توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل همسر حضرت نوح و حضرت لوط ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل همسر حضرت نوح و حضرت لوط ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل همسر حضرت نوح و حضرت لوط ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint :

پاکی همسران انبیاء

در برخی از آیات قرآن، نسبت به زنان بعضی از پیامبران از تعبیر «فخانتاهما» استفاده شده است. تعبیری که اگر درست بیان نشود می‌تواند طعن و نقص بزرگی باشد بر پیکره معصوم رسالت و نبوت، که قدمت آن به بلندای خلقت انسان است. در این مقاله پاکی یا خطای زنان انبیاء، مورد بررسی و تحقیق شده است تا شبهاتی که در این مورد مطرح است برطرف شود.

فهرست مندرجات

۱ – بررسی آیات مورد مذمت زنان پیامبران
۲ – دیدگاه شیعه
۲.۱ – گفتار علمای شیعه در این زمینه
۲.۱.۱ – سیدمرتضی
۲.۱.۲ – شیخ طوسی
۲.۱.۳ – شیخ طبرسی
۲.۱.۴ – محمدصالح مازندرانی
۲.۱.۵ – سید شرف‌الدین
۳ – دیدگاه اهل‌سنت و وهابیت
۳.۱ – دیدگاه اول
۳.۱.۱ – گفتار برخی از بزرگان اهل‌سنت
۳.۱.۱.۱ – قرطبی
۳.۱.۱.۲ – ابن‌کثیر
۳.۱.۱.۳ – فخررازی
۳.۱.۱.۴ – ابن‌تیمیه
۳.۱.۲ – دیدگاه برخی از علمای وهابی
۳.۲ – دیدگاه دوم
۳.۲.۱ – روایت موید دیدگاه دوم
۳.۳ – دیدگاه سوم
۳.۳.۱ – حسن بصری
۳.۳.۲ – مجاهد
۳.۳.۳ – ابن‌جُرَیج
۳.۳.۴ – عبید بن عمیر و ابن‌سیرین
۳.۳.۵ – ثابت بن حجاج
۳.۳.۶ – شعبی
۳.۳.۷ – زمخشری
۴ – نتیجه
۵ – پانویس
۶ – منبع

بررسی آیات مورد مذمت زنان پیامبران

از جمله آیاتی که در مذمت برخی از زنان پیامبران نازل شده آیه دهم سوره تحریم است. در این سوره آمده: «ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا لِلَّذِینَ کَفَرُوا امْرَاَتَ نُوحٍ وَامْرَاَتَ لُوطٍ کَانَتَا تَحْتَ عَبْدَینِ مِنْ عِبَادِنَا صَالِحَینِ فَخَانَتَاهُمَا فَلَمْ یغْنِیا عَنْهُمَا مِنَ اللَّهِ شَیئًا وَقِیلَ ادْخُلَا النَّارَ مَعَ الدَّاخِلِینَ؛

[۱] تحریم/سوره۶۶، آیه۱۰.

خداوند برای کسانی که کافر شده‌اند به همسر نوح و همسر لوط مثَل زده است، آن دو تحت سرپرستی دو بنده از بندگان صالح ما بودند، ولی به آن دو خیانت کردند و ارتباط با این دو (پیامبر) سودی به حالشان (در برابر عذاب الهی) نداشت، و به آنها گفته شد: وارد آتش شوید همراه کسانی که وارد می‌شوند.»
در آیه فوق نسبت به زنان حضرت نوح و حضرت لوط (علیهما‌السّلام) از تعبیر «فخانتاهما» استفاده شده است. تعبیری که اگر درست بیان نشود می‌تواند طعن و نقص بزرگی باشد بر پیکره معصوم رسالت و نبوت، که قدمت آن به بلندای خلقت انسان است.
این طعن و نقص زمانی پر رنگ‌تر می‌شود که برخی آیات ۴۵ و ۴۶ سوره هود را در کنار این آیات گذاشته و حکم به فحشای همسر حضرت نوح (علیه‌السّلام) بدهند: وَ نادی‌ نُوحٌ رَبَّهُ فَقالَ رَبِّ اِنَّ ابْنی‌ مِنْ اَهْلی‌ وَ اِنَّ وَعْدَکَ الْحَقُّ وَ اَنْتَ اَحْکَمُ الْحاکِمینَ. قالَ یا نُوحُ اِنَّهُ لَیسَ مِنْ اَهْلِکَ اِنَّهُ عَمَلٌ غَیرُ صالِحٍ فَلا تَسْئَلْنِ ما لَیسَ لَکَ بِهِ عِلْمٌ اِنِّی اَعِظُکَ اَنْ تَکُونَ مِنَ الْجاهِلینَ؛

[۲] هود/سوره۱۱، آیه۴۵و ۴۶.

