توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیت‌الله سیدیونس اردبیلی ۱۰۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۰۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیت‌الله سیدیونس اردبیلی ۱۰۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیت‌الله سیدیونس اردبیلی ۱۰۸ اسلاید در PowerPoint :

سید یونس موسوی اردبیلی

آقا سیدیونس اردبیلی، از علمای مبارز ایران در قرن چهاردهم هجری. وی فرزند سید محمدتقی بود. تاریخ تولد او را سال‌های ۱۲۹۳، ۱۲۹۴ و ۱۲۹۶ ق نوشته‌اند.

فهرست مندرجات

۱ – معرفی اجمالی
۲ – اجداد
۳ – عزیمت به زنجان
۳.۱ – اساتید وی در زنجان
۳.۱.۱ – ملا قربانعلی زنجانی
۳.۱.۲ – ملا سبز علی
۳.۱.۳ – میرزا مجید حکمی زنجانی
۴ – مهاجرت به عتبات عراق
۴.۱ – اساتید وی در عراق
۴.۱.۱ – ملا فتح الله اصفهانی
۴.۱.۲ – فاضل شربیانی
۴.۱.۳ – سید محمد کاظم یزدی
۴.۱.۴ – آخوند خراسانی
۵ – عزیمت به سوی کربلا
۶ – بازگشت به ایران
۶.۱ – فریاد اعتراض
۶.۲ – خانه پایداری
۶.۳ – دستگیری و حبس
۶.۴ – دست‌آورد مبارزات
۶.۵ – نوری در تاریکی
۷ – شاگردان
۷.۱ – کاظم مدیر شانه چی
۷.۲ – محمد واعظ زاده خراسانی
۷.۳ – دکتر سید جواد مصطفوی
۷.۴ – ابراهیم سلطانی گل شیخی
۷.۵ – آیت‌الله میرزا حسین واعظ
۷.۶ – محمد علی علمی اردبیلی
۷.۷ – جعفر زاهدی
۸ – مقامات علمی و معنوی
۹ – آثار
۹.۱ – آثار چاپ شده
۹.۲ – آثار خطی
۱۰ – عزیمت به سوی سرای سرور
۱۱ – یادآوری یک نکته
۱۲ – پانویس
۱۳ – منبع

معرفی اجمالی

وی پس از پرورش و تحصیل مقدمات و خواندن سطوح در اردبیل، به زنجان رفت و در مدت دو سال از محضر آخوند ملاقربانعلی زنجانی فقه و اصول و از آخوند ملاسبزعلی حکیم، علوم معقول را فراگرفت.
سپس در ۱۳۱۹ ق به قصد تکمیل تحصیلات راهی نجف اشرف شد. مدت‌ها در حوزه درس شیخ الشریعه اصفهانی و فاضل شربیانی و چهارده سال تمام در حوزه درس سید محمدکاظم یزدی و آخوند خراسانی شرکت نمود و در اواخر دوران تحصیل به کربلا رفت و در حوزه درس سید محمدکاظم یزدی و آخوند خراسانی شرکت نمود و در اواخر دوران تحصیل به کربلا رفت و در حوزه درس میرزا محمدتقی شیرازی حضور یافت و مدتی به دستور وی سرپرستی حوزه علمیه نجف اشرف را برعهده گرفت.

اجداد

سید علی موسوی اردبیلی از علمای بزرگ اردبیل بود و فرزندش سید فتحعلی (میر فتحعلی) علاوه بر مقامات علمی در عرفان عملی به درجات عالی رسید. به نوشته آقا بزرگ تهرانی دستورالعملی عرفانی نگاشت و در اختیار شیخ مرتضی انصاری نهاد. این نگاشته نزد نواده اش سید نگاهداری می‌شد.

[۱] تاریخ اردبیل و دانشمندان، فخرالدین موسوی اردبیلی، ج۲، ص۱۷۱.

