توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آمادگی فراگیران ۴۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آمادگی فراگیران ۴۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آمادگی فراگیران ۴۷ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل آمادگی فراگیران ۴۷ اسلاید در PowerPoint

پاورپوینت کامل آمادگی فراگیران ۴۷ اسلاید در PowerPoint، از مباحث مطرح شده در روانشناسی است که در مورد یادگیری و آمادگی برای یادگیری بحث و راه را برای یادگیری هرچه بهتر هموار می‌کند. آمادگی برای یادگیری به عوامل مختلفی بستگی داشته و خود دارای ابعاد و اصولی است که این مقاله به بررسی این موضوع می‌پردازد و حوزه آمادگی برای یادگیری را مشخص می‌کند.

فهرست مندرجات

۱ – مقدمه
۲ – تجربیات قبلی
۳ – ابعاد آمادگی
۳.۱ – رشد طبیعی
۳.۲ – هوش
۴ – اصول آمادگی
۵ – ارزشیابی تشخیصی
۵.۱ – رفتار ورودی
۵.۲ – تحلیل تکلیف
۵.۳ – سنجش آغازین
۶ – پانویس
۷ – منبع

مقدمه

ثرندایک، آمادگی را شرط اساسی یادگیری می‌دانست. برای اینکه فرد بتواند امری را فراگیرد، باید آمادگی کامل داشته باشد. منظور از آمادگی، (readinges) دارا بودن رشد کافی در زمینه‌های مختلف است. وقتی فرد می‌تواند افکار، عادات و مهارت‌های معین را بیاموزد که در زمینه بدنی، از لحاظ اجتماعی از نقطه‌نظر عقلانی و در زمینه‌های عاطفی، رشد متناسب با این‌گونه امور را دارا باشد.
مطالب درسی باید متناسب با سطح آمادگی شاگردان باشد. وقتی شاگردان به حد کافی در جنبه‌های مختلف، رشد نکرده‌اند، نباید آنها را به یاد گرفتن مطالب مشکل و نامتناسب وادار نمود. پاره‌ای از آزمایش‌ها نشان می‌دهد که سرعت یادگیری در زمانی که فرد آماده یاد گرفتن امر معینی است، بیشتر از مواقعی است که فرد فاقد آمادگی باشد.

[۱] شریعتمداری، علی، روان‌شناسی تربیتی، ص۳۲۷_ ۳۲۸، اصفهان، مشعل، ۱۳۴۲، چاپ اول.

آمادگی، امری است که قبل از فعالیت‌های آموزشی وقوع می‌یابد و بیانگر این واقعیت است که اگر شاگرد در کلاس مربوط به خود قرار ‌گیرد و بهره هوشی او در حد میانگین یا بالاتر باشد، به آسانی در مسایل یادگیری پیشرفت می‌کند، بنا به تفاوت‌های فردی، آدمیان همان‌گونه که در جنبه‌های مختلف رشد یکسان نیستند، در آمادگی آموزشی نیز دارای اختلاف محسوسی می‌باشند.
در واقع آمادگی به معنای ایجاد آن دسته از شرایط لازم در یادگیرنده است که آموختن را برای او امکان‌پذیر می‌سازد. نخستین و مهمترین شرط آمادگی برای یادگیری، علاقه و گرایش فرد برای تغییر رفتار خویش است. پس از آن آمادگی، نه تنها به تاثیر متقابل و پویای رشد بدنی، روانی و امکانات محیط اجتماعی و فرهنگی، بلکه به نیازها، مهارت‌ها، انگیزه‌ها و زمینه‌های الگوهای سازشی یادگیرنده نیز وابسته است.

[۲] شریعتمداری، علی، روان‌شناسی تربیتی، ص۳۲۹، اصفهان، مشعل، ۱۳۴۲، چاپ اول.

تجربیات قبلی

تجربیات قبلی (Previous Experiences)، پایه و اساس فهم و بصیرت، ادراک حسی و یادگیری است. آمادگی فرد نیز در حد وسیعی تحت تاثیر تجربیات قبلی او قرار دارد. در برخورد با محیط و سازگاری با آن، تجربیات حسی به کمک فرد می‌شتابد. وقتی فرد می‌تواند عناصر موجود در محیط را ادراک کند یا آنها را مورد تفسیر و ترجمه قرار دهد که از تجربیات گذشته خود، کمک گیرد. چنانچه فهم و بصیرت وقتی حاصل می‌شود که فرد برای درک ارتباط میان اجزاء یک امر یا یک واقعیت از تجربیات گذشته خود استفاده نماید.

[۳] پارسا، محمد، روان‌شناسی تربیتی، ص۸۷_ ۸۸، تهران، سخن، ۱۳۷۴، چاپ اول.

بسیاری از روان‌شناسان، یادگیری را شکلی از اشکال رشد می‌دانند. همان‌طور که رشد، یک جریان دائمی است، یعنی گذشته آن با حال و وضع فعلی آن با آینده ارتباط دارد، یادگیری نیز، مانند رشد، جریانی است که گذشته آن (تجربیات قبلی)، پایه و احساس وضع فعلی آن را تشکیل می‌دهد و آنچه را که فرد در آینده می‌آموزد، متناسب با تجربیاتی است که در زمان حاضر به دست می‌آورد. فرد وقتی چیزی را می‌آموزد که، آن را با تجربیات قبلی خود ارتباط دهد. اگر این ارتباط برقرار نشود، فرد نمی‌تواند امر تازه را واقعا فراگیرد.