نوح به پروردگارش عرض کرد: پروردگارا! پسرم از خاندان من است و وعده تو (در مورد نجات خاندانم) حق است و تو از همه حکم کنندگان برتری). خداوند فرمود: ‌ای نوح! او از اهل تو نیست! او عمل غیر صالحی است (فرد ناشایسته‌ای است)! پس، آنچه را از آن آگاه نیستی، از من مخواه! من به تو‌اندرز می‌دهم تا از جاهلان نباشی.»
در طرح این موضوع، با دو چالش مواجه هستیم که نیازمند پاسخی منطقی می‌باشند:
۱. مراد از خیانت چیست آیا مقصود خیانت از نوع فحشاء است و یا منظور خیانت اعتقادی و فرهنگی است؟
۲. این خیانت منحصر به همسر این دو پیامبر بوده و یا شامل برخی از زنان پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) هم می‌شود؟
در مورد دو محور فوق، بین شیعه و اهل‌سنت و همچنین وهابیت اختلاف شده است به همین بهانه، متاسفانه برخی در طول تاریخ، شیعیان را متهم به توهین به زنان پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله)، و به تبع آن حکم به کفر آنها نموده‌اند. غافل از این که تنها شیعه است که ساحت زنان پیامبران الهی را منزه از فحشاء دانسته است و شان پیامبران الهی (علیهم‌السّلام) را منزه از این اتهام می‌داند. این نوشتار درصدد بررسی این موضوع می‌باشد.

دیدگاه شیعه

از نظر شیعه، ‌زنان تمام پیامبران الهی از تهمت فحشاء مبرا هستند، چرا که اعتقاد به چنین مطلبی، موجب، طعن برزگی بر انبیا (علیهم‌السّلام) و سبب عدم پذیرش ادعا، باورها و عقاید آنها می‌باشد در حالی که خداوند تمام انبیای خود را از هر نقص و عیبی مبرا کرده است.
در طول تاریخ، قاطبه علمای برجسته شیعه، معتقد بودند اگر چه همسران پیامبران الهی معصوم و مصون از خطا نبودند اما هیچ‌گاه دچار فحشاء نشده‌اند. گرچه ممکن است به کفر یا نفاق آلوده شده باشند اما هرگز مرتکب فحشا نگردیده‌اند؛ بنابراین خیانت زنان نوح و لوط که در قرآن کریم به آن اشاره شده از جنس فحشاء نبوده بلکه خیانت آنها از نوع همکاری با دشمنان، نسبت‌های ناروا و کشف اسرار پیامبران الهی بوده است. در ذیل روایات و اقوال علمای شیعه بیان می‌شود:
شیخ طوسی (متوفای ۴۶۰ ق) از بزرگان شیعه، و معروف به شیخ الطائفه، روایتی را از ابن‌عباس نقل نموده که ساحت همسران پیامبران الهی را از فحشاء برئ می‌داند: روی عن ابن عباس انه قال: ما زنت امراه نبی قط، وکانت الخیانه من امراه نوح انها کانت تنسبه الی الجنون، والخیانه من امراه لوط انها کانت تدل علی اضیافه.

[۳] الشیخ الطوسی (متوفای ۴۶۰)، التبیان فی تفسیر القرآن، ج۵، ص۴۹۵، ناشر:مکتب الاعلام الاسلامی، سال چاپ:۱۴۰۹.

هیچ یک از همسران پیامبران، مرتکب عمل زنا نشدند، خیانت زن نوح این بود که او را متهم به دیوانگی کرده بود و خیانت زن لوط نیز این بود که جای مهمانان حضرت لوط را به کفار نشان داد.
باز در همین تفسیر آمده است: و روی عن علی (علیه‌السّلام) انه قرا و نادی نوح ابنها فنسبه الی المراه، وانه کان یربیه. و روی عن محمد بن علی بن الحسین (علیهم‌السّلام) وعروه بن الزبیر انهما قرءا ” ونادی نوح ابنه ” بفتح الهاء وترک الالف کراهه ما یخالف المصحف، وارادا ان ینسباه الی المراه، وانه لم یکن ابنه لصلبه.

[۴] الشیخ الطوسی (متوفای ۴۶۰ ق)، التبیان فی تفسیر القرآن، ج۵، ص۴۹۵، ناشر:مکتب الاعلام الاسلامی. سال چاپ:رمضان المبارک ۱۴۰۹.

از امام علی (علیه‌السّلام) روایت شده است که حضرت آیه را به این صورت می‌خواند: و نادی نوح ابنها. نوح فرزند آن زن را صدا زد. یعنی نوح فرزند را به زن نسبت داد و او فرزند خوانده نوح بوده است.
از امام باقر (علیه‌السّلام) و عروه بن زبیر نقل شده که آنها آیه را این‌گونه قرائت می‌کردند: و نادی نوح ابنه. به فتح‌هاء، بدون الف. بخاطر این‌که مخالفتی با ظاهر قرآن پیش نیاید.
هدفشان از این کار، نسبت دادن فرزند به زن نوح بوده است. و از صلب و نسل نوح نبوده است.
بر اساس روایات فوق زنان پیامبران الهی مرتکب فحشاء نشدند و خیانتی که در قرآن و روایات بدان اشاره شده خیانت در دین بوده است. علمای شیعه از گذشته تاکنون، همواره این نظریه را داده و شان همسران پیامبران الهی را منزه از فحشاء می‌دانند. که در ذیل چند مورد آن بیان می‌شود:

گفتار علمای شیعه در این زمینه

گفتار برخی از علمای شیعه از قرار زیر است.