فرزند این عارف و فقیه، سید محمد تقی موسوی ، که به عنوان صاحب کمالات معنوی و مرجعی بزرگ معرفی شده است، در سال ۱۲۹۳هـ. ق دارای فرزندی گردید که وی را «یونس» نامید. سید یونس با چنین زمینه‌ای ارزشمند و با روشهای اخلاقی پدر پارسایش به سجایای معنوی و معارف قرآنی و روایی علاقه مند شد و به سرعت طریق معرفت را پیمود. او در سنین کودکی و نوجوانی مقدمات زبان و ادبیات فارسی و عربی و برخی آثار زیربنایی در علوم اسلامی را نزد پدر و برخی اساتید حوزه اردبیل آموخت. در این دوره سرعت فراگیری و تیزهوشی ویژه اش استادان و خانواده را دچار شگفتی ساخته بود.

[۲] سیره صالحان، ابوالفضل شکوری، ص۳۶۹-۳۷۰.

عزیمت به زنجان

گرچه شخصیتهایی چون ابراهیم اردبیلی (متوفای: ۱۳۲۶)، شیخ احمد اردبیلی (متوفای: ۱۳۵۰)، آیت‌الله حاج میر سید صالح اردبیلی (متوفای: ۱۳۱۹)، آقا میرزا عبدالله مجتهد (متوفای: ۱۳۳۴) و تنی چند از فرزانگان و فقیهان دیگر، ضمن گرمی بخشیدن به حوزه اردبیل در عرصه‌های سیاسی و اجتماعی نیز فعال بودند و سید یونس نوجوان جرعه نوش، اندیشه برخی از این نامداران بود آوازه حوزه پربار زنجان همراه با جوشش علمی دانشورانی که در علوم عقلی و نقلی نامور بودند و غالبا در نجف اشرف از محضر میرزای مجدد شیرازی و شیخ انصاری بهره مند گشته بودند، سید یونس را به این سامان کشانید.

اساتید وی در زنجان

وی در مدت دو سالی که در زنجان اقامت گزید، از حوزه درسی این مشاهیر سود برد:

ملا قربانعلی زنجانی

سید یونس از سال ۱۳۱۶ تا ۱۳۱۸هـ. ق در محضر وی به فراگیری فقه و اصول روی آورد. وی از مراجع تقلید به شمار می‌رفت و اکثر شیعیان قفقاز، آذربایجان، زنجان، همدان و غیره، بعد از ارتحال میرزا محمد حسن شیرازی از وی تقلید می‌کردند. قدرت معنوی، اجرای قاطعانه حدود و قضاوت ماهرانه از ویژگیهای او بود. در ماجرای مشروطه، خواهان نظام مشروعه شد و قیام وی در سال ۱۳۲۷هـ. ق به دست یپرم خان ارمنی، سردار اسعد بختیاری و چند مستشار نظامی خارجی در زنجان شکست خورد و او را در حالی که حدود صد سال داشت، به کاظمین تبعید کردند و در آنجا به طرز مشکوکی رحلت کرد.
سید یونس در مکتب چنین شخصیت مبارزی رشد کرد. حافظه قوی استاد در طرح مباحث فقهی و تبیین دقایق دانش اصول نیز در شکوفایی این جوان تاثیر بسیار داشت.

[۳] علماء نامدار زنجان در قرن چهاردهم، زین العابدین احمدی زنجانی، ص۱۹-۲۰.

[۴] خط سوم در انقلاب مشروطیت ایران، ابوالفضل شکوری، ص۲۴۷.

[۵] سیره صالحان، ص۴۰۸.

[۶] سلطنت علم دولت فقر، منذر، ص۲۲۷.

ملا سبز علی

وی از مراجع عصر خود بود و فقه و اصول تدریس می‌کرد. سید یونس برای مدت کوتاه در محفل وی حضور یافت و در این مجلس با سید محمود نظام الدین حسینی زنجانی (متولد: ۱۳۰۳هـ. ق) مانوس و مالوف گردید.

[۷] علماء نامدار زنجان، زین العابدین احمدی زنجانی، ص۵۴.

[۸] گنجینه دانشمندان، ج۳، ص۶۱.

[۹] خط سوم در انقلاب مشروطیت ایران، ابوالفضل شکوری، ص۲۸۴.

