توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل توحید حاکمیت (قرآن) ۷۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل توحید حاکمیت (قرآن) ۷۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل توحید حاکمیت (قرآن) ۷۸ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل توحید حاکمیت (قرآن) ۷۸ اسلاید در PowerPoint

یکی از اقسام توحید افعالی که در آیات قرآن به آن اشاره شده، توحید حاکمیت است.

فهرست مندرجات

۱ – انحصار حاکمیت به خداوند
۲ – توحید حاکمیت در قیامت
۳ – حاکمیت بر تمام موجودات
۴ – پرتوی از توحید حاکمیت
۵ – عدم حاکمیت غیر خداوند
۶ – دلایل توحید حاکمیّت‌
۶.۱ – قدرت خدا
۶.۲ – نزول قرآن‌
۷ – پانویس
۸ – منبع

انحصار حاکمیت به خداوند

انحصار حاکمیّت و فرمانروایى، به خداوند یکتا:
۱. «الَم تَعلَم انَّ اللَّهَ لَهُ مُلکُ السَّموتِ والارضِ وما لَکُم مِن دونِ اللَّهِ مِن ولِىّ ولا نَصیر؛

[۱] بقره/سوره۲، آیه۱۰۷.

آیا نمى‌دانستى که حکومت آسمانها و زمین، تنها از آن خداست؟! و مى‌تواند هرگونه تغییر و تبدیلى در احکام خود طبق مصالح بدهد؟! و جز خدا، سرپرست و یاورى براى شما نیست. (و اوست که مصلحت شما را مى‌داند). »
۲. «… انِ الحُکمُ الّا لِلَّهِ یَقُصُّ الحَقَّ وهُوَ خَیرُ الفصِلین؛

[۲] انعام/سوره۶، آیه۵۷.

… حکم و فرمان، تنها از آن خداست! حق را از باطل جدا مى‌کند؛ و او بهترین جدا کننده حق از باطل است.»
۳. «ثُمَّ رُدّوا الَى اللَّهِ مَولهُمُ الحَقّ الا لَهُ الحُکمُ …؛

[۳] انعام/سوره۶، آیه۶۲.

سپس تمام بندگان به سوى خدا، که مولاى حقیقى آنهاست، باز مى‌گردند. بدانید که حکم و داورى، مخصوص اوست….»
۴. «افَغَیرَ اللَّهِ ابتَغى حَکَمًا …؛

[۴] انعام/سوره۶، آیه۱۱۴.

با این حال، آیا غیر خدا را به داورى طلبم؟! ….»
۵. «انَّ اللَّهَ لَهُ مُلکُ السَّموتِ والارضِ یُحیى ویُمیتُ وما لَکُم مِن دونِ اللَّهِ مِن ولِىٍّ ولا نَصیر؛

[۵] توبه/سوره۹، آیه۱۱۶.

حکومت و مالکیت آسمانها و زمین تنها از آنِ خداست؛ زنده مى‌کند و مى‌میراند؛ و جز خدا، سرپرست و یاورى ندارید.»
۶. «… انِ الحُکمُ الّا لِلَّهِ …؛

[۶] یوسف/سوره۱۲، آیه۴۰.

[۷] یوسف/سوره۱۲، آیه۶۷.

… حکم تنها از آن خداست….»
۷. «… واللَّهُ یَحکُمُ لا مُعَقّبَ لِحُکمِهِ …؛

[۸] رعد/سوره۱۳، آیه۴۱.

… و خداوند حکم مى‌کند؛ و هیچ کس را یاراى جلوگیرى از حکم او نیست….»
۸. «وقُلِ الحَمدُ لِلَّهِ الَّذى لَم یَتَّخِذ ولَدًا ولَم یَکُن لَهُ‌ شَریکٌ فِى المُلکِ ولَم یَکُن لَهُ ولِىٌّ مِنَ الذُّلّ وکَبّرهُ تَکبیرا؛

[۹] اسراء/سوره۱۷، آیه۱۱۱.

