توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل رویکردهای عصبی- زیستی به هوش ۲۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل رویکردهای عصبی- زیستی به هوش ۲۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل رویکردهای عصبی- زیستی به هوش ۲۸ اسلاید در PowerPoint :

رویکردهای عصبی زیستی به هوش

رویکردهای عصبی زیستی به هوش، یکی از مباحث مطرح در روان‌سنجی در علم روان‌شناسی بوده و به معنای مبحثی پیرامون نظریات و تئوری‌های برخی دانشمندان درباره ارتباط و تاثیرات مسائل زیستی و عصبی به هوش و کارکردهای ذهنی است. در این مقاله بعد از طرح اصل مبحث به بررسی آراء دانشمندان در این زمینه می‌پردازیم.

فهرست مندرجات

۱ – مقدمه
۲ – پژوهش دانشمندان
۲.۱ – هالستید
۲.۲ – کتل و هب
۲.۳ – الکساندر لوریا
۲.۴ – جنسن
۲.۵ – آهرن و بیتی
۳ – نتیجه
۴ – پانویس
۵ – منبع

مقدمه

در همه نظریه‌های مربوط به هوش، چنین فرض می‌شود که یک زمینه ‌عصبی وجود دارد و در نهایت، هوش به آن وابسته است. در نظریه عصبی – زیستی رابطه بین هوش و ویژگی‌های سیستم عصبی مانند فیزیولوژی عصبی، فرایندهای الکتروشیمیایی،‌ اندازه و مشخصات مغز مورد بررسی قرار می‌گیرد.
ساده‌ترین روش این است که رابطه بین‌ اندازه مغز و هوشبهر مورد مطالعه قرار گیرد، که در این مورد همبستگی قابل توجهی به دست نیامده است. اگرچه مغز مهمترین عضو در فعالیت ذهنی است، اما تلاش برای شناسایی ناحیه‌ای از آن که به طور مستقیم با هوش ارتباط داشته باشد، چندان موفق نبوده است. حتی این فرضیه رایج نیز که فرایندهای عالی ذهن در منطقه جلو پیشانی کرتکس انجام می‌گیرند نیز تایید نشده است.
با مطالعه هوش کلی بیمارانی که منطقه جلو پیشانی کرتکس آنان قطعه‌برداری شده است، کاهشی در هوش آنان دیده نشده است و تنها در برخی از این بیماران، در جنبه‌هایی از هوش آنان اختلال مشاهده شده است.

[۱] شریفی، حسن‌پاشا، روان‌شناسی هوش و سنجش آن، ص۲۱، تهران، پیام نور، ۱۳۸۴، چاپ ششم.

پژوهش دانشمندان

برخی از دانشمندان با تشریح نواحی مختلف مغز و آسیب وارده به هر ناحیه، نقش بخش‌های مختلف مغز را در کارکردهای ذهنی و رفتاری مطالعه کرده‌اند. به عنوان مثال، قسمت‌های پشتی قشر مخ در تجزیه و تحلیل، رمزگردانی و ذخیره اطلاعات نقش دارد.

[۲] احمدوند، محمدعلی، روان‌شناسی کودکان استثنایی، ص۱۵۲، تهران، پیام نور، ۱۳۷۵، چاپ اول.

هالستید

هالستید، (Halstead) نظریه هوش زیستی را مطرح کرده و معتقد است که تعدادی از کارکردهای مغز که به هوش مربوطند، به طور نسبی از تاثیر عامل فرهنگی مستقل‌اند. آنها پایه زیستی دارند و در همه افراد صرف‌نظر از عوامل فرهنگی، به کارکردهای مغز مربوطند.
او چهار عامل را مشخص می‌کند که عبارتند از:
عامل یکپارچگی مرکزی (C): توانایی شخص برای سازمان دادن به تجربه‌هاست. زمینه قبلی در مورد تجارب آشنا و یادگیری‌های پیشین در ارتباط با تجربه‌های جدید به‌کار بسته شده و یکپارچه می‌شوند، هدف عمده آن سازگاری است.
عامل انتزاع (A): عبارت است از دسته‌بندی اشیاء به صورت طبقه‌های مختلف، درک شباهت‌ها و تفاوت‌های بین اشیاء، مفاهیم و رویدادها.
عامل قدرت (P): به قدرت یا توان مغزی اطلاق می‌شود (نیروی تحریف‌نشده مغز). این عامل شامل توانایی شخص در معوق گذاشتن عاطفه است به گونه‌ای که منطقی بودن و توانایی‌های عقلی بتواند نمو و رشد کند.
عامل جهت‌یابی (D): کانون یا جهت را برای توانایی‌های شخص فراهم می‌کند. این عامل شیوه بروز و تجلی هوش و رفتارها را مشخص می‌سازد.

[۳] گراث، مارنات گری، راهنمای سنجش روانی، ج۱، ص۲۷۸، حسن‌پاشا شریفی و محمدرضا نیکخو، تهران، سخن، ۱۳۸۴، چاپ اول.

کتل و هب

کتل (Cattel) و هب (Hebb) از جمله دانشمندانی هستند که مفهوم‌سازی‌شان از هوش در زمره رویکردهای زیستی قرار می‌گیرد. کتل و هب، هر دو وجود حوزه‌های معینی از هوش را تاکید کرده‌اند که به طور مستقیم به کارکرد مغز وابسته‌اند.
هب، آن را هوش A می‌نامد و تاکید می‌کند که زیستی و وابسته به وراثت است و مستلزم داشتن نظام عصبی سالم بوده و به توانایی‌های مساله‌گشایی مربوط می‌باشد. هوش سیال کتل، معادل هوش A هب است و مانند آن به کارآیی مغز و سلامت نسبی آن بستگی دارد. این نوع هوش نشان‌دهنده توان بالقوه فرد است و وی را قادر می‌سازد که روابط، شباهت‌ها و همسانی‌های میان پدیده‌ها را درک کند.

[۴] بهرامی،‌هادی، آزمون‌های روانی، ص۱۲۱، تهران، دانشگاه علامه طباطبایی، ۱۳۸۵، چاپ سوم.

به عقیده کتل، هوش سیال که عمدتا غیرکلامی و مستقل از فرهنگ است، تا حدود ۱۴ سالگی افزایش می‌یابد. از آن هنگام تا ۲۰ سالگی ثابت می‌ماند و سپس به‌تدریج افول می‌کند.