مهسا فایل |
سایت دانلود فایل پاورپوینت کامل ویژگی آسمان مادی ۶۳ اسلاید در PowerPoint
در حال بارگذاری
توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد
پاورپوینت کامل ویژگی آسمان مادی ۶۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است
شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.
لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.
توجه : در صورت مشاهده بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ویژگی آسمان مادی ۶۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد
بخشی از متن پاورپوینت کامل ویژگی آسمان مادی ۶۳ اسلاید در PowerPoint :
پاورپوینت کامل ویژگی آسمان مادی ۶۳ اسلاید در PowerPoint
در قرآن ، برای آسمان ویژگیهای گوناگونی ذکر شده که برخی از آنها به آسمان مادّی و برخی به آسمان معنوی مربوط میشود و بعضی نیز بین آسمان مادّی و معنوی مشترک است.
در این مقاله به ویژگیهای آسمان مادی پرداخته خواهد شد.
فهرست مندرجات
۱ – سقف مرفوع
۱.۱ – مقصود از برافراشتن آسمان
۱.۱.۱ – کروی بودن آسمان
۱.۱.۲ – سقف و گنبد
۲ – ذات حُبُک
۲.۱ – معنای حُبُک در لغت
۲.۲ – اقوال در معنای حُبُک
۳ – ذات رَجع
۴ – ذاتِ بروج
۵ – برافراشته با ستون نامرئی
۵.۱ – اقوال مفسران
۵.۱.۱ – آسمان بدون ستون
۵.۱.۲ – نظر شیخ طوسی
۵.۱.۳ – نظر هیئت جدید
۶ – بیشکاف و شکست
۷ – مبدأ نزول باران
۸ – محکم و استوار
۹ – مزیّن به ستارگان
۹.۱ – اقوال مفسران
۹.۱.۱ – زینت تمام تماشاگران
۹.۱.۲ – نظر طباطبایی
۹.۲ – مصابیح و بروج
۱۰ – دارای ملکوت
۱۰.۱ – معنای ملک و ملکوت
۱۰.۲ – ویژگی ملکوت
۱۰.۳ – مشاهده ملکوت
۱۰.۴ – اقوال مفسران
۱۱ – مورد عرضه امانت
۱۱.۱ – اقوال مفسران
۱۲ – فهرست منابع
۱۳ – پانویس
۱۴ – منبع
سقف مرفوع
قرآن ، درباره شکل و چگونگی بنای آسمانها تعبیرهای گوناگونی دارد. در یکجا آن را سقف برافراشته دانسته: «وَالسَّقفِ المَرفُوعِ»
[۱] طور/سوره۵۲، آیه۵.
و در یک آیه ، تعبیر رفع (برافراشتن آسمانها) آمده: «اللّهُ الَّذِی رَفعَ السَّموتِ…»
[۲] رعد/سوره۱۳، آیه۲.
و یک جا، رفع را در مورد سقف آسمان به کار برده است: «رَفعَ سَمکَها فَسَوّها = سقف آن را برافراشت و آن را منظم ساخت».
[۳] نازعات/سوره۷۹، آیه۲۸.
مقصود از برافراشتن آسمان
مقصود از برافراشتن آسمان ، جدا ساختن آن از زمین است؛ به گونهای که با نورافشانی، رعد و برق و ریزش باران بر زمین تسلّط دارد.
[۴] المیزان، ج۱۱، ص۲۸۷.
کروی بودن آسمان
برخی، تعبیر «فَسَوّلـها» را به کروی بودن آسمان که گرداگرد زمین را احاطه کرده، اشاره دانستهاند؛ زیرا «تسویه» به فاصله مساوی اجزای این سقف با زمین اشاره دارد و این، فقط با کروی بودن آسمان سازگار است.
[۵] تفسیر نمونه، ج۲۶، ص۹۹.
علاّمه طباطبایی «سوّاها» را به معنای چینش منظّم و مرتب اجزای آسمان میداند؛ به گونهای که هر جزئی بر اساس مقتضای حکمت در جای خود قرار گرفته است.
[۶] المیزان، ج۲۰، ص۱۹۰.
به گفته فخر رازی ، درباره شکل آسمان دو نظر وجود داشته: گروهی آسمان را همچون صفحهای صاف و گسترده و جمعی آن را کروی و مدوّر میدانند.
تعبیر «کُلٌّ فِی فَلَک یَسبَحُون = هر یک در فلکی (= مداری) شناورند»
[۷] انبیاء/سوره۲۱، آیه۳۳.
نظر دوم را تأیید میکند؛
[۸] التفسیر الکبیر، ج۲۵، ص۱۴۳.