و بگو: حمد و ستایش مخصوص خداوندى است که نه فرزندى اختیار کرده، و نه شریکى در حکومت دارد، و نه بخاطر ضعف و ذلّت، حامى و سرپرستى براى اوست. و او را بسیار بزرگ بشمار.»
۹. «… ما لَهُم مِن دونِهِ مِن وَلىٍّ ولا یُشرِکُ فى حُکمِهِ احَدا؛

[۱۰] کهف/سوره۱۸، آیه۲۶.

… آنها هیچ ولىّ و سرپرستى جز او ندارند. و او هیچ کس را در حکومت خود شرکت نمى‌دهد.»
۱۰. «قُل مَن بِیَدِهِ مَلَکوتُ کُلّ شَى‌ءٍ وهُوَ یُجیرُ ولا یُجارُ عَلَیهِ ان کُنتُم تَعلَمون‌ • سَیَقولونَ لِلَّهِ قُل فَانّى‌ تُسحَرون؛

[۱۱] مؤمنون/سوره۲۳، آیه۸۸.

[۱۲] مؤمنون/سوره۲۳، آیه۸۹.

بگو: اگر مى‌دانید، چه کسى حاکمیت همه موجودات را در دست دارد، و به بى‌پناهان پناه مى‌دهد، و نیاز به پناه دادن ندارد؟! خواهند گفت: (همه اینها) از آنِ خداست! بگو: با این حال چگونه مى‌گویید سحر شده‌اید (و این سخنان سحر و افسون است)؟!»
۱۱. «الَّذى لَهُ مُلکُ السَّموتِ والارضِ ولَم یَتَّخِذ وَلَدًا ولَم یَکُن لَهُ شَریکٌ فِى المُلکِ وخَلَقَ کُلَّ شَى‌ءٍ فَقَدَّرَهُ تَقدیرا؛

[۱۳] فرقان/سوره۲۵، آیه۲.

خداوندى که حکومت آسمانها و زمین از آنِ اوست، و فرزندى براى خود انتخاب نکرده، و همتایى در حکومت ندارد، و همه چیز را آفرید و به دقت اندازه‌گیرى نمود.»
۱۲. «وهُوَ اللَّهُ لا الهَ الّا هُوَ … ولَهُ الحُکمُ والَیهِ تُرجَعون؛

[۱۴] قصص/سوره۲۸، آیه۷۰.

و او خداى یگانه است که هیچ معبودى جز او نیست … حاکمیّت نیز از آن اوست؛ و همه شما به سوى او باز گردانده مى‌شوید.»
۱۳. «ولا تَدعُ مَعَ اللَّهِ الهًا ءاخَرَ لا الهَ الّا هُوَ کُلُّ شَى‌ءٍ هالِکٌ الّا وجهَهُ لَهُ الحُکمُ …؛

[۱۵] قصص/سوره۲۸، آیه۸۸.

معبود دیگرى را با خدا مخوان، که هیچ معبودى جز او نیست؛ همه چیز جز ذات پاک او فانى مى‌شود؛ حاکمیّت تنها از آنِ اوست….»
۱۴. «… ذلِکُمُ اللَّهُ رَبُّکُم لَهُ المُلکُ …؛

[۱۶] فاطر/سوره۳۵، آیه۱۳.

… این است خداوند، پروردگار شما؛ حاکمیت در سراسر عالم از آن اوست….»
۱۵. «فَسُبحنَ الَّذى بِیَدِهِ مَلَکوتُ کُلّ شَى‌ءٍ والَیهِ تُرجَعون؛

[۱۷] یس/سوره۳۶، آیه۸۳.

پس منزّه است خداوندى که مالکیّت همه چیز در دست اوست؛ و به سوى او بازگردانده مى‌شوید.»
۱۶. «… ذلِکُمُ اللَّهُ رَبُّکُم لَهُ المُلکُ لا الهَ الّا هُوَ فَانّى‌ تُصرَفُون؛

[۱۸] زمر/سوره۳۹، آیه۶.

