توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عتبه الکتبه ۴۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عتبه الکتبه ۴۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل عتبه الکتبه ۴۰ اسلاید در PowerPoint :

عتبه الکتبه (کتاب)

عتبه الکتبه، نوشته علی بن احمد منتجب الدین بدیع، تصحیح محمد قزوینی و عباس اقبال آشتیانی می‌باشد. این کتاب، جنگی از «مراسلات» دیوان سلطان سنجر سلجوقی و نمونه برجسته‌ای از «ترسل» و نامه نگاری درباری به زبان فارسی است.

فهرست مندرجات

۱ – معرفی اجمالی
۲ – ساختار کتاب
۳ – گزارش محتوا
۳.۱ – آموزه‌های عام سیاسی
۳.۲ – ویژگی‌های فرد برگزیده
۳.۳ – وظایف مسئولان
۳.۴ – پذیرش صاحب منصب
۴ – وضعیت کتاب
۵ – منابع مقاله
۶ – منبع

معرفی اجمالی

عتبه الکتبه، نوشته علی بن احمد منتجب الدین بدیع، تصحیح محمد قزوینی و عباس اقبال آشتیانی می‌باشد.
این کتاب، جنگی از «مراسلات» دیوان سلطان سنجر سلجوقی و نمونه برجسته‌ای از «ترسل» و نامه نگاری درباری به زبان فارسی است. ترسل از شغل‌های مهم دربارهای ایران گذشته به شمار می‌رفت و بر پایه سخن ابن ندیم در الفهرست، پیش از اسلام نیز وجود داشت. مکتوبات فراوانی از روزگار ساسانیان به فرمان شاه یا وزیر در قالب « منشور»، «فرمان حکومتی»، «فتح نامه»، «امان نامه» و… در دست است. سنجر، آخرین پادشاه سلجوقی (۱۱۵- ۲۵۵ ق) نیز که بر همه قلمرو شرق اسلامی تا عراق و شامات فرمان می‌راند، به مؤید الدوله، منتجب الدین بدیع اتابک جوینی، دبیر دبیرخانه و یکی از کاتبان و دبیران خوش قلمش امر کرد که «فرمان‌های حکومتی» این روزگار را بنویسد. وی آنها را کنار یک دیگر فراهم آورد و با افزودن مقدمه کوتاهی بر آنها، این کتاب را سامان داد. بر پایه حدس قزوینی، این کتاب میان ۸۲۵ تا ۸۴۵ هجری فراهم شده است.
بخش فراوانی از عتبه، فرمان‌های حکومتی را در باره نصب افراد گوناگون در بر دارد، اما افزون بر اینها، شماری از نامه‌های عادی با نثری ادبی نیز در آن هست. شاید هدف اصلی نویسنده، آموزش نامه نگاری بوده باشد. باری، این فرمان‌ها به مسائلی مانند امارت و ریاست شهرها، قضاوت، شغل تدریس، اوقاف، حسبه، خطیب، نیابت وزارت طغرا و نقابت سادات و… می‌پردازند.

ساختار کتاب

بخشی از آنچه در این فرمان‌ها آمده، از اندیشه‌های نویسنده یا اندیشه‌های سیاسی حاکم بر زمان وی و پاره‌ای دیگر از آن، دستورهای خود شاه یا وزیر او بوده است. این فرمان‌ها در قالب رسمی نامه نگاری یا فرمان نگاری ریخته می‌شد و دبیر بر پایه تخصص ادبی‌اش، از آیات قرآنی، احادیث، امثال یا کلمات حکیمانه آن را عرضه می‌کرد. عتبه نیز چنین ساختاری دارد.
آنچه از قلم نویسنده این کتاب در قالب ۶۴ مکتوب تراویده است، آشکارا اندیشه‌های حاکم بر دستگاه و درگاه شاهی را، باز می‌تابد و به همین دلیل، به رغم عبارت پردازی‌ها و لفاظی‌های فراوانش، از منابع بسیار ارزش مند برای پی بردن به فلسفه و اندیشه سیاسی و راه کارهای دینی- سیاسی آن روزگار برای اداره حکومت به
شمار می‌رود. آنچه تنها از دید اندیشه‌های عرضه شده در این فرمان‌ها مهم شمرده می‌شود، آمیختن دیدگاه‌های نظری و عملی با یک دیگر در باره سیاست است.