سیدمرتضی

سیدمرتضی (متوفای۴۳۶ ق) فقیه و متکلم امامی و از علمای برجسته شیعه، در رد کسانی که گمان کرده‌اند پسر حضرت نوح فرزند ایشان نبوده، و از راه نامشروع متولد شده، می‌گوید: الانبیاء علیهم الصلاه والسلام یجب ان ینزَّهوا عن مثل هذه الحال، لانها تَعُرُّ وتَشِین وتَغُضُّ من القدر، وقد جنَّب الله تعالی انبیاءه علیهم الصلاه والسلام ما هو دون ذلک تعظیماً لهم وتوقیراً ونفیاً لکل ما ینفِّر عن القبول منهم. وقد حمل ابن عباس ظهور ما ذکرناه من الدلاله علی ان تاول قوله تعالی فی امراه نوح وامراه لوط فخانتاهما علی ان الخیانه لم تکن منهما بالزنا بل کانت احداهما تخبر الناس بانه مجنون والاخری تدل علی الاضیاف.

[۵] المرتضی علم‌الهدی، ابوالقاسم علی بن الحسین (متوفای۴۳۶ه)، الامالی، ج۲، ص۱۴۴-۱۴۵، تحقیق:السیدمحمد بدرالدین النعسانی الحلبی، ناشر:منشورات مکتبه آیه‌الله العظمی المرعشی النجفی قم، الطبعه الاولی، ۱۳۲۵ه ۱۹۰۷م.

واجب است که انبیا (علیهم‌السّلام) از چنین اموری پاک باشند؛ زیرا برای آن‌ها ننگ و عار است و قدر و منزلت آن‌ها را پایین می‌آورد؛ در حالی که خداوند به خاطر تعظیم و احترام آنان و دور کردن هر چیزی که مردم را از پذیرش سخنشان روی‌گردان می‌کند، انبیاءش را از چیزهای کم‌تر از این نیز منزه و پاک کرده است.
ابن‌عباس، جمله «فخانتاهما؛ آن دو خیانت کردند» را این‌گونه تفسیر کرده است که خیانت آن‌ها زنا نبوده است؛ بلکه یکی از آن‌ها (همسر حضرت نوح) به مردم می‌گفت که او دیوانه شده است و دیگری (همسر حضرت لوط) مردم از جای مهمانان آن حضرت آگاه کرد.

شیخ طوسی

شیخ طوسی (متوفای ۴۶۰ ق) از بزرگترین محدثان و فقیهان شیعه، در تفسیر التبیان می‌فرماید: (ضرب الله مثلا للذین کفروا امراه نوح وامراه لوط کانتا تحت عبدین من عبادنا صالحین) قال ابن عباس: کانت امراه نوح وامراه لوط منافقتین (فخانتاهما). قال ابن عباس: کانت امراه نوح کافره، تقول للناس انه مجنون، وکانت امراه لوط تدل علی اضیافه، فکان ذلک خیانتهما لهما، وما زنت امراه نبی قط، لما فی ذلک من التنفیر عن الرسول والحاق الوصمه به فمن نسب احدا من زوجات النبی الی الزنا، فقد اخطا خطا عظیما، و لیس ذلک قولا لمحصل.

[۶] الشیخ الطوسی، (متوفای ۴۶۰ ق)، التبیان فی تفسیر القرآن، ج۱۰، ص۵۲، ناشر:مکتب الاعلام الاسلامی، سال چاپ:۱۴۰۹ق.

ابن‌عباس گفت: پاورپوینت کامل همسر حضرت نوح و حضرت لوط ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint (علیهما‌السّلام) منافق بودند (پس خیانت کردند). ابن‌عباس گفت: همسر حضرت نوح کافر بود و به مردم می‌گفت نوح دیوانه است. همسر حضرت لوط (علیه‌السلام) مردم را از میهمان حضرت لوط (علیه‌السلام) با خبر کرد. خیانت آن دو همین بود. هیچ کدام از زنان پیامبران دچار فحشاء نشدند. زیرا چنین مطلبی باعث نفرت از فرستاده خدا و نسبت دادن ننگ و رسوایی به وی می‌باشد؛ کسی که به یکی از زنان پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نسبت زنا بدهد دچار خطای بسیار بزرگی شده است و کسی که تحصیل (تحقیق) کرده باشد، چنین سخنی نمی‌گوید.

شیخ طبرسی

شیخ طبرسی (متوفای ۵۴۸ ق) مفسر، متکلم و فقیه شیعی، در تفسیر گرانسنگ مجمع البیان، در رد گفتار حسن بصری و مجاهد مبنی بر این که فرزند نوح، از زنا بوده است می‌نویسد: وهذا الوجه بعید من حیث ان فیه منافاه القرآن، لانه تعالی قال: (ونادی نوح ابنه) ولان الانبیاء یجب ان ینزهوا عن مثل هذه الحال، لانها تعیر وتشین، وقد نزه الله انبیاءه عما دون ذلک، توقیرا لهم، وتعظیما عما ینفر من القبول منهم. وروی عن ابن عباس انه قال: ما زنت امراه نبی قط، وکانت الخیانه من امراه نوح انها کانت تنسبه الی الجنون، والخیانه من امراه لوط انها کانت تدل علی اضیافه.

