توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ابی‌سهل اسماعیل بن علی نوبختی ۶۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ابی‌سهل اسماعیل بن علی نوبختی ۶۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل ابی‌سهل اسماعیل بن علی نوبختی ۶۸ اسلاید در PowerPoint :

ابوسهل اسماعیل نوبختی

در سال ۲۳۷ق در خانه علی بن الحاق نوبختی کودکی به دنیا آمد که برایش نام «اسماعیل» برگزیده شد. کنیه او «ابوسهل» و لقبش «نوبختی» است.
اسماعیل در خاندانی به دنیا آمد که گرایش عمیقی به مکتب تشیع داشتند. او به زودی سنین کودکی و نوجوانی را طی کرد و خود به یکی از پاسداران ولایت تبدیل شد و در این مسیر کوشید. نخست مبانی و اصول این مکتب را بشناسد و آنگاه به گسترش و دفاع استدلالی از آن بپردازد. لازم به یادآوری است که از این مقطع از زندگی نوبختی اطلاعات چندانی در دست نیست و زوایای حیات او در هاله‌ای از ابهام قرار دارد.

[۱] فهرست ابن ندیم، ص۲۲۵.

[۲] رجال نجاشی، نجاشی، ص۲۳.

[۳] الفهرست، طوسی، ص۱۲.

[۴] موسوعه الفقهاء، ج۴، ص۱۱۱.

فهرست مندرجات

۱ – خاندان نوبختی
۲ – دوران ابوسهل
۳ – اقتدار و نفوذ سیاسی
۴ – تحصیل دانش
۵ – ابوسهل در آئینه سخن
۶ – گوشه‌ای از فضیلتها
۷ – تسلیم در برابر حق
۸ – موقف ابوسهل در برابر مخالفان
۹ – دو رویکرد نوین
۱۰ – مناظره و شناخت زمان
۱۱ – مبارزه با انحراف
۱۲ – شاگردان نوبختی
۱۳ – آثار
۱۳.۱ – توحید و صفات خدا
۱۳.۲ – رسالت و امامت
۱۳.۳ – رد و نقض آراء دیگران
۱۳.۴ – کتابهای متفرقه
۱۴ – فرزندان
۱۵ – رحلت
۱۶ – پانویس
۱۷ – منبع

خاندان نوبختی

خاندان نوبختی تبار و نژاد ایرانی دارند. نیای اعلای اسماعیل شخصی به نام نوبخت است که گویا در آغاز به کیش مجوس اعتقاد و به دانش نجوم ـ و ستاره شناسی ـ گرایش و در آن شهرت و تخصص بالایی داشت. برخی بر این باورند که نام او ترکیبی از دو واژه فارسی «نو» و «بخت» است.

[۵] خاندان نوبختی، عباس اقبال، ص۱۰، انتشارات طهوری، چ سوم، س ۱۳۵۷ش.

گویا زادگاه او اهواز است و بدین سبب به او «اهوازی» می‌گویند.

[۶] فرهنگ معین، ج۶، بخش اعلام، ص۲۱۴۷.

نوبخت پیش از راه یافتن به دستگاه خلافت عباسیان و پذیرش اسلام ، در اهواز زندانی بود. منصور دوانیقی ـ خلیفه جنایتکار عباسی ـ هم در روزگار حاکمیت بنی امیه در همان مکان زندانی بود. در آنجا نوبخت از طریق علم نجوم به منصور گفت: تو روزی به ریاست می‌رسی! منصور که از این خبر شگفت زده شده بود، به او مژده داد اگر چنین شود، در برآوردن نیازهای تو کوتاهی نخواهم کرد.
سالها گذشت و اولین خلیفه بنی عباس (ابوالعباس سفاح) بعد از سه ـ چهار سال خلافت از دنیا رفت و منصور دوانیقی خلیفه شد. نوبخت تا این خبر را شنید، راهی بغداد شد و خود را به منصور رساند و داستان زندان اهواز را بازگو کرد. منصور هم زمین بزرگی در بغداد را به او داد. از این تاریخ بود که نوبخت پله‌های ترقی را طی کرد و ضمن مسلمان شدن در شمار نزدیکان منصور جای گرفت و منجم دربار شد و چون پیر شد، منصور تنها فرزندش «ابوسهل» (گرچه ابوسهل کنیه است، اما در این مورد اسم می‌باشد. چون نام اصلی ابوسهل ایران باستانی و تلفظ آن سخت بود، منصور نام ابوسهل را برایش برگزید.) را که از علم نجوم بهره داشت، را به جانشینی پدر منصوب کرد.
ابوسهل دارای ده فرزند پسر شد که نام یکی از آنان اسحاق است و یکی از فرزندان اسحاق، علی نام دارد و اسماعیل (شخصیت مورد نظر در این مقاله) فرزند علی است.
ظاهرا گرایش به مکتب تشیع از عصر اسحاق بن ابی سهل، در خاندان نوبخت پدید آمد. ابن ندیم می‌نویسد: «آل نوبخت در ولایت مداری و اظهار محبت به آستان حضرت امیر مؤمنان در خاندانش در عراق، شهره آفاقند.»

