توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل غزوه حمراءالاسد ۱۰۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۰۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل غزوه حمراءالاسد ۱۰۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل غزوه حمراءالاسد ۱۰۰ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل غزوه حمراءالاسد ۱۰۰ اسلاید در PowerPoint

حمراء‌الاسد نام منطقه‌ای در مسیر مدینه به مکه است که حدود هشت میل

[۱] بکری‌اندلسی، عبدالله بن عبدالعزیز، معجم مااستعجم، ج۲، ص۴۶۸.

[۲] حموی، یاقوت، معجم‌البلدان، ج۲، ص۳۰۱، بیروت، دار صادر، ۱۹۹۵، دوم.

(۱۵ کیلومتر) از مدینه فاصله دارد. لشکرکشی پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) به این منطقه پس از نبرد احد به غزوه«حمراء الاسد» معروف شده است.

[۳] ابن سعد، محمد، الطبقات‌الکبری، ج۲، ص۳۷، تهران، فرهنگ و‌اندیشه، ۱۳۷۴.

[۴] طبری، محمدبن جریر، تاریخ الطبری، ج۲، ص۵۳۵.

[۵] بیهقی، ابوبکر، دلائل‌النبوه، ج۳، ص۳۱۴، بیروت، دارالکتب العلمیه، ۱۴۰۵، اول.

فهرست مندرجات

۱ – تاریخ وقوع غزوه
۲ – هدف از غزوه
۳ – دستور نظامی پیامبر
۴ – ارزیابی دو طایفه روایات
۵ – شمارهمراهان به روایت دیگر
۶ – جمع بین دو قول
۷ – اطاعت نظامی مجروحان از پیامبر
۸ – رایزنی مشرکان در مورد حمله مجدد
۹ – برخی از تاکتیک های نظامی پیامبر
۱۰ – تهدی نظامی ابوسفیان
۱۱ – مجازات قاتل حمزه در جنگ
۱۲ – تاریخ بازگشت از غزوه
۱۳ – شان نزول آیات غزوه حمراء الاسد
۱۴ – آثار روانی شکست مشرکان
۱۵ – منابع جهت استفاده بیشتر
۱۶ – عناوین مرتبط
۱۷ – پانویس
۱۸ – منبع

تاریخ وقوع غزوه

این غزوه، یکشنبه ۸ شوال سال سوم هجری، یک روز پس از غزوه احد در هشت یا ده میلی مدینه، در راه وادی عقیق به مکه و در سه میلی ذی‌الحلیفه روی داد.

[۶] حمیری، ابن هشام، السیره النبویه، ج۳، ص۶۱۶.

[۷] ابن‌سعد، محمد، طبقات الکبری، ج۲، ص۴۹ .

[۸] حربی، ابراهیم‌ بن اسحاق، المناسک‌ و اماکن طرق‌ الحج‌ و معالم‌الجزیره، ص۴۴۰.چاپ حمد جاسر، ریاض ۱۴۰۱/۱۹۸۱.

به دلیل اختلاف نظر درباره زمان نبرد احد، زمان غزوه حمراء‌الاسد را نیز به اختلاف هشتم

[۹] واقدی، محمد بن عمر، المغازی، ج۱، ص۳۳۴، بیروت، موسسه الاعلمی‌للمطبوعات، ۱۴۰۹، سوم.

[۱۰] ابن سعد، محمد، الطبقات‌الکبری، ج۲، ص۳۷، تهران، فرهنگ و‌اندیشه، ۱۳۷۴.

[۱۱] بلاذری، احمد بن یحیی، انساب‌الاشراف، ج۱ ص۳۳۸، بیروت، موسسه الاعلمی، اول، ۱۳۹۴.

یا پانزدهم

[۱۲] طبری، محمدبن جریر، تاریخ الطبری، ج۲، ص۵۳۴.

[۱۳] بغدادی، محمد بن حبیب، المحبر، ص۱۱۳، بیروت، دارالافاق الجدیده، بی تا.

[۱۴] ابن کثیر دمشقی، اسماعیل، البدایه و النهایه، ج۴، ص۴۹، بیروت، دارالفکر، ۱۴۰۷.

