توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اغرس ۳۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اغرس ۳۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل اغرس ۳۱ اسلاید در PowerPoint :

چاه غرس

چاه غرس از چاه‌های متبرک مدینه در نیم میلی مسجد قبا قرار داشت.

فهرست مندرجات

۱ – مکان
۲ – وجه تسمیه
۳ – واژه‌شناسی
۴ – مالک
۵ – تبرک توسط پیامبر
۶ – غسل پیامبر
۷ – قرن هفتم هجری
۸ – قرن نهم هجری
۹ – دوره معاصر
۱۰ – فهرست منابع
۱۱ – پانویس
۱۲ – منبع

مکان

این چاه در جنوب شرقی مدینه، در نیم میلی شمال شرقی مسجد قدیم قبا، در منطقه نخیل و در محل سکونت بنونضیر بالای قبرستان بنی‌حَنظَله (بنی‌خطمه) واقع بوده است.

[۱] اسکندری، نصر بن عبدالرحمن، الامکنه و المیاه، ج۲، ص۲۹۶.

[۲] سمهودی، علی بن عبدالله، وفاء الوفاء، ج۳، ص۱۴۳.

[۳] حازمی، محمد بن موسی، الاماکن، ص۷۱۷.

[۴] شُرَّاب، محمد بن محمد حسن، فرهنگ اعلام جغرافیایی، ص۶۶.

این منطقه و نواحی اطراف، امروزه با نام غَرس شناخته می‌شود.

[۵] خیاری، أحمد یاسین، تاریخ معالم المدینه، ص۲۵۵.

وجه تسمیه

چاه غرس، از کلمه غَرس، به معنای قلمه یا نهال گرفته شده است.

[۶] خیاری، أحمد یاسین، تاریخ معالم المدینه، ص۲۵۵.

از آن‌جا که این چاه به دست مالک بن نحاس، جدّ سعد بن خیثمه انصاری، حفر گردید و پس از آن غلام مالک، ملقب به غرس، متولی آن گردید به چاه غرس شهرت یافت.

[۷] بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشرف، ج۱، ص۵۳۷.

واژه‌شناسی

واژه غرس را به سه صورت غُرس، غَرس و غَرَس ضبط کرده‌اند. اما صورت غَرس را درست دانسته‌اند.

[۸] خیاری، أحمد یاسین، تاریخ معالم المدینه، ص۲۵۵.

[۹] بنایی کاشانی، ابوالفضل، اطلس تاریخ اسلام، ص۳۰۶.

بنا بر یکی از نسخ کتاب التعریف مطری، نام این چاه المَغرَس ضبط شده است.

[۱۰] نک: مطری، محمد بن احمد، التعریف بما آنست الهجره، ص۱۵۳.

گاه چاه غرس را با ضبط اَغرَس نیز آورده‌اند.

[۱۱] سمهودی، علی بن عبدالله، وفاء الوفاء، ج۳، ص۱۴۳.

همچنین در مدینه ناحیه‌ای میان مَعدَن النُقره و فدک، با عنوان وادی الغَرس، شناخته می‌شده است.

[۱۲] حازمی، محمد بن موسی، الاماکن، ص۷۱۸.

مالک

چاه غرس از چاه‌های شناخته شده مدینه است و به حفر کننده آن اشاره نشده است. این چاه در عصر رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در ملکیت سعد بن خیثمه، از اصحاب پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) بود.

[۱۳] ابن‌سعد، محمد، الطبقات، ج۲، ص۲۱۴.

[۱۴] بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۲، ص۲۰۱.

تبرک توسط پیامبر

پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) آب این چاه را تمیزترین آب‌ها

[۱۵] ابن‌سعد، محمد، الطبقات، ج۱، ص۳۹۱.

و غرس را چشمه‌ای از چشمه‌های بهشت می‌دانست.

[۱۶] بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۲، ص۲۰۱.

گاه این گزارش را این‌گونه هم آورده‌اند که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) خواب چاهی بهشتی را می‌بیند و فردای آن، نزد چاه غرس رفته، از آب آن نوشیده و وضو گرفته‌اند.

[۱۷] خوارزمی، محمد بن اسحاق، اثاره الترغیب، ج۲، ص۳۶۵.

[۱۸] ابن‌ضیاء، محمد، تاریخ مکه المشرفه، ج۱، ص۱۴۰.

برخی این گزارش را با تکیه بر این‌که خواب پیامبران (علیهم‌السّلام) حقیقت دارد، به عنوان یکی از نیکویی‌ها و محاسن مدینه شمرده‌اند.

[۱۹] حسینی، محمد کبریت، الجواهر الثمینه، ص۴۷.

گفته شده رباح، غلام پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)، آب مورد نیاز خانواده حضرت را روزی از چاه غرس و روز دیگر از چاه سقیا تهیه و تامین می‌کرد.

[۲۰] بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۱، ص۵۳۵.

[۲۱] ورثیلانی، حسین بن محمد، الرحله الورثیلانیه، ج۲، ص۵۷۴.

در گزارشی از انس بن مالک آمده که خود شاهد بوده که حضرت، سوار بر مرکبی، صبح زود می‌آمد و دلوی از آب چاه غرس برمی گرفت و از آن وضو گرفته، باقی را در درون چاه می‌ریخت.

[۲۲] ابن‌سعد، محمد، الطبقات، ج۱، ص۳۹۱.

[۲۳] مرجانی، عبدالله، بهجه النفوس، ج۱، ص۳۱۱.

[۲۴] خوارزمی، محمد بن اسحاق، اثاره الترغیب، ج۲، ص۳۶۵.

گاه افزوده‌اند که چون حضرت باقی آب را در چاه ریخت، بعد از آن چاه خشک شد.

[۲۵] ابن‌نجار، محمد بن محمود، الدره الثمینه، ص۶۱.

گزارش دیگر حاکی است که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) از عسلی که به او هدیه داده بودند، به منظور برکت دادن به چاه غرس، درون آن ریخت. برخی از حضور پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) بر سر چاه غرس، با این استدلال که چاه از محل سکونت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فاصله داشته، تردید کرده‌اند.

[۲۶] کردی، محمد طاهر، التاریخ القویم، ج۱، ص۴۱۴.

غسل پیامبر

گزارش‌های مختلفی با مضمون مشترک، طرح کرده‌اند که پیامبر به امام علی (علیه‌السّلام) وصیت کرد که پس از مرگ، با آب چاه غرس، غسلشان دهند.

[۲۷] کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۱، ص۲۹۷.

[۲۸] طوسی، محمد بن حسن، تهذیب، ج۱، ص۴۳۵.

این روایت را پاره‌ای منابع، به نقل از خود حضرت علی (علیه‌السّلام)، نقل کرده‌اند.

[۲۹] خط