… این است خداوند، پروردگار شما که حکومت عالم هستى از آن اوست؛ هیچ معبودى جز او نیست؛ پس چگونه از راه حق منحرف مى‌شوید؟!»
۱۷. «ذلِکُم بِانَّهُ اذا دُعِىَ اللَّهُ وحدَهُ کَفَرتُم وان یُشرَک بِهِ تُؤمِنوا فَالحُکمُ لِلَّهِ العَلِىّ الکَبیر؛

[۱۹] غافر/سوره۴۰، آیه۱۲.

گفته مى‌شود این به سبب آن است که وقتى خداوند به یگانگى خوانده مى‌شد انکار مى‌کردید، و اگر براى او همتایى مى‌پنداشتند ایمان مى‌آوردید؛ اکنون داورى مخصوص خداوند بلند مرتبه و بزرگ است (و شما را مطابق عدل خود کیفر مى‌دهد).»
«ومَا اختَلَفتُم فیهِ مِن شَى‌ءٍ فَحُکمُهُ الَى اللَّهِ ذلِکُمُ اللَّهُ رَبّى عَلَیهِ تَوَکَّلتُ والَیهِ انیب؛

[۲۰] شوری/سوره۴۲، آیه۱۰.

در هر چیز اختلاف کنید، داوریش با خداست؛ بگو: این است خداوند، پروردگار من، بر او توکّل کرده‌ام و به سوى او باز مى‌گردم!»

توحید حاکمیت در قیامت

خداوند یگانه، تنها حاکم در عرصه قیامت:
۱. «اللَّهُ لا الهَ الّا هُوَ لَیَجمَعَنَّکُم الى‌ یَومِ القِیمَهِ …؛

[۲۱] نساء/سوره۴، آیه۸۷.

عبودى جز خداوند نیست؛ و به یقین، همه شما را در روز رستاخیز- که شکّى در آن نیست- جمع مى‌کند….»
۲. «یَومَ یَأتِ لا تَکَلَّمُ نَفسٌ الّا بِاذنِهِ فَمِنهُم شَقىٌّ وسَعید؛

[۲۲] هود/سوره۱۱، آیه۱۰۵.

آن روز که قیامت و زمان مجازات فرارسد، هیچ کس جز به اجازه او سخن نمى‌گوید؛ گروهى از آنها بدبختند و گروهى سعادتمند.»
۳. «یَومَذٍ لا تَنفَعُ الشَّفعَهُ الّا مَن اذِنَ لَهُ الرَّحمنُ ورَضِىَ لَهُ قَولا؛

[۲۳] طه/سوره۲۰، آیه۱۰۹.

در آن روز، شفاعت هیچ کس سودى نمى‌بخشد، جز کسى که خداوند رحمان به او اجازه داده، و از گفتار او راضى است.»
۴. «ولا تَنفَعُ الشَّفعَهُ عِندَهُ الّا لِمَن اذِنَ لَهُ حَتّى‌ اذا فُزّعَ عَن قُلوبِهِم قالوا ماذا قالَ رَبُّکُم قالُوا الحَقَّ وهُوَ العَلىُّ الکَبیر؛

[۲۴] سبأ/سوره۳۴، آیه۲۳.

شفاعت نزد او، جز براى کسى که خداوند براى او اذن شفاعت داده، سودى ندارد. در آن روز همه در اضطرابند تا زمانى که اضطراب از دلهاى آنان زایل گردد و فرمان از ناحیه او صادر شود؛ مجرمان به شفیعان مى‌گویند: پروردگارتان چه دستورى داده؟ مى‌گویند: حق را بیان کرد (و اجازه شفاعت درباره مستحقان داد)؛ و اوست بلند مرتبه و بزرگ.»
۵. «فَالیَومَ لا یَملِکُ بَعضُکُم لِبَعضٍ نَفعًا ولا ضَرًّا ونَقولُ لِلَّذینَ ظَلَموا ذوقوا عَذابَ النّارِ الَّتى کُنتُم بِها تُکَذّبون؛

[۲۵] سبأ/سوره۳۴، آیه۴۲.

