توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ادله اعتبار علم قاضی ۳۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ادله اعتبار علم قاضی ۳۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ادله اعتبار علم قاضی ۳۴ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل ادله اعتبار علم قاضی ۳۴ اسلاید در PowerPoint

پاورپوینت کامل ادله اعتبار علم قاضی ۳۴ اسلاید در PowerPoint، از مباحث علم حقوق بوده و به معنای دلایل اثبات کننده اعتبار معرفت و شناختی است که قاضی درباره موضوع دعوا تحصیل می‌کند. برخی از پاورپوینت کامل ادله اعتبار علم قاضی ۳۴ اسلاید در PowerPoint عبارتند از: آیات، روایات، دلیل عقلی و قول مشهور فقهاء امامیه.

فهرست مندرجات

۱ – مفهوم‌شناسی
۱.۱ – علم
۱.۲ – قاضی
۲ – آیات
۲.۱ – حد سرقت و زنا
۲.۲ – حکم کردن به حق
۳ – روایات
۴ – دلیل عقلی
۵ – قول مشهور فقهاء امامیه
۶ – علم قاضی در حقوق
۷ – پانویس
۸ – منبع

مفهوم‌شناسی

برخی از مفاهیم مهم مورد نیاز در این مقاله عبارتند از: علم و قاضی.

علم

علم در لغت به معنای دانستن، یقین کردن، معرفت و دانش می‌باشد.

[۱] معین، محمد، فرهنگ فارسی معین، ص۷۶۸، تهران، سرایش، ۱۳۸۱، چاپ سوم.

در اصطلاح فقهی علم، اطمینان است که آن را علم عادی هم نامیده‌اند.

[۲] جعفری لنگرودی، محمد جعفر، ترمینولوژی حقوق، ص۴۶۸، تهران، گنج دانش، ۱۳۸۷، چ نوزدهم.

قاضی

قاضی در لغت به معنای حکم کننده است. در فقه کسی که میان مردم حکومت کند و در مورد اختلاف و نزاع فصل خصومت نماید، قاضی گویند.

[۳] جعفری لنگرودی، محمد جعفر، ترمینولوژی حقوق، ص۸۲۲.

در ترمینولوژی حقوق در مورد اصطلاح قاضی چنین آمده: قاضی کسی است که به شغل قضاء و فصل خصومت و ترافع اشتغال دارد و در همین معنا دادرس استعمال می‌شود.

[۴] جعفری لنگرودی، محمد جعفر، ترمینولوژی حقوق، ص۵۱۱.

آیات

آیات متعددی دال بر اعتبار علم قاضی هستند:

حد سرقت و زنا

آی ۳۸ سوره مائده: «السَّارِقُ وَالسَّارِقَهُ فَاقْطَعُواْ اَیْدِیَهُمَا…».

[۵] مائده/سوره۵، آیه۳۸.

آی ۲ سوره نور: «الزَّانِیَهُ وَالزَّانِی فَاجْلِدُوا کُلَّ وَاحِدٍ مِّنْهُمَا مِئَهَ جَلْدَهٍ»

[۶] نور/سوره۲۴، آیه۲.

بیان استدلال: خطاب در عبارات (فاقطعوا) و (فاجلدوا) به حکام و متصدیان امر قضاء است. حکم به قطع ید و اجرای تازیانه را موقوف بر ثبوت عنوان سارق و زانی و ثبوت آن نزد حاکم را ملاک قرار داده است. لذا هرگاه قاضی علم به وقوع سرقت یا زنا پیدا کند قطعاً موضوع نزد او ثابت شده و صدور حکم بر او واجب است و اگر به علم خود عمل نکند تخلف از حکم خدا کرده است، و هرگاه ثابت شود که در اجرای حد سرقت و زنا، قاضی می‌تواند به علم خود عمل کند در سایر حدود نیز با توجه به عدم قول به فصل ثابت می‌شود که علم قاضی حجت است، زیرا هیچکس بین حدود از لحاظ اثبات فرق قائل نشده است. همچنین وقتی حجیت علم قاضی در حق‌الله که مبنی بر تخفیف است ثابت شود، حجیت آن در حق‌الناس به طریق اولی ثابت خواهد شد.

