توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل هویت قاتلین امام حسین ۳۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل هویت قاتلین امام حسین ۳۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل هویت قاتلین امام حسین ۳۱ اسلاید در PowerPoint :

مناظره درباره پاورپوینت کامل هویت قاتلین امام حسین ۳۱ اسلاید در PowerPoint

وهابیت شبهه‌ای بر عزاداری امام حسین وارد می‌کنند به‌این بیان که عزاداری شیعه برای امام حسین (علیه‌السّلام) به خاطر آن است که خود شیعیان اسباب قتل امام را فراهم آورده و اکنون برای توبه از آن رفتار ناشایست به عزاداری بر آن امام می‌پردازند. در این مناظره به چهره واقعی قاتلان امام حسین پرداخته شده است.

فهرست مندرجات

۱ – نسبت ناروای قتل شهدای کربلا به شیعه
۲ – جواب از تهمت وهابیت
۳ – هویت سپاهیان کوفه
۳.۱ – هجرت شیعیان کوفه
۳.۲ – ستم بنی‌امیه و هجرت شیعیان
۳.۳ – نمونه‌ای از ستم ‌ها
۳.۴ – وضعیت شیعیان باقی مانده در کوفه
۴ – پانویس
۵ – منبع

نسبت ناروای قتل شهدای کربلا به شیعه

وهّابی: این‌که شیعیان برای امام حسین (علیه‌السّلام) عزاداری می‌کنند و با شدّت علاقه به او ابراز احساسات می‌نمایند، به خاطر جبران ظلم‌های گذشته‌ای است که پدرانشان کرده‌اند، زیرا پدران آن‌ها امام حسین (علیه‌السّلام) و یارانش را کشته‌اند، ‌نهایت این‌که بعداً توبه نمودند، و به عنوان «توّابین» خواستند، ستمهای گذشته خود را جبران نمایند.
شیعی: این نسبت ناروا را برچه پایه و مدرکی می‌گوئید؟
وهّابی: آنان‌که به کربلا برای جنگ با امام حسین (علیه‌السّلام) آمدند، از اهل شام و حجاز و بصره نبودند، بلکه همه آن‌ها اهل کوفه بودند، و اهل کوفه در آن عصر، غالباً شیعه بودند، و همان‌ها به کربلا آمدند، بنابراین همان‌ها امام حسین (علیه‌السّلام) را کشته‌اند.

جواب از تهمت وهابیت

شیعی: اولاً: به فرض محال، اگر جمعی از شیعیان از روی ترس و یا فریب، به کربلا برای جنگ با امام حسین (علیه‌السّلام) آمده باشند، دلیل آن نیست که مذهب شیعه، و همه طرفداران این مذهب، منحرف هستند و به راه یزید رفته‌اند، طبیعی است که در میان هر ملّت و قومی، ممکن است که عدّه‌ای منحرف گردند، ولی عمل آن‌ها دلیل بی‌اساسی اصل مذهب نخواهد بود. و ثانیاً: حقیقت این است که چنین نسبتی کاملاً ناروا و بی‌اساس است.
وهّابی: چرا و به چه دلیل؟

هویت سپاهیان کوفه

شیعی: آن سپاهی که از کوفه به کربلا برای جنگ با امام حسین (علیه‌السّلام) آمدند، هرگز شیعه نبودند، بلکه ترکیبی از خوارج و حزب اموی، و منافقانی بودند که از اطراف امام علی (علیه‌السّلام) و امام حسن (علیه‌السّلام) رانده شده بودند، و فرماندهانشان معمولاً آن عاملان منحرف حکومت امام علی (علیه‌السّلام) بودند، که آن حضرت آن‌ها را عزل کرده بوند و آن‌ها نسبت به خاندان رسالت (علیه‌السّلام) عقده‌ای شده بودند و ابن زیاد از وجود آن‌ها استفاده کرد.
و بسیاری از آن‌ها گروه «مرتزقه» (مزدبگیران و چماق بدستان غیر عرب بودند) که حکومت بنی امیه آن‌ها را برای سرکوبی شورش‌های داخی، نگه داشته بود، بنابراین شیعه در میان آن‌ها نبود

هجرت شیعیان کوفه

توضیح این‌که: شیعیان در عصر خلافت امام علی (علیه‌السّلام) در کوفه بودند، به طوری که اکثر مردم کوفه را تشکیل می‌دادند، ولی بعد از شهادت امام علی (علیه‌السّلام) در عصر خلافت معاویه، مرحله به مرحله توسط دژخیمان دستگیر معاویه، تار و مار و پراکنده شدند، مزدوران بی‌رحم معاویه بسیاری از آن‌ها را کشتند، و بسیار را از کوفه، پراکنده نمودند، به طوری که در عصر «زیاد بن ابیه» (استاندار معاویه در عراق) شیعیان یا کشته شدند، و یا در زندان بودند و یا از کوفه گریخته بودند و پراکنده شده بودند.

ستم بنی‌امیه و هجرت شیعیان

در عصر معاویه، اگر کسی به کفر و الحاد و شرک، متهّم می‌شد، خوفی برای او نبود، ولی اتّهام شیعه، مساوی با ریختن خون او، و غارت اموال او و ویرانی خانه‌اش بود. زیاد بن ابیه فرزند سُمیّه روسپی بود، وقتی که او در دارالاماره کوفه مستقر گردید، معاویه برای او چنین نوشت: «ای زیاد! کسانی را که در دین علی (علیه‌السّلام) هستند، نخست به قتل برسان، سپس مُثْله کن». زیاد، مردم کوفه را در مسجد جمع می‌کرد و از آنان می‌خواست به علی (علیه‌السّلام) لعن کنند، هر کس که از این کار خودداری می‌کرد، گردنش زده می‌شد. (بر همین اساس، امام حسین (علیه‌السّلام) در روز عاشورا، آن‌ها را «شیعه آل‌ ابوسفیان» (پیروان معاویه و یزید) خواند، آن هنگام که دشمن به سوی خیمه‌ها نزدیک شد، آقا فرمود: ویلکم یا شیعه آل ابی سفیان…: «وای بر شما‌ای شیعیان آل ابوسفیان» (ابوسفیان نام پدر معاویه است) اگر دین ندارد و از روز جزا نمی‌ترسید لااقل در دنیای خود، آزاده باشید.» بنابراین نه تنها آن‌ها شیعه حقیقی امام علی (علیه‌السّلام) نبودند، شیعه ظاهری نیز نبودند.)

[۱] سید بن طاوس، رضی الدین علی، اللهوف، ص۷۱.

نمونه‌ای از ستم ‌ها

نقل می‌کنند: زیاد بن ابیه