توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل هارون بن موسی تلعکبری ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل هارون بن موسی تلعکبری ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل هارون بن موسی تلعکبری ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint :

ابومحمد پاورپوینت کامل هارون بن موسی تلعکبری ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint

تلعکبری از محدّثان نامور امامیه در قرن چهارم است.

فهرست مندرجات

۱ – معرفی تلعکبری
۲ – زندگی و مشایخ تلعکبری
۲.۱ – محمدبن جعفر اسدی استاد تلعکبری
۲.۲ – اجازه روایت تلعکبری
۲.۳ – اجازه روایت دیگر ازخثعمی
۲.۴ – سماع حدیث و اجازه روایت
۲.۵ – مهمترین استاد تلعکبری
۲.۶ – ابن عقده دیگر استاد مهم تلعکبری
۲.۷ – دیگر مشایخ تلعکبری
۲.۸ – تلعکبری یکی از راویان کتاب کافی
۲.۹ – احمدبن محمد از مشایخ تلعکبری
۲.۱۰ – فاطمه دختر هارون از مشایخ تلعکبری
۲.۱۱ – روایت تلعکبری از شیخ صدوق
۲.۱۲ – شیخ طوسی ذکر مشیخه تلعکبری
۲.۱۳ – روایت طرفینی
۲.۱۴ – وصف تلعکبری در کتب رجال
۲.۱۵ – آثار تلعکبری
۲.۱۵.۱ – الجوامع فی علوم الدین
۲.۱۵.۲ – مشیخه
۲.۱۵.۳ – کتابی در ادعیه و مستحبات
۲.۱۶ – روایات تلعکبری در کتب حدیث
۲.۱۷ – شاگردان تلعکبری
۲.۱۸ – روایت شیخ طوسی از تلعکبری
۲.۱۹ – روایات مفید از تلعکبری
۲.۲۰ – روایات محمدبن هارون از تلعکبری
۲.۲۱ – سلامه بن ذکاء حرانی شاگرد ویژه
۲.۲۲ – شاگردان دیگر تلعکبری
۲.۲۳ – آرای تلعکبری
۲.۲۴ – خاندان تلعکبری
۲.۲۵ – ابوالحسین فرزند تلعکبری
۲.۲۶ – هارون بن موسی را استاد شیخ مفید
۲.۲۷ – روایات از محمدبن هارون
۳ – فهرست منابع
۴ – پانویس
۵ – منبع

معرفی تلعکبری

تَلَّعُکْبَری، ابومحمدهارون بن موسی بن احمد، از محدّثان نامور امامیه در قرن چهارم (متوفی ۳۸۵). وی از قبیله بنی شیبان و به مکانی به نام تَلّ، در شهرک عُکْبَرا، در ده فرسخی شمال بغداد ، منسوب است.

[۱] سمعانی، ج۱، ص۴۷۴.

[۲] سمعانی، ج۴، ص۲۲۱.

[۳] یاقوت حموی، ج۱، ص۸۶۸.

[۴] یاقوت حموی، ج۳، ص۷۰۵.

[۵] حسن بن یوسف علامه حلّی، ایضاح الاشتباه، ج۱، ص۳۱۵، چاپ محمد حسون، قم ۱۴۱۵.

نام وی را گاه بدون تشدید «ل» و معمولاً با تشدید ضبط کرده‌اند.

[۶] زین الدین بن علی شهیدثانی، رسائل الشهیدالثانی، رساله ۳۳: حاشیه خلاصه الاقوال، ، ج ۲، ص ۱۰۶۸ ،قم ۱۳۷۹ـ۱۳۸۰ ش

نام اجداد وی، پیش از احمد، دو گونه ثبت شده است.

[۷] احمدبن علی نجاشی، فهرست اسماء مصنّفی الشیعه المشتهر ب رجال النجاشی، ج۱، ص۴۳۹، چاپ موسی شبیری زنجانی، قم ۱۴۰۷.

[۸] حسن بن یوسف علامه حلّی، رجال العلامه الحلّی، ج۱، ص۱۸۰، چاپ محمدصادق بحرالعلوم، نجف ۱۳۸۱/۱۹۶۱، چاپ افست قم ۱۴۰۲.

[۹] حسن بن یوسف علامه حلّی، ایضاح الاشتباه، ج۱، ص۳۱۴، چاپ محمد حسون، قم ۱۴۱۵.

[۱۰] عبدالنبی جزائری، حاوی الاقوال فی معرفه الرجال، ج۲، ص۳۳۲، قم ۱۴۱۸.

[۱۱] عنایه الله قهپائی، مجمع الرجال، ج۶، ص۲۱۰، چاپ ضیاءالدین علامه اصفهانی، اصفهان ۱۳۸۴ـ۱۳۸۷، چاپ افست قم.

[۱۲] مصطفی بن حسین تفرشی، نقدالرجال، ج۵، ص۳۹، قم ۱۴۱۸.

[۱۳] محمدبن اسماعیل مازندرانی حائری، منتهی المقال فی احوال الرجال، ج۶، ص۴۱۰، قم ۱۴۱۶.

[۱۴] دلائل الامامه، منسوب به محمدبن جریر طبری آملی، ج۱، ص۹۱، قم:موسسه البعثه، ۱۴۱۳.

تاریخ ولادت وی معلوم نیست، ولی با توجه به این‌که از احمدبن ادریس اشعری (متوفی ۳۰۶)، محدّث معروف قمی، حدیث شنیده ظاهراً در اواخرقرن سوم به دنیا آمده است.

زندگی و مشایخ تلعکبری

از زندگی تلعکبری اطلاعات چندانی در دست نیست. بیشتر آگاهیهای ما در این زمینه، گزارشهایی است که به استادان وی و اخذ حدیث وی از ایشان اشاره دارد. وی در خانه محمد بن هَمّام (متوفی ۳۳۶) از احمدبن ادریس اشعری روایاتی شنیده بوده است.

[۱۵] محمدبن حسن طوسی، رجال الطوسی، ج۱، ص۴۱۱، چاپ جواد قیومی اصفهانی، قم ۱۴۱۵.

محمدبن همّام رئیس محدّثان شیعه در بغداد بود و احمدبن ادریس، احتمالاً در راه حج ، که با مرگش در میانه راه به انجام نرسید، در بغداد مهمان وی شده بود.

