توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ظن باطل (قرآن) ۶۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ظن باطل (قرآن) ۶۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل ظن باطل (قرآن) ۶۷ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل ظن باطل (قرآن) ۶۷ اسلاید در PowerPoint

ظن‌های باطل که در آیات قرآن به آن‌ها اشاره شده‌اند عبارتند از:

فهرست مندرجات

۱ – ظن کافران به اعمالشان
۱.۱ – پی بردن کافران به بطلان ظن
۲ – شفاعت معبودان مشرکان
۲.۱ – بطلان ظن مشرکان
۳ – ظنّ نفی‌کنندگان معاد
۴ – عدم برپایی قیامت
۴.۱ – بطلان ظن عدم برپایی قیامت
۵ – بطلان هستی
۶ – هدفمند نبودن خلقت انسان
۷ – وجود شریک برای خدا
۷.۱ – بطلان ظن به وجود شریک خدا
۸ – غلبه بر خدا با کفرورزی
۹ – خیر بودن مهلت به کافران
۱۰ – ناتوان کردن خدا
۱۱ – مبتلا نشدن مؤمنان به سختی
۱۲ – امتحان نشده مؤمنان
۱۳ – مصونیت بنی‌اسرائیل
۱۴ – مرده پنداشتن شهیدان
۱۵ – گریز از مجازات الهی
۱۶ – غفلت خداوند از ظالمان
۱۷ – عجز خداوند از احیای مردگان
۱۸ – خیر بودن بخل و ترک انفاق
۱۹ – پانویس
۲۰ – منبع

ظن کافران به اعمالشان

غیر واقعى بودن گمان‌هاى کافران، درباره اعمال‌شان:
«وَ الَّذِینَ کَفَرُوا أَعْمالُهُمْ کَسَرابٍ بِقِیعَهٍ یَحْسَبُهُ الظَّمْآنُ ماءً حَتَّى إِذا جاءَهُ لَمْ یَجِدْهُ شَیْئاً …؛

[۱] نور/سوره۲۴، آیه۳۹.

کسانى که کافر شدند، اعمالشان همچون سرابى است‌در یک کویر که انسان تشنه از دور آن را آب مى‌پندارد؛ امّا هنگامى که به سراغ آن مى‌آید چیزى نمى‌یابد….»

پی بردن کافران به بطلان ظن

پى بردن کافران به پوچى گمانهاى خود، در قیامت:
«وَ الَّذِینَ کَفَرُوا أَعْمالُهُمْ کَسَرابٍ بِقِیعَهٍ یَحْسَبُهُ الظَّمْآنُ ماءً حَتَّى إِذا جاءَهُ لَمْ یَجِدْهُ شَیْئاً وَ وَجَدَ اللَّهَ عِنْدَهُ فَوَفَّاهُ حِسابَهُ وَ اللَّهُ سَرِیعُ الْحِسابِ؛

[۲] نور/سوره۲۴، آیه۳۹.

کسانى که کافر شدند، اعمالشان همچون سرابى است‌در یک کویر که انسان تشنه از دور آن را آب مى‌پندارد؛ امّا هنگامى که به سراغ آن مى‌آید چیزى نمى‌یابد، و خدا را نزد آن مى‌یابد که حساب او را بطور کامل مى‌دهد؛ و خداوند سریع الحساب است.»

شفاعت معبودان مشرکان

پى بردن مشرکان بر پوچى گمانهاى خویش، در مورد شفاعت معبودهاى خود، هنگام فرا رسیدن قیامت:
«وَ لَقَدْ جِئْتُمُونا فُرادى‌ کَما خَلَقْناکُمْ أَوَّلَ مَرَّهٍ وَ تَرَکْتُمْ ما خَوَّلْناکُمْ وَراءَ ظُهُورِکُمْ وَ ما نَرى‌ مَعَکُمْ شُفَعاءَکُمُ الَّذِینَ زَعَمْتُمْ أَنَّهُمْ فِیکُمْ شُرَکاءُ لَقَدْ تَقَطَّعَ بَیْنَکُمْ وَ ضَلَّ عَنْکُمْ ما کُنْتُمْ تَزْعُمُونَ؛

[۳] انعام/سوره۶، آیه۹۴.

