توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دعاوی صبی ۳۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دعاوی صبی ۳۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل دعاوی صبی ۳۹ اسلاید در PowerPoint :

دعاوی کودک

دعوی به معنای درخواستی است که شخصی به نفع خود یا به نیابت از غیر، مانند پدر به نیابت از کودک، بر ضرر دیگری اظهار می‌نماید.
طبق نظر مشهور فقها، کودک اهلیت اقامه دعوا ندارد و اثری بر آن مترتب نمی‌گردد، زیرا بلوغ و عقل شرط اقامه دعوا از طرف مدّعی است. ولی این شروط در مدعی‌ علیه لازم نیست بنابراین می‌توان بر علیه کودک اقامه دعوی نموده و ولیّ وی باید متصدّی پاسخ به دعوای مطرح شده باشد.

فهرست مندرجات

۱ – معنای لغوی
۲ – معنای اصطلاحی
۳ – معنای حقوقی
۴ – عدم اهلیّت برای اقامه دعوا
۵ – ادّله عدم اهلیّت
۶ – تفصیل در مساله
۶.۱ – دیدگاه آیت‌الله خوئی
۶.۲ – دیدگاه امام خمینی
۷ – عدم شرط بلوغ در مدعی علیه
۸ – اهلیّت اقامه دعوی در حقوق مدنی
۹ – پانویس
۱۰ – منبع

معنای لغوی

دعوی اسم است برای چیزی که شخص آن را ادعّا می‌نماید و جمع آن دعاوی است و در چند معنی به‌کار می‌رود از جمله، طلب، درخواست و دادخواهی

[۱] ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج۱۴، ص۲۶۱.

[۲] فیومی، احمد بن محمد، مصباح المنیر، ص۱۹۵.

[۳] زبیدی، مرتضی، تاج العروس، ج۱۹، ص۴۰۵.

[۴] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ج۲، ص۴۰.

[۵] معین، محمد، فرهنگ فارسی، ج۲، ص۱۵۳۹.

که مورد بحث ما در این گفتار می‌باشد.

معنای اصطلاحی

امّا در اصطلاح فقها عبارت است از: درخواستی که شخصی به نفع خود یا به نیابت از غیر، مانند پدر به نیابت از کودک، بر ضرر دیگری اظهار می‌نماید، خواه شیء مورد درخواست ملک باشد یا حق در دست طرف مقابل باشد یا بر ذمّه او، بنابراین دعوا از امور نسبی است که نیاز به دو نسبت دارد که یکی از آنها خواهان (خواهان (مدّعی) در لغت به کسی گفته می‌شود که می‌خواهد چیزی را برای خود بر علیه دیگری ثابت کند و منکر مانع آن است.

[۶] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ج۱، ص۵۹۹.

در تعریف خواهان و خوانده نظرات مختلفی وجود دارد که همگی در پی به‌دست دادن مفهوم عرفی آن می‌باشند، زیرا به اتفاق علمای شیعه و سنی برای آن معنای شرعی وجود ندارد، مشهور فقهای شیعه در تبیین نظر عرف می‌گویند: خواهان کسی است که اگر ترک خصومت کند دعوی خاتمه پیدا خواهد کرد و خوانده (منکر) مقابل خواهان است.

[۷] ر. ک:فاضل مقداد، مقداد بن عبدالله، التنقیح الرائع، ج۴، ص۲۶۵.

[۸] ابن فهد، احمد بن محمد، المهذب البارع، ج۴، ص۴۸۲.

[۹] فاضل هندی، محمد بن حسن، کشف اللثام، ج۱۰، ص۸۵.

[۱۰] تبریزی، جواد بن علی، اُسس القضاء و الشهاده، ص۳۰۳.

) و دیگری خوانده (منکر) می‌باشد.

[۱۱] ر. ک:فاضل مقداد، مقداد بن عبدالله، التنقیح الرائع، ج۴، ص۲۶۶.

[۱۲] فخرالمحققین، محمد بن حسن، ایضاح الفوائد، ج۴، ص۳۲۳.

[۱۳] ابن فهد، احمد بن محمد، المهذب البارع، ج۴، ص۴۸۲.

[۱۴] عبدالمنعم، محمود عبدالرحمن، معجم المصطلحات و الالفاظ الفقهیه، ج۳، ص۲۴۶، با اختلاف در تعبیر.