[۱۶] احمدبن علی نجاشی، فهرست اسماء مصنّفی الشیعه المشتهر ب رجال النجاشی، ج۱، ص۹۲، چاپ موسی شبیری زنجانی، قم ۱۴۰۷.

[۱۷] ابن حجر عسقلانی، لسان المیزان، ج۱، ص۲۰۲، چاپ محمد عبدالرحمان مرعشلی، بیروت ۱۴۱۵ـ۱۴۱۷.

در دلائل الامامه ،

[۱۸] دلائل الامامه، منسوب به محمدبن جریر طبری آملی، ج۱، ص۴۷۸، قم:موسسه البعثه، ۱۴۱۳.

روایتی از حضرت علی علیه‌السلام در بصره ، و ظاهراً در باره جنگ جمل ، آمده که تلعکبری آن را از محمدبن جریر طبری روایت کرده است.
مقایسه این سند با دو سند مشابه در تاریخ طبری

[۱۹] ابن جریر طبری، تاریخ طبری ، ج۴، ص ۵۳۳ ،(بیروت ).

درباره وقایع جنگ جمل نشان می‌دهد که استاد تلعکبری، مؤلف تاریخ طبری است، نه محمدبن جریر طبری صاحب کتاب المسترشد فی الامامه .
از دیگر استادان اوائل عمر تلعکبری، ابوبکر محمدبن محمدبن سلیمان باغَنْدی (متوفی ۳۱۲) است

[۲۰] خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ج۳، ص۲۱۳.

[۲۱] محمدبن احمد ذهبی، میزان الاعتدال فی نقدالرجال، ج ۴، ص ۲۸۷ ،چاپ علی محمد بجاوی، قاهره ۱۹۶۳ـ۱۹۶۴، چاپ افست بیروت .

[۲۲] علی بن محمد خزاز رازی، کفایه الاثر فی النص علی الائمه الاثنی عشر، ج۱، ص۱۴۶، چاپ عبداللطیف حسینی کوه کمری خوئی، قم ۱۴۰۱.

وی نیز ساکن بغداد و پیرو مذهب اهل سنت بود.

[۲۳] خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ج۳، ص۲۱۳.

بیشتر استادان اوایل عمر تلعکبری در بغداد بوده‌اند و ظاهراً تلعکبری در دهه‌های نخستین عمر در بغداد می‌زیسته است

[۲۴] محمدبن حسن طوسی، رجال الطوسی، ج۱، ص۴۲۶، چاپ جواد قیومی اصفهانی، قم ۱۴۱۵.

[۲۵] محمد جواد شبیری، «نعمانی و مصادر غیبت »، ص ۲۵۲ـ۲۵۴ انتظار، ش ۲ (زمستان ۱۳۸۰)، ش ۳ (بهار ۱۳۸۱).

محمدبن جعفر اسدی استاد تلعکبری

استاد دیگر وی محمدبن جعفر اسدی (متوفی ۳۱۲) است که تلعکبری کتاب وی را روایت کرده است.

[۲۶] محمدبن حسن طوسی، فهرست کتب الشیعه و اصولهم و اسماء المصنفین و اصحاب الاصول، ج۱، ص۴۲۶، چاپ عبدالعزیز طباطبائی، قم ۱۴۲۰.

[۲۷] محمدبن حسن طوسی، کتاب الغیبه، ج۱، ص۱۴۱، چاپ عبادالله طهرانی و علی احمد ناصح، قم ۱۴۱۱ الف.

اسدی هر چند ساکن ری بوده

[۲۸] ابن بابویه، کمال الدین و تمام النعمه، ص ۴۴۲ ،چاپ علی اکبر غفاری، قم ۱۳۶۳ ش .

[۲۹] ابن بابویه، کمال الدین و تمام النعمه، ص ۴۸۸ ،چاپ علی اکبر غفاری، قم ۱۳۶۳ ش

[۳۰] احمدبن علی نجاشی، فهرست اسماء مصنّفی الشیعه المشتهر ب رجال النجاشی، ج۱، ص۳۷۳، چاپ موسی شبیری زنجانی، قم ۱۴۰۷.

[۳۱] محمدبن حسن طوسی، کتاب الغیبه، ج۱، ص۴۱۵ـ۴۱۷، چاپ عبادالله طهرانی و علی احمد ناصح، قم ۱۴۱۱ الف.

ولی باتوجه به منصب وکالت امام عصر عجل الله تعالی فرجه، احتمال حضورش در بغداد برای ملاقات با حسین بن روح نوبختی ، وکیل اصلی و نایب سوم امام عصر، بسیار است.

اجازه روایت تلعکبری

به نوشته شیخ طوسی

[۳۲] محمدبن حسن طوسی، رجال الطوسی، ج۱، ص۴۴۲، چاپ جواد قیومی اصفهانی، قم ۱۴۱۵.

در ۳۱۳، محمدبن محمدبن اشعث محدّث معروف و مؤلف کتاب اشعثیات که در مصر می‌زیسته، به تلعکبری و پدر و برادر وی اجازه روایت داده و این اجازه را محمدبن داودبن سلیمان به تلعکبری رسانده است و تلعکبری از محمدبن داود روایات الاشعثیات را که به پیامبر اکرم می‌رسد، شنیده و نقل کرده، ولی دیگر روایات این کتاب را ــ که اندک می‌باشد ــ نقل نکرده است.

[۳۳] محمدبن حسن طوسی، رجال الطوسی، ج۱، ص۴۴۴، چاپ جواد قیومی اصفهانی، قم ۱۴۱۵.

اجازه روایت دیگر ازخثعمی

به گزارش ابن نجّار ،

[۳۴] ابن نجّار، ذیل تاریخ بغداد، ج۱۷، ص۳۱، در احمدبن علی خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، او، مدینه السلام، چاپ مصطفی عبدالقادر عطا، ج ۱۶ـ۲۰، بیروت ۱۴۱۷/۱۹۹۷.

ابومحمدهارون بن موسی عکبری (ظاهراً مصحّف تلعکبری)، از عبیدالله بن حسین بن علویه بزاز ، در ۳۱۵ حدیث شنید.
محمدبن حسین بن حفص خَثْعَمی (متوفی ۳۱۷)، دومین استاد تلعکبری است که به او اجازه روایت داد.

