توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیت الله محمد یزدی ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیت الله محمد یزدی ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیت الله محمد یزدی ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint :

محمد یزدی

آیت‌الله محمد یزدی (۱۳۱۰-۱۳۹۹ ه.ش)، از علمای مبارز و انقلابی دوران ستم‌شاهی و از سیاست‌مداران جمهوری اسلامی ایران بوده و فعالیت‌های سیاسی و مبارزاتی فراوانی قبل و بعد از انقلاب داشته است. وی در اصفهان و قم تحصیل نمود و از شاگردان امام خمینی بود. آیت‌الله یزدی در کنار تحصیل و تدریس، به تحقیق و پژوهش و نویسندگی در موضوعات فقهی، اصولی، قرآنی، تاریخی و اعتقادی می‌پرداخت و آثار فراوانی از خود به‌جا گذارده است.
آیت‌الله یزدی، نقش مهمی در شکل‌گیری، تداوم و پیروزی انقلاب اسلامی، به‌ویژه در شهر قم داشته است. او همراه با دیگر عالمان و فقیهان، در زمان حکومت ستم‌شاهی پهلوی، با تاثر از مبانی سیاسی امام خمینی و پیروی از وی، بر علیه برنامه‌های غیردینی ستم‌شاهی، با قلم و بیان به افشاگری پرداخت و به رسالت الهی خود در راستای رفع ظلم، استقرار حکومت اسلامی و تحقق عدالت دینی در جامعه، به خوبی عمل نمود.
ایشان بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، یار ولایت فقیه بود و در این راستا، مسئولیت‌های فراوانی را از طرف امام خمینی پذیرا شد و بعد از رحلت امام نیز مناصب متعددی را به فرمان مقام معظم رهبری، حضرت آیت‌الله خامنه‌ای برعهده گرفت، از جمله مناصب مهم ایشان ریاست قوه قضائیه، ریاست مجلس خبرگان، عضو فقهای شورای نگهبان، دبیر جامعه مدرسین حوزه علمیه قم و … است.
آیت‌الله محمد یزدی، سرانجام پس از عمری تلاش و مجاهدت علمی و سیاسی، در تاریخ ۱۹ آذر ماه سال ۱۳۹۹ شمسی، در سن ۸۹ سالگی دار فانی را وداع گفت و در شهر قم و در حرم حضرت معصومه (سلام‌الله‌علیها) به خاک سپرده شد.

فهرست مندرجات

۱ – تولد و دوران کودکی
۲ – تحصیلات
۳ – هجرت به قم
۴ – شیوه‌های تحصیل
۴.۱ – انتخاب استاد مناسب
۴.۲ – نظم در برنامه‌ها
۴.۳ – یادداشت برداری
۴.۴ – مباحثه محتوایی
۵ – استادان
۵.۱ – استادان اصفهان
۵.۲ – استادان قم
۶ – تدریس
۷ – تبلیغ
۸ – ضرورت تبلیغ و دغدغه تحصیل
۹ – فعالیت‌های سیاسی
۱۰ – برخی از فعالیت‌های سیاسی و مبارزاتی
۱۱ – زندانی و تبعید
۱۲ – مناصب و فعالیت‌های اجتماعی
۱۳ – پژوهش و نگارش
۱۳.۱ – فقه
۱۳.۲ – اصول فقه
۱۳.۳ – تفسیر و علوم قرآنی
۱۳.۴ – عقاید
۱۳.۵ – آثار متفرقه
۱۴ – وفات
۱۵ – پانویس
۱۶ – منبع

تولد و دوران کودکی

شیخ محمد یزدی در سال ۱۳۱۰ش. در محله پایین دروازه شهر اصفهان چشم به جهان گشود. از همان اوان کودکی تحت تربیت مادری (وی دختر استاد عبدالکریم از خاندان معروف دواتگر اصفهان بود. استاد عبدالکریم از هنرمندان به نام اصفهان در امر فلزکاری و قلم زنی بود که آثار تزیینی وی تا چندین سال قبل در برخی از رواق‌های حرم مطهر امام هشتم در قالب جام‌ها و دیگر وسایل تزیینی موجود بود).