[۷] فهرست، ابن ندیم، ص۲۲۵.

[۸] خاندان نوبخت، ص۱۰ـ۱۵.

[۹] الکنی و الالقاب، شیخ عباس قمی، ج۱، ص۸۹.

[۱۰] هدیه الاحباب، ص۲۳.

[۱۱] تهذیب التهال، ج۱، ص۲۹۰.

[۱۲] قاموس الرجال، ج۲، ص۸۷، ش۸۵۶.

[۱۳] معجم الرجال، ج۳، ص۱۵۴.

[۱۴] جامع الرواه، محمد علی اردبیلی، ج۱، ص۹۹.

دوران ابوسهل

ولادت ابوسهل در سال ۲۳۷ق در عصر امامت حضرت هادی علیه‌السّلام رخ داد و هنگام شهادت حضرت (۲۵۴ق) هفده سال از عمر وی می‌گذشت. او هنگام شهادت امام حسن عسگری علیه‌السّلام در سال ۲۶۰ق نیز بیست و سه ساله بود و حدود نیم قرن با سه نفر از نواب حضرت ولی عصر عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف (عثمان بن سعید، محمد بن عثمان بن سعید و حسین بن روح نوبختی) ارتباط تنگاتنگی داشت.
با آغاز غیبت امام زمان عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف ، در میان شیعیان ـ بویژه شیعه بغداد ـ که مرکز فرهنگی جهان اسلام بود، نوعی اتحاد و انسجام و همدلی پدید آمد که دلیل آن اعتقاد کامل به امامت آن حضرت بود. از سوی دیگر بغداد از اواخر سده سوم و اوائل سده چهارم هجری مرکز برخورد اندیشه‌های فرق اسلامی بود و هر فرقه‌ای (معتزلیان، مرجئه ، اسماعیلیه و…) پیشوایانی داشتند که در دانش کلام متخصص و اهل بحث بودند. با توجه به این فضا ابوسهل نوبختی در راستای دفاع از مبانی و اعتقادات شعیه ـ بویژه در رابطه امامت و خلافت بلافصل امیر مؤمنان و سایر امامان ـ به عنوان چهره اول کلام شیعی در مجامع فکری مورد توجه ویژه قرار گرفت به گونه‌ای که به عنوان: «شیخ المتکلمین» بغداد بدو نگریسته می‌شد. نجاشی می‌گوید:
«تمام دانشمندان بغداد از هر مشرب و دیدگاه فکری برتری و جایگاه والای ابوسهل نوبختی را در حوزه مسائل کلامی و… ، پذیرفته بودند و بدان اعتراف داشتند.»

[۱۵] رجال نجاشی، ص۲۳.

[۱۶] رجال العلامه الحلی، ص۹.

اقتدار و نفوذ سیاسی

اسماعیل بن علی، گرچه بیشتر به عنوان متکلم و عالمی اهل مناظره شناخته می‌شد و بدین عنوان نزد پیروان اهل بیت شهره بود، از پایگاه مردمی و اجتماعی گسترده‌ای هم برخوردار بود. در حوزه سیاست نفوذ و اقتدار خیره کننده‌ای نزد حاکمان بنی عباس داشت، بویژه در دستگاه مقتدر عباسی (۱۹۵ـ ۳۲۰ق) منصب او نویسندگی دیوان و حسابرسی مالی دستگاه خلافت بود. نجاشی می‌نگارد:
«ابوسهل نوبختی صاحب شکوه و عظمت و مقام بود هم در حوزه دین و هم مسائل دنیوی و اجتماعی که همدوش صدارت و وزارت بود.»

[۱۷] رجال نجاشی، ص۲۳.

تحصیل دانش

چگونگی تحصیلات از زوایای ناگفته زندگی اوست، ولی قطعا او بیشتر عمرش را در بغداد گذراند و شخصیت علمی و کلامی او در این شهر شکوفا شد.

ابوسهل در آئینه سخن

ابن ندیم بغدادی (۲۹۷ـ ۳۸۵ق) می‌گوید:
«اسماعیل بن علی بن نوبخت ـ ابوسهل ـ از برجسته‌ترین و مشهورترین عالمان شیعی در عصر ما است. او مردی فاضل، دانشمند و متکلم است که دهها نفر از دانش طلبان و شیفتگان علم کلام از مکتب او کسب فیض می‌کنند.» (کان من کبار الشیعه و کان فاضلا عالما متکلما و له مجلس یحضره جماعه من المتکلمین)

[۱۸] رجال نجاشی، ص۲۲۵.

«اسماعیل بن علی استاد سرآمد دانشمندان کلامی و پیشوای شیعیان بغداد و مایه فخر و سرفرازی خاندان نوبختیان و رئیس و شخص اول این طائفه است.»

[۱۹] رجال نجاشی، ص۲۳.

[۲۰] فهرست طوسی، ص۱۲.

[۲۱] رجال علامه حلی، ص۹.