[۳۵] ابن رازی، جامع الاحادیث ویلیه العروس، ج۱، ص۲۴۳ـ۲۴۴، الغایات، المسلسلات، الاعمال المانعه من الجنه و نوادر الاثر فی علی خیرالبشر، چاپ محمد حسینی نیشابوری، مشهد ۱۴۱۳.

[۳۶] ابن شاذان، مائه منقبه من مناقب امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب و الائمه من ولده علیهم‌السلام، ج۱، ص۱۱۲، چاپ نبیل رضا علوان، بیروت ۱۴۰۹.

[۳۷] محمدبن حسن طوسی، رجال الطوسی، ج۱، ص۴۴۲، چاپ جواد قیومی اصفهانی، قم ۱۴۱۵.

[۳۸] محمدبن حسن طوسی، فهرست کتب الشیعه و اصولهم و اسماء المصنفین و اصحاب الاصول، ج۱، ص۳۰۸، چاپ عبدالعزیز طباطبائی، قم ۱۴۲۰.

[۳۹] خطیب بغدادی، ج۲، ص۲۳۵.

سماع حدیث و اجازه روایت

تلعکبری از ابوالقاسم بَغوی (متوفی ۳۱۷) روایت کرده

[۴۰] محمدبن احمد ذهبی، میزان الاعتدال فی نقدالرجال، ج۴، ص۲۸۷، چاپ علی محمد بجاوی، قاهره ۱۹۶۳ـ۱۹۶۴، چاپ افست بیروت.

و از احمدبن موسی بن العباس بن مجاهد در ۳۱۸ اخذ حدیث کرده است.

[۴۱] علی بن محمد خزاز رازی، کفایه الاثر فی النص علی الائمه الاثنی عشر، ج۱، ص۱۴۶، چاپ عبداللطیف حسینی کوه کمری خوئی، قم ۱۴۰۱.

به گزارش شیخ طوسی در رجال،

[۴۲] محمدبن حسن طوسی، رجال الطوسی، ج۱، ص۴۵۰، چاپ جواد قیومی اصفهانی، قم ۱۴۱۵.

در همین سال تلعکبری یحیی بن زکریا کتنجی را، که بیش از ۱۲۰ سال داشته، دیده و از وی حدیث شنیده بوده است.

[۴۳] محمدبن حسن طوسی، الامالی، ج۱، ص۲۴۵، قم ۱۴۱۴.

در ۳۲۲ از احمدبن محمدبن ابی الغریب (یا العریب) حدیث شنیده

[۴۴] محمدبن حسن طوسی، رجال الطوسی، ج۱، ص۴۱۰، چاپ جواد قیومی اصفهانی، قم ۱۴۱۵.

[۴۵] دلائل الامامه، منسوب به محمدبن جریر طبری آملی، ج۱، ص۸۱، قم:موسسه البعثه، ۱۴۱۳.

وی در همین سال تا هنگام وفات ابن ابی الثلج در سال ۳۲۵ از وی حدیث شنیده

[۴۶] محمدبن حسن طوسی، رجال الطوسی، ج۱، ص۴۴۳، چاپ جواد قیومی اصفهانی، قم ۱۴۱۵.

و به گزارش رجال طوسی،

[۴۷] محمدبن حسن طوسی، رجال الطوسی، ج۱، ص۴۳۲، چاپ جواد قیومی اصفهانی، قم ۱۴۱۵.

وی از علی بن حسین بن بابویه قمی ، در ۳۲۳ هنگامی که ابن بابویه وارد بغداد شد حدیث شنید و اجازه تمام روایاتش را دریافت داشت.

[۴۸] ابن طاووس، جمال الاسبوع بکمال العمل المشروع، ج۱، ص۱۸۲، چاپ جواد قیومی اصفهانی، ۱۳۷۱ ش.

در ۳۲۳ و پس از آن، تلعکبری از حسن بن محمدبن احمد زیدی ــ ساکن رُمَیْلَه بغداد ــ حدیث شنید و از وی اجازه روایت گرفت.

[۴۹] محمدبن حسن طوسی، رجال الطوسی، ج۱، ص۴۲۲، چاپ جواد قیومی اصفهانی، قم ۱۴۱۵.

مهمترین استاد تلعکبری

مهمترین استاد تلعکبری محمدبن هَمّام بغدادی است که نخستین بار در ۳۲۳ از او حدیث شنید.

[۵۰] محمدبن حسن طوسی، رجال الطوسی، ج۱، ص۴۳۹، چاپ جواد قیومی اصفهانی، قم ۱۴۱۵.

نکته شایان تأمل آن است که تلعکبری هفده سال قبل از آن، در خانه ابن همّام، از احمدبن ادریس حدیث شنیده بوده است.
شاید علت این تأخیر هفده ساله بحران شلمغانی در جامعه شیعه بغداد بوده و برای ابن همّام که ریاست شیعه بغداد را برعهده داشته، مجال روایت حدیث وجود نداشته است.
تلعکبری در دهلیز منزل محمدبن همّام، به پیشنهاد ابن همّام با خدمتکار امام حسن عسکری علیه‌السلام هم صحبت شد و ماجراهایی از زندگی آن حضرت را از وی شنید.

[۵۱] دلائل الامامه، منسوب به محمدبن جریر طبری آملی، ج۱، ص۴۲۸ ۴۳۱، قم:موسسه البعثه، ۱۴۱۳.

[۵۲] محمدبن حسن طوسی، کتاب الغیبه، ج۱، ص۲۱۵، چاپ عبادالله طهرانی و علی احمد ناصح، قم ۱۴۱۱ الف.

[۵۳] محمدبن حسن طوسی، رجال الطوسی، ج۱، ص۴۴۴ ۴۴۵، چاپ جواد قیومی اصفهانی، قم ۱۴۱۵.

این ماجرا نشان دهنده نزدیکی تلعکبری به ابن همّام است.
وی بیش از همه از این استادش روایت نقل کرد، این مطلب در ۲۲ طریق شیخ طوسی به مؤلفان کتب دیده می‌شود.

[۵۴] محمدبن حسن طوسی، فهرست کتب الشیعه و اصولهم و اسماء المصنفین و اصحاب الاصول، ج۱، ص۲۱، چاپ عبدالعزیز طباطبائی، قم ۱۴۲۰.

