توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سیر رجال نویسی اهل سنت ۹۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سیر رجال نویسی اهل سنت ۹۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل سیر رجال نویسی اهل سنت ۹۴ اسلاید در PowerPoint :

سیر رجال‌نویسی اهل سنت

علم رجال، عنوانی برای یکی از شاخه‌های علوم حدیث ناظر به بررسی احوال و اوصاف راویان حدیث و بیان اصول و قواعد آن است. علم رجال در نتیجه تحول در استفاده از اِسناد در نقل احادیث، رواج آن و کثرت پرس و جو درباره آن پدید آمد. برخی از رجالیان، ریشه این علم را در سنت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) و اقوال صحابه جست‌و‌جو کرده‌اند.
پس از عصر صحابه و تابعین نیمه دوم قرن دوم تعداد وسائط نقل حدیث بیش‌تر شد و شناسایی احوال این واسطه‌ها و تمیز آن‌ها از یکدیگر، به ویژه پس از ظهور بدعت، ضرورت یافت. پیش از این دوره، توثیق رجال به‌صورت شفاهی انجام می‌گرفت.

[۱] زهرانی، محمد، علم الرجال:نشاته و تطوره من القرن الاول الی نهایه القرن التاسع، ج۱، ص۲۵۲۶، ریاض ۱۴۲۷.

فهرست مندرجات

۱ – رجال‌نویسی اهل سنت در دوره‌های مختلف
۱.۱ – دوران صحابه
۱.۲ – دورران تابعین
۱.۳ – دوران اتباع تابعین
۲ – تألیفات در باب ضعفاء و ثقات
۲.۱ – آثار درباره ضعفاء
۲.۲ – آثار درباره ثقات
۲.۳ – آثار مشترک ضعفاء و ثقات
۲.۳.۱ – آثاری با رویکرد جرح و تعدیل
۲.۳.۲ – کتب راجع به تاریخ ولادت و وفات راویان
۲.۳.۳ – کتب طبقات
۲.۳.۴ – کتب رفع ابهام
۲.۳.۵ – آثار علل الحدیث
۲.۳.۶ – رجال کتاب‌های خاص حدیثی
۲.۳.۷ – کتاب‌های پرسش و پاسخ
۳ – فهرست منابع
۴ – پانویس
۵ – منبع

رجال‌نویسی اهل سنت در دوره‌های مختلف

در این مقاله سیر رجال‌نویسی اهل سنت را در سه دوره بررسی می‌کنیم:

دوران صحابه

از نظر رجالیان و محدّثان اهل سنّت، بررسی رجال حدیث و داوری در باب آن‌ها در سنّت رسول خدا و اقوال صحابه ریشه دارد. مثلا ابن حبّان (متوفی ۳۵۴) در مقدمه کتاب المجروحین

[۲] ابن حبّان، محمد، المجروحین من المحدثین و الضعفاء و المتروکین، ج۱، ص۱۸، چاپ محمود ابراهیم زاید، حلب ۱۳۹۵ ۱۳۹۶/۱۹۷۵۱۹۷۶.

استحباب شناخت راویان ضعیف را از حدیثی نبوی به نقل از عِرباض بن ساریه استنباط کرده و در آغاز کتاب الثقات

[۳] ابن حبّان، محمد، الثقات، ج۱، ص۸۹، حیدرآباد، دکن ۱۳۹۳ ۱۴۰۳/ ۱۹۷۳ ۱۹۸۳، چاپ افست بیروت، بیتا.

نیز حدیثی از رسول خدا را مستند لزوم ضبط و ثبت اخبار روات حدیث قرار داده و از وجوب این کار برای همه محدّثان سخن گفته است.
رجالیان اهل سنّت نمونه‌هایی از پرس و جوی بعضی از صحابه و تابعین در احوال راویان و معرفی افراد کاذب و صادق را نیز نشان داده‌اند؛ مثلا، ابوبکر نخستین کسی دانسته شده‌ است که در قبول اخبار احتیاط می‌کرد.