شوال گزارش کرده‌اند.
هر چند نبرد احد در آغاز به نفع مسلمانان پیش رفت؛ ولی در پایان به شهادت جمعی از آنان و پیروزی قریش انجامید. قریشیان پس از نبرد، سال آینده را برای رویارویی بعدی معین کردند و سپس به سمت مکه به راه افتادند؛ اما در نخستین منزلگاه با مشورت و گفت و گو به این نتیجه رسیدند که باید به مدینه باز گردند و کار مسلمانان را همین‌جا یکسره کنند. آن‌ها در «روحاء» در دو منزلی مدینه

[۱۵] مقدسی، محمد بن احمد، احسن التقاسیم، ص۱۰۶، قاهره، مکتبه مدبولی، ۱۴۱۱، سوم.

[۱۶] حمیری، محمد بن عبدالنعیم، الروض المعطار، ص۲۷۷، بیروت مکتبه لبنان، ۱۹۸۴، دوم.

[۱۷] بکری‌اندلسی، عبدالله بن عبدالعزیز، معجم مااستعجم، ج۲، ص۶۸۱، بیروت، عالم الکتب، ۱۴۰۳، سوم.

(سی یا چهل میلی مدینه)

[۱۸] حمیری، محمد بن عبدالنعیم، الروض المعطار، ص۲۷۷، بیروت مکتبه لبنان، ۱۹۸۴، دوم.

[۱۹] بکری‌اندلسی، عبدالله بن عبدالعزیز، معجم مااستعجم، ج۲، ص۶۸۱، بیروت، عالم الکتب، ۱۴۰۳، سوم.

[۲۰] بغدادی، صفی‌الدین، مراصد الاطلاع، ج۲، ص۶۳۷، بیروت دارالجیل، ۱۴۱۲، اول.

[۲۱] حموی، یاقوت، معجم‌البلدان، ج۳، ص۷۶.

اردو زدند. برخی از بزرگان آن‌ها مانند صفوان بن امیه با این اقدام مخالف بودند؛ زیرا به پیروزی خود اطمینان نداشتند.

[۲۲] واقدی، محمد بن عمر، المغازی، ج۱، ص۳۳۹، بیروت، موسسه الاعلمی‌للمطبوعات، ۱۴۰۹، سوم.

[۲۳] حمیری، ابن هشام، السیره النبویه، ج۳، ص۶۱۷.

[۲۴] ابن سعد، محمد، الطبقات‌الکبری، ج۲، ص۳۸، تهران، فرهنگ و‌اندیشه، ۱۳۷۴.

به نظر می‌رسد، پیامبر نیز احتمال بازگشت آنان را بعید نمی‌دانسته است. از این‌رو فردای نبرد احد تصمیم گرفت سپاه دشمن را تعقیب کند.

[۲۵] ابن عبدالبر، یوسف بن عبدالله، الاستیعاب، ج۳، ص۱۴۲۸، بیروت، دارالجیل، اول، ۱۴۱۲.

[۲۶] ابن اثیر، عزالدین، الکامل، ج۲، ص۱۶۴، ترجمه ابوالقاسم حالت و عباس خلیلی، تهران، موسسه مطبوعاتی علمی، ۱۳۷۱.

بنابر گزارش‌هایی مخبرانی، تصمیم قریش را به اطلاع پیامبر رسانده‌اند.

[۲۷] بیهقی، ابوبکر، دلائل‌النبوه، ج۳، ص۳۱۳، بیروت، دارالکتب العلمیه، ۱۴۰۵، اول.

[۲۸] ابن کثیر دمشقی، اسماعیل، البدایه و النهایه، ج۴، ص۴۸، بیروت، دارالفکر، ۱۴۰۷.

با توجه به فاصله دو منزلی روحاء با مدینه به نظر می‌رسد، اقدام پیامبر پیش‌گیرانه بوده و سپس با اطلاعاتی که (توسط مخبران) به ایشان رسیده، مشخص شده که پیش بینی‌ها مطابق با واقع است. پیامبر چند تن آشنا به منطقه را، برای ردیابی دشمن اعزام کرد.

[۲۹] واقدی، محمد بن عمر، المغازی، ج۱، ص۳۳۷، بیروت، موسسه الاعلمی‌للمطبوعات، ۱۴۰۹، سوم.

[۳۰] ابن سعد، محمد، الطبقات‌الکبری، ج۲، ص۳۸، تهران، فرهنگ و‌اندیشه، ۱۳۷۴.