زیرا اگر کروی باشد، دارای فلک است.
سقف و گنبد
نیز گفتهاند: خداوند آسمان را به شکل بنا ، سقف و گنبدی استوار و بر افراشته بر فراز زمین قرار داد و آن را با نیروی جاذبه ، از سقوط حفظ کرد.
[۹] روحالمعانی، مج۱۰، ج۱۷، ص۵۹.
[۱۰] المنار، ج۱، ص۱۸۷.
تعبیر «سقف» از آن رو است که ستارگان و کرات ، چنان سراسر آسمان را پوشاندهاند که به سقفی میمانند؛ همچنین ممکن است به جوّ اطراف زمین اشاره باشد که مانند سقفی محکم آن را فرا گرفته، از آسیب شهابسنگها حفظ میکند.
[۱۱] تفسیر نمونه، ج۲۲، ص۴۱۳.
ذات حُبُک
«وَ السَّماءِ ذاتِ الحُبُکِ».
[۱۲] ذاریات/سوره۵۱، آیه۷.
معنای حُبُک در لغت
حُبُک جمع حِباک است و به چین و شکنهایی گفته میشود که باد بر روی رملها و آب پدید میآورد. معنای دیگرش، موهای مجعّد است.
[۱۳] معانی القرآن، ج۳، ص۸۲.
درباره آسمان، به راههایی گفته میشود که در آن وجود دارد.
[۱۴] مفردات، ص۱۰۶، «حبک».
این راهها ممکن است بر اثر شکلهای گوناگون تودههای ستارگان و افلاک موجود بر صفحه آسمان یا بر اثر نقشها و موجهای ابرها پدید آمده باشد.
[۱۵] التبیان، ج۹، ص۳۸۰.
[۱۶] الکشّاف، ج۴، ص۳۹۶.
[۱۷] روحالمعانی، مج۱۵، ج۲۷، ص۴.
اقوال در معنای حُبُک
از حسن بصری نقل شده: حبُک یعنی ستارگان فروزان آسمان.
[۱۸] روحالمعانی، مج ۱۵، ج ۲۷، ص ۴.
ابن عبّاس ، قتاده ، عکرمه و مجاهد گفتهاند: حبک یعنی استواری، محکمی و زیبایی آسمان.
[۱۹] الکشاف، ج ۴، ص ۳۹۶.
[۲۰] مجمعالبیان، ج ۹، ص۲۵۴.
سعید بن جبیر آن را به زینت و زیبایی تفسیر کرده است.
[۲۱] روضالجنان، ج۱۸، ص۹۲.
به نظر علاّمه طباطبایی «حُبُک» درباره آسمان اگر به معنای زینت و زیبایی باشد، با آیه «إنّا زَیَّنّا السَّماءَ الدُنیا بِزینَه الکَواکِب»
[۲۲] صافّات/سوره۳۷، آیه۶.
تأیید میشود و اگر به معنای آفرینش استوار باشد، با آیه «و السَّماءَ بَنینها بأییْد= و ما آسمان را با قدرت بنا کردیم»
[۲۳] ذاریات/سوره۵۱، آیه۴۷.
تقویت میشود و اگر به معنای راههای گوناگون آسمان باشد، در آیه «وَ لقد خَلَقنا فَوقَکم سَبعَ طَرائِقَ»
[۲۴] مؤمنون/سوره۲۳، آیه۱۷.
بیان شده است و این معنا با جمله قسم «وَ السَّماءِ ذاتِ الحُبُک»
[۲۵] ذاریات/سوره۵۱، آیه۷.
و جواب آن «إنّکم لَفی قَول مُختَلِف»
[۲۶] ذاریات/سوره۵۱، آیه۸.
که در آن گوناگونی آرای مردم را باز میگوید، مناسبتر است.
[۲۷] المیزان، ج۱۸، ص۳۶۶.
از امام رضا (علیهالسلام) روایتی نقل شده که از آن استفاده میشود، حُبُک نیروی جاذبه میان آسمان و زمین است.
[۲۸] قمی، ج۲، ص۳۳۶.
ذات رَجع
«وَ السَّماءِ ذاتِ الرَّجعِ = قسم به آسمان پر باران.»
[۲۹] طارق/سوره۸۶، آیه۱۱.
بیشتر مفسّران ، «رجع» را به باران تفسیر کردهاند؛
[۳۰] مجمعالبیان، ج۱۰، ص۳۲۴.
زیرا به شکل بخار از دریا به آسمان میرود و دوباره از آنجا به زمین باز میگردد.
[۳۱] روحالمعانی، مج۱۶، ج۳۰، ص۱۷۸.
