توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حکم آداب دعا (قرآن) ۸۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حکم آداب دعا (قرآن) ۸۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل حکم آداب دعا (قرآن) ۸۷ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل حکم آداب دعا (قرآن) ۸۷ اسلاید در PowerPoint

احکام آداب دعا با توجه به آیات قرآن عبارتند از:

فهرست مندرجات

۱ – اخلاص
۲ – استغفار
۳ – اشاره با انگشت
۴ – اظهار ایمان
۵ – اظهار توحید
۶ – اظهار عبودیت
۷ – اعتدال در صدا
۸ – اقرار به گناه
۹ – التجا به ربوبیت خدا
۱۰ – بالا بردن دست‌
۱۱ – تسبیح خدا
۱۲ – توجّه به صفات کمالی خدا
۱۲.۱ – صفات حسنای خداوند
۱۲.۲ – صفات کمالی خداوند
۱۳ – توکّل‌
۱۴ – خفا
۱۵ – خوف و رجا
۱۶ – دعا برای دیگران‌
۱۷ – ذکر نعمتها
۱۸ – پانویس
۱۹ – منبع

اخلاص

لزوم اخلاص در دعا:
«وَإِذَا سَأَلَکَ عِبَادِی عَنِّی فَإِنِّی قَرِیبٌ أُجِیبُ دَعْوَهَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ فَلْیَسْتَجِیبُواْ لِی…؛

[۱] بقره/سوره۲، آیه۱۸۶.

و هرگاه بندگان من از تو در باره من بپرسند (بگو) من نزدیکم و دعای دعاکننده را به هنگامی که مرا بخواند اجابت می‌کنم….»
و نیز:

[۲] اعراف/سوره۷، آیه۲۹.

[۳] یونس/سوره۱۰، آیه۲۲.

[۴] کهف/سوره۱۸، آیه۱۴.

[۵] کهف/سوره۱۸، آیه۲۸.

[۶] مریم/سوره۱۹، آیه۴۸.

[۷] عنکبوت/سوره۲۹، آیه۶۵.

[۸] روم/سوره۳۰، آیه۳۳.

[۹] لقمان/سوره۳۱، آیه۳۲.

[۱۰] زمر/سوره۳۹، آیه۸.

[۱۱] غافر/سوره۴۰، آیه۱۴.

[۱۲] غافر/سوره۴۰، آیه۶۰.

[۱۳] غافر/سوره۴۰، آیه۶۵.

استغفار

مطلوب بودن آغاز به استغفار از گناه در دعا:
۱. «وَمَا کَانَ قَوْلَهُمْ إِلاَّ أَن قَالُواْ ربَّنَا اغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَإِسْرَافَنَا فِی أَمْرِنَا وَثَبِّتْ أَقْدَامَنَا وانصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْکَافِرِینَ؛

[۱۴] آل عمران/سوره۳، آیه۱۴۷.

و سخن آنان جز این نبود که گفتند پروردگارا گناهان ما و زیاده روی ما در کارمان را بر ما ببخش و گامهای ما را استوار دار و ما را بر گروه کافران یاری ده.»
۲. «رَّبَّنَا إِنَّنَا سَمِعْنَا مُنَادِیًا یُنَادِی لِلإِیمَانِ أَنْ آمِنُواْ بِرَبِّکُمْ فَآمَنَّا رَبَّنَا فَاغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَکَفِّرْ عَنَّا سَیِّئَاتِنَا وَتَوَفَّنَا مَعَ الأبْرَارِ • رَبَّنَا وَآتِنَا مَا وَعَدتَّنَا عَلَى رُسُلِکَ وَلاَ تُخْزِنَا یَوْمَ الْقِیَامَهِ إِنَّکَ لاَ تُخْلِفُ الْمِیعَادَ؛

[۱۵] آل عمران/سوره۳، آیه۱۹۳.

[۱۶] آل عمران/سوره۳، آیه۱۹۴.

پروردگارا ما شنیدیم که دعوتگری به ایمان فرا می‌خواند که به پروردگار خود ایمان آورید پس ایمان آوردیم پروردگارا گناهان ما را بیامرز و بدیهای ما را بزدای و ما را در زمره نیکان بمیران. پروردگارا و آنچه را که به وسیله فرستادگانت به ما وعده داده‌ای به ما عطا کن و ما را روز رستاخیز رسوا مگردان زیرا تو وعده ات را خلاف نمی‌کنی.»
۳. «قَالَ رَبِّ اغْفِرْ لِی وَلأَخِی وَأَدْخِلْنَا فِی رَحْمَتِکَ وَأَنتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ؛

[۱۷] اعراف/سوره۷، آیه۱۵۱.

