توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیین قربانی ۴۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیین قربانی ۴۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیین قربانی ۴۲ اسلاید در PowerPoint :

قربانی (منابع اسلامی)

قربانی به معنی نزدیکی انسان به خدا از طریق اقدام به ذبح یک حیوان می‌باشد.

فهرست مندرجات

۱ – معنای لغوی قربان
۲ – پاورپوینت کامل آیین قربانی ۴۲ اسلاید در PowerPoint پیش از اسلام
۲.۱ – عقاید خرافی درباره قربانی
۳ – سنت قربانی در اسلام
۳.۱ – تشویق و ترغیب به قربانی
۳.۲ – فضیلت قربانی در قرآن
۳.۳ – نفی سنتها و مقاصد جاهلانه درباره قربانی
۳.۴ – شرط قبولی قربانی
۳.۵ – منافع و مصارف قربانی
۳.۶ – خصوصیات ذبیحه
۳.۷ – صراحت قرآن بر اطعام فقرا با گوشت قربانی
۳.۸ – هدف از قربانی کردن
۳.۹ – وظیفه دول اسلامی در سامان‌دهی گوشت قربانی منا
۳.۱۰ – حکم خارج کردن گوشت قربانی از منا
۳.۱۱ – اوقات قربانی
۳.۱۱.۱ – عید قربان
۳.۱۱.۲ – هدی
۳.۱۱.۳ – اضحیه
۳.۱۱.۴ – قربانی، کفاره برخی گناهان
۳.۱۱.۵ – اوقات ثابت برای قربانی
۳.۱۱.۶ – اوقات قربانی در دوران جاهلیت
۳.۱۱.۷ – قربانی‌هایی که وقت معین ندارد
۴ – پانویس
۵ – منبع

معنای لغوی قربان

«قربان»و«قربان»به ضم و کسر«ق»مصدر«قرب»به معنی نزدیک شدن است.و«قربانی»نیز از همین ریشه است.

پاورپوینت کامل آیین قربانی ۴۲ اسلاید در PowerPoint پیش از اسلام

پاورپوینت کامل آیین قربانی ۴۲ اسلاید در PowerPoint ریشه‌ای بس کهن و قدیمی دارد، و با تحقیقاتی که در این زمینه به عمل آمده است، این آیین از دیرباز با مراسم و تشریفات خاصّی در میان انسانها با وجوه مختلف رواج داشته است.

عقاید خرافی درباره قربانی

در بدو امر، چون شعور و تعقّل افراد بسیار ساده و نارسا و آمیخته به تصوّرات مبهم بوده است و رشد ذهنی آنها بدان اندازه نبود که بتوانند کیفیت ارتباط خویش را با خالق خود به‌طور صحیح و منطقی توجیه کنند. گروهی مسائل را با زندگی خود مقایسه کرده‌اند، و به گمان آن‌که خدای یگانه نیز همچون خود آنها نیازمند به غذا و سایر لوازم زندگی است، قربانی را برای رفع نیازهای وی تقدیم و با افکار نابالغ و خیالات واهی و بی‌اساس خود سعی می‌کردند بدین وسیله رضایت او را جلب کنند.دسته‌ای دیگر برای آن‌که از فضایل خدایان بهره‌مند و با آنها متّحد شوند، خدایان را قربانی می‌کردند و آنها را می‌خوردند. اید دانست که تصاویر ذهنی بشر درباره ذات مطلق الهی به هیچ‌وجه مطابق با واقعیّت نبوده است و خداوند برتر از خیال و قیاس و گمان و وهم انسان است حضرت علی(علیه السلام)در این زمینه می‌گوید: «کلّما میّز تموه باوهامکم اوادرکتموه فی ادقّ معانیکم فهو مصروف مردود الیکم محدث مصنوع مثلکم.»

[۱] صباح الهدایه، محمود بن علی کاشانی ص۱۹.

گروهی دیگر ارزاق عمومی مردم را، با همه نیازهایی که داشتند به عنوان قربانی به آتش می‌کشاندند.
مردم جزیره العرب نیز، همین روشها و اهداف غلط را در زمینه قربانی دنبال می‌کردند، تا آن‌که خورشید تابناک اسلام طلوع کرد، بر روی همه این آیین‌های جاهلانه خط بطلان کشید، و در مورد قربانی نیز طریق صحیح و سازنده‌ای را که موجب صفای باطن و رفاه حال جوامع انسانی می‌باشد ارائه داد.

سنت قربانی در اسلام

تشویق و ترغیب به قربانی

اسلام، سنّت«قربانی»را که در عهد جاهلیت به نوعی متداول بود، نه تنها مورد نکوهش قرار نداد بلکه با شرایط خاصّی نسبت به آن ترغیب و تشویق کرد.