شناخت خواهان و خوانده (مدّعی و منکر) از آن جهت اهمیّت دارد که به استثنای موارد لوث (لوث در اصطلاح فقها عبارت است از اینکه قاضی ظنّ قوی به ارتکاب جرم نسبت به خوانده دعوی پیدا کند در قتل یا نقص عضو به این معنی که مدّعی قراینی به قاضی ارائه دهد که قاضی در ظن خود تمایل به صدق دعوای او پیدا می‌کند مانند، وجود کاردِ خونین در دست خوانده. و در لوث شرط است مدعی، دعوی را به صورت جزم مطرح نماید و اگر مدّعی به، قتل باشد لوث را لوث خون «لوث در نفس» گویند و اگر مدعی به، قطع و یا نقص عضو باشد لوث را، لوث اعضاء نامند.) بیّنه با خواهان و قسم با خوانده است که یکی از اصول مسلّم قضای اسلام است و مبتنی بر روایات متعدّد و اصل است.

معنای حقوقی

و اما در حقوق ایران تعاریف مختلفی از دعوا ارائه شده است از جمله این که: «دعوا عبارت از عملی است که برای تثبیت حقی صورت می‌گیرد، یعنی حقّی که مورد انکار یا تجاوز واقع شده باشد» یا: «دعوا حقی است که به موجب آن اشخاص می‌توانند به دادگاه مراجعه کنند و از مقام رسمی بخواهند که به وسیله اجرای قانون از حقوقشان در برابر دیگری حمایت شود. مراجعه به دادگاه و اجرای این حق همیشه به‌وسیله عمل حقوقی خاصی انجام می‌شود که «اقامه دعوا» نام دارد.

[۱۵] شمس، عبدالله، آیین دادرسی مدنی، ج۱، ص۳۰۹.

[۱۶] مدنی، سیدجلال‌الدین، ادله اثبات دعوی، ص۸.

عدم اهلیّت برای اقامه دعوا

طبق نظر مشهور در بین فقها، دعاوی کودک پذیرفته نیست و اثری بر آن مترتب نمی‌گردد، اعم از این‌که متعلق دعوا از اموری باشد که کودک نسبت به آن، محجور است (امور مالی) و یا غیر آن و نیز اعم از این‌که برای اثبات مدّعا اقامه بیّنه نماید یا بیّنه نداشته باشد، زیرا شرط است مدّعی بالغ و عاقل باشد.

[۱۷] ر. ک:محقق حلی، جعفر بن حسن، شرائع الاسلام، ج۴، ص۹۹۱.

[۱۸] محقق حلی، جعفر بن حسن، المختصر النافع، ص۴۰۹.

[۱۹] علامه حلی، حسن بن یوسف، قواعد الاحکام، ج۳، ص۴۳۶.

[۲۰] شهید اول، محمد بن جمال‌الدین، الدروس الشرعیّه، ج۲، ص۸۴.

[۲۱] فاضل هندی، محمد بن حسن، کشف اللثام، ج۱۰، ص۸۶.

ادّله عدم اهلیّت

برای اثبات عدم اهلیّت کودک در اقامه دعوا به ادلّه‌ای استناد شده که مهم‌ترین آنها به قرار زیر است:
الف: بعضی در این‌باره ادّعای اجماع نموده‌اند.

[۲۲] مقدس اردبیلی، احمد بن محمد، مجمع الفائده و البرهان، ج۱۲، ص۱۱۶-۱۱۵.

[۲۳] طباطبایی، سیدعلی، ریاض المسائل، ج۱۵، ص۱۴۸-۱۴۹.

[۲۴] نجفی، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۴۰، ص۳۷۶.

[۲۵] نراقی، ملااحمد، مستند الشیعه، ج۱۷، ص۱۴۴.

ب‌: اصل، با این توضیح که به مقتضای اصل، آثار دعوا، مثل وجوب استماع آن، قبول بیّنه از خواهان و سقوط دعوا با قسم خوانده بر دعوای کودک مترتّب نمی‌گردد.
ج: ادلّه‌ای که دلالت بر وجوب استماع دعوا و ترتیب آثار بر آن دارد، به حکم تبادر اختصاص به موردی دارد که شرایط اقامه دعوا از جمله بالغ بودن خواهان در آن جمع باشد.

[۲۶] ر. ک:نراقی، ملااحمد، مستند الشیعه، ج۱۷، ص۱۴۵-۱۴۴.

د: دعوای کودک و مجنون پذیرفته نیست، زیرا آنان مسلوب العباره‌اند و کلامشان دارای اعت