(موسی) گفت پروردگارا من و برادرم را بیامرز و ما را در (پناه) رحمت خود درآور و تو مهربانترین مهربانانی.»
۴. «وَاخْتَارَ مُوسَى قَوْمَهُ سَبْعِینَ رَجُلًا لِّمِیقَاتِنَا فَلَمَّا أَخَذَتْهُمُ الرَّجْفَهُ قَالَ رَبِّ لَوْ شِئْتَ أَهْلَکْتَهُم مِّن قَبْلُ وَإِیَّایَ أَتُهْلِکُنَا بِمَا فَعَلَ السُّفَهَاء مِنَّا إِنْ هِیَ إِلاَّ فِتْنَتُکَ تُضِلُّ بِهَا مَن تَشَاء وَتَهْدِی مَن تَشَاء أَنتَ وَلِیُّنَا فَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا وَأَنتَ خَیْرُ الْغَافِرِینَ؛

[۱۸] اعراف/سوره۷، آیه۱۵۵.

و موسی از میان قوم خود هفتاد مرد برای میعاد ما برگزید و چون زلزله آنان را فرو گرفت گفت پروردگارا اگر می‌خواستی آنان را و مرا پیش از این هلاک می‌ساختی آیا ما را به (سزای) آنچه کم خردان ما کرده‌اند هلاک می‌کنی این جز آزمایش تو نیست هر که را بخواهی به وسیله آن گمراه و هر که را بخواهی هدایت می‌کنی تو سرور مایی پس ما را بیامرز و به ما رحم کن و تو بهترین آمرزندگانی.»
۵. «قَالَ رَبِّ اغْفِرْ لِی وَهَبْ لِی مُلْکًا لَّا یَنبَغِی لِأَحَدٍ مِّنْ بَعْدِی إِنَّکَ أَنتَ الْوَهَّابُ؛

[۱۹] ص/سوره۳۸، آیه۳۵.

گفت پروردگارا مرا ببخش و ملکی به من ارزانی دار که هیچ کس را پس از من سزاوار نباشد در حقیقت تویی که خود بسیار بخشنده‌ای.»

اشاره با انگشت

شایسته بودن دعا، همراه با اشاره انگشت:
«وَاذْکُرِ اسْمَ رَبِّکَ وَتَبَتَّلْ إِلَیْهِ تَبْتِیلًا؛

[۲۰] مزمل/سوره۷۳، آیه۸.

و نام پروردگار خود را یاد کن و تنها به او بپرداز.»
در روایتی نقل شده از امام صادق علیه‌السلام « تبتل» به اشاره با انگشت هنگام دعا معنا شده است.

[۲۱] عروسی حویزی، عبدعلی بن جمعه، تفسیر نورالثقلین، ج۵، ص۴۴۹، ح ۲۲.

[۲۲] عروسی حویزی، عبدعلی بن جمعه، تفسیر نورالثقلین، ج۵، ص۴۵۰، حدیث ۲۷.

اظهار ایمان

اظهار ایمان قبل از دعا و نیایش، امرى مطلوب:
۱. «الَّذِینَ یَقُولُونَ رَبَّنَا إِنَّنَا آمَنَّا فَاغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ؛

[۲۳] آل عمران/سوره۳، آیه۱۶.

همان کسانی که می‌گویند پروردگارا ما ایمان آوردیم پس گناهان ما را بر ما ببخش و ما را از عذاب آتش نگاه دار.»
۲. «رَبَّنا آمَنَّا بِما أَنْزَلْتَ وَ اتَّبَعْنَا الرَّسُولَ فَاکْتُبْنا مَعَ الشَّاهِدِینَ؛

[۲۴] آل عمران/سوره۳، آیه۵۳.

پروردگارا! به آنچه نازل کرده‌ای، ایمان آوردیم و از فرستاده (تو) پیروی نمودیم، ما را در زمره گواهان بنویس!»
۳. «رَّبَّنَا إِنَّنَا سَمِعْنَا مُنَادِیًا یُنَادِی لِلإِیمَانِ أَنْ آمِنُواْ بِرَبِّکُمْ فَآمَنَّا رَبَّنَا فَاغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَکَفِّرْ عَنَّا سَیِّئَاتِنَا وَتَوَفَّنَا مَعَ الأبْرَارِ؛

[۲۵] آل عمران/سوره۳، آیه۱۹۳.