[۴] ذهبی، محمد بن احمد، تذکره الحفاظ، ج۱، ص۹، چاپ عبدالرحمان بن یحیی معلمی، حیدرآباد، دکن ۱۳۷۶۱۳۷۷/۱۹۵۶۱۹۵۸.

درباره عمر بن خطّاب نیز گفته‌اند راویان را به پرس و جوی احوال ناقلان حدیث تشویق می‌کرد،

[۵] ابن حبّان، محمد، المجروحین من المحدثین و الضعفاء و المتروکین، ج۱، ص۳۷، چاپ محمود ابراهیم زاید، حلب ۱۳۹۵ ۱۳۹۶/۱۹۷۵۱۹۷۶.

[۶] ذهبی، محمد بن احمد، تذکره الحفاظ، ج۱، ص۱۱، چاپ عبدالرحمان بن یحیی معلمی، حیدرآباد، دکن ۱۳۷۶۱۳۷۷/۱۹۵۶۱۹۵۸.

و علی بن ابی‌طالب (علیه‌السّلام) برای احراز صداقت راویان آن‌ها را سوگند می‌داد.

[۷] ابن حبّان، محمد، المجروحین من المحدثین و الضعفاء و المتروکین، ج۱، ص۳۸، چاپ محمود ابراهیم زاید، حلب ۱۳۹۵ ۱۳۹۶/۱۹۷۵۱۹۷۶.

[۸] طبرانی، سلیمان بن احمد، المعجم الاوسط، ج۱، ص۱۸۵، چاپ ابومعاذ طارق بن عوض‌اللّه، قاهره۱۴۱۵۱۴۱۶.

ابن حبّان

[۹] ابن حبّان، محمد، المجروحین من المحدثین و الضعفاء و المتروکین، ج۱، ص۳۹، چاپ محمود ابراهیم زاید، حلب ۱۳۹۵ ۱۳۹۶/۱۹۷۵۱۹۷۶.

عمر بن خطّاب و امیرمؤمنان (علیه‌السّلام) را نخستین کسانی دانسته است که احوال رجال حدیث را بررسی می‌کردند. از کسانی دیگر از صحابه مانند عبداللّه بن سلام، عبداللّه بن عباس، عباده بن صامت و انس بن مالک نیز سخنانی در این باب نقل شده است.

[۱۰] ابن حبّان، محمد، المجروحین من المحدثین و الضعفاء و المتروکین، ج۱، ص۳۸، چاپ محمود ابراهیم زاید، حلب ۱۳۹۵ ۱۳۹۶/۱۹۷۵۱۹۷۶.

[۱۱] جرجانی، ابن عدی، الکامل فی ضعفاء الرجال، ج۱، ص۴۸ـ۴۹، بیروت ۱۴۰۵/۱۹۸۵.

دورران تابعین

پس از صحابه، میراث نقد رجالی ایشان به تابعین رسید و در میان آن‌ها شخصیت‌های مهمی چون سعید بن مسیّب، قاسم بن محمد بن ابی‌بکر، سالم بن عبداللّه بن عمر، علی بن حسین بن علی (علیهم‌السلام)، سعید بن جُبَیر، عطاء بن ابی‌رَباح، محمد بن سیرین و محمد بن مسلم زُهری به تحقیق در احوال راویان حدیث دست زدند.

[۱۲] ابن حبّان، محمد، المجروحین من المحدثین و الضعفاء و المتروکین، ج۱، ص۳۸۳۹، چاپ محمود ابراهیم زاید، حلب ۱۳۹۵ ۱۳۹۶/۱۹۷۵۱۹۷۶.

[۱۳] جرجانی، ابن عدی، الکامل فی ضعفاء الرجال، ج۱، ص۵۰ـ۶۶، بیروت ۱۴۰۵/۱۹۸۵.