ملا سبز علی در مبارزات آخوند ملا قربانعلی زنجانی از حامیان قوی وی به شمار می‌رفت.

میرزا مجید حکمی زنجانی

این حکیم الهی در تهران از محضر میرزا محمد حسن آشتیانی ، حکیم میرزا ابوالحسن جلوه و ملا علی نوری سود برد

[۱۰] تاریخ زنجان، حاجسید ابراهیم زنجانی موسوی، ص۱۱۷.

و آنگاه به زنجان بازگشت و شروع به تدریس، تبلیغ و ارشاد مردم کرد. سید یونس همراه شیخ فضل الله زنجانی و میرزا اسدالله زنجانی، حکمت و کلام را از محضر این فیلسوف وارسته فراگرفت.

[۱۱] علماء نامدار زنجان، زین العابدین احمدی زنجانی، ص۳۶.

[۱۲] علماء نامدار زنجان، زین العابدین احمدی زنجانی، ص۵۳.

[۱۳] علماء نامدار زنجان، زین العابدین احمدی زنجانی، ص۶۵.

مهاجرت به عتبات عراق

سید یونس که مقدمات، سطح و مقداری از خارج حوزه را در اردبیل و زنجان فراگرفته بود، به سال ۱۳۱۸ راهی عراق شد و از پرتو پر فروغ علمای آن دیار بهره مند شد.

اساتید وی در عراق

اساتید وی عبارت‌اند از:

ملا فتح الله اصفهانی

سید یونس در مدت ۳۰ سال اقامت در نجف غالب ایام خوشه چین خرمن اندیشه و معرفت شیخ الشریعه اصفهانی بود و دروس عالی فقه و اصول، رجال و درایه، تفسیر و علوم قرآن ، فلسفه و کلام را در مکتب وی آموخت. در درس ویژه او که فتواها و نظرات گوناگون فقهی بررسی می‌گردید، نیز حضور می‌یافت و از موعظه‌های ارزنده استاد در روزهای جمعه بی نصیب نمی‌ماند. مهم تر اینکه مبارزه با استبداد و سلطه گری را از وی یاد گرفت و او را در ستیز با استبداد و یورش فرهنگی رضاخان اسوه خود قرار داد.

[۱۴] زندگینامه رجال و مشاهیر ایران، حسن مرسلوند، ج۱، ص۱۱۵.

[۱۵] مکارم الآثار، معلم حبیب آبادی، ج۵، ص۱۸۱۸-۱۸۱۹.

فاضل شربیانی

سید یونس سالها از فروغ اندیشه این مرجع عالی قدر در اصول، فقه، تفسیر، حدیث و علم رجال استفاده کرد. وی دارای فکری روشن، حافظه‌ای قوی و قلبی پاک بود و در علم اصول ابتکار ویژه‌ای داشت. او از برجسته‌ترین شاگردان شیخ انصاری است.

[۱۶] علمای شیعه از کلینی تا خمینی، جرفادقانی، ص۳۲۵.

[۱۷] تاریخ علماء خراسان، میرزا عبدالرحمان، ص۲۴۶.

سید محمد کاظم یزدی

سید یونس حدود ۲۰ سال در خدمت وی به شکوفایی اندیشه خویش پرداخت و مسئولیت در برابر جامعه اسلامی را در مکتب وی به خوبی آموخت.

[۱۸] اعیان الشیعه، سید محسن امین، ج۱۰، ص۴۳.

[۱۹] معارف الرجال، حرزالدین، ج۲، ص۳۲۶.

[۲۰] فقهای نامدار شیعه، ص۶۱.

[۲۱] مشاهیر مدفون در حرم رضوی، ابراهیم زنگنه، ص۶۱.

آخوند خراسانی

چهارده سال به درس وی حاضر شد و با کثیری از مشاهیر از جمله فرزند آخوند خراسانی ، ( شیخ محمد آقا زاده ) آشنا شد که در قیام گوهرشاد هم رزم و هم بند مرحوم اردبیلی بود.

[۲۲] سیره صالحان، ص۴۱۰-۴۱۱.