[۵۵] محمدبن حسن طوسی، فهرست کتب الشیعه و اصولهم و اسماء المصنفین و اصحاب الاصول، ج۱، ص۱۱۱، چاپ عبدالعزیز طباطبائی، قم ۱۴۲۰.

[۵۶] محمدبن حسن طوسی، فهرست کتب الشیعه و اصولهم و اسماء المصنفین و اصحاب الاصول، ج۱، ص۱۱۶، چاپ عبدالعزیز طباطبائی، قم ۱۴۲۰.

[۵۷] زید زراد، اصل زید الزراد، ج۱، ص۲، در کتاب الاصول السته عشر.

[۵۸] ابوسعید عباد عصفری، اصل ابی سعید عبادالعصفری، ج۱، ص۱۵، در کتاب الاصول السته عشر.

[۵۹] عاصم بن حمید، اصل عاصم بن حمیدالحناط، ج۱، ص۲۱، در کتاب الاصول السته عشر.

[۶۰] محمدبن مثنی حضرمی، اصل محمدبن المثنی الحضرمی،ص۶۰.

[۶۱] جعفربن محمد حضرمی، اصل جعفربن محمدالحضرمی، ج۱، ص۸۳.

[۶۲] جعفربن محمد حضرمی، اصل جعفربن محمدالحضرمی، ج۱، ص۹۳.

در اسناد فراوانی نیز روایت تلعکبری از محمدبن همّام مشهود است.

[۶۳] ابن قولویه، کامل الزیارات، ج۱، ص۱۸۵، چاپ عبدالحسین امینی، نجف ۱۳۵۶.

[۶۴] علی بن محمد خزاز رازی، کفایه الاثر فی النص علی الائمه الاثنی عشر، ج۱، ص۶۹، چاپ عبداللطیف حسینی کوه کمری خوئی، قم ۱۴۰۱.

[۶۵] علی بن محمد خزاز رازی، کفایه الاثر فی النص علی الائمه الاثنی عشر، ج۱، ص۲۲۴، چاپ عبداللطیف حسینی کوه کمری خوئی، قم ۱۴۰۱.

[۶۶] محمدبن علی کراجکی، کنزالفوائد، ج۱، ص۱۸۲، چاپ عبدالله نعمه، قم ۱۴۱۰.

[۶۷] محمدبن علی کراجکی، کنزالفوائد، ج۱، ص۱۸۴، چاپ عبدالله نعمه، قم ۱۴۱۰.

[۶۸] احمدبن علی نجاشی، فهرست اسماء مصنّفی الشیعه المشتهر ب رجال النجاشی، ج۱، ص۷۹، چاپ موسی شبیری زنجانی، قم ۱۴۰۷.

[۶۹] محمدبن حسن طوسی، تهذیب الاحکام، ج۳، ص۸۷، چاپ حسن موسوی خرسان، نجف ۱۳۷۸۱۳۸۲.

[۷۰] محمدبن حسن طوسی، الرسائل العشر، ج۱، ص۲۶۵، چاپ محمد واعظ زاده خراسانی، رساله ۹:رساله فی تحریم الفقاع، قم ۱۴۰۴.

[۷۱] محمدبن حسن طوسی، کتاب الغیبه، ج۱، ص۱۳۵، چاپ عبادالله طهرانی و علی احمد ناصح، قم ۱۴۱۱ الف.

[۷۲] محمدبن حسن طوسی، کتاب الغیبه، ج۱، ص۲۶۱، چاپ عبادالله طهرانی و علی احمد ناصح، قم ۱۴۱۱ الف.

[۷۳] محمدبن حسن طوسی، مصباح المتهجد،ص۴۱۱، بیروت ۱۴۱۱ ب.

[۷۴] محمدبن حسن طوسی، ج۱، ص۳۰۰، الامالی، قم ۱۴۱۴.

[۷۵] محمدبن حسن طوسی، الامالی، ج۱، ص۶۴۳، قم ۱۴۱۴.

[۷۶] محمدبن حسن طوسی، الامالی، ج۱، ص۶۹۷، قم ۱۴۱۴.

[۷۷] دلائل الامامه، ج۱، ص۶۲، منسوب به محمدبن جریر طبری آملی، قم:موسسه البعثه، ۱۴۱۳.

[۷۸] ابن طاووس، جمال الاسبوع بکمال العمل المشروع، ص۳۱۵،چاپ جواد قیومی اصفهانی، ۱۳۷۱ ش.

[۷۹] ابن طاووس، الاقبال بالاعمال الحسنه، چاپ فضل الله نوری، ص۱۱،چاپ سنگی تهران ۱۳۱۲، چاپ افست ۱۳۶۷ش.

[۸۰] ابن طاووس، الاقبال بالاعمال الحسنه، چاپ فضل الله نوری، ص۳۲۲،چاپ سنگی تهران ۱۳۱۲، چاپ افست ۱۳۶۷ش .

[۸۱] ابن طاووس، فلاح السائل و نجاح المسائل فی عمل الیوم و اللیله، ج۱، ص۵۲، چاپ غلامحسین مجیدی، قم ۱۳۷۷ ش.

[۸۲] ابن طاووس، فلاح السائل و نجاح المسائل فی عمل الیوم و اللیله، ج۱، ص۱۹۱، چاپ غلامحسین مجیدی، قم ۱۳۷۷ ش.

[۸۳] ابن طاووس، فلاح السائل و نجاح المسائل فی عمل الیوم و اللیله، ج۱، ص۲۴۱، چاپ غلامحسین مجیدی، قم ۱۳۷۷ ش.

[۸۴] ابن طاووس، فلاح السائل و نجاح المسائل فی عمل الیوم و اللیله، ج۱، ص۳۵۵، چاپ غلامحسین مجیدی، قم ۱۳۷۷ ش.

[۸۵] ابن طاووس، فلاح السائل و نجاح المسائل فی عمل الیوم و اللیله، ج۱، ص۳۸۵، چاپ غلامحسین مجیدی، قم ۱۳۷۷ ش.

[۸۶] مجلسی، بحار الانوار، ج۱، ص۴۳.

[۸۷] مجلسی، بحار الانوار، ج۳۷، ص۲۰۱.

[۸۸] مجلسی، بحار الانوار، ج۸۴، ص۲۷۱.