[۱] مرکز اسناد انقلاب اسلامی، خاطرات آیت‌الله محمد یزدی، ص۲۷.

عفیف و باتقوا و پدری عالم و پارسا قرار گرفت تا با شکل‌گیری شخصیت وی، زندگی‌اش در راه رضای الهی و کسب معارف و تعالیم الهی قرار گیرد. وی خواندن و نوشتن را در مکتب‌خانه، نزد معلمان آن شهر و تحت نظارت پدر عالمش آموخت.

[۲] دبیرخانه مجلس خبرگان رهبرى، خبرگان ملت، دفتر دوم، ص۶۵۶.

تحصیلات

رابطه عاطفی و در عین‌حال معقول پدر و نیز عمویش (شیخ محمد یزدی)، چهره زیبایی از روحانیت در ذهن وی تصویر کرده بود. این ارتباط موجب شد که او تحصیل در حوزه علمیه را با عشق و علاقه آغاز کند. وی در دوازده سالگی رسما به‌عنوان طلبه علوم دینی به حوزه علمیه اصفهان وارد شد. وی خود در مورد نقش پدر و مادر در تعیین مسیر زندگی، به‌ویژه انتخاب مسیر کسب علم و معارف الهی، چنین می‌گوید:
«پدر و عموی ما، همواره سفارش می‌کردند که سعی کنید نگذارید رشته علم و آخوندی در خانواده شما قطع شود. بنده هم به‌همین هدف علاقه‌مند بوده‌ام و دوست داشته‌ام اولادم، همه در این مسیر باشند. تشخیص من این بوده که از راه اجبار و الزام، نمی‌توان به نتیجه رسید و بهتر است پدر با فرزندش رفاقت داشته باشد و بدون تکلیف کردن، آنها را در مسیر صحیح قرار دهد. خوشبختانه این شیوه، نتیجه بخش بوده و در حال حاضر، دو تن از فرزندان من در سلک روحانیت هستند».

[۳] مرکز اسناد انقلاب اسلامی، خاطرات آیت‌الله محمد یزدی، ص۲۹.

شیخ محمد یزدی درس‌های مقدماتی و قسمتی از سطح را در مدرسه‌های کاسه‌گران، ملاعبدالله، جده بزرگ و مدرسه صدر، نزد استادان آن شهر با جدیت و علاقه فراوان فراگرفت و در مدت چند سال با ادبیات عرب، منطق، فقه، اصول، فلسفه و کلام آشنایی خوبی پیدا کرد.

[۴] مرکز اسناد انقلاب اسلامی، خاطرات آیت‌الله محمد یزدی، ص۳۰.

هجرت به قم

آیت‌الله بروجردی بر اساس درخواست و تمهیداتی که عالمان قم فراهم کرده بودند، در سال ۱۳۲۳ش. رسما در قم اقامت گزید. حضور آن مرجع بزرگ در قم، موجب رونق حوزه و روند رو به رشد آن شد و ذهن مشتاقان و شیفتگان علوم و معارف اهل‌بیت (علیهم‌السّلام) را متوجه حوزه علمیه قم کرد. از این‌رو، آنان از اقصی نقاط ایران برای کسب علوم دینی، راهی آن مکان مقدس شدند. شیخ محمد یزدی نیز، بعد از مشورت با استادان خود در اصفهان، مشتاقانه به منظور تکمیل تحصیلات و کسب مدارج عالی علوم اسلامی در سال ۱۳۲۶ش. در سن ۱۶ سالگی به قم هجرت کرد و نزد عالمان و دانشمندان علوم اسلامی به تحصیل پرداخت و با علاقه و پشتکار فراوان، به درجه اجتهاد نایل آمد.