[۲۳] گنجینه دانشمندان، محمد شریف رازی، ج۳، ص۶۱.

[۲۴] خط سوم در انقلاب مشروطیت ایران، ابوالفضل شکوری، ص۲۴۶.

سید یونس اردبیلی ضمن تحصیل در نجف ، تا سال ۱۳۴۶ هـ. ق به تدریس فقه، اصول، مباحث کلامی و غیره در آن شهر پرداخت.

[۲۵] زندگینامه رجال و مشاهیر ایران، حسن مرسلوند، ج۲، ص۱۱۶.

عزیمت به سوی کربلا

در اواخر اقامت در عتبات، عازم کربلا شد. آن موقع میرزا محمد تقی شیرازی حوزه درسی خویش را به کربلا انتقال داده بود. سید یونس جرعه نوش چشمه اندیشه وی شد و مدتی بعد میرزا وی را به سرپرستی حوزه نجف منصوب کرد و این مدیریت تا پایان اقامت وی در عراق استمرار یافت. موضع گیری میرزای شیرازی در برابر استعمار انگلستان در انقلاب عراق کلاس درس دیگری برای سید یونس بود، به گونه‌ای که این ویژگی را در تلاشهای مبارزاتی خود به نمایش گذاشت.

[۲۶] نقباء البشر، شیخ آقا بزرگ تهرانی، ج۱، ص۲۶۳.

[۲۷] ریحانه الادب، مدرس تبریزی، ج۴، ص۳۴۰.

[۲۸] تاریخ علماء خراسان، میرزا عبدالرحمان، ص۲۵۱.

[۲۹] گنجینه دانشمندان، ج۳، ص۶۱.

بازگشت به ایران

ادامه فعالیت در عراق به دلیل بیماری چشم، برای او با مشقت همراه بود، از این رو در سال ۱۳۴۶ هـ. ق به اردبیل بازگشت و در مدت هفت سال اقامت در این سامان به تدریس فقه و اصول، اقامه جماعت و رسیدگی به امور شرعی و مسائل اجتماعی مردم روی آورد. او برای ساماندهی به مسائل فرهنگی، تقویت هویت مذهبی و احیای ارزشهای الهی تمام توان خود را به کار گرفت و فریضه مهم امر به معروف و نهی از منکر را در عمل زنده کرد و در حد مقررات و شرایط و مقتضیات زمان، زمینه‌های لازم را برای احیای آن فراهم ساخت. او که بزرگ‌ترین مانع برای اجرای قوانین و ضوابط اسلامی را رژیم پهلوی می‌دید، اولویت نخست خود را به ستیز با ستم رضاخانی اختصاص داد و چون حکومت پهلوی نظام قضایی را متمرکز و از مشی اسلامی جدا ساخته بود، حاضر نشد تحت حکومت سلطان ستم به حل و فصل دعاوی بپردازد. با این همه فضایل در حل مشکلات اجتماعی و سیاسی مردم این دیار و حتی آذربایجان کوشا بود. وی با توجه به شرایط آشفته و اختناق شدید رژیم پهلوی هرگونه حرکتی را باید با احتیاط انجام می‌داد

[۳۰] سیره صالحان، ص۳۷۰ـ۳۷۱.

وگرنه گرفتار سرنوشتی چون آیت‌الله مدرس و آقا نجفی اصفهانی می‌شد. در عین حال زنگ خطر اسلام ستیزی و هویت زدایی از امت مسلمان موجب شد با شهامتی ویژه به میدان سیاسی و اجتماعی بیاید و همگام با علمای دیگر توطئه‌های خطرناک ضد دیانت را خنثی سازد. مخالفت با تجاوزهای سیاسی – نظامی آشکار روس‌ها در قلمرو آذربایجان که تحت پوشش تشکیل حزب، با دستیاری عوامل محلی و سردمداری فردی قفقازی و تبعه روس (باقراوف) انجام گرفت از جمله مجاهدتهای این مرد بزرگ است.

[۳۱] سیره صالحان، ص۳۷۰.