پروردگارا ما شنیدیم که دعوتگری به ایمان فرا می‌خواند که به پروردگار خود ایمان آورید پس ایمان آوردیم پروردگارا گناهان ما را بیامرز و بدیهای ما را بزدای و ما را در زمره نیکان بمیران.»
۴. «وَإِذَا سَمِعُواْ مَا أُنزِلَ إِلَى الرَّسُولِ تَرَى أَعْیُنَهُمْ تَفِیضُ مِنَ الدَّمْعِ مِمَّا عَرَفُواْ مِنَ الْحَقِّ یَقُولُونَ رَبَّنَا آمَنَّا فَاکْتُبْنَا مَعَ الشَّاهِدِینَ؛

[۲۶] مائده/سوره۵، آیه۸۳.

و چون آنچه را به سوی این پیامبر نازل شده بشنوند می‌بینی بر اثر آن حقیقتی که شناخته‌اند اشک از چشمهایشان سرازیر می‌شود می‌گویند پروردگارا ما ایمان آورده‌ایم پس ما را در زمره گواهان بنویس.»
۵. «إِنَّهُ کَانَ فَرِیقٌ مِّنْ عِبَادِی یَقُولُونَ رَبَّنَا آمَنَّا فَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا وَأَنتَ خَیْرُ الرَّاحِمِینَ؛

[۲۷] مؤمنون/سوره۲۳، آیه۱۰۹.

در حقیقت دسته‌ای از بندگان من بودند که می‌گفتند پروردگارا ایمان آوردیم بر ما ببخشای و به ما رحم کن (که) تو بهترین مهربانی.»

اظهار توحید

شایسته بودن اظهار توحید و گفتن لااله الاالله، همراه با دعا:
«ووَذَا النُّونِ إِذ ذَّهَبَ مُغَاضِبًا فَظَنَّ أَن لَّن نَّقْدِرَ عَلَیْهِ فَنَادَى فِی الظُّلُمَاتِ أَن لَّا إِلَهَ إِلَّا أَنتَ سُبْحَانَکَ إِنِّی کُنتُ مِنَ الظَّالِمِینَ؛

[۲۸] انبیاء/سوره۲۱، آیه۸۷.

و ذوالنون را (یاد کن) آنگاه که خشمگین رفت و پنداشت که ما هرگز بر او قدرتی نداریم تا در (دل) تاریکیها ندا درداد که معبودی جز تو نیست منزهی تو راستی که من از ستمکاران بودم.»
یونس علیه‌السلام هر چند که تصریح به خواسته خود نکرد، و تنها به مساله توحید و تنزیه خدا، و اعتراف به ظلم خود اکتفاء کرد، لیکن با این کلماتش حال درونی خود را، و موقفی را که در آن قرار گرفته بیان داشت، که در معنا درخواست نجات و عاقبت را می‌رساند، خدا هم درخواست او را اجابت نموده، از اندوه و غمی که به وی روی آورده بود نجاتش بداد.

[۲۹] طباطبایی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه موسوی همدانی، ۱۴، ص۴۴۵.

اظهار عبودیت

اظهار عبودیّت به درگاه خدا، ادبى مناسب براى دعا کردن:
«إِیَّاکَ نَعْبُدُ وإِیَّاکَ نَسْتَعِینُ • اهدِنَا الصِّرَاطَ المُستَقِیمَ؛

[۳۰] حمد/سوره۱، آیه۵.

[۳۱] حمد/سوره۱، آیه۶.

(بار الها) تنها تو را می‌پرستیم و تنها از تو یاری می‌جوییم. ما را به راه راست هدایت فرما.»

اعتدال در صدا

لزوم رعایت اعتدال در صدا، هنگام دعا به درگاه الهى:
۱. «قَالاَ رَبَّنَا ظَلَمْنَا أَنفُسَنَا وَإِن لَّمْ تَغْفِرْ لَنَا وَتَرْحَمْنَا لَنَکُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِینَ؛

[۳۲] اعراف/سوره۷، آیه۲۳.

گفتند پروردگارا ما بر خویشتن ستم کردیم و اگر بر ما نبخشایی و به ما رحم نکنی مسلما از زیانکاران خواهیم بود.»
۲. «وَذَا النُّونِ إِذ ذَّهَبَ مُغَاضِبًا فَظَنَّ أَن لَّن نَّقْدِرَ عَلَیْهِ فَنَادَى فِی الظُّلُمَاتِ أَن لَّا إِلَهَ إِلَّا أَنتَ سُبْحَانَکَ إِنِّی کُنتُ مِنَ الظَّالِمِینَ؛

[۳۳] انبیاء/سوره۲۱، آیه۸۷.