[۵] دبیرخانه مجلس خبرگان رهبرى، خبرگان ملت، دفتر دوم، ص۶۵۷.

[۶] رازی، محمدشریف، گنجینه دانشمندان، ج۲، ص۳۱۰.

شیوه‌های تحصیل

آیت‌الله یزدی علاوه بر علاقه به تحصیل، انگیزه کافی، پشتکار و جدیت در تحصیل، چند عامل دیگر را در راه کسب موفقیت خویش مؤثر می‌داند که عبارتند از:

انتخاب استاد مناسب

وی علاوه بر توانایی علمی استادان و برخورداری از بیان ساده و شیوا، دارا بودن فضایل و سجایای اخلاقی را در آنان شرط می‌دانست تا بتواند از آنان بهره کافی ببرد و به موفقیت برسد. از این‌رو، در انتخاب استاد، دقت بسیار می‌کرد و هرجا احساس می‌کرد که از استادی بهره کافی نمی‌برد، در درس استاد دیگر حاضر می‌شد. وی در پاسخ دوستان نسبت به تغییر استاد همواره می‌گفت:
«آن‌چه برای من مهم است، این است که شاگرد باید از اتلاف وقت پرهیز کند و هر لحظه احساس کرد که بهره مطلوب را از یک درس نمی‌برد، آن را تعطیل کند و به استاد دیگری رو آورد».

[۷] مرکز اسناد انقلاب اسلامی، خاطرات آیت‌الله محمد یزدی، ص۵۲.

آیت‌الله یزدی در مورد ترک درس خارج آیت‌الله محقق داماد می‌گوید:
«در آن سنوات، مرحوم محقق داماد هم، از اساتید معروف قم بودند و اقبال طلاب به ایشان زیاد بود بنده هم مصمم شدم در درس ایشان شرکت کنم ولی پس از دو الی سه جلسه، دیگر حضور نیافتم. دوستان به من گفتند: چرا به درس ایشان نمی‌آیی؟ گفتم: درس ایشان مورد پسند من نیست ایشان خیلی سنگین صحبت می‌کنند و من نمی‌توانم استفاده کنم. با این وصف، یکی از علمای بزرگ که هنوز هم در قید حیات هستند و در یکی از شهرهای بزرگ تشریف دارند، اصرار داشتند که بنده در کلاس مرحوم آقای داماد شرکت کنم بنده هم نهایتا عرض کردم که روحیه تقلید‌پذیری من زیاد است. من پای درس هر که می‌نشینم، تمام خصائص اخلاقی و حالات او را جذب می‌کنم و مشابه آن عمل می‌کنم. روی این اساس، از آن‌جا که شیوه برخورد آقای داماد را با مخالفینش (در مسائل علمی) نمی‌پسندم، ترس آن را دارم که من هم دچار این حالت شوم لذا اجازه بدهید که من نکات علمی موجود در دروس ایشان را از طریق شاگردانش، همچون شما دریافت کنم».

[۸] مرکز اسناد انقلاب اسلامی، خاطرات آیت‌الله محمد یزدی، ص۴۹.

نظم در برنامه‌ها

آیت‌الله محمد یزدی در مورد نقش نظم در موفقیت علمی خود می‌گوید:
«در آن ایام، حوزه علمیه قم به دلیل تازه تاسیس بودن، از نظم و انضباط قابل توجهی برخوردار بود. به یاد دارم اکثر قریب به اتفاق طلبه‌ها، قبل از اذان صبح از خواب بیدار می‌شدند و اغلب هم برای انجام فریضه جماعت، به مسجد بالاسر می‌آمدند. در آن‌جا، چند نماز جماعت خوانده می‌شد یکی از اولین نماز جماعت‌ها، توسط مرحوم آیت‌الله مرعشی نجفی خوانده شد ما قبل از نماز آقای نجفی، یک برنامه مباحثه داشتیم که تا اذان صبح به طول می‌انجامید بعد از نماز هم یک جلسه مباحثه با دوستان برقرار می‌شد و بعد از آن به حجره آمدیم و صبحانه می‌خوردیم. در خصوص کارهای حجره هم برنامه‌های جالبی برای تقسیم کار داشتیم و هرکس عهده‌دار کاری بود».