[۷] الطبرسی، ابی‌علی الفضل بن الحسن (متوفای۵۴۸ه)، تفسیر مجمع البیان، ج۵، ص۲۸۵، تحقیق:لجنه من العلماء والمحققین الاخصائیین، ناشر:مؤسسه الاعلمی للمطبوعات بیروت، الطبعه الاولی، ۱۴۱۵ه ۱۹۹۵م.

این دیدگاه بعید به نظر می‌رسد؛ چرا که با قرآن در تضاد است؛ زیرا خداوند می‌فرماید که حضرت نوح او را فرزند خود خطاب کرده است و همچنین به این دلیل که واجب است انبیاء از چنین اموری پاک باشند؛ زیرا برای آن‌ها عیب و عار است و خداوند انبیای خود را به منظور احترام و تعظیم آن‌ها و دور کردن هرآن‌ چه که پذیرش گفتار آن‌ها را منفور می‌کند، از اموری پایین‌تر از آن پاک کرده است. از ابن‌عباس روایت شده است که زن هیچ پیامبری هرگز زنا نکرده است و خیانت همسر حضرت نوح این بود که آن حضرت به دیوانگی متهم کرده بود و خیانت همسر حضرت لوط نیز این بود که جای مهمانان را به کفار نشان داد.

محمدصالح مازندرانی

محمدصالح مازندرانی، (متوفای ۱۰۸۱ ق) معروف به ملا صالح مازندرانی از عالمان قرن یازدهم و داماد مجلسی اول، در شرح کافی خود می‌نویسد: فامراه نوح قالت لقومه: انه مجنون، وامراه لوط دلت قومه علی ضیفانه، ولیس المراد بالخیانه البغی والزنا، اذ ما زنت امراه نبی قط.

[۸] مازندرانی، محمدصالح بن احمد (متوفای۱۰۸۱ ق‌)، شرح الکافی الاصول و الروضه، ج۱۰، ص۱۰۷، چاپ:اول، سال چاپ:۱۴۲۱ – ۲۰۰۰ م، ناشر:دار احیاء التراث العربی للطباعه والنشر والتوزیع – بیروت – لبنان.

همسر حضرت نوح به قومش گفت که او دیوانه شده و همسر حضرت لوط قومش را از میهمانان او آگاه کرد. بنابراین مقصود از خیانت، فحشا و زنا نیست چرا که همسر هیچ پیامبری، هرگز آلوده عمل منافی عفت نشد.

سید شرف‌الدین

مرحوم سیدعبدالحسین شرف‌الدین (متوفای ۱۳۷۷ق) فقیه مجاهد، بعد از نقل گفتار سیدمرتضی در دوری زنان حضرت نوح و لوط (علیهما‌السّلام) می‌نویستند: الی آخر کلامه الدال علی وجوب نزاهه امراه نوح وامراه لوط من الخنا، وعلی ذلک اجماع مفسری الشیعه ومتکلمیهم وسائر علمائهم.

[۹] شرف‌الدین الموسوی، السیدعبدالحسین (متوفای۱۳۷۷ه)، الفصول المهمه فی تالیف الامه، ص۱۵۶، ناشر:قسم الاعلام الخارجی المؤسسه البعثه قم، الطبعه:الاولی.

این گفته سید مرتضی دلالت می‌کند بر وجوب پاکی زن حضرت نوح و حضرت لوط از خیانت، و تمام مفسران، متکلمان و دیگر علمای شیعه بر این مطلب اجماع دارند.
همان‌طور که بیان شده تمامی علمای شیعه (که تنها تعداد کمی از آن‌ها در این‌جا بیان شد) همسران پیامبران الهی را از فحشا مبرا می‌دانند و تبلیغات سوء دشمنان تشیع مبنی بر زناکار دانستن برخی از زنان پیامبران یک دروغ بزرگ تاریخی است. تا جایی که علامه آلوسی از مفسران شهیر اهل‌سنت با تایید همین دیدگاه، سخن کسانی را که می‌گویند شیعه اعتقاد به فاحشه بودن برخی از زنان پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) دارد، رد و آن را دروغ و شایعه می‌داند: ونسب للشیعه قذف عائشه رضی الله تعالی عنها بما براها الله تعالی منه وهم ینکرون ذلک اشد الانکار ولیس فی کتبهم المعول علیها عندهم عین منه ولا اثر اصلاً. وکذلک ینکرون ما نسب الیهم من القول بوقوع ذلک منها بعد وفاته صلی الله علیه وسلم ولیس له ایضا فی کتبهم عین ولا اثر.

[۱۰] العلامه ابی‌الفضل شهاب‌الدین السیدمحمود الالوسی البغدادی، الوفاه:۱۲۷۰ه، روح المعانی، ج ۱۸، ص ۱۲۲، دار النشر:دار احیاء التراث العربی – بیروت.