نقد رجال حدیث در عصر صحابه بیش‌تر ناظر به ضبط بود، اما اوضاع اجتماعی و فکری عصر تابعین اقتضا می‌کرد که افزون بر ضبط، به عدالت راویان نیز توجه شود.

[۱۴] شاذلی، اکرامی محمد محمد، الضعفاء بین العقیلی و ابن عدی من خلال کتابیهما الضعفاء الکبیر و الکامل فی ضعفاء الرجال: دراسه مقارنه، ج۱، ص۳۳ـ۳۴، قاهره ۱۴۳۱/۲۰۱۰.

دوران اتباع تابعین

پس از تابعین، نوبت به اتباع آنان رسید، کسانی چون شُعبه بن حَجّاج، سُفیان بن عُیینه، عبدالرحمان بن مهدی (متوفی ۱۹۸) که شکل‌گیری اولیه علم رجال در میان اهل سنّت در واقع با ایشان آغاز شد و رجال‌شناسان بعدی آرای آن‌ها در جرح و تعدیل راویان را اساس قرار دادند و پذیرفتند.
در قرن دوم و سوم نیز محدّثانی چون یحیی بن مَعین و ابن مدینی که عمومآ خود شاگردان افراد پیش گفته بودند، در تدوین میراث رجالی پیش از خود سهمی بسزا داشتند و آرای آن‌ها مبنایی برای کار رجال‌شناسان بعدی شد

[۱۵] امداد الحق، اکرام‌اللّه، الامام علی بن المدینی و منهجه فی نقد الرجال، ج۱، ص۱۹۲ـ۱۹۵، بیروت ۱۴۱۳/۱۹۹۲.

[۱۶] امداد الحق، اکرام‌اللّه، الامام علی بن المدینی و منهجه فی نقد الرجال، ج۱، ص۱۹۹ـ۲۰۲، بیروت ۱۴۱۳/۱۹۹۲.

[۱۷] امداد الحق، اکرام‌اللّه، الامام علی بن المدینی و منهجه فی نقد الرجال، ج۱، ص۲۲۴ـ۲۵۹، بیروت ۱۴۱۳/۱۹۹۲.

[۱۸] امداد الحق، اکرام‌اللّه، الامام علی بن المدینی و منهجه فی نقد الرجال، ج۱، ص۲۹۶ـ۳۱۱، بیروت ۱۴۱۳/۱۹۹۲.

در عصر تدوین احادیث، مجموعه اطلاعات و آرای رجالی پیشین در قالب آثار مختلفی دسته‌بندی و تدوین شد که به‌طور کلی به سه قسم ثقات، ضعفا و جمع بین ثقات و ضعفا تقسیم می‌شود. این سه قسم تالیف رجالی تقریبا همزمان در نیمه اول قرن سوم پدیدار شدند و بیش‌تر عبارت بودند از صورت مکتوب اقوال و آرای شفاهی رجالیان پیشین. همچنین گفتنی است به اقتضای فضای فکری و فرهنگی و نیز ضرورت شناخت راویان ضعیف، تالیف درباره ضعفا و سپس جمع بین ثقات و ضعفا مقدّم بود بر تالیف در باب ثقات.

تألیفات در باب ضعفاء و ثقات

یحیی بن مَعین اولین اثر در باب ضعفا و جمع بین ضعفا و ثقات را نوشت و احمد بن عبداللّه عِجلی (متوفی ۲۶۱) نخستین مؤلف درباره ثقات بود.

[۱۹] شاذلی، اکرامی محمد محمد، الضعفاء بین العقیلی و ابن عدی من خلال کتابیهما الضعفاء الکبیر و الکامل فی ضعفاء الرجال: دراسه مقارنه، ج۱، ص۳۶ـ۳۷، قاهره ۱۴۳۱/۲۰۱۰.