و روز قیامت به آنها گفته مى‌شود: همه شما تنها و با دست خالى به سوى ما بازگشت نمودید، همان‌گونه که اوّلین بار شما را آفریدیم؛ و آنچه را به شما بخشیده بودیم، پشت سرتان رها کردید؛ و شفیعانى را که شریک در شفاعت خود مى‌پنداشتید، با شما نمى‌بینیم. پیوند شما بریده شده است؛ و تمام آنچه را تکیه‌گاه خود تصور مى‌کردید، از دست شما رفته است.»
بنا بر این احتمال که مشرکان گمان مى‌کردند که بتها از آنان شفاعت خواهند کرد.

[۴] طوسی، محمد بن حسن، التبیان فی تفسیر القرآن، ج ۴، ص ۲۰۷- ۲۰۸.

بطلان ظن مشرکان

بى‌نتیجه بودن کمک‌خواهى مشرکان از معبودان خویش، در قیامت، دلیل بر بطلان پندار شرک‌ورزى آنان:
«وَ یَوْمَ یَقُولُ نادُوا شُرَکائِیَ الَّذِینَ زَعَمْتُمْ فَدَعَوْهُمْ فَلَمْ یَسْتَجِیبُوا لَهُمْ وَ جَعَلْنا بَیْنَهُمْ مَوْبِقاً؛

[۵] کهف/سوره۱۸، آیه۵۲.

به خاطر بیاورید روزى را که خداوند مى‌گوید: همتایانى را که براى من مى‌پنداشتید، بخوانید (تا به کمک شما بشتابند!) ولى هرچه آنها را مى‌خوانند، جوابشان نمى‌دهند؛ و در میان این دو گروه، کانون هلاکتى قرار داده‌ایم.»

ظنّ نفى‌کنندگان معاد

بطلان ظنّ نفى‌کنندگان معاد، با مشاهده حضورشان در صحنه قیامت:
«وَ عُرِضُوا عَلى‌ رَبِّکَ صَفًّا لَقَدْ جِئْتُمُونا کَما خَلَقْناکُمْ أَوَّلَ مَرَّهٍ بَلْ زَعَمْتُمْ أَلَّنْ نَجْعَلَ لَکُمْ مَوْعِداً؛

[۶] کهف/سوره۱۸، آیه۴۸.

آنها در یک صف به پیشگاه پروردگارت عرضه مى‌شوند؛ و به آنان گفته مى‌شود: همگى نزد ما آمدید، آن گونه که نخستین بار شما را آفریدیم؛ امّا شما گمان کردید که ما هرگز موعدى برایتان قرار نخواهیم داد.»

عدم برپایی قیامت

عدم برپایى قیامت و بازنگشتن انسانها به سوى خدا، پندارى غلط و نادرست:
«أَ فَحَسِبْتُمْ أَنَّما خَلَقْناکُمْ عَبَثاً وَ أَنَّکُمْ إِلَیْنا لا تُرْجَعُونَ؛

[۷] مؤمنون/سوره۲۳، آیه۱۱۵.

آیا گمان کردید شما را بیهوده آفریده‌ایم، و به سوى ما بازگردانده نمى‌شوید؟!»

بطلان ظن عدم برپایی قیامت

ظنّ عدم برپایى قیامت، گمانى باطل و به دور از واقعیّت:
۱. «وَ ما أَظُنُّ السَّاعَهَ قائِمَهً … • قالَ لَهُ صاحِبُهُ وَ هُوَ یُحاوِرُهُ أَ کَفَرْتَ بِالَّذِی خَلَقَکَ مِنْ تُرابٍ ثُمَّ مِنْ نُطْفَهٍ ثُمَّ سَوَّاکَ رَجُلًا؛

[۸] کهف/سوره۱۸، آیه۳۶.

[۹] کهف/سوره۱۸، آیه۳۷.