به شیعیان نسبت داده شده است که به عائشه تهمت زنا که خداوند او را از آن مبرّا کرده است، زده‌اند؛ در حالی که خود آن‌ها چنین مطلبی را شدیدا انکار می‌کند؛ در کتاب‌های مورد اعتماد آن‌ها چنین مطلبی دیده نمی‌شود و اصلا اثری از آن نیست. همچنین آن‌ها وقوع فحشا را برای عائشه بعد از وفات رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) انکار می‌کنند و از این مطلب نیز در کتاب‌های آن‌ها اثری دیده نمی‌شود.
در جایی دیگر جناب آلوسی می‌گوید: و ما ینسب للشیعه مما یخالف ذلک فی حق سید الانبیاء صلی الله تعالی علیه وسلم کذب علیهم فلا تعول علیه وکان شائعا.

[۱۱] العلامه ابی‌الفضل شهاب‌الدین السیدمحمود الالوسی البغدادی، الوفاه:۱۲۷۰ه، روح المعانی، ج۲۸، ص۱۶۲، دار النشر:دار احیاء التراث العربی – بیروت.

اگر چه آثار و منابع شیعه، ما را بی‌نیاز از اعتراف کسانی همچون آلوسی می‌کند اما همین اعتراف در مواجهه با کسانی که در این زمینه به شیعه تهمت می‌زنند، کافی است.

دیدگاه اهل‌سنت و وهابیت

چنانچه گذشت بنا بر نظر شیعه، هیچ یک از زنان پیامبران الهی دچار انحراف از جاده عفت و عمل شنیع زنا نشدند. جنس خیانت آنها مربوط به امور دینی و اعتقادی بوده است. اما در منابع اهل سنت و وهابیت چنین اجماعی وجود ندارد بلکه در منابع اهل سنت و وهابیت، با سه دیدگاه مختلف مواجه می‌شویم:
۱ـ هیچ یک از زنان انبیا مرتکب فحشا نشده‌اند.
۲ـ امکان سر زدن عمل شنیع زنا درباره زنان انبیاء وجود دارد.
۳ـ برخی از زنان انبیاء مرتکب فحشا شده‌اند.

دیدگاه اول

هیچ یک از زنان انبیاء دچار فحشاء نشدند.
برخی از بزرگان اهل سنت همانند شیعه معتقدند، هیچ‌یک از زنان انبیاء دچار فحشاء نشدند و زنان انبیاء مبرای از این عمل شنیع می‌باشند. این دیدگاه که منشاء روایی دارد در میان برخی از اهل سنت و وهابیت مشترک است در ذیل ابتدا روایات و پس از آن اقوال طرفداران این نظریه بیان می شود:
ابن‌عساکر در تاریخ دمشق روایتی در نفی عمل زنا، از سوی زنان پیامبران الهی نقل شده است: انبانا اسحاق عن سفیان الثوری عن اشرس الخراسانی یرفعه الی النبی (صلی الله علیه وسلم) انه قال ما بغت امراه نبی قط.

[۱۲] ابوالقاسم علی بن الحسن بن هبه‌الله المعروف بابن عساکر، (المتوفی:۵۷۱ه)، تاریخ دمشق، ج۵۰، ص۳۱۸، المحقق:عمرو بن غرامه العمروی. الناشر:دار الفکر للطباعه والنشر والتوزیع. عام النشر:۱۴۱۵ ه – ۱۹۹۵ م.

پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرمودند: همسر هیچ پیامبری، هرگز آلوده عمل منافی عفت نشد.
در تفسیر صنعانی، روایتی از ابن‌عباس نقل شده که مراد از فخانتاهما در در سوره تحریم عمل زنا نیست: عن الثوری وابن عیینه عن موسی بن ابی عائشه عن سلیمان ابن قته قال سمعت ابن عباس یسال وهو الی جنب الکعبه عن قول الله تعالی) فخانتاهما (فقال اما انه لیس بالزنا ولکن کانت هذه تخبر الناس انه مجنون وکانت هذه تدل علی الاضیاف قال ثم قرا) انه عمل غیر صالح.

[۱۳] عبدالرزاق بن همام الصنعانی، الوفاه:۲۱۱، تفسیر الصنعانی، ج۲، ص۳۱۰، دار النشر:مکتبه الرشد – الریاض – ۱۴۱۰، الطبعه:الاولی، تحقیق:د. مصطفی مسلم محمد.

ابن‌قته می‌گوید از ابن‌عباس شنیدم در حالی که در کنار کعبه بود از کلام الله (فخانتاهما) سوال شود: ابن‌عباس گفت: این خیانت زنا نبوده بلکه همسر حضرت نوح می‌گفت نوح دیوانه شده و همسر حضرت لوط قومش را از میهمانان حضرت لوط آگاه کرد. سپس ابن‌عباس این آیه را قرائت کرد انه عمل غیر صالح.
حاکم نیشابوری از بزرگان علم حدیث اهل سنت، ضمن نقل روایت فوق، به صحت سند آن تصریح می‌کند: اخبرنا ابو بکر محمد بن عبدالله الشافعی حدثنا اسحاق بن الحسن حدثنا ابو حذیفه حدثنا سفیان عن موسی بن ابی عائشه عن سلیمان بن قته عن بن عباس رضی الله عنهما فخانتاهما قال ما زنتا اما امراه نوح فکانت تقول للناس انه مجنون واما امراه لوط فکانت تدل علی الضیف فذلک خیانتهما هذا حدیث صحیح الاسناد ولم یخرجاه.

[۱۴] محمد بن عبدالله ابوعبدالله الحاکم النیسابوری، الوفاه:۴۰۵ ه، المستدرک علی الصحیحین، ج۲، ص۵۳۸، دار النشر:دار الکتب العلمیه – بیروت – ۱۴۱۱ه – ۱۹۹۰م، الطبعه:الاولی، تحقیق:مصطفی عبد القادر عطا.

ابن‌عباس گفت: این خیانت زنا نبوده بلکه همسر حضرت نوح به مردم می‌گفت نوح دیوانه شده و همسر حضرت لوط قوم لوط را از میهمانان ایشان آگاه کرد. این خیانت آنها بوده است
حاکم نیشابوری پس از نقل این روایت می‌گوید: سند این روایت صحیح است؛ ولی مسلم و بخاری روایت را نقل ننموده‌اند.
در تفسیر طبری که از تفاسیر کهن اهل سنت می‌باشد، آمده است: حدثنا بن حمید قال ثنا مهران عن سفیان عن ابی عامر الهمدانی عن الضحاک کانتا تحت عبدین من عبادنا صالحین قال ما بغت امراه نبی قط فخانتاهما قال فی الدین خانتاهما.

[۱۵] محمد بن جریر بن یزید بن خالد الطبری ابوجعفر، الوفاه: ۳۱۰، تفسیر الطبری، ج۲۸، ص۱۷۰. دار النشر: دار الفکر – بیروت.

ضحاک در مورد آیه (کانتا تحت عبدین من عبادنا صالحین) می‌گوید: همسر هیچ پیامبری هرگز آلوده عمل منافی عفت نشد، بنابراین مقصود از «فخانتاهما» یعنی آنها در امور دینی به آن دو پیامبر خیانت کردند.
این دیدگاه که مطابق‌شان و جایگاه پیامبران الهی (علیهم‌السّلام) می‌باشد و تمامی علمای شیعه نیز بدان معتقد بودندف در میان اهل سنت و وهابیت طرفدارانی دارد که در ذیل بیان می‌شود:

گفتار برخی از بزرگان اهل‌سنت

گفتار برخی از بزرگان اهل‌سنت را یادآور می‌شویم.

قرطبی

قرطبی امام و صاحب فن و متبحر در علم، در تفسیر خود پس از نقل روایتی مبنی بر منزه بودن زنان پیامبران الهی از عمل زنا، ادعای اجماع نموده مبنی بر این که مراد، خیانت در دین بوده است: وقال سلیمان بن رقیه عن بن عباس: کانت امراه نوح تقول للناس انه مجنون وکانت امراه لوط تخبر باضیافه وعنه: ما بغت امراه نبی قط وهذا اجماع من المفسرین فیما ذکر القشیری انما کانت خیانتهما فی الدین وکانتا مشرکتین.

[۱۶] ابوعبدالله محمد بن احمد الانصاری القرطبی، الوفاه:۶۷۱، تفسیر القرطبی، ج۱۸، ص۲۰۲، دار النشر:دار الشعب – القاهره.

سلیمان ابن‌قته می‌گوید از ابن‌عباس شنیدم در حالی که در کنار کعبه بود از کلام الله (فخانتاهما) سوال شود: ابن‌عباس گفت: این خیانت زنا نبوده بلکه همسر حضرت نوح می‌گفت نوح دیوانه شده و همسر حضرت لوط قومش را از میهمانان حضرت لوط آگاه کرد. قشیری می‌گوید: مفسرین بر این مطلب اجماع دارند که خیانت ْن دو زن در امور دینی بوده و هر دو مشرک بوده‌اند.
سیوطی از بزرگ‌ترین دانشمندان علوم قرآنی، با واسطه از قول ضحاک در بیان مقصود از “فخانتاهما” می‌نویسد: و اخرج ابن عدی و البیهقی فی شعب الایمان و ابن عساکر عن الضحاک رضی الله عنه فی قوله: (فخانتاهما) قال: کانتا کافرتین مخالفتین ولا ینبغی لامراه تحت نبی ان تفجر.

[۱۷] عبدالرحمن بن الکمال جلال‌الدین السیوطی، الوفاه:۹۱۱، الدر المنثور، ج۸، ص۲۲۸. دار النشر:دار الفکر – بیروت – ۱۹۹۳.

ضحاک در مورد (فخانتاهما) می‌گفت: پاورپوینت کامل همسر حضرت نوح و حضرت لوط ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint هر دو کافر و مخالف بودند اما سزاوار نیست که زنان پیامبران دچار فحشاء بشوند.