نخستین تالیفات درباره راویان ضعیف که مشتمل بر احادیث راویان و بیان چگونگی ملاقات راوی و مرویٌ عنه بود، به لحاظ صوری و محتوایی خیلی زود در قرن چهارم به کمال رسید و هر شرح حال مشتمل شد بر جزئیاتی چون نام راوی، علت تضعیف او، آرای ائمه جرح و تعدیل درباره او، اخباری که نقل آن‌ها مایه تضعیف او شده است و تصحیح آن اخبار اگر روایت صحیحی از آن‌ها در دست بود.

[۲۰] شاذلی، اکرامی محمد محمد، الضعفاء بین العقیلی و ابن عدی من خلال کتابیهما الضعفاء الکبیر و الکامل فی ضعفاء الرجال: دراسه مقارنه، ج۱، ص۴۰، قاهره ۱۴۳۱/۲۰۱۰.

کهن‌ترین آثار در این زمینه که با عنوان «ضعفا» تالیف شدند، متعلق‌اند به کسانی چون یحیی بن سعید قَطّان

[۲۱] ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۹، ص۱۸۳، چاپ شعیب ارنؤوط و دیگران، بیروت ۱۴۰۱۱۴۰۹/ ۱۹۸۱۱۹۸۸.

علی بن محمد مدائنی

[۲۲] بغدادی، اسماعیل، هدیه العارفین، ج۱، ص۶۷۱، دار إحیاء التراث العربی بیروت.

و محمد بن عبداللّه برقی زُهری.

[۲۳] کتّانی، محمد بن جعفر، الرساله المستطرفه لبیان مشهور کتب السنه المشرفه، ج۱، ص۱۱۹، کراچی ۱۳۷۹/۱۹۶۰.

آثار درباره ضعفاء

برخی از مشهورترین آثار در باب ضعفاء عبارت‌اند از:
۱. الضعفاء الکبیر و تلخیص آن، الضعفاء الصغیر نوشته بخاری (متوفی ۲۵۶)؛
۲. الضعفاء و المتروکین نَسائی (متوفی ۳۰۳)؛
۳. کتاب الضعفاء و المتروکین علی بن عمر دارْقُطنی (متوفی ۳۸۵)؛

[۲۴] دارقطنی، علی بن عمر، المؤتلف و المختلف، ج۲، ص۵۵۱، چاپ موفقبن عبداللّه، بیروت۱۴۰۶/۱۹۸۶.

۴. کتاب المجروحین من المحدثین و الضعفاء و المتروکین ابن حِبّان؛
۵. کتاب الکامل فی ضعفاء الرجال نوشته ابو احمد عبداللّه بن عَدی جرجانی (متوفی ۳۶۵)؛

[۲۵] علی نور، زهیر عثمان، ابن عدی و منهجه فی کتاب الکامل فی ضعفاء الرجال، ج۱، ص۱۳۳ـ۱۷۰، ریاض ۱۴۱۸/۱۹۹۷.

۶. الضعفاء و الوضّاعون ابوالفرج ابن جوزی (متوفی ۵۹۷)؛
۷. المغنی فی الضّعفاء و میزان الاعتدال فی نقد الرجال شمس‌الدین ذهبی (متوفی ۷۴۸ یا ۷۵۳)؛
۸. لسان المیزان ابن حجر عسقلانی.

[۲۶] کتّانی، محمد بن جعفر، الرساله المستطرفه لبیان مشهور کتب السنه المشرفه، ج۱، ص۱۱۸۱۲۰، کراچی ۱۳۷۹/۱۹۶۰.

[۲۷] غوری، عبدالماجد، علم الرجال: تعریفه و کتبه، ج۱، ص۹۲ـ۹۹، دمشق ۱۴۲۸الف.

[۲۸] شاذلی، اکرامی محمد محمد، الضعفاء بین العقیلی و ابن عدی من خلال کتابیهما الضعفاء الکبیر و الکامل فی ضعفاء الرجال: دراسه مقارنه، ج۱، ص۴۱ـ۴۵، قاهره ۱۴۳۱/۲۰۱۰.