بر اساس روایت مغازی سران اوس و خزرج (احتمالا برای محافظت از پیامبر) شب پس از احد را در مسجد خوابیدند. پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) بعد از نماز صبح یکشنبه،

[۳۱] واقدی، محمد بن عمر، المغازی، ج۱، ص۳۳۴، بیروت، موسسه الاعلمی‌للمطبوعات، ۱۴۰۹، سوم.

[۳۲] ابن سعد، محمد، الطبقات‌الکبری، ج۲، ص۳۷، تهران، فرهنگ و‌اندیشه، ۱۳۷۴.

از بلال خواست تا اعلام کند سپاه دوباره سازماندهی شود

[۳۳] واقدی، محمد بن عمر، المغازی، ج۱، ص۳۳۴، بیروت، موسسه الاعلمی‌للمطبوعات، ۱۴۰۹، سوم.

[۳۴] ابن سعد، محمد، الطبقات‌الکبری، ج۲، ص۳۷، تهران، فرهنگ و‌اندیشه، ۱۳۷۴.

[۳۵] طبری، محمدبن جریر، تاریخ الطبری، ج۲، ص۵۳۴.

هدف از غزوه

هدف پیامبر از این غزوه، که به فرمان خدا صورت گرفت

[۳۶] آل عمران/سوره ۳،آیه ۱۷۴-۱۷۲.

[۳۷] قمی، علی‌بن ابراهیم، تفسیرالقمی، ذیل آیات ۱۷۴-۱۷۲ سوره آل عمران. بیروت ۱۴۱۲/۱۹۹۱.

[۳۸] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع‌البیان فی تفسیرالقرآن، ذیل آیات ۱۷۴-۱۷۲ سوره آل عمران، چاپ هاشم رسولی محلاتی و فضل‌اللّه یزدی طباطبائی، بیروت ۱۴۰۸/۱۹۸۸.

، آن بود که مشرکان را از ادامه جنگ و حمله به مدینه بترساند و باز دارد و قوّت و قدرت مسلمانان را به دشمن نشان دهد و بفهماند که زخم و شکستی که در غزوه احد به آنان وارد شده، عزم و اراده‌شان را از مقابله با دشمن سست نکرده‌ است.

[۳۹] حمیری، ابن هشام، السیره النبویه، ج۳، ص۶۱۵.

سخن پیامبر اکرم هنگام بسیج مسلمانان نیز از این مطلب حکایت دارد: «… فَاِنَّهُ اَنْکی لِلْعَدوِّ و اَبْعَدُ لِلسَّمع» (پس آن برای دشمن زیان‌آورتر است و آوازه‌ای بیشتر و پردامنه‌تر دارد،

[۴۰] طبری، محمد بن جریر، جامع البیان، ذیل آل عمران، آیه ۱۷۲.

[۴۱] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع‌البیان فی تفسیرالقرآن، ذیل آل عمران، آیه ۱۷۲، چاپ هاشم رسولی محلاتی و فضل‌اللّه یزدی طباطبائی، بیروت ۱۴۰۸/۱۹۸۸.

براساس گزارشی دیگر، رسول خدا چون خبر یافت که مشرکان در رَوحاء از بازگشت به مدینه سخن می‌گویند، مسلمانان را برای تعقیب دشمن فراخواند.

[۴۲] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع‌البیان فی تفسیرالقرآن، ذیل آل عمران،آیه ۱۷۲، چاپ هاشم رسولی محلاتی و فضل‌اللّه یزدی طباطبائی، بیروت ۱۴۰۸/۱۹۸۸.

[۴۳] شمس شامی، محمد بن ‌یوسف، سبل‌الهدی و الرّشاد فی سیره خیرالعباد، ج۴، ص۴۴۱-۴۳۹-۴۳۸، چاپ ابراهیم ترزی و عبدالکریم عزباوی، قاهره ۱۴۱۱/ ۱۹۹۰.

دستور نظامی پیامبر

پیامبر اکرم پس از نماز صبح، در حالی که مجروحان غزوه احد مشغول مداوای جراحات خود بودند، به بِلال فرمود که ندا دهد: پیامبر دستور می‌دهد دشمن را تعقیب کنید و جز کسانی که دیروز در جنگ حضور داشتند کسی نباید با ما (از مدینه) خارج شود

[۴۴] واقدی، محمدبن عمر، المغازی، ج۱، ص۳۳۴.

