توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جنایت بر اعضاء کودک ۴۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جنایت بر اعضاء کودک ۴۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل جنایت بر اعضاء کودک ۴۵ اسلاید در PowerPoint :

جنایت بر اعضای کودک

جنایت بر اعضای کودک، در ابواب مختلف فقه بحث شده و به ‌معنای قطع کردن یا جراحت رساندن بر اعضا و جوارح کودک است. به اتّفاق فقها اگر فرد بالغِ عاقل، دیگری را از روی عمد مجروح یا قطع سازد، با وجود شرایط مقرّر در فقه، قصاص می‌شود. اعم از این‌که عضو مجروح از اعضای مشهور باشد یا غیرمشهور، و اعم از این‌که مجنی علیه بالغ باشد یا غیربالغ و خواه غیربالغ ممیّز باشد یا غیر ممیّز.
در ادامه چند نمونه از جراحات وارده بر کودک که در فقه مورد بررسی قرار گرفته بیان می‌شود.

فهرست مندرجات

۱ – دیدگاه علما
۲ – جنایت بر دندان کودک
۲.۱ – رویش دندان اصلی بدون تغییر
۲.۱.۱ – عدم محکومیت به قصاص و دیه
۲.۱.۲ – محکومیت به پرداخت دیه
۲.۱.۳ – دادن یک شتر
۲.۲ – رویش ناقص دندان اصلی
۲.۳ – عدم رویش دندان
۲.۴ – قطع دندان توسط کودک دیگر
۳ – جنایت بر آلت تناسلی کودک
۴ – پانویس
۵ – منبع

دیدگاه علما

به اتّفاق فقها اگر فرد بالغِ عاقل، دیگری را از روی عمد مجروح سازد یا اعضا و جوارح وی را قطع نماید، با وجود شرایط مقرّر در فقه، قصاص می‌شود. اعم از این‌که عضو قطع شده از اعضای مشهور باشد، مانند دست، پا، بینی یا غیر مشهور مانند جراحت بر شکم و پشت و از این قبیل و اعم از این‌که مجنی علیه بالغ باشد یا غیر بالغ و خواه غیر بالغ ممیّز باشد یا غیر ممیّز.

شیخ طوسی در این‌باره چنین نگاشته است: «اگر کسی عضوی از اعضای انسانی را قطع نماید، اگر مجنی علیه بخواهد، قصاص می‌شود، همچنین اگر او را مجروح نماید».

[۱] طوسی، محمد بن حسن، النهایه، ص۷۷۲.

صاحب جواهر نیز فرموده است: «در اصل قصاص تردیدی وجود ندارد، بلکه اجماع محصّل و منقول بر آن قائم است، افزون بر این‌که عموم آیات قرآن

[۲] بقره/سوره۲، آیه۱۷۸.

[۳] بقره/سوره۲، آیه۱۹۴.

[۴] مائده/سوره۵، آیه۴۵.

و روایات متواتر

[۵] حرعاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، ج۲۹، ص۱۷۴-۱۷۷، باب ۱۲ و ۱۳ من ابواب قصاص الطرف.

بر آن دلالت دارد.

[۶] نجفی، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۴۲، ص۳۴۳.

به عبارت دیگر هر فعلی که انجام آن شرعاً حرام است، اگر عمداً صورت پذیرد و سبب قطع عضوی از اعضای دیگری یا جراحت بر وی شود، جنایت مادون نفس (جنایت بر اعضا) محسوب می‌شود و موجب قصاص می‌گردد، ولی اگر جنایت بر اعضا به‌عنوان شبه عمد یا خطای محض صورت پذیرد، مرتکب یا بستگان او فقط به پرداخت دیه محکوم می‌شوند و موجب قصاص نمی‌باشد. فقها مسائل جنایت بر اعضای کودک را در لابلای مباحث کیفری مربوط به بزرگسالان کم و بیش بیان نموده‌اند. در ذیل دو مورد به‌عنوان نمونه ذکر می‌شود.

جنایت بر دندان کودک

دندان‌ها با رعایت برابری از لحاظ محل، مورد قصاص قرار می‌گیرند، دندانی را که در فکّ بالا است، در برابر دندان فکّ پائینی و برعکس قصاص نمی‌شود. همچنین دندان سمت راست در برابر چپ و برعکس قصاص نمی‌گردد و نیز دندان آسیا را در برابر نیش نمی‌کشند. همچنین دندان اصلی در برابر زاید و زاید در برابر اصلی قطع نمی‌شود. با ملاحظه آن‌چه ذکر شد اگر کسی دندان شیری (مقصود از دندان شیری دندانی است که در دهان کودک بعد از حدود یک سالگی می‌روید و بعد از چند سال ساقط می‌شود و سپس دندان اصلی به‌جای آن در می‌آید) کودک را قطع نماید، به‌اتفاق فقها در زمان وقوع جرم، جانی قصاص نمی‌شود و همچنین به‌پرداخت دیه محکوم نمی‌گردد، بلکه باید صبر کرد که آیا دندان اصلی به‌جای دندان شیری می‌روید یا خیر؟
بنابراین در این مساله چند صورت وجود دارد:

رویش دندان اصلی بدون تغییر

این‌که دندان اصلی بدون تغییر و نقصان بروید. در حکم این فرض سه نظر مطرح شده است:

عدم محکومیت به قصاص و دیه

نظر مشهور فقها این است که جانی به قصاص و دیه محکوم نمی‌شود.