ابوسهل انسان بلند مرتبه‌ای بود که منشا خدمات چشمگیری گردید. او با استوار ساختن مبانی اعتقادی مذهب امامیه اثنی عشری و تشکیل جلسه ی مناظره و گفت و گوهای علمی با مخالفان و دفاع منطقی از باورهای شیعی و زدودن شبهات بی اساس مخالفان مذهب تشیع ، خدمت ارزشمندی به جهان تشیع انجام داد.

[۲۲] اعیان الشیعه، سید محسن امین، ج۳، ص۳۸۴.

[۲۳] ریحانه الادب، ج۷، ص۶۰.

برای شناخت بیشتر این دانشور فرزانه به دیدگاه ذهبی، یکی از دانشمندان معروف اهل سنت توجه می‌کنیم.
«ابوسهل نوبختی بی تردید یکی از برجسته‌ترین پیشوایان کامل و مدافع سرسخت مذهب امامیه و از بزرگان مولفان این طائفه است»

[۲۴] سیر اعلام النبلا، ذهبی، ج۱۵، ص۳۲۶، ش۱۶۱.

«ابوسهل نوبختی از سران دانش کلام شیعه است. او در این دانش آثار و تالیفات فراوانی دارد، افزون بر این نویسنده بلیغ، ادیبی توانمند، شاعری برجسته و محدثی عالی مقام است.»

[۲۵] تاریخ الاسلام، ذهبی، سال ۳۰۱ه ـ ۳۱۰.

گوشه‌ای از فضیلتها

یکی از افتخارات ابوسهل این است که به شرف ملاقات امام حسن عسکری علیه‌السّلام و نیز حضرت ولی عصر عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف در سن پنج سالگی شده و توانست سیما و اوصاف آن حضرت را بازگو کند. شیخ طوسی با واسطه چنین می‌گوید:
«ابوسهل گفت: به ملاقات امام حسن عسکری علیه‌السّلام ـ در آخرین بیماری حضرت ـ رفتم. در محضر حضرت بودم که «عقید» ـ خدمت گزار سیاه پوست و سودانی اش که خادم امام هادی علیه‌السّلام و مراقب و پرستار امام حسن عسکری علیه‌السّلام در کودکی بود فرمود: آبی که با مصطکی (کندر رومی، صمغ و شیره‌ای سفید، نرم، خوشبو، و چسبناک است که از درختی در شام و برخی نقاط دیگر به دست می‌آید، گونه‌ای سقز به شکل شیرابه‌ای که از شکاف ساقه درخت مصطکی بیرون می‌آید.)

[۲۶] فرهنگ عمید، ص۹۸۰.

[۲۷] فرهنگ معین، ج۳، ص۴۱۷۳.

آمیخته باشد، بجوشان و برایم بیاور. «عقید» فرمان حضرت را انجام داد و آب مخصوص جوشیده را حاضر کرد. امام خواست از آن آب بنوشد، اما بر اثر شدت بیماری نتوانست. به عقید رو کرد و فرمود: به داخل خانه برو کودکی را در حال سجده خواهی دید. او را با خود بیاور. عقید به داخل خانه رفت و کودکی را در حال سجود و نیایش با پروردگار دید و بر او سلام کرد. کودک هم نمازش را کوتاه کرد. عرض کرد: آقای من امام حسن علیه‌السّلام امر کرد به محضرش بروید. در این لحظه نرجس خاتون آمد و دست فرزندش را گرفت و او را نزد پدر برد.
کودک وقتی در برابر پدر ایستاد، سلام کرد. رنگ بدن او بسیار نورانی، موهای سرش مجعد و دندانهایش سفید بود و مقداری از هم فاصله داشت، چون حضرت فرزندش را نگریست، چشمانش پر از اشک شد و گریست و فرمود: یا سید اهل بیته اسقنی الماء: ‌ای سرور اهل بیت پیامبر به من آب بنوشان که من عازم سفر آخرتم. کودک ظرف را نزدیک لبهای امام برد و امام در حالی که لبهایش می‌لرزید، آب را آشامید و فرمود: مرا برای خواندن نماز آماده کنید. کودک پدرش را وضو داد. سپس امام فرمود: فرزندم! بر تو بشارت و مژده باد! تویی صاحب الزمان، تویی مهدی! تویی حجت خدا در زمین، تو فرزند و جانشین من هستی و من پدرت هستم. رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم امت را به وجود تو مژده داد و نام و کنیه ات را بر زبان جاری ساخت. این حقیقتی است که از پدرانم رسیده است.

[۲۸] الغیبه، شیخ طوسی، ص۱۶۴.

[۲۹] انوار البهیه، شیخ عباس قمی، ص۱۶۶.

تسلیم در برابر حق

محمد بن عثمان عمری دومین نائب خاص امام زمان عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف در ۳۰۵ق چشم از جهان فرو بست. وی پیش از مرگ، نیابت خاصه را به دستور امام زمان به حسین بن روح نوبختیسپرد.
گویا برخی تصور می‌کردند اسماعیل بن علی ابوسهل نوبختی ـ با عنایت به موقعیتی که میان شیعیان دارد، به نیابت منصوب خواهد شد ـ، لذا از وی پرسیدند: