توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل هجرت به حبشه ۴۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل هجرت به حبشه ۴۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل هجرت به حبشه ۴۸ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل هجرت به حبشه ۴۸ اسلاید در PowerPoint

نخستین هجرت در تاریخ اسلام، هجرت به «حبشه» است که در سال پنجم بعثت به خاطر فشاری که بر مسلمین صورت گرفت، که در آن زمان پادشاه حبشه، نجاشی بود و بعد از گفتگو با جعفر بن ابی‌طالب ، مهاجران را در امنیت کامل در حبشه قرار داد، تا این که رسول‌خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) “عمرو بن امیه صخری” را درباره‌ی بازگشت با نامه‌ای به سوی نجاشی فرستاد، وی پس از رسیدن نامه‌ی حضرت جمعی از آنها را در دو کشتی جای داده و به وطن خویش فرستاد.

فهرست مندرجات

۱ – توصیف اجمالی از نخستین هجرت
۲ – مهاجرت اول
۲.۱ – علت بازگشت از مهاجرت اول
۳ – مهاجرت دوم
۳.۱ – سفیران قریش در حبشه
۳.۲ – سخنان جعفر بن ابی‌طالب
۳.۳ – بازگشت مهاجرین
۴ – پانویس
۵ – منبع

توصیف اجمالی از نخستین هجرت

نخستین هجرت در تاریخ اسلام، هجرت به «حبشه» است که در سال پنجم بعثت به خاطر فشاری که بر مسلمین صورت گرفت و برای دفاع از اسلام، به دستور خدا و پیامبرش عده‌ای از مسلمانان موطن و سرزمین اصلی خویش را رها کردند و به سرزمینی دیگر رفتند.

مهاجرت اول

هنگامی که تعداد مسلمانان مکه زیاد شد و ایمانشان آشکار گردید، باعث شد که فشار مشرکین به آنها زیاد شود و مورد آزار و اذیت قریش قرار گیرند تا از دین خود دست بردارند. مشرکان از هیچ شکنجه و اذیتی فروگذار نبودند؛ برخی را می‌زدند، گروهی را با گرسنگی می‌آزردند، جمعی را هنگام داغ شدن ریگ‌های مکه برهنه کرده و آنها را روی ریگ‌ها می‌خواباندند، تا مسلمانان از دین خود دست بردارند. در این میان برخی هم استقامت می‌ورزیدند و هر گونه آزاری را بر خود هموار کرده؛ ولی دست از دین خود بر نمی‌داشتند.

[۱] ابن هشام، عبد الملک بن هشام، السیره النبویه، ترجمه سیدهاشم رسولی، تهران، کتابفروشی اسلامیه، ۱۳۴۸، ج‌۱، ص۳۱۷.

چون رسول‌خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) دید که یاران او سخت گرفتار و در شکنجه‌اند، به فرمان الهی به آنها فرمود که به کشور حبشه هجرت کنند؛

[۲] ابن هشام، عبد الملک بن هشام، السیره النبویه، ترجمه سیدهاشم رسولی، تهران، کتابفروشی اسلامیه، ۱۳۴۸، ج‌۱، ص۳۲۱.

[۳] یعقوبی، احمد بن ابی یعقوب، تاریخ یعقوبی، ترجمه محمدابراهیم آتی، تهران، انتشارات کتابفروشی اسلامیه، ۱۳۷۱، چاپ ششم، ج۲، ص۲۹.

زیرا حبشه فرمانروایی دارد که در قلمرو او بر کسی ظلم نمی‌شود.

[۴] ابن اسحاق، محمد بن اسحاق، السیر و المعاری، تحقیق دکتر سهیل زکار، قم، دارالفکر دفتر مطالعات تاریخ و معارف اسلامی، ۱۳۶۸، ص۲۱۳.

کسانی که برای نخستین بار آماده این سفر شدند، ده نفر بودند و به روایتی دیگر دوازده مرد و چهار زن بودند و به روایتی دیگر یازده مرد و چهار زن بودند.

[۵] ابن هشام، عبد الملک بن هشام، السیره النبویه، ترجمه سیدهاشم رسولی، تهران، کتابفروشی اسلامیه، ۱۳۴۸، ج۱، ص۳۲۳.

[۶] یعقوبی، احمد بن ابی یعقوب، تاریخ یعقوبی، ترجمه محمدابراهیم آتی، تهران، انتشارات کتابفروشی اسلامیه، ۱۳۷۱، چاپ ششم، ج۲، ص۲۹.

[۷] ابن سعد، محمد بن سعد، طبقات الکبری، ترجمه دکتر دامغانی، محمود مهدوی، تهران انتشارات فرهنگ و‌اندیشه، ۱۳۷۴، ج۱، ص۱۵۹.

در مورد نحوه‌ی مهاجرتشان هم روایات مختلفی است؛ به روایت “محمد بن اسحاق” نحوه‌ی مهاجرت این چند نفر به صورت انفرادی بود؛ در حالی که روایات دیگر نحوه‌ی مهاجرت اول را به صورت جمعی می‌داند.

[۸] ابن هشام، عبد الملک بن هشام، سیرت رسول الله، ترجمه رفیع الدین اسحاق بن محمد همدانی، تهران، نشر مرکز، ۱۳۸۳، چاپ سوم، ج۱، ص۳۲۳.

[۹] ابن سعد، محمد بن سعد، طبقات الکبری، ترجمه دکتر دامغانی، محمود مهدوی، تهران انتشارات فرهنگ و‌اندیشه، ۱۳۷۴، ج۱، ص۱۵۹.

و این چند نفر نخستین قافله‌ی مهاجرت به حبشه بودند و “عثمان بن مظعون”

[۱۰] ابن هشام، عبد الملک بن هشام، السیره النبویه، ترجمه سیدهاشم رسولی، تهران، کتابفروشی اسلامیه، ۱۳۴۸، ج۱، ص۳۲۳.

امیر بر آنها بود. “ابن سعد” روایت می‌کند که آنان کاملاً پوشیده و پنهان هجرت کردند. برخی از ایشان پیاده و برخی سواره آمده بودند و خداوند هم توفیق مهاجرت را نصیب ایشان کرد که همان ساعت، دو کشتی بازرگانی رسید و ایشان را به نصف دینار به حبشه برد. قریش به تعقیب ایشان پرداختند؛ ولی به هیچ یک از ایشان دست نیافتند. زمان مهاجرت آنها در دومین سال آشکار نمودن دعوت علنی بود.

[۱۱] ابن سعد، محمد بن سعد، طبقات الکبری، ترجمه دکتر دامغانی، محمود مهدوی، تهران انتشارات فرهنگ و‌اندیشه، ۱۳۷۴، ج۱، ص۱۵۹.

[۱۲] بلادزی، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، تحقیق محمود الفرس العظم، دمشق، مؤسسه علمیه ثقانیه، ۱۹۹۷، چاپ اول، ج۱، ص۲۲۳.

[۱۳] ابن اثیر، عزالدین علی، الکامل فی التاریخ، به اهتمام دکتر سادات ناصری، ناشر مؤسسه مطبوعاتی علمی، ج۲، ص۷۸.

علت بازگشت از مهاجرت اول

مسلمانان به مدت دو ماه شعبان و رمضان در آن دیار ماندند و در شوال سال پنجم بعثت برگشتند. در مورد علت بازگشت مهاجرین، “ابن اثیر” و “واقدی” قائلند که مهاجران پس از شنیدن خبر مسلمان شدن اهل مکه بر اثر داستان “غرانیق” بازگشتند (اگرچه داستان غرانیق بی‌پایه و اساس است)؛ اما “ابن هشام” علت بازگشت مهاجرین را بدین صورت بیان می‌کند: مهاجرین از مکه به حبشه هجرت کرده بودند. و تحت حمایت پادشاه حبشه در کمال آسایش و امنیت به سر می‌بردند، تا این که به آنها خبر رسید که مشرکین مکه تمامی مسلمان شده‌اند، این شایعه دروغ موجب شد که جمعی از مهاجرین پیش از آن که درستی این خبر را تحقیق کنند، بار سفر را ببندند و به سوی شهر و دیار اصلی خود مراجعت کنند.

[۱۴] ابن هشام، عبد الملک بن هشام، السیره النبویه، ترجمه سیدهاشم رسولی، تهران، کتابفروشی اسلامیه، ۱۳۴۸، ج۱، ص۲۳۲.

مهاجرت دوم

زمانی که مهاجرین اول که در حبشه بودند، بر اثر شایعه‌ی دروغ مسلمان شدن مشرکین، به مکه بازگشتند. به نزدیکی شهر که رسیدند، متوجه شدند که این خبر شایعه‌ی دروغی بیش نبوده و مشرکین مکه مسلمان نشده‌اند. از این‌رو جمعی از آنها ناچار شدند، مخفیانه وارد شهر شوند و جمعی به بزرگان قریش پناهده شدند.

[۱۵] ابن اثیر، عزالدین علی، الکامل فی التاریخ، به اهتمام دکتر سادات ناصری، ناشر مؤسسه مطبوعاتی علمی، ج۱، ص۸۳ـ۸۴.

[۱۶] بلادزی، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، تحقیق محمود الفرس العظم، دمشق، مؤسسه علمیه ثقانیه، ۱۹۹۷، چاپ اول، ج۱، ص۱۹۱.

با این حال هنگامی که وارد مکه شدند، تنها عده‌ای از آنها بعدها توانستند با پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) به مدینه هجرت کنند و در زمره‌ی مهاجرین به مدینه باشند؛ چرا که آنان در حبس مکیان بودند، به طوری که در جنگ بدر و غیره نتوانستند حاضر شوند و برخی از آنها در مکه مانده و تا هنگام مرگ در آن شهر بودند و نتوانستند به مدینه هجرت کنند.

[۱۷] ابن هشام، عبد الملک بن هشام، السیره النبویه، ترجمه سیدهاشم رسولی، تهران، کتابفروشی اسلامیه، ۱۳۴۸، ج۱، ص۲۳۲.

با این اوصاف اهل مکه دوباره بر مسلمانان سخت گرفتند، به گونه‌ای که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) به ایشان اجازه فرمود که برای بار دوم مهاجرت کنند. بنابراین مهاجرت دوم هم مثل مهاجرت اول نتیجه آزار و شکنجه‌ای بود که از سوی قریش بر مسلمانان وارد شده بود که البته از مرحله‌ی اول شدیدتر بود.

[۱۸] ابن اسحاق، محمد بن اسحاق، السیر و المعاری، تحقیق دکتر سهیل زکار، قم، دارالفکر دفتر مطالعات تاریخ و معارف اسلامی، ص۲۱۳.

روشن است که پس از این