و باور نمى‌کنم‌قیامت برپا گردد؛ … دوست باایمان وى- در حالى که با او گفتگو مى‌کرد- گفت: آیا به کسى که تو را از خاک، سپس از نطفه آفرید، و پس از آن تو را مرد کاملى قرار داد، کافر شدى؟!»
۲. «وَ لَئِنْ أَذَقْناهُ رَحْمَهً مِنَّا مِنْ بَعْدِ ضَرَّاءَ مَسَّتْهُ لَیَقُولَنَّ هذا لِی وَ ما أَظُنُّ السَّاعَهَ قائِمَهً … فَلَنُنَبِّئَنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا بِما عَمِلُوا وَ لَنُذِیقَنَّهُمْ مِنْ عَذابٍ غَلِیظٍ؛

[۱۰] فصّلت/سوره۴۱، آیه۵۰.

و هرگاه بعد از ناراحتى که به او رسیده رحمتى از سوى خود به او بچشانیم مى‌گوید: «این بخاطر شایستگى و استحقاق من بوده، و گمان نمى‌کنم قیامت برپا شود؛ و بفرض که قیامتى باشد،… ما کافران را از اعمالى که انجام داده‌اند بزودى آگاه خواهیم کرد و از عذاب شدید به آنها مى‌چشانیم.»
۳. «وَ إِذا قِیلَ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَ السَّاعَهُ لا رَیْبَ فِیها قُلْتُمْ ما نَدْرِی مَا السَّاعَهُ إِنْ نَظُنُّ إِلَّا ظَنًّا وَ ما نَحْنُ بِمُسْتَیْقِنِینَ؛

[۱۱] جاثیه/سوره۴۵، آیه۳۲.

و هنگامى که گفته مى‌شد: وعده خداوند حق است، و در قیامت هیچ شکى نیست، شما مى‌گفتید: ما نمى‌دانیم قیامت چیست؟ ما تنها گمانى داریم، و به هیچ وجه به آن یقین نداریم.»
۴. «قُتِلَ الْخَرَّاصُونَ‌ • یَسْئَلُونَ أَیَّانَ یَوْمُ الدِّینِ؛

[۱۲] ذاریات/سوره۵۱، آیه۱۰.

[۱۳] ذاریات/سوره۵۱، آیه۱۲.

کشته باد دروغگویان. و پیوسته سؤال مى‌کنند: روز جزا کى فرا مى‌رسد؟!» «خرص» به معناى ظن و حدس است.

[۱۴] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج ۹، ص ۲۲۹.

[۱۵] راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ص ۲۷۹، «خرص».

۵. «زَعَمَ الَّذِینَ کَفَرُوا أَنْ لَنْ یُبْعَثُوا قُلْ بَلى‌ وَ رَبِّی لَتُبْعَثُنَّ ثُمَّ لَتُنَبَّؤُنَّ بِما عَمِلْتُمْ وَ ذلِکَ عَلَى اللَّهِ یَسِیرٌ؛

[۱۶] تغابن/سوره۶۴، آیه۷.

کافران پنداشتند که هرگز برانگیخته نمى‌شوند، بگو: آرى به پروردگارم سوگند که همه شما در قیامت برانگیخته خواهید شد، پس به آنچه عمل مى‌کردید خبر داده مى‌شوید، و این براى خدا آسان است.»
۶. «وَ أَنَّهُمْ ظَنُّوا کَما ظَنَنْتُمْ أَنْ لَنْ یَبْعَثَ اللَّهُ أَحَداً؛

[۱۷] جنّ/سوره۷۲، آیه۷.

و این‌که آنها گمان کردند- همان گونه که شما گمان مى‌کردید- که خداوند هرگز کسى را به نبوت مبعوث نمى‌کند.»

بطلان هستی

باطل خلق شدن هستى گمانى باطل از سوى کفرپیشگان:
«وَ ما خَلَقْنَا السَّماءَ وَ الْأَرْضَ وَ ما بَیْنَهُما باطِلًا ذلِکَ ظَنُّ الَّذِینَ کَفَرُوا فَوَیْلٌ لِلَّذِینَ کَفَرُوا مِنَ النَّارِ؛

[۱۸] ص/سوره۳۸، آیه۲۷.

ما آسمان و زمین و آنچه را میان آنهاست بیهوده نیافریدیم؛ این گمان کافران است؛ واى بر کافران از آتش (دوزخ)!»

هدفمند نبودن خلقت انسان

هدفمند نبودن خلقت انسان، پندارى باطل:
۱. «أَ فَحَسِبْتُمْ أَنَّما خَلَقْناکُمْ عَبَثاً وَ أَنَّکُمْ إِلَیْنا لا تُرْجَعُونَ؛

[۱۹] مؤمنون/سوره۲۳، آیه۱۱۵.