[۷] شیخ مفید، محمد بن محمد، المقنعه، ص۷۵۷.

[۸] طوسی، محمد بن حسن، النهایه، ص۷۶۸.

[۹] محقق حلی، جعفر بن حسن، شرائع الاسلام، ج۴، ص۱۰۱۱.

[۱۰] شهید اول، محمد بن جمال‌الدین، غایه المراد، ج۴، ص۳۷۸.

[۱۱] نجفی، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۴۲، ص۳۸۸-۳۸۹.

بلکه باید ارش(مقصود از ارش در احکام کیفری اسلام دیه غیر مقدّر می‌باشد. توضیح این‌که، صدر شریعت اسلام دو نوع دیه وجود دارد:
۱. دیه مقدّر که مقدار آن از طرف شارع تعیین شده و کم و زیاد نمی‌شود، مثل دیه قطع دست که نصف دیه یک انسان کامل است.
۲. دیه غیر مقدّر یا ارش، مرحوم آیت‌الله خویی در این‌باره می‌نویسد: هر جنایتی که دیه مقدر و معینی برای آن شرعاً در نظر گرفته نشده جانی باید ارش بپردازد، اگر عمدی یا شبه عمد باشد، اما اگر خطای محض باشد عاقله جانی باید ارش بپردازند و تعیین ارش بعد از مراجعه و کسب نظر عدول مؤمنان (ظاهراً منظور خبره عادل و کارشناس می‌باشد) به نظر حاکم است.

[۱۲] خوئی، سیدابوالقاسم، مبانی تکمله المنهاج، ج۲، ص۲۱۲.

قریب به این مضامین در کلمات دیگر فقها نیز دیده می‌شود.

[۱۳] محقق حلی، جعفر بن حسن، شرائع الاسلام، ج۴، ص۱۰۳۰.

[۱۴] علامه حلی، حسن بن یوسف، قواعد الاحکام، ج۳، ص۶۶۹.

[۱۵] شهید اول، محمد بن جمال‌الدین، غایه المراد، ج۴، ص۳۸۱-۳۸۰.

[۱۶] نجفی، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۴۳، ص۱۶۸.

) بپردازد. دلیل آن این است که در بعضی از روایات

[۱۷] حرعاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، ج۲۹، ص۱۸۵، باب ۲۳ من ابواب قصاص الطرف، ح۱.

علّت قصاص را نقصان ایجاد شده بر مجنی علیه بیان کرده‌اند و در این مورد بعد از رویش دندان، نقصانی وجود ندارد و نیز بر عدم قصاص ادّعای اجماع و لاخلاف

[۱۸] طوسی، محمد بن حسن، الخلاف، ج۵، ص۲۴۴، مساله ۳۹.

[۱۹] ابن ادریس حلی، محمد بن منصور، السرائر، ج۳، ص۳۸۶.

[۲۰] نجفی، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۴۲، ص۳۸۹.

شده است. همچنین روایت مرسله‌ای وجود دارد که بزرگان محدّث شیعه (شیخ طوسی، شیخ صدوق و شیخ کلینی) آن را از امام باقر یا امام صادق (علیهماالسلام) نقل نموده‌اند که فرموده است: اگر مردی بر دندان شیری کودکی ضربه وارد سازد تا قطع شود و سپس بروید قصاص نمی‌شود، بلکه باید ارش بپردازد. «قال: لَیسَ عَلیهِ قِصَاصٌ و عَلَیه الارشُ».

[۲۱] حرعاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، ج۲۹، ص۳۳۷، باب ۳۳ من ابواب دیات الاعضاء، ح۱.

محکومیت به پرداخت دیه

در این دیدگاه از مرحوم آیت‌الله خوئی

[۲۲] وحید خراسانی، حسین، منهاج الصالحین، ج۳، ص۵۴۳.

از اعلام معاصر و بعضی از شاگردان

[۲۳] تبریزی، میرزاجواد، کتاب القصاص، ص۳۱۲.

[۲۴] فیاض، محمداسحاق، منهاج الصالحین، ج۳، ص۳۷۹.

وی می‌باشد، که جانی به پرداخت دیه محکوم می‌گردد. ایشان بر استدلال به روایتی که ذکر شد ایراد نموده که مقصود از ارش در آن دیه می‌باشد و از نظر سند نیز ضعیف است، بنابراین به مقتضای اطلاق ادلّه باید دیه پرداخت شود.

[۲۵] خوئی، سیدابوالقاسم، موسوعه الامام الخوئی، مبانی تکمله المنهاج، ج۴۲، ص۲۰۹-۲۰۸.

لیکن این ایراد وارد نیست، زیرا اگرچه در بعضی از موارد خاص ارش بر دیه اطلاق شده است، ولی در اغلب موارد در مقابل دیه قرار می‌گیرد و حمل ارش بر دیه در