[۹] مرکز اسناد انقلاب اسلامی، خاطرات آیت‌الله محمد یزدی، ص۴۳.

یادداشت برداری

اغلب درس‌های حوزه، بلکه همه آنها، به‌ویژه درس‌های خارج فقه و اصول، از راه گفتار استاد و شنیدن شاگردان صورت می‌گیرد و برای ثبت و قابل استفاده کردن این درس‌ها، آنها را به نگارش در می‌آورند.
آیت‌الله محمد یزدی نیز با توجه به این امر، مطالب همه درس‌ها را یادداشت می‌کرد. وی، یک دوره درس خارج اصول امام راحل را که در مسجد سلماسی قم برگزار می‌شد، یادداشت کرد و نیز درس‌های آیت‌الله اراکی، شیخ عباسعلی شاهرودی و دیگران را نگاشت.

مباحثه محتوایی

یکی دیگر از شیوه‌های تحصیلی آیت‌الله یزدی، علاوه بر مباحثه درس‌های روزمره که معمولا در محدوده متن خاص یا یادداشت‌های روزانه صورت می‌گیرد، مباحثه محتوایی بوده است و منظور از آن، بحث و گفت و گو در مورد موضوع از قبل تعیین شده است که لازمه‌اش، تحقیق و مطالعه کتاب‌های متعدد و مراجعه به منابع روایی و علمی می‌باشد. این نحوه از بحث، روحیه پژوهش را در افراد تقویت می‌کند و طرفین مباحثه از دسترنج علمی یکدیگر بهره می‌برند و خود، نوعی تدریس است. این شیوه مباحثه، دارای اهمیت فراوانی است به‌ویژه برای طلابی که مراحل سطح را پشت سر گذاشته و دسترسی کمتری به استاد دارند.
وی این شیوه را بنا به سفارش امام راحل به‌کار برد و از ثمرات آن بهره‌های فراوان کسب کرد. آیت‌الله یزدی در آن زمانی که امام خمینی (قدس‌سره) در نجف اشرف اقامت داشت، با وی دیدار کرد و امام ضمن گفت و گو به وی گفت:
«از بحث‌های جمعی، به قول طلبه‌ها «کمپانی»، هم غافل نشوید. بعضی از این بحث‌های جمعی، فایده‌اش از حضور در درس خارج بیشتر است».‌

[۱۰] مرکز اسناد انقلاب اسلامی، خاطرات آیت‌الله محمد یزدی، ص۱۱۷.

استادان

آیت‌الله یزدی در زادگاه خویش و نیز در حوزه علمیه قم، از استادان بسیاری بهره علمی برده است که برخی عبارتند از:

استادان اصفهان

۱. شیخ علی یزدی، (متوفای ۱۳۶۴ش.)
۲. سید مرتضی موحد ابطحی: آیت‌الله سیدمرتضی موحد ابطحی، از عالمان و فقیهان مشهور شهر اصفهان بود. او از شاگردان میرزا ابوالقاسم طبیب، شیخ محمدرضا نجفی، میرسیدعلی نجف آبادی و سیدمحمد نجف آبادی بود و در مسجد یزد آباد اصفهان، اقامه جماعت می‌کرد و به فعالیت‌های مذهبی می‌پرداخت. گاهی نیز طبابت می‌کرد.

[۱۱] مهدوی، مصلح‌الدین، تاریخ علمی و اجتماعی اصفهان، ج۲، ص۳۳۸.

آیت‌الله یزدی، ادبیات عرب را نزد وی فراگرفت.