ابن‌کثیر

ابن‌کثیر دمشقی مورخ‌، مفسّر و محدّث‌ مشهور در این‌باره می‌گوید: ولیس المراد بقوله «فخانتاهما» فی فاحشه بل فی الدین فان نساء الانبیاء معصومات عن الوقوع فی الفاحشه لحرمه الانبیاء کما قدمنا فی سوره النور قال سفیان الثوری عن موسی بن ابی عائشه عن سلیمان بن قته سمعت ابن عباس یقول فی هذه الآیه (فخانتاهما) قال ما زنتا اما خیانه امراه نوح فکانت تخبر انه مجنون واما خیانه امراه لوط فکانت تدل قومها علی اضیافه.

[۱۸] ابن‌کثیر الدمشقی، اسماعیل بن عمر ابوالفداء القرشی، (متوفای۷۷۴ه)، تفسیر القرآن العظیم، ج۸، ص۱۹۲.

منظور از این گفته خداوند «فخانتاهما» فحشا نیست؛ بلکه خیانت در دین است؛ چرا که زنان انبیاء از انجام فحشاء معصوم هستند؛ به خاطر احترامی که انبیاء دارند؛ چنانچه پیش از این در سوره نور در این‌باره سخن گفتیم. سفیان ثوری از موسی بن ابی‌عائشه از سلیمان بن قته از ابن‌عباس نقل کرده است که درباره این آیه گفته: آن‌ها زنا نکرده بودند؛ بلکه خیانت همسر حضرت نوح این بود که به مردم می‌گفت او دیوانه است و خیانت همسر حضرت لوط نیز این بود جای مهمانان را به قوم لوط نشان داد. ابن‌کثیر در این نقل ادعا می‌نماید که زنان پیامبران الهی معصوم از انجام زنا هستند.

فخررازی

فخررازی فقیه، فیلسوف و دانشمند علوم معقول و منقول در جواب کسانی که فرزند نوح را زنازاده معرفی کرده‌اند، می‌گوید: القول الثالث: انه ولد علی فراشه لغیر رشده، والقائلون بهذا القول احتجوا بقوله تعالی فی امراه نوح وامراه لوط «فخانتاهما» وهذا قول خبیث یجب صون منصب الانبیاء عن هذه الفضیحه لا سیما وهو علی خلاف نص القرآن. اما قوله تعالی «فَخَانَتَاهُمَا» فلیس فیه ان تلک الخیانه انما حصلت بالسبب الذی ذکروه. قیل لابن عباس رضی الله عنهما: ما کانت تلک الخیانه، فقال: کانت امراه نوح تقول: زوجی مجنون، وامراه لوط تدل الناس علی ضیفه اذا نزلوا به.

[۱۹] الرازی الشافعی، فخرالدین محمد بن عمر التمیمی (متوفای۶۰۴ه)، التفسیر الکبیر او مفاتیح الغیب، ج۱۷، ص۳۵۱.

دیدگاه سوم این است که: او (پسر نوح) از راه نامشروع متولد شده و در خانه حضرت نوح به دنیا آمده است، دلیل آن‌ها گفته خداوند درباره زنان حضرت نوح و لوط است که فرموده: «فخانتاهما». چنین نظری، گفته خبیثی است که واجب است مقام انبیاء (علیهم‌السّلام) از چنین فضاحتی محفوظ بماند؛ به ویژه که بر خلاف نص قرآن کریم است.
اما مقصود از این گفته خداوند «فخانتاهما»، خیانتی نیست که طرفداران دیدگاه سوم گفته‌اند (بلکه) از ابن‌عباس سؤال شد که منظور از خیانت در این آیه چیست؟ وی گفت: خیانت همسر حضرت نوح این بود که می‌گفت شوهر من دیوانه است و خیانت همسر حضرت لوط این بود که مردم را از وجود مهمانان آگاه کرد، آن زمان که مهمانان وارد (خانه لوط) شدند.
اعتقاد به فحشای زنان انبیا چنان قبیح و زشت بوده که آلوسی در مذمت معتقدین به این سخن، می‌گوید: هر کسی به همسران پیامبران نسبت زنا دهد، خودش فرزند زنا است. او در مورد نسبت‌هایی که به زنان پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) (کفر و زنا و…) می‌دهند می‌گوید: ونقل ابن عطیه عن بعض تفسیرها بالکفر والزنا وغیره و لعمری لا یکاد یقول بذلک الا ابن زنا.

[۲۰] شهاب‌الدین محمود بن عبدالله الحسینی الالوسی (المتوفی:۱۲۷۰ه)، روح المعانی فی تفسیر القرآن العظیم والسبع المثانی، ج۱۴، ص۳۵۷، المحقق:علی عبدالباری عطیه. الناشر:دار الکتب العلمیه. بیروت. الطبعه:الاولی، ۱۴۱۵ ه.

از ابن‌عطیه از برخی تفاسیر او نقل شده که فخانتاهما، را به کفر و زنا تفسیر کرده است قسم به جانم که ممکن نیست کسی به آنان نسبت زنا دهد، ‌ مگر اینکه خودش فرزند زنا باشد.

