توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیت الله میرزا احمد آشتیانی ۳۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیت الله میرزا احمد آشتیانی ۳۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیت الله میرزا احمد آشتیانی ۳۹ اسلاید در PowerPoint :

میرزا احمد آشتیانی

میرزا احمد آشتیانی (۱۳۰۰-۱۳۹۵ق/۱۸۸۲-۱۹۷۵م)، فقیه و فیلسوف شیعی امامی، در قرن چهاردم هجری قمری بود.
میرزا احمد تحصیلات فقه و اصول و علوم عقلی را در تهران و نجف گذرانده. او از شاگردان میرزا هاشم رشتی، میرزا حسن کرمانشاهی، محمدرضا نوری، سید محمد یزدی، میرزای نائینی و آقا ضیاء‌الدین عراقی بوده و از پنج مرجع بزرگ اجازه اجتهاد داشته است.
او بیشتر عمرش را در تهران صرف تالیف و تدریس کتب و رسالات علمی و رسیدگی به امور مومنین و ارشاد و هدایت مردم نهاد. از ایشان تالیفات بسیاری به جای مانده که برخی چاپ شده و برخی دیگر هنوز چاپ نشده است.

‌

فهرست مندرجات

۱ – معرفی اجمالی
۲ – تحصیلات
۲.۱ – هجرت به نجف
۲.۲ – بازگشت به ایران
۲.۳ – درجه اجتهاد
۳ – اقامت در قم
۴ – خصوصیات فردی
۵ – درک امام زمان
۶ – تالیفات
۷ – وفات
۸ – فهرست منابع
۹ – پانویس
۱۰ – منبع

معرفی اجمالی

میرزا احمد آشتیانی چهارمین و کوچکترین فرزند میرزا حسن مجتهد آشتیانی، فقیه سرشناس روزگار ناصرالدین‌ شاه و مظفرالدین‌ شاه قاجار و شارح آثار شیخ‌ مرتضی انصاری بود.
فرزند ارشد میرزا احمد به نام میرزا محمدباقر (۱۳۲۳-۱۴۰۴ق/۱۹۰۵-۱۹۸۴م) یکی از علمای طراز اول عصر حاضر ایران بود.

تحصیلات

آقای سید جلال‌الدین آشتیانی در شرح‌حال ایشان می‌نویسد: استاد، میرزا احمد آشتیانی به سال ۱۳۰۰ هجری قمری در تهران دیده به جهان گشودند و پس از فرا گرفتن ادبیات فارسی و عربی، در خدمت پدر بزرگوارشان به خواندن سطوح فقه و اصول پرداختند و پس از فوت والد مرحومشان (۱۳۱۹ق/۱۹۰۱م)، (هنگام وفات پدر حدود بیست سال داشته است.) در نزد اعلام دیگری مانند مرحوم آقا میرزا هاشم رشتی، مرحوم آقا میرزا حسن کرمانشاهی، مرحوم آقا شیخ محمدرضا نوری و مرحوم آقا سید محمد یزدی علوم عقلیه و نقلیه را به کمال فرا گرفتند آن‌گاه در مدرسه سپهسالار قدیم و سپس در مدرسه سپهسالار جدید مشغول تدریس علوم معقول و منقول گردیدند و ضمنا اوقات فراغت از تدریس علوم مجمعی به عنوان تدریس اصول عقاید برای عموم طبقات علاقمند تشکیل می‌دادند و با بیاناتی ساده به ارشاد و هدایت همگان می پرداختند.

هجرت به نجف

به سال ۱۳۴۰ق/۱۹۲۱م، به منظور تکمیل علوم نقلیه و درک فیض محاضر اساتید نجف اشرف، رهسپار عراق گردیدند و در حدود ده سال در آن ناحیت اقامت گزیده و به افاده و استفاده علمی مشغول بودند، به ویژه با مرحوم آیه‌الله آقا میرزا محمدحسین نایینی غروی و آقاضیاء عراقی، مأنوس گشته و از محضرشان بهره می‌برده‌اند. خود نیز مجلس درس فلسفه دایر ساخت.

بازگشت به ایران

استاد در سال ۱۳۵۰ق/۱۹۳۱م به ایران مراجعت فرمودند و در تهران مستقر شدند و از آن هنگام تاکنون (سال ۱۳۸۵هجری قمری) اغلب اوقات معظم له صرف تالیف و تدریس کتب و رسالات علمی و رسیدگی به امور اهل فضل و ضعفا و مومنین گردید.
وی هنگام وفات متصدی مدرسه علمیه مروی، بزرگترین حوزه علمیه تهران، بود.