[۱۲] مرکز اسناد انقلاب اسلامی، خاطرات آیت‌الله محمد یزدی، ص۳۰.

۳. شیخ محمدحسن فقیه عالمی وارسته، بزرگوار و بسیار متواضع و در پرورش شاگردان، بسیار کوشا بود. آیت‌الله یزدی، قسمتی از معالم و لمعه را نزد آن فقیه بزرگوار فراگرفت.
۴. حاج سیدضیاءالدین علامه.

[۱۳] رازی، محمدشریف، گنجینه دانشمندان، ج۲، ص۳۱۰.

۵. شیخ عباسعلی ادیب حبیب آبادی فرزند حاج محمدجعفر و متولد ۱۳۱۵ق. بود و در قریه حبیب آباد، برخوار اصفهان متولد شد. وی در اوان جوانی، وارد حوزه علمیه اصفهان شد و نزد استادان بزرگ آن شهر مثل: میرزا احمد مدرس، محمدرضا نجفی، سیدمحمد درچه‌ای و نورالله مسجدشاهی، علوم اسلامی را فراگرفت و به درجات عالی نایل آمد. وی ادیب و شاعری ماهر و تخلص وی «نادم» بود. اشعار بسیاری به زبان فارسی و عربی از او به یادگار مانده است. آثار به‌جا مانده از آن دانشمند فقیه عبارتند از: احسن التقاویم در اوقات شرعی اصفهان و کاشان، دیوان اشعار، شرح دعای ندبه و قبله البدان یا معرفه القبله.

[۱۴] مهدوی، مصلح‌الدین، تاریخ علمی و اجتماعی اصفهان، ج۲، ص۳۳۸.

۶. شیخ حسن نجف آبادی.
۷. آقا رحیم ارباب.
آیت‌الله یزدی، مدتی در درس فلسفه حکیم متاله، آقا رحیم ارباب، شرکت کرد.

[۱۵] مرکز اسناد انقلاب اسلامی، خاطرات آیت‌الله محمد یزدی، ص۳۶.

استادان قم

۸. شیخ ابوالفضل زاهدی.
۹. آیت‌الله محمد لاکانی.
۱۰. سیدحسین بدلا، (متوفای ۱۴۲۵ق.)
۱۱. سیدرضا صدر، (متوفای ۱۴۱۵ق.)
۱۲. آیت‌الله بروجردی.
۱۳. امام خمینی.
۱۴. شیخ مرتضی حائری.
۱۵. آیت‌الله مرعشی نجفی.
۱۶. سید محمدحسین طباطبایی.
۱۷. آیت‌الله شیخ محمدعلی اراکی.
۱۸. شیخ عباسعلی شاهرودی.
۱۹. آیت‌الله میرزا هاشم آملی.
۲۰. سیدمحمدرضا گلپایگانی.
۲۱. آیت‌الله محمد مجاهدی.
۲۲. شیخ عبدالجواد جبل عاملی اصفهانی.
۲۳. سیدمحسن فرید اراکی.
۲۴. آیت‌الله سید محمدباقر سلطانی.

[۱۶] مرکز اسناد انقلاب اسلامی، خاطرات آیت‌الله محمد یزدی، ص۴۵.

[۱۷] رازی، محمدشریف، گنجینه دانشمندان، ج۲، ص۳۱۰.

تدریس

تدریس معارف و احکام اسلامی از فعالیت‌های بارز و مستمر آیت‌الله یزدی در طول زندگی علمی او بوده است. وی در جهت نشر معارف اسلامی و تربیت شاگردان و مبلغان علوم دینی، حتی در همان اوان طلبگی، در قم به تدریس کتاب‌های رایج حوزوی، به ویژه فقه، فلسفه و نیز اخلاق پرداخت. وی این کار را از عوامل موفقیت خود در امر تحقیق و تالیف به حساب می‌آورد.