آثار درباره ثقات

برخی از مشهورترین آثار در باب ثقات عبارت‌اند از:
۱. کتاب الثقات و المثبتین از ابن مَدینی؛

[۲۹] حاکم نیشابوری،محمد بن عبداللّه، معرفه علوم الحدیث، ج۱، ص۷۱، چاپ سیدمعظم حسین، حیدرآباد، دکن ۱۹۳۷، چاپ افست مدینه ۱۳۹۷/ ۱۹۷۷.

۲. کتاب تاریخ الثقات یا معرفه الثقات من رجال اهل العلم و الحدیث و من الضعفاء و ذکر مذاهبهم و اخبارهم احمد بن عبداللّه عِجلی؛
۳. الثقات از محمد بن احمد تمیمی معروف به ابوالعرب قیروانی؛

[۳۰] سخاوی، محمد بن عبدالرحمان، الاعلان بالتوبیخ لمن ذمّ التاریخ، ج۱، ص۵۸۵، چاپ فرانتس روزنتال، بغداد ۱۳۸۲/۱۹۶۳.

۴. کتاب الثقات ابن حبّان؛
۵. تاریخ اسماء الثقات ممّن نقل عنهم اهل العلم اثر ابن شاهین (متوفی ۳۸۵)؛
۶. کتاب الثقات مِمَّن لم یقع فی الکتب السته اثر ابن قُطلوبُغا (متوفی ۸۷۹).

[۳۱] شاذلی، اکرامی محمد محمد، الضعفاء بین العقیلی و ابن عدی من خلال کتابیهما الضعفاء الکبیر و الکامل فی ضعفاء الرجال: دراسه مقارنه، ج۱، ص۳۱، قاهره ۱۴۳۱/۲۰۱۰.

[۳۲] کتّانی، محمد بن جعفر، الرساله المستطرفه لبیان مشهور کتب السنه المشرفه، ج۱، ص۱۴۷، کراچی ۱۳۷۹/۱۹۶۰.

[۳۳] غوری، عبدالماجد، علم الرجال: تعریفه و کتبه، ج۱، ص۸۸ـ۹۲، دمشق ۱۴۲۸الف.

[۳۴] شاذلی، اکرامی محمد محمد، الضعفاء بین العقیلی و ابن عدی من خلال کتابیهما الضعفاء الکبیر و الکامل فی ضعفاء الرجال: دراسه مقارنه، ج۱، ص۳۸ـ۳۹، قاهره ۱۴۳۱/۲۰۱۰.

آثار مشترک ضعفاء و ثقات

دسته سوم از آثار رجالی که هم دربردارنده اطلاعات درباره راویان ضعیف‌اند و هم اطلاعات راجع به راویان ثقه، پرشمار و گوناگون‌اند، و مهمترین آن‌ها به چند دسته تقسیم می‌شوند:

آثاری با رویکرد جرح و تعدیل

از کهن‌ترین آثار این شاخه کتاب‌های یحیی بن مَعین،

[۳۵] بغدادی، اسماعیل، هدیه العارفین، ج۲، ص۵۱۵.

حسین بن علی کَرابیسی،

[۳۶] زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۲، ص۲۴۴، بیروت ۱۹۸۹.

ابراهیم بن یعقوب سعدی جوزجانی

[۳۷] بغدادی، اسماعیل، هدیه العارفین، ج۱، ص۳.

و احمد بن عبداللّه عجلی است.

[۳۸] ذهبی، محمد بن احمد، تذکره الحفاظ، ج۲، ص۱۰۷۱۰۸، چاپ عبدالرحمان بن یحیی معلمی، حیدرآباد، دکن ۱۳۷۶۱۳۷۷/۱۹۵۶۱۹۵۸.