ابن عقده دیگر استاد مهم تلعکبری

دیگر استاد مهم تلعکبری، ابوالعباس احمدبن محمدبن سعید معروف به ابن عُقْدَه (متوفی ۳۳۲) است که سه بار، از جمله در ۳۳۰، به بغداد آمد و علی القاعده در همان سال تلعکبری از وی حدیث شنید.

[۸۹] محمد جواد شبیری، «نعمانی و مصادر غیبت»، ج۱، ص۲۵۳، انتظار، ش ۲ (زمستان ۱۳۸۰)، ش ۳ (بهار ۱۳۸۱).

[۹۰] خطیب بغدادی، ج۵، ص۱۹.

روایت تلعکبری از ابن عقده در دوازده طریق الفهرست شیخ طوسی دیده می‌شود.

[۹۱] محمدبن حسن طوسی، فهرست کتب الشیعه و اصولهم و اسماء المصنفین و اصحاب الاصول، ج۱، ص۳۶، چاپ عبدالعزیز طباطبائی، قم ۱۴۲۰.

[۹۲] محمدبن حسن طوسی، فهرست کتب الشیعه و اصولهم و اسماء المصنفین و اصحاب الاصول، ج۱، ص۸۳، چاپ عبدالعزیز طباطبائی، قم ۱۴۲۰.

[۹۳] محمدبن حسن طوسی، فهرست کتب الشیعه و اصولهم و اسماء المصنفین و اصحاب الاصول، ج۱، ص۱۴۹، چاپ عبدالعزیز طباطبائی، قم ۱۴۲۰.

[۹۴] محمدبن حسن طوسی، فهرست کتب الشیعه و اصولهم و اسماء المصنفین و اصحاب الاصول، ج۱، ص۱۶۷، چاپ عبدالعزیز طباطبائی، قم ۱۴۲۰.

[۹۵] محمدبن حسن طوسی، فهرست کتب الشیعه و اصولهم و اسماء المصنفین و اصحاب الاصول، ج۱، ص۱۷۵، چاپ عبدالعزیز طباطبائی، قم ۱۴۲۰.

[۹۶] محمدبن حسن طوسی، فهرست کتب الشیعه و اصولهم و اسماء المصنفین و اصحاب الاصول، ج۱، ص۲۳۱، چاپ عبدالعزیز طباطبائی، قم ۱۴۲۰.

[۹۷] محمدبن حسن طوسی، فهرست کتب الشیعه و اصولهم و اسماء المصنفین و اصحاب الاصول، ج۱، ص۲۸۱، چاپ عبدالعزیز طباطبائی، قم ۱۴۲۰.

[۹۸] محمدبن حسن طوسی، فهرست کتب الشیعه و اصولهم و اسماء المصنفین و اصحاب الاصول، ج۱، ص۲۹۱، چاپ عبدالعزیز طباطبائی، قم ۱۴۲۰.

[۹۹] محمدبن حسن طوسی، فهرست کتب الشیعه و اصولهم و اسماء المصنفین و اصحاب الاصول، ج۱، ص۳۰۳، چاپ عبدالعزیز طباطبائی، قم ۱۴۲۰.

[۱۰۰] محمدبن حسن طوسی، فهرست کتب الشیعه و اصولهم و اسماء المصنفین و اصحاب الاصول، ج۱، ص۳۱۶، چاپ عبدالعزیز طباطبائی، قم ۱۴۲۰.

[۱۰۱] محمدبن حسن طوسی، فهرست کتب الشیعه و اصولهم و اسماء المصنفین و اصحاب الاصول، ج۱، ص۳۲۸، چاپ عبدالعزیز طباطبائی، قم ۱۴۲۰.

[۱۰۲] محمدبن حسن طوسی، فهرست کتب الشیعه و اصولهم و اسماء المصنفین و اصحاب الاصول، ج۱، ص۵۴۳، چاپ عبدالعزیز طباطبائی، قم ۱۴۲۰.

[۱۰۳] محمدبن حسن طوسی، تهذیب الاحکام، ج۱، ص۲۶، چاپ حسن موسوی خرسان، نجف ۱۳۷۸ـ۱۳۸۲.

[۱۰۴] محمدبن حسن طوسی، تهذیب الاحکام، ج۱، ص۱۲۲، چاپ حسن موسوی خرسان، نجف ۱۳۷۸ـ۱۳۸۲.

[۱۰۵] ابن رازی، جامع الاحادیث ویلیه العروس، الغایات، المسلسلات، الاعمال المانعه من الجنه و نوادر الاثر فی علی خیرالبشر، ص۲۹۷، چاپ محمد حسینی نیشابوری، مشهد ۱۴۱۳ .

[۱۰۶] ابن رازی، جامع الاحادیث ویلیه العروس، الغایات، المسلسلات، الاعمال المانعه من الجنه و نوادر الاثر فی علی خیرالبشر، ص۳۱۱، چاپ محمد حسینی نیشابوری، مشهد .۱۴۱۳

[۱۰۷] علی بن محمد خزاز رازی، کفایه الاثر فی النص علی الائمه الاثنی عشر، ج۱، ص۳۳، چاپ عبداللطیف حسینی کوه کمری خوئی، قم ۱۴۰۱.

[۱۰۸] علی بن محمد خزاز رازی، کفایه الاثر فی النص علی الائمه الاثنی عشر، ج۱، ص۴۴، چاپ عبداللطیف حسینی کوه کمری خوئی، قم ۱۴۰۱.

[۱۰۹] دلائل الامامه، منسوب به محمدبن جریر طبری آملی، ج۱، ص۹۵، قم:موسسه البعثه، ۱۴۱۳.

[۱۱۰] دلائل الامامه، منسوب به محمدبن جریر طبری آملی، ج۱، ص۱۰۹، قم:موسسه البعثه، ۱۴۱۳.

[۱۱۱] ابن طاووس، فلاح السائل و نجاح المسائل فی عمل الیوم و اللیله،ص۲۲۸، چاپ غلامحسین مجیدی، قم ۱۳۷۷ ش.

[۱۱۲] ابن طاووس، فلاح السائل و نجاح المسائل فی عمل الیوم و اللیله، ص۴۲۷، چاپ غلامحسین مجیدی، قم ۱۳۷۷ ش.