ابن‌تیمیه

ابن‌تیمیه حرّانی حنبلی که امروزه به عنوان ایدئولوگ وهابیت مطرح می‌باشد، معتقد است که هیچ یک از زنان پیامبران دچار فحشاء نشده‌اند وی در این‌باره می‌نویسد: و اما البغایا فلیس فی الانبیاء، ولا الصالحین من تزوج بغیا لان البغاء یفسد فراشه، ولهذا ابیح للمسلم ان یتزوج الکتابیه الیهودیه والنصرانیه، اذا کان محصنا غیر مسافح، ولا متخذ خدن فعلم ان تزوج الکافره قد یجوز، و تزوج البغی لا یجوز لان ضرر دینها لا یتعدی الیه، اما ضرر بغاها فیتعدی الیه، و الله اعلم.

[۲۱] ابن‌تیمیه الحرانی الحنبلی، ابوالعباس احمد عبد الحلیم (متوفای ۷۲۸ هـ)، الفتاوی الکبری لشیخ الاسلام ابن تیمیه، ج۴، ص۱۵۸، تحقیق: قدم له حسنین محمد مخلوف، ناشر: دار المعرفه ـ بیروت.

اما زنان زناکار، هیچ نبی و یا صالحی نبوده است که با زنان زناکار ازدواج کرده باشد؛ زیرا زنای این زنان، سبب از بین رفتن نسل او می‌شود؛ و به همین دلیل برای مسلمان جایز است که با اهل کتاب یعنی یهود و نصارا ازدواج کند؛ اما ازدواج با زن زناکار جایز نیست! زیرا ضرری که در دین یهودی و مسیحی است، به مسلمان سرایت نمی‌کند اما ضرر زنای زن بدکار، به شوهر سرایت می‌کند!
در این بین ممکن است سؤالی بدین مضمون مطرح شود اگر واقعا پسر حضرت نوح، از صلب او بود چرا در قرآن آمده است «یا نُوحُ اِنَّهُ لَیسَ مِنْ اَهْلِکَ»؟ آیا این مساله نشانگر تناقض در قرآن نیست؟
در پاسخ بیان چند نکته شایان ذکر است:
اولا:
در این که آن پسر، فرزند حضرت نوح (علی نبینا وآله و علیه‌السّلام) بوده شکی نیست چرا که این مطلب در قرآن آمده است. قرآن می‌فرماید: و نَادَی نُوحٌ ابْنَهُ وَکَانَ فِی مَعْزِلٍ یا بُنَی ارْکَبْ مَعَنَا وَلَا تَکُنْ مَعَ الْکَافِرِینَ؛

[۲۲] هود/سوره۱۱، آیه۴۲.

نوح فرزندش را که در گوشه‌ای بود صدا زد: پسرم! همراه ما سوار شو، و با کافران مباش.»
در این آیه قرآن تصریح می‌کند که آن فرد پسر حضرت نوح علی (نبینا وآله و علیه‌السّلام) بوده است بنابراین اگر در آیه دیگر همین سخن را نفی کند تناقض در آیات پیش می‌آید.
ثانیا:
آیه مورد مناقشه اهلیت را نفی کرده است نه فرزند نوح بودن را. خداوند متعال به حضرت نوح (علیه‌السّلام) وعده نجات او و اهل را داده بود. اما از آنجایی که این فرزند از دین پدر خارج شده بود خداوند او را از اهل نوح خارج کرد. و از طرفی اگر فردی اهلیت را به معنای فرزند بودن بداند لازمه‌اش این است که تمامی آن قوم نجات یافته، فرزندان آن حضرت باشند.
شیخ صدوق در روایتی با سند صحیح از حسن وشاء چنین نقل می‌کند: حَدَّثَنَا اَبِی رَضِی اللَّهُ عَنْهُ قَالَ حَدَّثَنَا سَعْدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ اَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَی عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِی الْوَشَّاءِ عَنِ الرِّضَا ع قَالَ‌ سَمِعْتُهُ یقُولُ قَالَ اَبِی ع قَالَ اَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع اِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ قَالَ لِنَوْحٍ‌ اِنَّهُ لَیسَ مِنْ اَهْلِکَ‌ لِاَنَّهُ کَانَ مُخَالِفاً لَهُ وَ جَعَلَ مَنِ اتَّبَعَهُ مِنْ اَهْلِهِ قَالَ وَ سَاَلَنِی کَیفَ تَقْرَءُونَ هَذِهِ الْآیهَ فِی ابْنِ نُوحٍ فَقُلْتُ تَقْرَؤُهَا النَّاسُ عَلَی وَجْهَینِ‌ اِنَّهُ عَمَلٌ غَیرُ صالِحٍ‌ وَ اِنَّهُ عَمِلَ غَیرَ صَالِحٍ فَقَالَ کَذَبُوا هُوَ ابْنُهُ وَ لَکِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ نَفَاهُ عَنْهُ حِینَ خَالَفَهُ‌ فِی‌ دِینِه‌.

[۲۳] ابن‌بابویه، محمد بن علی‌ (مت