[۴۵] ابن‌سعد، محمد، طبقات الکبری، ج۲، ص۴۹.

روایت دیگر حاکی از این است که پیامبر تنها به کسانی که در غزوه احد زخم برداشته بودند، فرمان و رخصت داد وی را در این لشکرکشی همراهی کنند.

[۴۶] قمی، علی‌بن ابراهیم، تفسیرالقمی، ذیل آیات ۱۷۴-۱۷۲ سوره آل عمران. بیروت ۱۴۱۲/۱۹۹۱.

تنها کسانی را مجاز به حضور دانست که در غزوه احد حضور داشتند.

[۴۷] واقدی، محمد بن عمر، المغازی، ج۱، ص۳۳۴، بیروت، موسسه الاعلمی‌للمطبوعات، ۱۴۰۹، سوم.

[۴۸] ابن سعد، محمد، الطبقات‌الکبری، ج۲، ص۳۷، تهران، فرهنگ و‌اندیشه، ۱۳۷۴.

[۴۹] طبری، محمدبن جریر، تاریخ الطبری، ج۲، ص۵۳۴.

جابر بن عبدالله انصاری تنها کسی بود که در غزوه احد شرکت نداشت؛ اما اجازه یافت در غزوه حمراء‌الاسد شرکت کند. پدر جابر در جنگ احد به او دستور داده بود برای مراقبت از خواهرانش در مدینه بماند.

[۵۰] واقدی، محمد بن عمر، المغازی، ج۱، ص۳۳۶، بیروت، موسسه الاعلمی‌للمطبوعات، ۱۴۰۹، سوم.

[۵۱] ابن سعد، محمد، الطبقات‌الکبری، ج۲، ص۳۸ ۳۷، تهران، فرهنگ و‌اندیشه، ۱۳۷۴.

[۵۲] طبری، محمدبن جریر، تاریخ الطبری، ج۲، ص۵۳۴.

بخشی از فراخوانده شدگان، مجروحان نبرد احد بودند

[۵۳] بلاذری، احمد بن یحیی، انساب‌الاشراف، ج۱ ص۳۳۸، بیروت، موسسه الاعلمی، اول، ۱۳۹۴.

و مداوای آن‌ها به زمان طولانی‌تری نیاز داشت، و از این‌رو حرکت سپاه مسلمانان قدری دشوار بود. با این حال مسلمانان پس از اطلاع از دستور پیامبر آماده حرکت شدند. طوایفی چون بنی عبدالاشهل و بنی‌سلمه(که بیشترین تلفات را داده بودند) با بیشترین تعداد زخمیان در نبرد حمراء‌الاسد شرکت کردند.

[۵۴] واقدی، محمد بن عمر، المغازی، ج۱، ص۳۳۵، بیروت، موسسه الاعلمی‌للمطبوعات، ۱۴۰۹، سوم.

ارزیابی دو طایفه روایات

طبق روایت نخست، از هفتصد تن لشکریان مسلمان در احد، بیش از هفتاد تن به شهادت رسیدند

[۵۵] واقدی، محمدبن عمر، المغازی، ج۱، ص۳۰۰، چاپ مارسدن جونز، لندن ۱۹۶۶.

[۵۶] ابن سعد، محمد، طبقات الکبری، ج۲، ص۴۳-۴۲-۳۹.

و همه باقی‌ماندگان، در حمراءالاسد شرکت کردند.

[۵۷] ابن‌کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایه و النهایه، ج۲، جزء۴، ص۵۲-۵۱، چاپ احمد ابوملحم و دیگران، بیروت ۱۴۰۵/۱۹۸۵.

شمارهمراهان به روایت دیگر

به روایات دیگر، شمار همراهان پیامبر در این غزوه شصت

[۵۸] مقدسی، مطهربن طاهر، البدء و التاریخ، ج۴، ص۲۰۵، چاپ کلمان هوار، پاریس ۱۸۹۹۱۹۱۹، چاپ افست تهران ۱۹۶۲.