[۱۱۳] ابن طاووس، فلاح السائل و نجاح المسائل فی عمل الیوم و اللیله، ص۴۵۶، چاپ غلامحسین مجیدی، قم ۱۳۷۷ ش.

[۱۱۴] خوئی، ج۱۹، ص۲۳۶.

[۱۱۵] زید نرسی، اصل زیدالنرسی، ص۴۳.

[۱۱۶] عبدالملک بن حکیم، اصل عبدالملک بن حکیم الخثعمی، ج۱، ص۹۸، در کتاب الاصول السته عشر.

[۱۱۷] مثنی بن ولید، اصل مثنی بن الولیدالحناط، ج۱، ص۱۰۲، در کتاب الاصول السته عشر.

[۱۱۸] خلاد سدّی، اصل خلاد السندی (السُدّی)، ج۱، ص۱۰۶، در کتاب الاصول السته عشر.

[۱۱۹] حسین بن عثمان، اصل حسین بن عثمان، ج۱، ص۱۰۸، در کتاب الاصول السته عشر من الاصول الاولیه فی الروایات و احادیث اهل البیت علیهم‌السلام، قم: دارالشبستری للمطبوعات، ۱۳۶۳ ش.

[۱۲۰] عبدالله بن یحیی کاهلی، اصل عبدالله بن یحیی الکاهلی، ج۱، ص۱۱۴، در کتاب الاصول السته عشر.

[۱۲۱] سلام بن ابی عمره، اصل سلام بن ابی عمره، ج۱، ص۱۱۷.

علی بن اسباط، نوادر علی بن اسباط، ج۱، ص۱۲۱، در کتاب الاصول السته عشر.

دیگر مشایخ تلعکبری

تلعکبری از مشایخ بسیار دیگری هم روایت کرده است و شمار مشایخ وی تقریباً به ۱۳۰ تن می‌رسد، از جمله: احمدبن محمدبن سلیمان باغَنْدی (متوفی ۳۲۶)

[۱۲۲] علی بن محمد خزاز رازی، کفایه الاثر فی النص علی الائمه الاثنی عشر، ج۱، ص۱۴۶، چاپ عبداللطیف حسینی کوه کمری خوئی، قم ۱۴۰۱.

سعیدبن احمدبن موسی العراد (متوفی ۳۲۶)،

[۱۲۳] احمدبن علی نجاشی، فهرست اسماء مصنّفی الشیعه المشتهر ب رجال النجاشی، ج۱، ص۱۸۰:الغرّاد، چاپ موسی شبیری زنجانی، قم ۱۴۰۷.

احمدبن محمدبن اسماعیل مقری (متوفی ۳۲۷)،

[۱۲۴] محمدبن حسن طوسی، رجال الطوسی، ج۱، ص۴۱۲، چاپ جواد قیومی اصفهانی، قم ۱۴۱۵.

ابن ابی الیابس (متوفی ۳۴۱)،

[۱۲۵] محمدبن حسن طوسی، رجال الطوسی، ج۱، ص۴۲۶، چاپ جواد قیومی اصفهانی، قم ۱۴۱۵.

ابن حجام (جُحام)

[۱۲۶] محمدبن حسن طوسی، رجال الطوسی، ج۱، ص۴۴۳۴۴۴، چاپ جواد قیومی اصفهانی، قم ۱۴۱۵.

و ابوغالب زراری (متوفی ۳۶۸).

[۱۲۷] محمدبن حسن طوسی، رجال الطوسی، ج۱، ص۴۱۰، چاپ جواد قیومی اصفهانی، قم ۱۴۱۵.

تلعکبری یکی از راویان کتاب کافی

تلعکبری یکی از راویان محمدبن یعقوب کلینی (متوفی ۳۲۸ یا ۳۲۹) و کتاب کافی است.

[۱۲۸] کلینی، اصول الکافی، ج۶، ص۲۰۲.

[۱۲۹] محمدبن حسن طوسی، فهرست کتب الشیعه و اصولهم و اسماء المصنفین و اصحاب الاصول، ج۱، ص۳۹۵، چاپ عبدالعزیز طباطبائی، قم ۱۴۲۰.

[۱۳۰] محمدبن حسن طوسی، الاستبصار، ج۱، ص۷۳، چاپ حسن موسوی خرسان، تهران ۱۳۹۰.

[۱۳۱] محمدبن حسن طوسی، الاستبصار، ج۴، مشْیِخَه، ص۳۰۸۳۰۹، چاپ حسن موسوی خرسان، تهران ۱۳۹۰.

[۱۳۲] محمدبن حسن طوسی، ج۱۰، مشیخه، ص۱۳، تهذیب الاحکام، چاپ حسن موسوی خرسان، نجف ۱۳۷۸ـ۱۳۸۲.

برخی محدّثان در ۳۲۷ از کلینی در بغداد حدیث شنیده‌اند،

[۱۳۳] محمدبن حسن طوسی، تهذیب الاحکام، ج۱۰، مشیخه، ص۲۹، چاپ حسن موسوی خرسان، نجف ۱۳۷۸ـ۱۳۸۲.

[۱۳۴] محمدبن حسن طوسی، الاستبصار، ج۴، مشیخه، ص۳۱۰، چاپ حسن موسوی خرسان، تهران ۱۳۹۰.

شاید تلعکبری هم در همین سال یا حدود آن از شیخ کلینی حدیث دریافت کرده باشد.
گفتنی است که وی از سایر کتابهای کلینی (مثلاً رسائل الائمه ) نیز روایت کرده است.

احمدبن محمد از مشایخ تلعکبری

یکی از مشایخ تلعکبری، احمدبن محمدبن جعفر صولی است

[۱۳۵] دلائل الامامه، منسوب به محمدبن جریر طبری آملی، ج۱، ص۹۱، قم:موسسه البعثه، ۱۴۱۳.

[۱۳۶] دلائل الامامه، منسوب به محمدبن جریر طبری آملی، ج۱، ص۹۴، قم:موسسه البعثه، ۱۴۱۳.

که در ۳۵۲ یا ۳۵۳ وارد بغداد شده و برای مردم حدیث نقل کرده است.

[۱۳۷] محمدبن محمد مفید، کتاب الامالی، ج۱، ص۱۶۴، چاپ حسین استاد ولی و علی اکبر غفاری، قم ۱۴۰۳.