فریاد اعتراض

بعد از آنکه دو مرجع بلندپایه سید ابوالحسن انگجی و میرزا صادق آقا تبریزی درباره تغییر لباس و بر سر گذاشتن کلاه شاپو و وقایع وقاحت آمیز شیراز اعتراض کردند و قیام تحت رهبری روحانیون سرکوب گردید، آیت‌الله میرزا صادق به سنندج و آیت‌الله انگجی به سمنان تبعید شدند، آیت‌الله سید یونس اردبیلی با هوشیاری به دفاع از این قیام برخاست و گروهی از روحانیون مؤثر در این نهضت را که در اردبیل تبعید شده و یا در آن حدود متواری و مخفی بودند، مورد حمایت شدید قرار داد و ضمن میزبانی آنان ماهیت ضد دینی رضاخان را افشا کرد و با اقدامات وقیحانه اش به مقابله برخاست. وی درقیام آذربایجان نقش مؤثر و در عین حال پنهانی داشت، لذا حتی زادگاهش برای وی منطقه‌ای امن نبود. ازاین رو تصمیم گرفت اردبیل را به قصد اقامت در مشهد مقدس ترک گوید.

[۳۲] علمای معاصر، حاجمیرزا علی واعظ خیابانی، ص۲۸۹-۲۹۰.

[۳۳] تاریخ بیست ساله ایران، حسین مکی، ج۶، ص۲۸۱.

[۳۴] علما و رژیم رضا شاه، حمید بصیرت منش، ص۳۹۸.

[۳۵] علما و رژیم رضا شاه، حمید بصیرت منش، ص۴۰۴.

خانه پایداری

آیت الله سید یونس اردبیلی در سال ۱۳۱۴هـ. ش به مشهد مقدس رفت.

[۳۶] علما و رژیم رضاخان، ص۴۰۴.

[۳۷] تاریخ بیست ساله ایران، حسین مکی، ج۶، ص۲۸۱.

در آنجا هم تصمیم گرفت همراه با علمای متعهد خراسان برای دفاع از شئونات مذهبی مقاومت کند. براین اساس در شرایطی که اختناق به اوج خود رسیده و تهاجم به ارزشهای معنوی گسترش یافته بود، نخستین قیام شکوهمند شیعیان برضد نظام رضاخان در خانه وی شکل گرفت و شعله هایش در مسجد گوهرشاد فروزان گردید. آری! مراجع و علمایی چون آیات حاج آقا حسین قمی ، محمد آقازاده (فرزند آخوند خراسانی)، هاشم قزوینی، سید عبدالله شیرازی ، سید علی اکبر خویی ، سید علی سیستانی و… در بیت وی گرد آمدند و جلسه‌های فراوانی با حضور تاثیرگذار این مرد الهی ترتیب داده شد تا خط مبارزه ترسیم گردید. در این جلسات آیت‌الله سید یونس اردبیلی، آقا زاده و حاج آقا حسین قمی به دلیل اعتبار علمی، نفوذ مردمی و عنوان مرجعیتی، محور و منشا تصمیم گیریهای مهم بودند.

[۳۸] سیره صالحان، ص۳۸۱-۳۸۲.

چکیده بحث‌های مطرح شده در منزل وی بر این محور بود که موضوع تغییر لباس به کشف حجاب کشیده خواهد شد و باید از این نقشه شوم به شدت جلوگیری کرد.

[۳۹] تاریخ بیست ساله ایران، حسین مکی، ج۱، ص۲۸۲.

آنان به دلیل موقعیت مهم مشهد و احساسات پاک مذهبی مردم، تشخیص دادند که این مکان برای ادامه مبارزات از زمینه مساعدی برخورداد است. از این رو توافق کردند که جلسات مستمری منعقد نمایند و بالاخره در برابر فاجعه هولناک کشف حجاب دست به اقدامی همگانی بزنند.

[۴۰] چهره‌ای پرفروغ، سید عبدالله شیرازی، ص۷۸.