آیا گمان کردید شما را بیهوده آفریده‌ایم، و به سوى ما بازگردانده نمى‌شوید؟!»
۲. «أَ یَحْسَبُ الْإِنْسانُ أَنْ یُتْرَکَ سُدىً؛

[۲۰] قیامت/سوره۷۵، آیه۳۶.

آیا انسان گمان مى‌کند بى‌هدف رها مى‌شود؟!»

وجود شریک برای خدا

شریک پنداشتن براى خداوند، گمانى موهوم:
۱. «وَ یَوْمَ نَحْشُرُهُمْ جَمِیعاً ثُمَّ نَقُولُ لِلَّذِینَ أَشْرَکُوا أَیْنَ شُرَکاؤُکُمُ الَّذِینَ کُنْتُمْ تَزْعُمُونَ‌ • ثُمَّ لَمْ تَکُنْ فِتْنَتُهُمْ إِلَّا أَنْ قالُوا وَ اللَّهِ رَبِّنا ما کُنَّا مُشْرِکِینَ؛

[۲۱] انعام/سوره۶، آیه۲۲.

[۲۲] انعام/سوره۶، آیه۲۳.

به یاد آور آن روز را که همه آنها را محشور مى‌کنیم؛ سپس به مشرکان مى‌گوییم: معبودهایتان، که همتاى خدا مى‌پنداشتید، کجایند؟! چرا به یارى شما نمى‌آیند؟! سپس پاسخ و عذر آنها، چیزى جز این نیست که مى‌گویند: به خداوندى که پروردگار ماست سوگند که ما مشرک نبودیم!» یکى از معانى «زعم»، ظن است.

[۲۳] ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج ۱۲، ص ۲۶۴، «زعم».

۲. «وَ لَقَدْ جِئْتُمُونا فُرادى‌ کَما خَلَقْناکُمْ أَوَّلَ مَرَّهٍ وَ تَرَکْتُمْ ما خَوَّلْناکُمْ وَراءَ ظُهُورِکُمْ وَ ما نَرى‌ مَعَکُمْ شُفَعاءَکُمُ الَّذِینَ زَعَمْتُمْ أَنَّهُمْ فِیکُمْ شُرَکاءُ …؛

[۲۴] انعام/سوره۶، آیه۹۴.

و روز قیامت به آنها گفته مى‌شود: همه شما تنها و با دست خالى به سوى ما بازگشت نمودید، همان‌گونه که اوّلین بار شما را آفریدیم؛ و آنچه را به شما بخشیده بودیم، پشت سرتان رها کردید؛ و شفیعانى را که شریک در شفاعت خود مى‌پنداشتید، با شما نمى‌بینیم….»
۳. «وَ جَعَلُوا لِلَّهِ مِمَّا ذَرَأَ مِنَ الْحَرْثِ وَ الْأَنْعامِ نَصِیباً فَقالُوا هذا لِلَّهِ بِزَعْمِهِمْ وَ هذا لِشُرَکائِنا …؛

[۲۵] انعام/سوره۶، آیه۱۳۶.

آنها (مشرکان‌) سهمى از آنچه خداوند از زراعت و چهارپایان آفریده، براى او قرار دادند؛ و سهمى براى بتها. و به گمان خود گفتند: این، از آن خداست؛ و این هم از آن معبودهاى ما….»
۴. «… وَ ما یَتَّبِعُ الَّذِینَ یَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ شُرَکاءَ إِنْ یَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَ إِنْ هُمْ إِلَّا یَخْرُصُونَ؛

[۲۶] یونس/سوره۱۰، آیه۶۶.

… و آنها که غیر خدا را همتاى او مى‌خوانند، از منطق و دلیلى پیروى نمى‌کنند؛ آنها تنها از گمان بى‌اساس پیروى مى‌نمایند و تخمین و حدس واهى مى‌زنند.»
۵. «قُلِ ادْعُوا الَّذِینَ زَعَمْتُمْ مِنْ دُونِهِ فَلا یَمْلِکُونَ کَشْفَ الضُّرِّ عَنْکُمْ و