[۱۳۸] احمدبن علی نجاشی، فهرست اسماء مصنّفی الشیعه المشتهر ب رجال النجاشی، ج۱، ص۸۴، چاپ موسی شبیری زنجانی، قم ۱۴۰۷.

[۱۳۹] محمدبن حسن طوسی، فهرست کتب الشیعه و اصولهم و اسماء المصنفین و اصحاب الاصول، ج۱، ص۷۶، چاپ عبدالعزیز طباطبائی، قم ۱۴۲۰.

علی القاعده تلعکبری هم در یکی از این سالها از وی حدیث آموخته است.
یکی از مشایخ وی امام رضا علیه‌السلام را درک کرده و در ۳۴۰ که تلعکبری وی را دیده، بیش از ۱۵۰ سال داشته است.

[۱۴۰] محمدبن حسن طوسی، رجال الطوسی، ج۱، ص۴۵۱، ش ۶۴۱۱، چاپ جواد قیومی اصفهانی، قم ۱۴۱۵.

فاطمه دختر هارون از مشایخ تلعکبری

در میان مشایخ او نام یک زن نیز دیده می‌شود: فاطمه دختر هارون بن موسی بن الفرات که از طریق جد خود کتاب عبیدالله حلبی را روایت کرده است.

[۱۴۱] دلائل الامامه، منسوب به محمدبن جریر طبری آملی، ج۱، ص۹۴، قم:موسسه البعثه، ۱۴۱۳. مدبن حسن طوسی، رجال الطوسی، ج۱، ص۴۵۲، چاپ جواد قیومی اصفهانی، قم ۱۴۱۵.

روایت تلعکبری از شیخ صدوق

تلعکبری از شیخ صدوق (متوفی ۳۸۱) ــ احتمالاً در سفر وی به بغداد ــ روایت کرده است.

[۱۴۲] حسن طوسی، رجال الطوسی، ج۱، ص۴۳۹، چاپ جواد قیومی اصفهانی، قم ۱۴۱۵.

وی بیش‌تر عمر خود را در بغداد بوده، ولی در ۳۲۶ ظاهراً در حلب ، در ۳۲۹ و ۳۳۳ در کوفه ، در ۳۴۰ و ۳۴۱ در مصر و در ۳۴۴ در کوفه حدیث شنیده است.
در سامرا نیز از محمدبن احمدبن عبیدالله منصوری حدیث شنیده است.

[۱۴۳] دلائل الامامه، منسوب به محمدبن جریر طبری آملی، ج۱، ص۴۷۴، قم: موسسه البعثه، ۱۴۱۳.

شیخ طوسی ذکر مشیخه تلعکبری

شیخ طوسی ۱۰۳ تن را، که شماری از آنان از مشایخ نامدار شیعه‌اند، نام برده و به روایت تلعکبری از آنها، مکان و زمان روایت، روش روایت ( اجازه یا سماع یا هر دو) و روایت یا روایاتی که از آن‌ها نقل نموده اشاره کرده است.
این اطلاعات غالباً در شرح حالهای پی درپی ذکر شده که نشانه بر گرفتن آن‌ها از مصدری مختص به ذکر استادان تلعکبری می‌باشد که همان مشیخه تلعکبری بوده است.

[۱۴۴] محمدبن حسن طوسی، رجال الطوسی، ج۱، ص۴۰۹ ۴۱۲، چاپ جواد قیومی اصفهانی، قم ۱۴۱۵.

[۱۴۵] محمدبن حسن طوسی، رجال الطوسی، ج۱، ص۴۱۹، چاپ جواد قیومی اصفهانی، قم ۱۴۱۵.

[۱۴۶] محمدبن حسن طوسی، رجال الطوسی، ج۱، ص۴۲۲۴۲۴، چاپ جواد قیومی اصفهانی، قم ۱۴۱۵.

[۱۴۷] محمدبن حسن طوسی، رجال الطوسی، ج۱، ص۴۲۶۴۲۷، چاپ جواد قیومی اصفهانی، قم ۱۴۱۵.

[۱۴۸] محمدبن حسن طوسی، رجال الطوسی، ج۱، ص۴۳۱ ۴۳۳، چاپ جواد قیومی اصفهانی، قم ۱۴۱۵.

[۱۴۹] محمدبن حسن طوسی، رجال الطوسی، ج۱، ص۴۴۱ ۴۴۵، چاپ جواد قیومی اصفهانی، قم ۱۴۱۵.

[۱۵۰] محمدبن حسن طوسی، رجال الطوسی، ج۱، ص۴۵۰، چاپ جواد قیومی اصفهانی، قم ۱۴۱۵.

[۱۵۱] محمدبن حسن طوسی، رجال الطوسی، ج۱، ص۴۵۱ـ۴۵۲، چاپ جواد قیومی اصفهانی، قم ۱۴۱۵.

[۱۵۲] عنایه الله قهپائی، مجمع الرجال، ج۶، ص۲۰۵ـ ۲۰۹، چاپ ضیاءالدین علامه اصفهانی، اصفهان ۱۳۸۴ـ۱۳۸۷، چاپ افست قم.

علاوه بر اشاره به مکان دریافت روایت تلعکبری از مشایخ، ذکر مذهب استادان از دیگر اطلاعات مشیخه وی بوده است.
وصف «خاصی» (برای معرفی رجال شیعه )، یازده بار در رجال شیخ طوسی فقط در ضمن شرح حال مشایخ تلعکبری آمده و از تعابیر اختصاصی مشیخه وی بوده است.

[۱۵۳] محمدبن حسن طوسی، رجال الطوسی، ج۱، ص۴۱۱، ش ۵۹۵۷، چاپ جواد قیومی اصفهانی، قم ۱۴۱۵.

[۱۵۴] محمدبن حسن طوسی، رجال الطوسی، ج۱، ص۴۲۳، ش ۶۰۹۲، چاپ جواد قیومی اصفهانی، قم ۱۴۱۵.

[۱۵۵] محمدبن حسن طوسی، رجال الطوسی، ج۱، ص۴۲۳، ش ۶۰۹۵، چاپ جواد قیومی اصفهانی، قم ۱۴۱۵.

[۱۵۶] محمدبن حسن طوسی، رجال الطوسی، ج۱، ص۴۲۳، ش ۶۰۹۶، چاپ جواد قیومی اصفهانی، قم ۱۴۱۵.