یا هفتاد تن

[۵۹] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع‌البیان فی تفسیرالقرآن، ذیل آل عمران، آیه ۱۷۲، چاپ هاشم رسولی محلاتی و فضل‌اللّه یزدی طباطبائی، بیروت ۱۴۰۸/۱۹۸۸.

[۶۰] کرمانی، محمدبن یوسف، صحیح ابی‌عبداللّه البخاری بشرح الکرمانی، ج۱۶، ص۱۲-۱۱، بیروت ۱۴۰۱/۱۹۸۱.

، یعنی حدود تعداد مجروحان احد، بوده است

[۶۱] عاملی، جعفر مرتضی، الصحیح من سیره النبی الاعظم صلی‌اللّه‌علیه‌وآله‌وسلم، ج۴، ص۳۳۵، قم ۱۴۰۳.

آیه۱۷۲ سوره آل‌عمران و گفتار پیامبر (اَلاعِصابهٌ تشدّ لامراللّه تطلب عدوّها فانها انکی (انکأ) للعدو وابعد للسمع)، قول دوم را تأیید می‌کند.

[۶۲] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع‌البیان فی تفسیرالقرآن، ذیل آل عمران، آیه ۱۷۲-۱۷۴، چاپ هاشم رسولی محلاتی و فضل‌اللّه یزدی طباطبائی، بیروت ۱۴۰۸/۱۹۸۸.

با توجه به تعداد شهدای احد می‌توان گفت که در نبرد حمراء‌الاسد حدود ششصد و‌ اندی شرکت کرده‌اند. برخی منابع حدیثی چون صحیح بخاری، به خطا تعداد سپاه حمراء‌الاسد را هفتاد تن دانسته‌اند.

[۶۳] بخاری، محمد بن اسماعیل، صحیح بخاری، ج۵، ص۳۸، بیروت، دارالفکر، ۱۴۱۰.

[۶۴] ابن کثیر دمشقی، اسماعیل، البدایه و النهایه، ج۴، ص۵۰، بیروت، دارالفکر، ۱۴۰۷.

جمع بین دو قول

شمس شامی

[۶۵] شمس شامی، محمد بن ‌یوسف، سبل‌الهدی و الرّشاد فی سیره خیرالعباد، ج۴،ص۴۴۷، چاپ ابراهیم ترزی و عبدالکریم عزباوی، قاهره ۱۴۱۱/ ۱۹۹۰.

کوشیده است میان این دو قول را جمع کند.
روایت ضعیفی نیز می‌گوید که پیامبر از میان حاضرانِ در احد و کسانی که در آنجا حضور نیافتند، لشکری به این غزوه برد.

[۶۶] بلاذری، احمدبن یحیی، انساب الاشراف، ج۱، ص۴۰۳، چاپ محمود فردوس‌عظم، دمشق ۱۹۹۶ـ۲۰۰۰.

اطاعت نظامی مجروحان از پیامبر

به هر روی، زخمیان احد از پیامبر فرمان‌برداری کردند و سلاح برداشتند. از آن میان، چهل تن از بنی‌سَلَمه، که بیش از دیگران متحمل جراحات شده بودند، به پیامبر پیوستند و به صف ایستادند.
برخی همچون عبداللّه‌بن سهل و برادرش رافع، که مَرکبی نداشتند، افتان و خیزان خود را به پیامبر رساندند.
تنها جابربن عبداللّه با آنکه در احد حضور نداشت، با اجازه پیامبر همراه لشکر شد.

[۶۷] واقدی، محمدبن عمر، المغازی، ج۱، ص۳۳۶-۳۳۴، چاپ مارسدن جونز، لندن ۱۹۶۶.

پیامبر پرچمش را که از روز احد بسته مانده بود به علی (علیه‌السلام) (و به قولی به ابوبکر) سپرد و خود با وجود زخمهای فراوان، به مسجد رفت و نماز گزارد، سپس جامه رزم پوشید و به سمت دشمن حرکت کرد. (در ماه شوال، ۳۲ ماه پس از هجرت)

[۶۸] واقدی، محمدبن عمر، المغازی، ج۱، ص۳۳۷-۳۳۴، چاپ مارسدن جونز، لندن ۱۹۶۶.

[۶۹] طبرسی، فضل‌بن حسن، اعلام الوری باعلام الهدی، ج۱، ص۱۸۴-۱۸۳، قم ۱۴۱۷.