[۱۸] مرکز اسناد انقلاب اسلامی، خاطرات آیت‌الله محمد یزدی، ص۵۸.

تبلیغ

یکی از فعالیت‌های مهم علمی و مذهبی آیت‌الله یزدی، تبلیغ و نشر معارف و احکام اسلامی، بر اساس وظیفه دینی و رسالت قرآنی بوده است. وی در همان اوان جوانی که توان تبلیغ علوم و آموزه‌های دینی را در خود احساس کرد، به این امر اهتمام فراوان ورزید. طرح مسائل مهم دینی، با توجه به نیاز جامعه، با بیان شیوا و رسا، از ویژگی‌های وی بوده است به‌طوری که در هرجا وارد می‌شد، سخنرانی‌های وی مورد استقبال مردم قرار می‌گرفت. آیت‌الله محمد یزدی که خود را در این امر بسیار موفق می‌دید، وقت بیشتری را صرف این‌کار کرد و کام تشنگان را به شهد شیرین آیات و روایات حیات بخش سیراب می‌کرد و باعث تحول روحی و اجتماعی آنان می‌شد.

ضرورت تبلیغ و دغدغه تحصیل

آیت‌الله محمد یزدی در امر تحصیل بسیار کوشا بود و از اوقات خود در راه تحصیل و کسب معارف و آگاهی‌های دینی، استفاده فراوان می‌کرد. از این‌رو، از هرگونه مسئله‌ای که او را از تحصیل دور می‌کرد، احتراز می‌جست تا جایی که حتی تبلیغ در ماه مبارک رمضان را نیز تعطیل کرده، به تحصیل بیشتر و پژوهش در علوم حوزوی روی آورد ولی با راهنمایی و ارشاد استاد خود، بین تحصیل و تبلیغ، تعادل برقرار کرد و با برنامه‌ریزی و درک جایگاه هر کدام، به رسالت خود در هر دو جبهه عمل می‌کرد و نه‌تنها تزاحمی بین آنها احساس نکرد، بلکه هر کدام را مکمل دیگری یافت. وی در خاطراتش می‌نویسد:
«مناسبت‌های مهم مذهبی هم مانند: محرم، صفر، رمضان و فاطمیه (برای تبلیغ) بسیار بود و همین امر، باعث شد که وقت زیادی از من گرفته شود و از ادامه تحصیل باز بمانم و این امر، مورد رضایت من نبود. یک‌بار تصمیم گرفتم که برنامه تبلیغ را تعطیل کنم لذا در آستانه ماه رمضان، مراجعه کنندگان (که از من برای تبلیغ در شهر خود دعوت می‌کردند) را رد کردم و گفتم: امسال، به هیچ وجه بنا ندارم به جایی بروم تا این‌که دو شب مانده به ماه رمضان، به دیدن یکی از اساتید بزرگ به نام مرحوم سیدمحسن فرید رفتم …. ایشان تا مرا دیدند، شروع کردند به تندی کردن و پرخاش نمودن… پرسیدم:
چه فلانی سر زد از ما••••• که در سرای بستی؟
فرمود: شنیده‌ام که شما وعظ و خطابه را تعطیل کرده‌اید نمی‌دانید که الآن زمانی است که مردم، یخرجون من دین الله افواجا؟ به خدا اگر من مثل شما توان منبر رفتن داشتم، حتما با قشر جوان تماس می‌گرفتم و میان جامعه می‌رفتم. شما جواب خدا را چه خواهید داد؟ من عرض کردم: واقعیت این است که مردم وقتی با ما برخورد می‌کنند، به ما علاقه‌مند می‌شوند و حتی در ایام تحصیل نمی‌گذارند به درس و بحث مشغول باشیم. ایشان فرمود: به هر تقدیر، بنده هم حضور امثال شما را در بین مردم واجب عینی می‌دانم و هم ادامه تحصیل شما را چرا که حوزه علمیه، برای پرورش شما صرف هزینه کرده است و این هزینه‌ها نباید هدر شود. بعد از آن گفتم: حال که چنین می‌فرمایید، هم اینک که از خدمت شما مرخص شدم، برای هر کجا که از من دعوت به عمل آید، خواهم پذیرفت».

