمد، الکامل فی التاریخ، ج۶، ص۳۰۴.

و سبب قیام او این بود که “نصر بن شبیب” که از شیعیان خاندان پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و مردی خوش‌عقیده بود و در جزیره سکونت داشت، برای انجام حج به حجاز آمد. چون به مدینه رسید از خاندان رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و کسانی که از آنها به جای مانده بودند تحقیقاتی به عمل آورد و با محمد بن ابراهیم آشنا شد. “نصر بن شبیب” به نزد محمد آمد و پس از سخنان مقدماتی، سخن از مظلومیت خاندان پیغمبر و غصب حقوقشان به دست مردم و حکومت به میان آورد و ادامه داد، تا چه وقت باید حق شما را پایمال کنند و شیعیان‌تان را تحت فشار قرار دهند و از این مقوله چندان سخن گفت که محمد بن ابراهیم را حاضر به قیام کرد و مکان قیام را در «جزیره» (شمال عراق) تعیین کردند.

[۲] ابوالفرج اصفهانی، على بن حسین، فرزندان ابوطالب، ص۲۷۰.

انصراف از قیام

نصر بن شبیب به دیار و شهر خود رفت و محمد بن ابراهیم طبق همان وعده به جزیره رفت و بر نصر وارد شد. نصر خانواده و عشیره خود را گرد آورد و جریان قیام را در راه یاری رساندن به محمد بن ابراهیم، را آشکار کرد. دسته‌ای پذیرفتند و دسته‌ای خودداری کردند و کار اختلاف میان آنها بالا کشید. بعد از پراکنده شدن آن جمع، یکی از عموزاده‌ها و نزدیکان نصر،

[۳] ابوالفرج اصفهانی، على بن حسین، فرزندان ابوطالب، ص۲۷۲.

در خلوت به نزد او رفته و به او گفت تو می‌خواهی چه بلایی بر سر خود و خاندانت بیاوری آیا تو چنین می‌پنداری که اگر قیام کردی خلیفه وقت تو را آزاد می‌گذارد و با تو کاری ندارد و او را از عواقب کارش ترساند.
نصر بن شبیب با شنیدن این سخنان، در تصمیمی که در مورد یاری محمد بن ابراهیم گرفته بود متزلزل گشت و مردد شد. از اینرو از محمد بن ابراهیم عذرخواهی کرد. محمد بن ابراهیم خشمناک شده از خانه او خارج شد و از آنجا به حجاز برگشت.

بیعت ابن طباطبا با ابوالسرایا

ابن طباطبا در راه بازگشت به حجاز، سر راه خود با “ابوالسرایا” برخورد کرد،

[۴] ابوالفرج اصفهانی، علی بن حسین، مقاتل الطالبیین، ص۳۴۶.

که از مخالفین حکومت عباسی بود و در نواحی «سواد» (کوفه) شورش کرده بود و علت شورش آن این بود که، در سپاه هرثمه (والی بغداد) شمشیر می‌زد، هرثمه در پردا‌خت‌ مواجب او تعلل می‌کند و این کار باعث خشم ابوالسرایا شد و از سپاه هرثمه جدا شد و با محمد بن ابراهیم بیعت کرد.

[۵] طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۸، ص۵۲۹.

محمد بن ابراهیم به او پیشنهاد کرد به کوفه برود و ابوالسرایا پذیرفت و قرار ملاقات و قیام را در کوفه گذاشتند. ابوالسرایا راهی کوفه شد و محمد بن ابراهیم نیز خود زودتر به کوفه رسید و در آنجا به تفحص حال مردم پرداخت.

[۶] ابوالفرج اصفهانی، على بن حسین، فرزندان ابوطالب، ص۲۷۴.

پیوستن مردم به ابن طباطبا

مامون، “طاهر بن حسین” (والی خراسان) را از کار ولایت‌هایی که فتح کرده بود بازداشت و “حسن بن سهل” را به آنجا فرستاد به این دلیل مردم در عراق به این برداشت رسیدند که فضل بن سهل (وزیر مامون) بر مامون تسلط یافته و تمام اختیارات را در دست گرفته، و او را از سرداران و اهل بیتش دور نگه داشت است. از اینرو بنی‌هاشم، خشمگین شدند و بر حسن بن سهل گستاخ شده بودند

[۷] ابن اثیر، علی بن محمد، تاریخ بزرگ ایران و اسلام، ترجمه الکامل، ج۱۰، ص۲۴۹.

و زبان به بدگویی او گشودند،

[۸] ابن خلدون، عبدالرحمان بن محمد، تاریخ ابن‌ خلدون، ج۳، ص۳۰۳.

دست به شورش زده و به محمد بن ابراهیم پیوستند.

[۹] ابن طباطبا، محمد بن علی، تاریخ فخری، ص۵۶۳۱.

بیعت کوفیان با ابن طباطبا

در روز موعودی که با ابوالسرایا وعده دیدار، در کوفه گذارده بود از کوفه بیرون آمد و دعوت خود را آشکار کرد، ابوالسرایا وقتی به نزدیکی کوفه رسید، پیش محمد بن ابراهیم آمد و به او گفت‌ ای فرزند رسول خدا چرا اینجا ایستاده‌ای چرا به شهر کوفه حمله نمی‌کنی؟ محمد بن ابراهیم به تشویق ابوالسرایا داخل شهر شد

[۱۰] ابوالفرج اصفهانی، على بن حسین، فرزندان ابوطالب، ص۲۸۰.

و برای مردم خطبه‌ای ایراد کرد. و مردم را به سوی بیعت به «الرضا من آل محمد» خواند و به کتاب خدا و سنت پیامبرش و امر به معروف و نهی از منکر و عمل به کتاب خدا دعوت نمود. خطبه محمد که به پایان رسید مردم یکسره برای بیعت با او ازدحام کردند.

[۱۱] ابوالفرج اصفهانی، علی بن حسین، مقاتل الطالبیین، ص۳۴۸.

جنگ‌های عباسیان علیه قیام

با آغاز قیام، حکومت عباسی جنگ‌هایی در مقابله این قیام برپا کردند که اکثرا با شکست مواجه گردید.

والی کوفه

محمد بن ابراهیم شخصی را به سوی “فضل بن عباس” (که از طرف خلفای عباسی والی کوفه بود) فرستاد و او را به بیعت با خویش دعوت کرد و از او خواست تا به اسلحه و قوا وی را کمک کند. ولی او این تقاضا را رد کرد و به جنگ با محمد آماده شد. محمد که از جریان آگاه شد ابوالسرایا را به جنگ فضل بن عباس فرستاد و به او گفت تا زمانی که فضل جنگ را آغاز نکرده وی از حمله خوداری کند. سرانجام در این جنگ سپاه فضل شکست خورد و همراهان ابوالسرایا سپاه فضل را غارت کردند اما ابوالسرایا از این کار جلوگیری کرد.

[۱۲] یعقوبی، احمد بن ابی‌یعقوب، تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۷۸۰.

زهیر بن مسیب

فضل بن عباس بعد از شکست خوردن، به بغداد، نزد “حسن بن سهل” (والی بغداد) فرار کرد و جر