از مشهورترین این آثار کتاب الجرح و التعدیل ابن ابی‌حاتم رازی (متوفی ۳۲۷) و الارشاد فی معرفه علماء الحدیث از ابویعلی خلیلی قزوینی (متوفی ۳۸۵) است. از این میان، کتاب ابن ابی‌حاتم رازی که مقدمه‌ای مفصّل با عنوان «تقدمه المعرفه لکتاب الجرح و التعدیل» دارد و در آن از مسائل نظری دانش جرح و تعدیل بحث کرده‌ است، اهمیتی دوچندان یافته و به‌ویژه از آن رو که مؤلف بخش اعظمی از اقوال و آرای رجال‌شناسان پیش از خود را در کتاب گرد آورده، اثری درخور توجه است.

[۳۹] غوری، عبدالماجد، علم الرجال: تعریفه و کتبه، ج۱، ص۱۰۴، دمشق ۱۴۲۸الف.

[۴۰] غوری، عبدالماجد، علم الرجال: تعریفه و کتبه، ج۱، ص۹۹ـ۱۰۶، دمشق ۱۴۲۸الف.

[۴۱] شاذلی، اکرامی محمد محمد الضعفاء بین العقیلی و ابن عدی من خلال کتابیهما الضعفاء الکبیر و الکامل فی ضعفاء الرجال: دراسه مقارنه، ج۱، ص۳۸ـ۳۹، قاهره ۱۴۳۱/۲۰۱۰.

کتب راجع به تاریخ ولادت و وفات راویان

التاریخ و العلل یحیی بن معین، التاریخ الکبیر و التاریخ الصغیر بخاری، التاریخ الکبیر مشهور به تاریخ ابن ابی‌خَیثَمه تالیف ابوبکر احمد بن ابی‌خیثمه (متوفی ۲۷۹)، التاریخ عثمان بن سعید دارِمی (متوفی ۲۸۰)، و تاریخ وفاه الشیوخ الذین ادرکهم البغوی از عبداللّه بن محمد بَغوی (متوفی ۳۱۷) از کهن‌ترین کتاب‌های این دسته‌اند. تواریخ محلی مانند تاریخ الرَقّه از محمد بن سعید قشیری (متوفی ۳۳۴)، تاریخ جرجان از حمزه بن یوسف سهمی (متوفی ۴۲۷) و تاریخ بغداد از خطیب بغدادی (متوفی ۴۶۳) نیز در این گروه جای می‌گیرند.

[۴۲] غوری، عبدالماجد، علم الرجال: تعریفه و کتبه، ج۱، ص۱۲۶ـ۱۳۱، دمشق ۱۴۲۸الف.

[۴۳] غوری، عبدالماجد، علم الرجال: تعریفه و کتبه، ج۱، ص۲۵۲ـ۲۷۱، دمشق ۱۴۲۸الف.

[۴۴] شاذلی، اکرامی محمد محمد، الضعفاء بین العقیلی و ابن عدی من خلال کتابیهما الضعفاء الکبیر و الکامل فی ضعفاء الرجال: دراسه مقارنه، ج۱، ص۴۷ـ۴۸، قاهره ۱۴۳۱/۲۰۱۰.

کتب طبقات

این کتب مشتمل بر ذکر دوره به دوره و طبقه به طبقه اسامی و احوال و روایات راویان که خود اقسامی دارد. از مهمترین آن‌ها این موارد را می‌توان برشمرد: کتاب الطبقات الکبری از ابن سعد (متوفی ۲۳۰)، الطبقات از ابن خیاط عُصفری (متوفی ۲۴۰)، طبقات الاسماء المفرده من الصحابه و التابعین و اصحاب الحدیث از احمد بن‌ هارون بردیجی (متوفی ۳۰۱)، و الطبقات از احمد بن شعیب نسائی.

[۴۵] غوری، عبدالماجد، علم الرجال: تعریفه و کتبه، ج۱، ص۲۸۶ـ۲۹۹، دمشق ۱۴۲۸الف.

[۴۶] شاذلی، اکرامی محمد محمد، الضعفاء بین العقیلی و ابن عدی من خلال کتابیهما الضعفاء