[۱۹] مرکز اسناد انقلاب اسلامی، خاطرات آیت‌الله محمد یزدی، ص۵۸.

آیت‌الله یزدی بعد از این ماجرا، در امر تبلیغ مصمم شد و در هرجا که احساس نیازی کرد، با ارشادهای خود منشا هدایت و برکت در میان مردم می‌شد.

فعالیت‌های سیاسی

با مطالعه اجمالی در تاریخ دو دهه قبل از انقلاب اسلامی، به‌ویژه سال‌های نزدیک به پیروزی انقلاب اسلامی، برمی‌آید که آیت‌الله یزدی، نقش مهمی در شکل‌گیری، تداوم و پیروزی انقلاب اسلامی، به‌ویژه در شهر مذهبی قم داشته است. او همراه با دیگر عالمان و فقیهان، در زمان حکومت ستم‌شاهی پهلوی، با تاثر از مبانی سیاسی امام خمینی و پیروی از وی، بر علیه برنامه‌های غیردینی ستم‌شاهی، با قلم و بیان به افشاگری پرداخت و به رسالت الهی خود در راستای رفع ظلم، استقرار حکومت اسلامی و تحقق عدالت دینی در جامعه، به خوبی عمل نمود.
آشنایی آیت‌الله یزدی با مسائل سیاسی و شکل‌گیری شخصیت سیاسی وی، به سال‌های ابتدایی ورود به قم و آشنایی با حرکت ضد طاغوتی فداییان اسلام، به رهبری شهید نواب صفوی، واحدی و دیگر یاران فداییان اسلام و مطالعه اولین کتاب منتشر شده توسط آنان (حکومت اسلامی) با مسائل سیاسی و مبانی سیاسی اسلام تا حدودی آشنا شد و با شرکت در جلسات آنان، بر این آگاهی می‌افزود.

[۲۰] مرکز اسناد انقلاب اسلامی، خاطرات آیت‌الله محمد یزدی، ص۱۶۳.

اما وی از ارشادات مستقیم و غیر مستقیم امام خمینی، بیشترین تاثیر را پذیرفت. ارتباط آیت‌الله یزدی با امام خمینی (قدس‌سره)، به سال‌های شرکت در بحث اصول امام در مسجد سلماسی قم باز می‌گردد. وی و دیگر شاگردان بارز امام، بعد از پایان یافتن درس، گرد شمع نورانی امام حلقه می‌زدند و ضمن پرسش و پاسخ‌های علمی، به مسائل سیاسی نیز می‌پرداختند و امام نیز به وظایف افراد، در بخش‌های مختلف سیاسی اشاره و مبانی سیاسی خود را برای ایشان تبیین می‌کرد. آیت‌الله یزدی با تاثر از رهنمودهای مستمر امام خمینی، معتقد بود که در ایام تبلیغی محرم، صفر، فاطمیه و ماه مبارک رمضان، باید ضمن بیان معارف دینی، مسائل سیاسی نیز بیان شود تا پرده از مفاسد حکومت پهلوی برداشته شود. از این‌رو، در ایام تبلیغ، بر علیه حکومت ستم‌شاهی پهلوی به سخنرانی می‌پرداخت و از امام خمینی به عنوان تنها رهبر نجات دهنده مردم، از زیر سلطه طاغوت، تاکید فراوان می‌کرد.

[۲۱] دبیرخانه مجلس خبرگان رهبرى، خبرگان ملت، دفتر دوم، ص۶۶۰.

برخی از فعالیت‌های سیاسی و مبارزاتی

۱. تاسیس هفته نامه‌های بعثت