گزارش محتوا

درون مایه فرمان‌های این کتاب را به چهار دسته می‌توان بخش کرد:
۱. مقدمه‌ای کلی در باره دید و بینش سیاسی به ارتباط با دولت و حکومت و روابطش با مردم یا علما؛
۲. نام و ویژگی‌های شخصی و مدیریتی و دانش و تجربه امیر، قاضی، محتسب یا… ؛
۳. مسئولیت‌ها و تکلیف‌های نهاده شده بر دوش صاحب منصبان؛
۴. درخواست از مردم و دیگر طبقه‌ها و نهادهای دولتی و ملی برای پشتیبانی و پیروی از صاحبان مناصب.

آموزه‌های عام سیاسی

محتوای بخش نخست، نگرش عام کار گزاران دولت سلجوقی را در باره برخی از مهم‌ترین مفهوم‌های سیاسی آشکار می‌سازد. عبارت‌هایی که بر پایه سامان مشخصی، در آغاز بیشتر این فرمان‌ها وجود دارند، بر این دلالت می‌کنند که «از موجبات ثبات دولت و نظام احوال شمل مملکت، بعد از تمهید قواعد عدل و تشیید ارکان شرع، هیچ کار نیکوتر از رعایت حقوق نیست… (و) هر توفیق که در این معنا میسر گردد مستمد الطاف یزدانی و مستنزل سعادت آسمانی شود».
بر پایه این عبارت‌ها، آنچه دولت را استوار و مملکت را پایدار می‌کند عدالت ورزی و رعایت قوانین شرع و پاس داشتن حقوق مردمان است که این خود موجب نزول رحمت‌ها و برکات الهی خواهد بود.
استوار کردن (تشیید) قواعد امور دینی و تمهید مصالح شرعی، از دلایل گسترش مملکت و دولت به شمار می‌رود و سامان و آراستگی (تمشیت) کارهای دین، از نمونه‌های شکر نعمت‌های خداوندی است. همه ادیان و مکاتب، عدل و احسان را می‌پسندند و هر کسی برای اجرای آن، به شیوه خود راه می‌پوید. سلطان، «مصداق ظل الله فی الارض» شمرده شده و ملک و دولت را خداوند به او وانهاده است؛ پس سلطان و همه کار گزاران در برابر خداوند مسئول خواهند بود. رایج‌ترین مفهوم در این فرمان‌ها، همچون دیگر متون سیاسی نوشته شده در جهان اسلام، عدل است. این مفهوم از قرآن بر می‌آید و به همین دلیل، در کنار احسان، پایه و اساس کار جهان داری خوانده شده است. عدل، گاهی در چار چوب مفهوم‌های عقل عملی پسندیده نزد همگان و گاهی در معنای تکلیفی الهی به کار می‌رود که از آیه «ان الله یامرکم بالعدل و الاحسان» بر می‌آید. بنا بر این «اقامه مراسم عدل» تکلیف «آفریدگار» بر «جهان دار» است.
نویسنده عدل را بر پایه معنای لغوی آن، «نهادن هر چیزی به جای خود» و از این رو، ظلم را «وضع الشی ء فی غیر موضعه» می‌داند. پس نخستین مصداق عدل ورزی میان مردم، رعایت حقوق؛ یعنی «اعطای حق هر ذی حق» است که به هر دلیل و بیشتر از دید شرع، دارای آن حق شمرده می‌شود.
نفی ظلم و تعدی و فراهم آوردن زمینه برای جلوگیری از ستم ورزی بر مردمان آسیب پذیر (ایجاد امنیت)، مصداق یا ابزار فراچنگ آمدن عدل است؛ زمینه‌ای که دارندگان حقوق در آن به حق خود می‌رسند و از ستم و غصب حقوق بر کنار می‌مانند. افزون بر اینها، احسان؛ یعنی گذشت در باره کسانی که رعایت عدل برای آنان از رافت و مهربانی دور است، آب لطفی بر خشکی و بی روحی عدل می‌افشاند. یکی از مفهوم‌های بنیادین این فرمان‌ها برای حفظ و ثبات دولت، اجرای احکام شرعی است، اما به هر روی، هنگامی که «نوبت به احکام قضا و حسبه و اوقاف و ت