فضیلت قربانی در قرآن

قرآن مجید، عمل قربانی را همدوش«کعبه»و«ماه حرام»و وسیله‌ای برای برپا بودن مردم و صیانت جامعه از فساد و تباهی معرّفی فرموده است:
«جعل اللّه الکعبه البیت الحرام قیاما للنّاس و الشّهر الحرام و الهدی و القلائد»

[۲] مائده/سوره۵، آیه۹۷.

همچنانکه«کعبه»از نظر احترام و محبوبیّت عمومی عامل بقای امّت اسلام است، و باید تا قیام قیامت ثابت و پابرجا باشد، سنّت قربانی نیز باید برای همیشه باقی بماند.

نفی سنتها و مقاصد جاهلانه درباره قربانی

امّا این آیین مقدس همان‌طوری که با«بت»و«بت‌پرستی»مبارزه کرد، سنّتهای جاهلانه و ستمکارانه معمول زمان را نیز تحریم کرده است.مثلا درباره قربانی، قربانی آدمیان را به هر عنوان که باشد قتل نفس و گناهی بزرگ شمرده است و مرتکب این جنایت را مستحق کیفر دانسته است.و همچنین مقاصد جاهلانه دیگری، از قبیل:رسیدن بو، گوشت و یا خون قربانی به خدایان که در ادیان و اقوام دیگر دنبال می‌شود به شدّت نفی کرده است.
قرآن می‌گوید:«لن ینال اللّه لحومها و لا دماؤها و لکن یناله التّقوی منکم»؛

[۳] حج/سوره۲۲، آیه۳۷.

هرگز گوشت و خون قربانیها به خدا نمی‌رسد لیکن تقوای شماست که به خدا می‌رسد.

شرط قبولی قربانی

رسم عرب دوره جاهلیت این بود که در موقع قربانی، در برابر کعبه می‌ایستاد و خون آن را به قصد قربت به اطراف کعبه می‌پاشید؛به گمان این‌که خداوند به گوشت و خون محتاج است و استفاده می‌برد.امّا قرآن اعلام داشت که خداوند نیازمند به اینها نیست.امّا تقوا که عبارت از آن حالت اخلاص و توجّه به خدا که از شرایط اساسی عمل قربانی است به خدا می‌رسد.و خداوند از شما قبول می‌کند.

[۴] مجمع البیان، ج۷، ص۸۶.

و تأکید بر اینکه، از گوشت و خون قربانی به خدا چیزی نمی‌رسد، برای ردّ عقاید ادیان دیگر است.

منافع و مصارف قربانی

از نظر اسلام، قربانی گذشته از زنده نگه داشتن مکتب توحیدی ابراهیم(علیه السلام)، و سنّت قربانی او؛ دارای منافع مادّی دیگری نیز هست که همه آنها در جهت سعادت اخروی و رفاه حال دنیوی انسانها می‌باشد.
رفع نیاز مستحقان و دردمندان، اهدای به همسایگان و استفاده خانواده از جمله مصارف«قربانی»است:
«عن ابی جمیله عن ابی عبد اللّه(علیه السلام)قال: سألته عن لحم الاضالحی: فقال: کان علی بن الحسین و ابنه محمّد علیهما السّلام یتصدّقان بالثّلث علی جیرانهما و بثلث علی المساکین و ثلث یمسکانه لاهل البیت».

[۵] علل الشرایع، ج۲، ص۴۳۸.

خصوصیات ذبیحه

چون قربانی برای رفاه حال مردم است، نسبت به سلامت، فربه و جوان بودن حیوانی که قربانی می‌شود نیز تأکید شده است:
«عن رسول اللّه(صلی الله و علیه و آله): لا یضحی بالعرجاء بین عرجها و لا بالعجفاء و لا بالجرباء و لا بالخرقاء و لا بالجذعاء و لا بالعضباء»

[۶] وسائل الشیعه، ج۱۰، ص۱۲۰.

رسول خدا فرمود: حیوانی که قربانی می‌شود نباید لنگ، لاغر، کچل، گوش‌بریده، دم‌بریده و شاخ شکسته باشد.
در تورات نسبت به بی‌عیب بودن آن سفارش شده است:
«و اگر کسی ذبیحه سلامتی برای خدا بگذاراند، خواه برای وفای نذر، خواه برای نافله، چه از رمه چه از گله، آن بی‌عیب باشد تا مقبول باشد.البتّه هیچ عیب در آن نباشد، کور یا شکسته یا مجروح یا آبله‌دار برای خدا مگذرانید».

[۷] سفر لاویان، باب ۲۲.

در جای دیگر آمده است:
«قربانی کرد