درجه اجتهاد

استاد از پنج نفر از بزرگان علما و مراجع یعنی:
۱. آیت‌الله میرزا حسین نائینی.
۲. آیت‌الله شیخ عبدالکریم حائری یزدی.
۳. آیت‌الله آقا شیخ ضیاء‌الدین عراقی.
۴. آیت‌الله سید ابوالحسن اصفهانی.
۵. آیت‌الله سید حسین طباطبایی بروجردی. (رضوان‌الله‌علیهم‌اجمعین)
اجازه در نقل احادیث و روایات و گواهی وصول به درجه اجتهاد گرفتند.

اقامت در قم

نگارنده این سطور گوید: مرحوم آقای آشتیانی در ابتداء آمدن مرحوم حاج شیخ عبدالکریم حائری به قم و تاسیس حوزه علمیه قم، مدت کوتاهی هم به قم آمده‌اند و در درس آقای حائری شرکت می‌کردند ولی اقامت در قم ظاهرا خیلی کوتاه بوده و در همان سال‌ها به نجف مشرف شده‌اند.

خصوصیات فردی

میرزا محمدباقر آشتیانی در مقدمه رساله تفسیر آیه قل الروح نوشته‌اند مرحوم آقای والد قدس‌الله نفسه الزکیه الراضیه المرضیه پیوسته به قرآن کریم و عترت عشق می‌ورزید و ابراز علاقه می‌فرمود تا حدی که در اعیاد هم دستور می‌دادند یک نفر از رجال سخن، ذکر مناقب و مصائب اهل بیت نبوت و مثالب اعداء آن‌ها را بنماید و گاهی به نفس نفیس خود چند روایت تلاوت و به بیان مختصر نافعی حضار را مستفیض می‌فرمودند و در زمانی که حال حضور در مسجد برای اقامه جماعت داشتند بین دو نماز یا بعد از فراغ از نماز به حاج عبد قاری ضریر که به وجه معجزه‌آسائی به وسیله توسل به مقام مقدس صدیقه کبری حضرت فاطمه زهراء (سلام‌الله‌علیها) حافظ قرآن شده بود می‌فرمودند چند آیه از قرآن تلاوت نماید.
و همواره به ما توصیه می‌کردند از قرائت قرآن همه روزه ولو چند آیه غفلت ننمایید که موجب سعادت دنیا و نجات آخرت است.
و در جلسات شبانه که برای برادران دینی و ایمانی داشتند هفته‌ای یک شب اختصاص به تفسیر داشت و در خلال این اوقات تفسیر چند سوره را مرقوم نمودند و لکن چون اوراقش غیر منظم است تاکنون موفق به طبعش نشدیم.
مرحوم آقا آشتیانی شعر هم می سروده‌اند و تخلص ایشان «واله» بوده است. از اشعار ایشان قصیده‌ای است در میلاد رسول اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و قصیده‌ای دیگر در میلاد امام زمان (علیه‌السلام).
و نیز آن مرحوم در حسن خط نمونه بوده‌اند و در این زمینه نیز آثاری درخشان از ایشان به یادگار مانده است.
میرزا احمد افزون بر احاطه بر علوم عقلی و نقلی، در پزشکی قدیم و دانش‌های قدیم و دانش‌های ریاضی نیز دستی داشت. وی عارفی خلیق، متواضع، سلیم‌النفس، متعبد و مثل اعلای پارسایی بود.

[۱] مطهری، مرتضی، خدمات متقابل اسلام و ایران،، ص۶۱۹.

درک امام زمان

آقای حاج میرزا باقر می‌فرمایند: از مرحوم مبرور پدرم طاب‌ثراه جویا شدم که آیا در مدت عمر خویش به شرف لقاء ولی عصر امام زمان (علیه‌افضل‌الصلاه‌والسلام) رسیده‌اند یا خیر. پس از تامل و شاید تبسمی فرمودند «گاهی آثاری مشاهده نمودم که غیر از آن وجود مقدس شایسته آن نبود» در آن لحظه نه من اصرار بر ذکر مواردش نمودم و نه ایشان بیانی فرمودند و لکن در مواقعی قضا