علما و روحانیون برجسته مشهد قبلا با مخابره تلگرافهای شدیداللحنی مراتب خشم خود از این اقدام ضد ارزشی را ابراز داشته بودند. خشم مردم هم از اهانت به مقدسات به اوج رسیده بود، لذا علمایی که در منزل سید یونس اردبیلی اجتماع کرده بودند، ابتدا طی اطلاعیه‌ای مردم را نسبت به انحراف رژیم از مسیر اسلام آگاه نمودند و پس از مساعد شدن زمینه، اهالی را به تحصن در مسجد گوهرشاد فراخواندند.
از سوی دیگر روحانیان طی جلسه‌ای ویژه در منزل آیت‌الله اردبیلی تصمیم گرفتند آیت‌الله حاج آقا حسین قمی به عنوان اعتراض به اقدامات رضاخان به تهران برود و با وی گفتوگو نماید. بعد از سفر وی به تهران، وقتی به تهران رسید منزلش در محاصره نیروهای نظامی قرار گرفت. خبر بازداشتش فضای مشهد را دچار هیجان نگران کننده‌ای ساخت. علما در منزل آیت‌الله سید یونس اردبیلی اجتماع و با هم مشورت کردند و به این نتیجه رسیدند که تلگرافی به رضاخان مخابره کنند و او را از اقدامات ضد دینی و فشار بر روحانیان بازدارند. این تلگراف با امضای هشت تن از علمای متعهد به تهران ارسال شداما رضاخان نه تنها به این تقاضا توجهی نکرد، بلکه بعدها امضا کنندگان را دستگیر و تحت شدیدترین فشارها زندانی کرد.

[۴۱] حاجآقا حسین قمی قامت قیام، محمد باقر پور امینی، ص۱۳۵-۱۰۵.

از طرفی ازدحام مردم در منزل آیت‌الله اردبیلی به حدی رسید که آنان ناگزیر شدند به مسجد گوهرشاد بروند. طی چند شبانه روز حضور مردم در گوهرشاد، گویندگان مذهبی سخنرانیهای مبسوطی ایراد و مردم را برای مقابله با جنایات رضاخان تهییج و با قرائت قطعنامه‌هایی در حضور آیت‌الله سید یونس اردبیلی و… وظیفه مردم را در برابر خودکامگی رضاخان اعلام می‌کردند.

[۴۲] چهره‌ای پرفروغ، سید عبدالله شیرازی، ص۸.

[۴۳] قیام گوهرشاد، سینا واحد، ص۲۱۴.

صبح روز شنبه قوای نظامی مسجد گوهرشاد را محاصره و از پیوستن سایر مردم به متحصنین جلوگیری کردنداما با یورش مردم بیرون صحن، برای آمدن به داخل مسجد، درگیری آغاز و عده‌ای کشته و مجروح شدند. آیت‌الله سید یونس اردبیلی به همراه هفت نفر دیگر از مجتهدین و بزرگان حوزه علمیه مشهد تلگرافی خطاب به شاه ارسال داشتند. رضاشاه به ماموران نظامی دستور داد تا صبح فردا مردم را متفرق کنند. سرانجام حمله نیروهای رضاخان حوالی اذان صبح روز یکشنبه آغاز شد و حدود دو ساعت به طول انجامید. می‌گویند حدود ۱۰۰۰ تا ۲۰۰۰ نفر در این حادثه در خون خویش غلتیدند و کامیونهای بزرگ پیکر کشته‌ها و زخمی‌ها را به خارج شهر بردند و در گودال‌های بزرگی دفن کردند.

[۴۴] قیام گوهرشاد، سینا واحد، ص۶۵.

[۴۵] قیام گوهرشاد، سینا واحد، ص۱۴۵-۱۵۰.

[۴۶] قیام گوهرشاد، سینا واحد، ص۲۳۱.

[۴۷] خاطرات سیاسی بهلول، ص۵۸_ ۵۹.

[۴۸] خاطرات سیاسی بهلول، ص۶۶.

[۴۹] خاطرات سیاسی بهلول، ص۷۲_ ۷۴.

[۵۰] حدیقه الرضویه، محمد حسن ادیب هروی، ص۲۷۴.