[۷۰] ابن‌شهرآشوب، محمد بن علی، مناقب آل ابی‌طالب، ج۱، ص۱۶۷، نجف ۱۹۵۶.

[۷۱] ابن سعد، محمد، الطبقات‌الکبری، ج۲، ص۳۸، تهران، فرهنگ و‌اندیشه، ۱۳۷۴.

[۷۲] ابن جوزی، ابوالفرج عبدالرحمن، المنتظم، ج۳، ص۱۲۷، بیروت، دارالکتب العلمیه، ۱۴۱۴، اول.

[۷۳] ابن سعد، محمد، الطبقات‌الکبری، ج۲، ص۳۷، تهران، فرهنگ و‌اندیشه، ۱۳۷۴.

مسلمانان در حمراء‌الاسد در هشت میلی مدینه

[۷۴] حموی، یاقوت، معجم‌البلدان، ج۲، ص۳۰۱، بیروت، دار صادر، ۱۹۹۵، دوم.

[۷۵] بکری‌اندلسی، عبدالله بن عبدالعزیز، معجم مااستعجم، ج۱، ص۴۶۸، بیروت، عالم الکتب، ۱۴۰۳، سوم.

اردو زدند.

[۷۶] واقدی، محمد بن عمر، المغازی، ج۱، ص۳۳۸، بیروت، موسسه الاعلمی‌للمطبوعات، ۱۴۰۹، سوم.

[۷۷] ابن سعد، محمد، الطبقات‌الکبری، ج۲، ص۳۸، تهران، فرهنگ و‌اندیشه، ۱۳۷۴.

[۷۸] بیهقی، ابوبکر، دلائل‌النبوه، ج۳، ص۳۱۵، بیروت، دارالکتب العلمیه، ۱۴۰۵، اول.

بر این اساس حداقل فاصله اردوگاه پیامبر با اردوگاه قریش بیست و‌ اندی میل خواهد بود. راهنمای پیامبر تا حمراء الاسد ثابت بن ضحاک بود.

[۷۹] ابن عبدالبر، یوسف بن عبدالله، الاستیعاب، ج۱، ص۲۰۵، بیروت، دارالجیل، اول، ۱۴۱۲.

[۸۰] عسقلانی، ابن حجر، الاصابه فی تمییز الصحابه، ج۱، ص۵۰۷.

در حمراء‌الاسد پیامبر با جنازه دو تن از پیشاهنگانی که گسیل داشته بود، مواجه شد و آن‌ها را همان جا دفن کرد.

[۸۱] واقدی، محمد بن عمر، المغازی، ج۱، ص۳۳۷، بیروت، موسسه الاعلمی‌للمطبوعات، ۱۴۰۹، سوم.

[۸۲] ابن سعد، محمد، الطبقات‌الکبری، ج۲، ص۳۸، تهران، فرهنگ و‌اندیشه، ۱۳۷۴.

[۸۳] ابن سیدالناس، محمد بن محمد، عیون الاثر، ج۲، ص۵۴، بیروت، دارالقلم، ۱۴۱۴، اول.

پیامبر سه تن از بنی‌اَسلَم را، به منزله طلیعه، در پی دشمن فرستاد، اما دو تن از ایشان را مشرکان به شهادت رساندند.

رایزنی مشرکان در مورد حمله مجدد

مشرکان درباره حمله مجدد به مدینه رایزنی می‌کردند، لیکن صفوان‌بن امیه آنان را از خشم و انتقام مسلمانان برحذر داشت و هشدار داد که ممکن است این بار شکست بخورند. پس، مشرکان به راه خود ادامه دادند و در روحاء فرود آمدند. رسول خدا و یارانش نیز به حمراءالاسد رسیدند و آنجا اردو زدند.

برخی از تاکتیک های نظامی پیامبر

به دستور پیامبر شبها آتش می‌افروختند.

[۸۴] واقدی، محمد بن عمر، المغازی، ج۱، ص۳۳۸، بیروت، موسسه الاعلمی‌للمطبوعات، ۱۴۰۹، سوم.

[۸۵] ابن سعد، محمد، الطبقات‌الکبری، ج۲، ص۳۸، تهران، فرهنگ و‌اندیشه، ۱۳۷۴.