و ذوالنون را (یاد کن) آنگاه که خشمگین رفت و پنداشت که ما هرگز بر او قدرتی نداریم تا در (دل) تاریکیها ندا درداد که معبودی جز تو نیست منزهی تو راستی که من از ستمکاران بودم.»
۳. «قَالَ رَبِّ إِنِّی ظَلَمْتُ نَفْسِی فَاغْفِرْ لِی فَغَفَرَ لَهُ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ؛

[۳۴] قصص/سوره۲۸، آیه۱۶.

گفت پروردگارا من بر خویشتن ستم کردم مرا ببخش پس خدا از او درگذشت که وی آمرزنده مهربان است.»

اقرار به گناه

اقرار و اعتراف به گناه و ظلم به خویش، هنگام دعا، امرى پسندیده:
۱. «قَالاَ رَبَّنَا ظَلَمْنَا أَنفُسَنَا وَإِن لَّمْ تَغْفِرْ لَنَا وَتَرْحَمْنَا لَنَکُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِینَ؛

[۳۵] اعراف/سوره۷، آیه۲۳.

گفتند پروردگارا ما بر خویشتن ستم کردیم و اگر بر ما نبخشایی و به ما رحم نکنی مسلما از زیانکاران خواهیم بود.»
۲. «وَذَا النُّونِ إِذ ذَّهَبَ مُغَاضِبًا فَظَنَّ أَن لَّن نَّقْدِرَ عَلَیْهِ فَنَادَى فِی الظُّلُمَاتِ أَن لَّا إِلَهَ إِلَّا أَنتَ سُبْحَانَکَ إِنِّی کُنتُ مِنَ الظَّالِمِینَ؛

[۳۶] انبیاء/سوره۲۱، آیه۸۷.

و ذوالنون را (یاد کن) آنگاه که خشمگین رفت و پنداشت که ما هرگز بر او قدرتی نداریم تا در (دل) تاریکیها ندا درداد که معبودی جز تو نیست منزهی تو راستی که من از ستمکاران بودم.»
۳. «قَالَ رَبِّ إِنِّی ظَلَمْتُ نَفْسِی فَاغْفِرْ لِی فَغَفَرَ لَهُ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ؛

[۳۷] قصص/سوره۲۸، آیه۱۶.

گفت پروردگارا من بر خویشتن ستم کردم مرا ببخش پس خدا از او درگذشت که وی آمرزنده مهربان است.»

التجا به ربوبیت خدا

توجّه و التجا به ربوبیّت خدا، امرى مطلوب در آداب دعا:
«وَ إِذْ قالَ إِبْراهِیمُ رَبِّ اجْعَلْ هذا بَلَداً آمِناً وَ ارْزُقْ أَهْلَهُ مِنَ الثَّمَراتِ مَنْ آمَنَ مِنْهُمْ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الْآخِرِ …؛

[۳۸] بقره/سوره۲، آیه۱۲۶.

(و بیاد آورید) هنگامی که ابراهیم عرض کرد: پروردگارا این سرزمین را شهر امنی قرار ده، و اهل آن را آنها که ایمان به خدا و روز بازپسین آورده‌ اند از ثمرات (گوناگون) روزی ده (ما این دعای ابراهیم را به اجابت رساندیم و مؤمنان را از انواع برکات بهره مند ساختیم)…»
و نیز:

[۳۹] بقره/سوره۲، آیه۱۲۷.

[۴۰] بقره/سوره۲، آیه۱۲۸.

[۴۱] بقره/سوره۲، آیه۱۲۹.

[۴۲] بقره/سوره۲، آیه۲۰۰.

[۴۳] بقره/سوره۲، آیه۲۰۱.

[۴۴] بقره/سوره۲، آیه۲۵۰.

[۴۵] بقره/سوره۲، آیه۲۸۶.

[۴۶] آل‌عمران/سوره۳، آیه۸.

[۴۷] آل‌عمران/سوره۳، آیه۱۶.

[۴۸] آل‌عمران/سوره۳، آیه۳۵.

[۴۹] آل‌عمران/سوره۳، آیه۳۸.

[۵۰] آل‌عمران/سوره۳، آیه۵۳.

[۵۱] آل‌عمران/سوره۳، آیه۱۴۷.

[۵۲] آل‌عمران/سوره۳، آیه۱۹۱.