جان دیویی، فیلسوف آمریکایی یکی از اصول تعلیم و تربیت را اصل “ادامه” می‌داند. برطبق این اصل هر تجربه‌ای، تحت تاثیر تجربیات پیشین قرار دارد و به نحوی در تجربیات آینده نیز تاثیر می‌گذارد. پیشرفت و توسعه تجربیات قبلی وقتی صورت می‌گیرد که میان تجربیات فرد، ارتباط و پیوستگی موجود باشد. توجه به تجربیات قبلی شاگرد در مدرسه، شرط اساسی موفقیت در امور تحصیلی و تربیتی است. در تدریس ابتدا معلم باید تجربیات قبلی شاگردان را در نظر بگیرد. برای اینکه شاگرد را به مطلب تازه‌ای آشنا سازد یا مهارت خاصی را به او یاد دهد، ابتدا باید دانست که شاگرد چه چیزهایی را درباره مطلب تازه یا مهارت جدید می‌داند و چه تجربیاتی را در این زمینه کسب کرده است.

[۴] شریعتمداری، علی، روان‌شناسی تربیتی، ص۳۳۰.

ابعاد آمادگی

روان‌شناسان برای آمادگی، دو بعد مهم را مشخص ساخته‌اند، که عبارتند از: رشد طبیعی و هوش.

رشد طبیعی

اصطلاح رشد طبیعی (Maturation) یا رسش، یک مفهوم رشد ژنتیکی است که در روان‌شناسی به معنای کمال‌یابندگی و بالندگی به‌کار می‌رود و با بلوغ بدنی، جنسی، اجتماعی، عاطفی و روانی ارتباط پیدا می‌کند. موجود آدمی در حقیقت یک مجموعه یا سیستم باز و آزادی است که به سوی رشد مطلوب گام برمی‌دارد. البته این رشد به امکانات، فرصت‌ها و میزان سازمان فیزیولوژیکی فرد محدود می‌شود.
رشد طبیعی را نمی‌توان به آسانی از یادگیری تشخیص داد. در واقع رشد طبیعی، فرایندی است که در نتیجه آموزش و تمرین شکل می‌گیرد یا تغییر پیدا می‌کند. به هر حال، رشد طبیعی و یادگیری فرایندهای وابسته به یکدیگرند. اگر فرد برای کسب مهارت خاصی به رشد و استعداد لازم، دست نیافته باشد، تنها آموزش و تمرین او را قادر به آموختن آن نخواهد ساخت.

[۵] پارسا، محمد، روان‌شناسی تربیتی، ص۸۸_ ۸۹.

هوش

هوش (Intelligence)، یکی دیگر از عوامل مهم آمادگی است که در آماده‌سازی شاگردان برای پیشرفت‌های درسی، مؤثر است و از دیدگاه‌های مختلف، دارای تعاریف گوناگونی است. معمولا شاگردانی که برای کلاس معینی برگزیده شده‌اند، از استعداد هوشی و عقلی لازم برخوردارند.
گروهی از روان‌شناسان، هوش را توانایی بهره‌گیری از مفاهیم مجرد از قبیل‌ اندیشه‌ها، نمادها، ارتباط‌ها، مفاهیم و اصول دانسته‌اند، تا ابزارهای عینی و فعالیت‌های حسی. گروهی دیگر، هوش را توان یا استعداد حل مسئله، تعریف کرده‌اند. دسته‌ای نیز هوش را استعداد یادگیری و پیشرفت‌های تحصیلی عنوان نموده‌اند و عده‌ای آن را تغییر و انعطاف‌پذیری در سازگاری با محیط شناخته‌اند. ثرندایک، رفتار هوشمندانه را متشکل از توانایی‌های خاص گوناگون می‌داند.

[۶] پارسا، محمد، روان‌شناسی تربیتی، ص۹۱.

اصول آمادگی

کرانباخ برای آمادگی، چهار اصل را مشخص می‌کند:
اصل اول. همه جنبه‌های رشد در یکدیگر تاثیر می‌کنند:
این اصل گویای آن است که رشد بدنی، هیجانی، عقلی و اجتماعی برای ایجاد رفتار متناسب در هر دوره سنی، در یکدیگر مؤثرند.
اصل دوم. رشد فیزیولوژیکی، انسان را برای بهره‌گیری از تجربه آماده می‌سازد:
بی‌شک هر یادگیری خاص به رشد بدنی نیاز دارد و آمادگی نتیجه تغییر بدنی و یادگیری است. موجود آدمی پس از رشد بدنی، شکست‌ها و کامیابی‌های بسیاری را در انجام فعالیت‌ها تجربه می‌کند.

اصل سوم. تجربه‌ها دارای تاثیر فزاینده هستند:
موفقیت‌ها یا شکست‌های مراحل نخستین رشد، اثر مستقیم در جنبه‌های بعدی رشد به جا می‌گذارند.
اصل