آرى امروز کسى از شما نسبت به دیگرى مالک سود و زیانى نیست؛ و به ستمکاران مى‌گوییم: بچشید عذاب آتشى راکه تکذیب مى‌کردید!»
۶. «وما قَدَرُوا اللَّهَ حَقَّ قَدرِهِ والارضُ جَمیعًا قَبضَتُهُ یَومَ القِیمَهِ والسَّموتُ مَطویتٌ بِیَمینِهِ سُبحنَهُ وتَعلى‌ عَمّا یُشرِکون؛

[۲۶] زمر/سوره۳۹، آیه۶۷.

آنها خدا را آن گونه که باید بشناسند، نشناختند، در حالى که تمام زمین در روز قیامت در قبضه قدرت اوست و آسمانها پیچیده در دست او؛ خداوند منزّه و برتر است از آنچه همتاى او قرار مى‌دهند.»
۷. «قالواْ رَبَّنا امَتَّنا اثنَتَینِ واحیَیتَنا اثنَتَینِ فَاعتَرَفنا بِذُنوبِنا فَهَل الى‌ خُروجٍ مِن سَبیل‌ • … فَالحُکمُ لِلَّهِ العَلِىّ الکَبیر؛

[۲۷] غافر/سوره۴۰، آیه۱۱.

[۲۸] غافر/سوره۴۰، آیه۱۲.

آنها مى‌گویند: پروردگارا! ما را دوبار میراندى و دوبار زنده کردى؛ اکنون به گناهان خود معترفیم؛ آیا راهى براى خارج شدن از دوزخ وجود دارد؟ … اکنون داورى مخصوص خداوند بلند مرتبه و بزرگ است (و شما را مطابق عدل خود کیفر مى‌دهد).»
۸. «یَومَ هُم برِزونَ … لِمَنِ المُلکُ الیَومَ لِلَّهِ الوحِدِ القَهّار؛

[۲۹] غافر/سوره۴۰، آیه۱۶.

روزى که همه آنان آشکار مى‌شوند … و گفته مى‌شود: حکومت امروز براى کیست؟ براى خداوند یکتاى حاکم بر همه چیز است.»
۹. «یَومَ یَقومُ الرّوحُ والمَلکَهُ صَفًّا لا یَتَکَلَّمونَ الّا مَن اذِنَ لَهُ الرَّحمنُ وقالَ صَوابا؛

[۳۰] نبأ/سوره۷۸، آیه۳۸.

روزى که روح و ملائکه به صف مى‌ایستند و هیچ یک، جز به اذن خداوند رحمان، سخن نمى‌گویند، و آنگاه که مى‌گویند درست مى‌گویند.»
۱۰. «یَومَ لا تَملِکُ نَفسٌ لِنَفسٍ شیًا والامرُ یَومَذٍ لِلَّه؛

[۳۱] انفطار/سوره۸۲، آیه۱۹.

روزى است که هیچ کس قادر بر انجام کارى به سود دیگرى نیست، و همه امور در آن روز از آنِ خداست!»

حاکمیت بر تمام موجودات

حاکمیّت بلامنازع خداى یگانه، بر تمام موجودات:
۱. «الَم تَعلَم انَّ اللَّهَ لَهُ مُلکُ السَّموتِ والارضِ وما لَکُم مِن دونِ اللَّهِ مِن ولِىّ ولا نَصیر؛

[۳۲] بقره/سوره۲، آیه۱۰۷.