[۱۵۷] محمدبن حسن طوسی، رجال الطوسی، ج۱، ص۴۳۱، ش ۶۱۸۵، چاپ جواد قیومی اصفهانی، قم ۱۴۱۵.

[۱۵۸] محمدبن حسن طوسی، رجال الطوسی، ج۱، ص۴۳۲، ش ۶۱۸۸، چاپ جواد قیومی اصفهانی، قم ۱۴۱۵.

[۱۵۹] محمدبن حسن طوسی، رجال الطوسی، ج۱، ص۴۳۲، ش ۶۱۸۹، چاپ جواد قیومی اصفهانی، قم ۱۴۱۵.

[۱۶۰] محمدبن حسن طوسی، رجال الطوسی، ج۱، ص۴۳۲، ش ۶۱۹۳، رجال الطوسی، چاپ جواد قیومی اصفهانی، قم ۱۴۱۵.

[۱۶۱] محمدبن حسن طوسی، ج۱، ص۴۴۳، ش ۶۳۱۴، چاپ جواد قیومی اصفهانی، قم ۱۴۱۵.

[۱۶۲] محمدبن حسن طوسی، رجال الطوسی، ج۱، ص۴۴۳، ش ۶۳۱۸، رجال الطوسی، چاپ جواد قیومی اصفهانی، قم ۱۴۱۵.

[۱۶۳] محمدبن حسن طوسی، رجال الطوسی، ج۱، ص۴۴۳، ش ۶۳۱۹، چاپ جواد قیومی اصفهانی، قم ۱۴۱۵.

در یک جا نیز به زیدی بودن یکی از مشایخ او

[۱۶۴] محمدبن حسن طوسی، رجال الطوسی، ج۱، ص۴۳۲، ش ۶۳۱۹، چاپ جواد قیومی اصفهانی، قم ۱۴۱۵.

تصریح شده است.
در رجال به اهل سنّت بودن هیچ‌یک از استادان تلعکبری اشاره نشده، هرچند برخی از آن‌ها ظاهراً از اهل سنّت بوده‌اند.

[۱۶۵] محمدبن حسن طوسی، رجال الطوسی، ج۱، ص۴۲۲، ش ۶۰۸۸، رجال الطوسی، چاپ جواد قیومی اصفهانی، قم ۱۴۱۵.

[۱۶۶] محمدبن حسن طوسی، رجال الطوسی، ج۱، ص۴۳۳، چاپ جواد قیومی اصفهانی، قم ۱۴۱۵.

[۱۶۷] محمدبن حسن طوسی، رجال الطوسی، ج۱، ص۴۴۲، ش ۶۳۱۲، چاپ جواد قیومی اصفهانی، قم ۱۴۱۵.

[۱۶۸] خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ج۲، ص۲۳۴.

[۱۶۹] خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ج۸، ص۱۸۱ـ۱۸۳.

[۱۷۰] خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ج۱۰، ص۳۶۳.

در میان مشایخ وی نام حسین بن حمدان خَصیبی ، از غالیان شیعی، نیز دیده می‌شود.

[۱۷۱] علی بن محمد خزاز رازی، کفایه الاثر فی النص علی الائمه الاثنی عشر، ج۱، ص۲۳۶، چاپ عبداللطیف حسینی کوه کمری خوئی، قم ۱۴۰۱.

[۱۷۲] محمدبن حسن طوسی، رجال الطوسی، ج۱، ص۴۲۳، چاپ جواد قیومی اصفهانی، قم ۱۴۱۵.

[۱۷۳] احمدبن علی نجاشی، فهرست اسماء مصنّفی الشیعه المشتهر ب رجال النجاشی، ج۱، ص۶۷، چاپ موسی شبیری زنجانی، قم ۱۴۰۷.

[۱۷۴] ابن غضائری، الرجال لابن الغضائری، ص۵۴، چاپ محمدرضا حسینی جلالی، قم ۱۴۲۲

روایت طرفینی

روایت طرفینی تلعکبری و احمدبن ابراهیم صیمری (اصطلاحاً: مُدَبَّج)

[۱۷۵] عبدالله مامقانی، مقباس الهدایه فی علی الدرایه، ج۱، ص۳۰۱ـ۳۰۳، چاپ محمدرضا مامقانی، قم ۱۴۱۱ـ ۱۴۱۳.

جالب توجه است.

[۱۷۶] محمدبن حسن طوسی، رجال الطوسی، ج۱، ص۴۱۱، ش ۵۹۶۰، چاپ جواد قیومی اصفهانی، قم ۱۴۱۵.

نظیر این نسبت بین تلعکبری و ابن قولویه نیز وجود داشته است.

[۱۷۷] ابن قولویه، کامل الزیارات، ج۱، ص۱۸۵، چاپ عبدالحسین امینی، نجف ۱۳۵۶.

[۱۷۸] قولویه محمدبن حسن طوسی، رجال الطوسی، ج۱، ص۴۱۸، چاپ جواد قیومی اصفهانی، قم ۱۴۱۵.

[۱۷۹] ابن طاووس، فلاح السائل و نجاح المسائل فی عمل الیوم و اللیله، ص۱۲۸، چاپ غلامحسین مجیدی، قم ۱۳۷۷ ش.

وصف تلعکبری در کتب رجال

تلعکبری در کتب رجال به جلالت قدر و بلندی مرتبت ستوده شده است، ابن طاووس از وی با عنوان «الشیخ الصدوق» یاد کرده است.

[۱۸۰] ابن طاووس، فلاح السائل و نجاح المسائل فی عمل الیوم و اللیله، ص۵۲، چاپ غلامحسین مجیدی، قم ۱۳۷۷ ش

[۱۸۱] ابن طاووس، فلاح السائل و نجاح المسائل فی عمل الیوم و اللیله، ص۲۲۸، چاپ غلامحسین مجیدی، قم ۱۳۷۷ ش

[۱۸۲] ابن طاووس، فلاح السائل و نجاح المسائل فی عمل الیوم و اللیله، ص۲۳۶، چاپ غلامحسین مجیدی، قم ۱۳۷۷ ش

[۱۸۳] ابن طاووس، کشف المحجه لثمره المهجه، ج۱، ص۱۸، نجف ۱۳۷۰/۱۹۵۱.