[۵۳] آل‌عمران/سوره۳، آیه۱۹۳.

[۵۴] آل‌عمران/سوره۳، آیه۱۹۴.

[۵۵] نساء/سوره۴، آیه۷۵.

[۵۶] مائده/سوره۵، آیه۸۳.

[۵۷] مائده/سوره۵، آیه۱۱۴.

[۵۸] انعام/سوره۶، آیه۵۲.

[۵۹] اعراف/سوره۷، آیه۲۳.

[۶۰] اعراف/سوره۷، آیه۵۵.

[۶۱] اعراف/سوره۷، آیه۱۲۶.

[۶۲] اعراف/سوره۷، آیه۱۴۹.

[۶۳] اعراف/سوره۷، آیه۱۵۱.

[۶۴] اعراف/سوره۷، آیه۲۰۵.

[۶۵] یونس/سوره۱۰، آیه۸۵.

[۶۶] یونس/سوره۱۰، آیه۸۸.

[۶۷] یوسف/سوره۱۲، آیه۳۳.

[۶۸] ابراهیم/سوره۱۴، آیه۳۵.

[۶۹] ابراهیم/سوره۱۴، آیه۳۷.

[۷۰] ابراهیم/سوره۱۴، آیه۴۰.

[۷۱] ابراهیم/سوره۱۴، آیه۴۱.

[۷۲] اسراء/سوره۱۷، آیه۲۴.

[۷۳] اسراء/سوره۱۷، آیه۸۰.

[۷۴] کهف/سوره۱۸، آیه۱۰.

[۷۵] کهف/سوره۱۸، آیه۲۸.

[۷۶] مریم/سوره۱۹، آیه۴.

[۷۷] مریم/سوره۱۹، آیه۶.

[۷۸] مریم/سوره۱۹، آیه۸.

[۷۹] طه/سوره۲۰، آیات۲۵- ۳۴.

[۸۰] طه/سوره۲۰، آیه۱۱۴.

[۸۱] انبیاء/سوره۲۱، آیه۸۳.

[۸۲] انبیاء/سوره۲۱، آیه۸۹.

[۸۳] انبیاء/سوره۲۱، آیه۱۱۲.

[۸۴] مؤمنون/سوره۲۳، آیه۲۶.

[۸۵] مؤمنون/سوره۲۳، آیه۲۹.

[۸۶] مؤمنون/سوره۲۳، آیه۹۳.

[۸۷] مؤمنون/سوره۲۳، آیه۹۴.

[۸۸] مؤمنون/سوره۲۳، آیه۹۷.

[۸۹] مؤمنون/سوره۲۳، آیه۹۸.

[۹۰] مؤمنون/سوره۲۳، آیه۱۰۷.

[۹۱] مؤمنون/سوره۲۳، آیه۱۰۹.

[۹۲] مؤمنون/سوره۲۳، آیه۱۱۸.

[۹۳] فرقان/سوره۲۵، آیه۶۵.

[۹۴] فرقان/سوره۲۵، آیه۷۴.

[۹۵] شعراء/سوره۲۶، آیه۸۳.

[۹۶] شعراء/سوره۲۶، آیه۱۶۹.

[۹۷] نمل/سوره۲۷، آیه۱۹.

[۹۸] قصص/سوره۲۸، آیه۱۶.

[۹۹] قصص/سوره۲۸، آیه۲۱.

[۱۰۰] قصص/سوره۲۸، آیه۲۴.

[۱۰۱] عنکبوت/سوره۲۹، آیه۳۰.

[۱۰۲] صافّات/سوره۳۷، آیه۱۰۰.

[۱۰۳] ص/سوره۳۸، آیه۳۵.

[۱۰۴] غافر/سوره۴۰، آیه۷.

[۱۰۵] غافر/سوره۴۰، آیه۸.

[۱۰۶] دخان/سوره۴۴، آیه۱۲.

[۱۰۷] احقاف/سوره۴۶، آیه۱۵.

[۱۰۸] قمر/سوره۵۴، آیه۱۰.

[۱۰۹] حشر/سوره۵۹، آیه۱۰.

[۱۱۰] ممتحنه/سوره۶۰، آیه۴.

[۱۱۱] ممتحنه/سوره۶۰، آیه۵.

[۱۱۲] تحریم/سوره۶۶، آیه۸.

[۱۱۳] تحریم/سوره۶۶، آیه۱۱.

[۱۱۴] نوح/سوره۷۱، آیه۲۶.

[۱۱۵] نوح/سوره۷۱، آیه۲۸.