آیا نمى‌دانستى که حکومت آسمانها و زمین، تنها از آن خداست؟! و مى‌تواند هرگونه تغییر و تبدیلى در احکام خود طبق مصالح بدهد؟! و جز خدا، سرپرست و یاورى براى شما نیست. (و اوست که مصلحت شما را مى‌داند).»
۲. «اللَّهُ لا الهَ الّا هُوَ الحَىُّ القَیُّومُ … لَهُ ما فِى‌السَّموتِ وما فِى الارضِ مَن ذَا الَّذى یَشفَعُ عِندَهُ الّا بِاذنِهِ یَعلَمُ ما بَینَ ایدیهِم وما خَلفَهُم ولا یُحیطونَ بِشَى‌ءٍ مِن عِلمِهِ الّا بِما شاءَ وسِعَ‌ کُرسِیُّهُ السَّموتِ والارضَ ولا یَودُهُ حِفظُهُما وهُوَ العَلِىُّ العَظیم؛

[۳۳] بقره/سوره۲، آیه۲۵۵.

هیچ معبودى جز خداوندِ یگانه زنده و پاینده نیست، (خداوندى که قائم به ذات خویش است، و موجودات دیگر، قائم به او). … آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است، از آن اوست. کیست که در نزد او، جز به فرمانش شفاعت کند؟! آینده و گذشته بندگان را مى‌داند؛ و کسى از علم او آگاه نمى‌گردد؛ جز به مقدارى که او بخواهد. اوست که به همه چیز آگاه است؛ (و علم و دانش محدود دیگران، پرتوى از علمِ بى‌پایان و نامحدود اوست). تخت حکومت او، آسمانها و زمین را دربرگرفته؛ و نگاهدارى آن دو (آسمان و زمین‌)، او را خسته نمى‌کند. و اوست بلند مرتبه و با عظمت.»
۳. «ولِلَّهِ مُلکُ السَّموتِ والارضِ …؛

[۳۴] آل‌عمران/سوره۳، آیه۱۸۹.

و حکومت و مالکیت آسمانها و زمین، از آن خداست….» مقدّم شدن «للّه» که خبر است، افاده حصر مى‌کند.

[۳۵] آلوسی، شهاب الدین، روح المعانی، ج ۲، ص ۳۶۳.

۴. «… ولِلَّهِ مُلکُ السَّموتِ والارضِ وما بَینَهُما …؛

[۳۶] مائده/سوره۵، آیه۱۷.

… آرى، حکومت آسمانها و زمین، و آنچه میان آن دو قرار دارد از آن خداست….»
۵. «… بَل انتُم بَشَرٌ مِمَّن خَلَقَ یَغفِرُ لِمَن یَشاءُ ویُعَذّبُ مَن یَشاءُ ولِلَّهِ مُلکُ السَّموتِ والارضِ وما بَینَهُما والَیهِ المَصیر؛

[۳۷] مائده/سوره۵، آیه۱۸.

… بلکه شما هم انسانى هستیداز مخلوقات او؛ هر کس را بخواهد و شایسته ببیند)، مى‌بخشد؛ و هر کس را بخواهد (و سزاوار باشد)، مجازات مى‌کند؛ و حکومت آسمانهاو زمین و آنچه در میان آنهاست، از آن اوست؛ (و بازگشت همه)، به سوى اوست.»
۶. «الَم تَعلَم انَّ اللَّهَ لَهُ مُلکُ السَّموتِ والارضِ …؛

[۳۸] مائده/سوره۵، آیه۴۰.

آیا نمى‌دانى که حکومت و مالکیت آسمانها و زمین تنها از آن خداست؟!….»
۷. «لِلَّهِ مُلکُ السَّموتِ والارضِ وما فیهِنَّ وهُوَ عَلى‌ کُلّ شَى‌ءٍ قَدیر؛

[۳۹] مائده/سوره۵، آیه۱۲۰.

حکومت و مالکیت آسمانها و زمین و آنچه در آنهاست، تنها از آن خداست؛ و او بر هر چیزى تواناست.»
۸. «قُل یایُّهَا النّاسُ انّى رَسولُ اللَّهِ الَیکُم جَمیعًا الَّذى لَهُ مُلکُ السَّموتِ