[۷] مقتدائی، مرتضی، علم قاضی در حقوق اسلام، مجل قضائی، حقوقی دادگستری، شمار ۱۹ و ۲۰، ص۳۱، سال ششم، بهار و تابستان ۷۶.

سیدمرتضی پس از استدلال به این آیه می‌فرماید: وقتی در باب حدود، علم قاضی پذیرفته است، به طریق اولی در اموال نیز علم قاضی باید مورد پذیرش قرار گیرد.

[۸] علم الهدی، سیدمرتضی، الانتصار فی انفرادات الإمامیه، ص۴۹۲، مؤسس نشر اسلام، قم، ۱۴۱۵ ه. ق.

حکم کردن به حق

آی ۴۷ سوره مائده: «وان حکمت و احکم بین الناس بالحق».

[۹] مائده/سوره۵، آیه۴۷.

آی ۵۳ سور مائده: «فاحکم بینهم بما انزل الله».

[۱۰] مائده/سوره۵، آیه۵۳.

بیان استدلال: هرگاه قاضی، علم به موضوعی پیدا کرد مثل اینکه علم پیدا کرد زید زنا کرده یا مشروب خورده است و حکم به اجرای حد زنا یا شرب خمر دهد قطعاً این حکم، حکم به حق و حکم بما انزل الله است؛ چنانچه اگر علم پیدا کند به اینکه خانه ملک زید است و حکم به ملکیت خانه برای زید دهد و یا علم پیدا کند فلان زن زوج زید است و حکم به زوجیت او دهد، قطعاً این احکام، حکم به حق و قسط و عدل است و اگر بر خلاف آن حکم دهد حکم برخلاف عدل و حق و بر خلاف ما انزل الله داده است و اگر حکم نکند استنکاف از حکم نموده است.

[۱۱] علم الهدی، سیدمرتضی، الانتصار فی انفرادات الإمامیه، ص۳۲، مؤسس نشر اسلام، قم، ۱۴۱۵ هـ. ق.

از جمله آیات دیگر که در مورد اعتبار علم قاضی به آنها استناد شده آیات ۴۲، ۴۴ و ۴۵ سور مائده، آی ۵۸ سور نساء و آی ۳۸ سوره ص است.

روایات

از جمله روایاتی که در مورد اعتبار علم قاضی به آن استناد شده است روایتی است در کتاب وسائل الشیعه:
«… قال: فی کتاب علی (علیه‌السّلام): اِن نبیا من الانبیاء شکا الی ربه القضاء، فقال: کیف اقضی بمالم تَرَعینی و لم تسمَعَ اُذُنی؟ فقال: اِقْضِ بینَهم بالبینات واَضفْهم الی اسمی یحلفون به….»

[۱۲] حرعاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، ج۱۸، ص۱۶۷، روایت ۲، از باب ۱، بیروت، داراحیاء التراث العربی، بی‌تا.

[۱۳] حرعاملی، محمد بن الحسن، وسائل الشیعه، ج۲۷، حدیث شمار ۳۳۶۵۸، ص۲۲۹، قم، مؤسسه آل‌البیت، ۱۴۱۴ ه. ق، چاپ دوم.

مضمون روایت: بعضی از انبیاء گذشته از قضاوت بین مردم شانه خالی می‌کردند و عذر می‌آوردند که چگونه حکم کنیم درحالی‌که از کیفیت قضیه و موضوع بی‌اطلاع هستیم و به آن علم نداریم؟ خداوند به آنها می‌فرماید: با استناد شهادت و بینه و اگر نبود به قسم دادن طرف مقابل قضاوت کنید.

بیان استدلال: از این روایت استفاده می‌شود که قضاوت بر اساس علم و صحت آن نزد پیامبران امری مفروغ عنه بوده است و اگر علم به موضوعی پیدا می‌کردند و از کیف