مؤیّد این نظر، سیاق آیه بعدی است: «وَ الأرضِ ذاتِ الصَّدع = قسم به زمین پر شکاف»
[۳۲] طارق/سوره۸۶، آیه۱۲.
که با قسم به آسمان پر باران مناسب است.
[۳۳] تفسیر نمونه، ج۲۶، ص۳۷۲.
برخی «رجع» را به حرکت، رفت و برگشت و جابهجایی ستارگان، خورشید و ماه تفسیر کردهاند
[۳۴] روحالمعانی، مج۱۶، ج۳۰، ص۱۷۸.
[۳۵] المیزان، ج۲۰، ص۲۶۰.
و قرطبی آن را به معنای نفع، نقل کرده است. فرشتگان را نیز رجع آسمان دانستهاند؛ چون به زمین میآیند و با اعمال بندگان به آسمان باز میگردند.
[۳۶] قرطبی، ج۲۰، ص۸.
ذاتِ بروج
خداوند، در سه آیه تصریح کرده که در آسمان برجهایی را قرار داده است: «وَ السَّماءِ ذاتِ البُروج = قسم به آسمان که دارای برجهای (بسیار) است»
[۳۷] بروج/سوره۸۵، آیه۱.
و نیز حجر : ۱۵، ۱۶
[۳۸] حجر/سوره۱۵، آیه۱۶.
و فرقان : ۲۵، ۶۱.
[۳۹] فرقان/سوره۲۵، آیه۶۱.
گفتهاند: بروجِ آسمانها ، ستارگانند که مانند قصر در آسمان برافراشتهاند.
[۴۰] کشفالاسرار، ج۷، ص۶۰.
جمعی، بروج را ستارگان مخصوص دانستهاند، نه همه ستارگان،
[۴۱] پرتوی از قرآن، ج۳، ص۳۰۳.
و گروهی، آن را بروج دوازدهگانه شمردهاند که عبارتند از:حَمَل ، ثور ، جوزاء ، سرطان ، اسد ، سُنبله ، میزان ، عقرب ، قوس ، جدی ، دلو و حوت،
[۴۲] الکشّاف، ج۴، ص۷۲۹.
[۴۳] مجمعالبیان، ج۷، ص۲۷۹.
و برخی آن را به منظومه شمسی تفسیر کردهاند؛
[۴۴] قرطبی، ج۱۰، ص۸.
ولی علاّمه طباطبایی، بروج را جایگاه ستارگان آسمان میداند و معتقد است که تفسیر آن به بروج دوازدهگانه علم هیأت درست نیست.
[۴۵] المیزان، ج۲۰، ص۲۴۹.
گویا مقصود وی از جایگاه ستارگان، کهکشانها باشد؛ چنانکه بروج آسمان را به کهکشانها نیز تفسیر کردهاند.
[۴۶] من علم الفلک القرآنی، ص۴۳ـ۴۵.
برافراشته با ستون نامرئی
خداوند در آیه ۲ رعد : ۱۳
[۴۷] رعد/سوره۱۳، آیه۲.
به برافراشتن آسمانها بدون ستون یا بدون ستون دیده شدنی اشاره میکند: «اللّهُ الَّذِی رَفعَ السَّموتِ بِغَیر عَمَد تَرونَها». این موضوع در آیه ۱۰ لقمان: ۳۱
[۴۸] لقمان/سوره۳۱، آیه۱۰.
نیز آمده است.
اقوال مفسران
آسمان بدون ستون
در تفسیر این دو آیه گفتهاند: اگر «ترونَها» را جمله معترضه بدانیم، به این معنا است که آسمانها ستون ندارند و به فرمان خداوند نگهداری میشوند.
[۴۹] التبیان، ج۸، ص۲۷۳.
[۵۰] مجمعالبیان، ج۶، ص۷.
این نظر با هیأت بطلمیوس ( بطلیموس ) که آسمانها را چون پوست پیاز تو در تو میداند، موافق است؛ زیرا بر اساس آن، هر یک از آسمانها به دیگری تکیه دارد و معلّق نیست تا به ستون نیاز داشته باشد.
[۵۱] تفسیر نمونه، ج۱۰، ص۱۱۱.
نظر شیخ طوسی
شیخ طوسی نیز بر آن است که «بِغَیر عَمَد تَرَونَها» یعنی ستون ندارند؛ زیرا اگر چنین میبود، دیده میشدند و به سبب بزرگیشان نیاز به ستونهای دیگری داشتند و همینطور ادامه مییافت و تسلسل لازم میآمد.
[۵۲] التبیان، ج۸، ص۲۷۳.
اگر «تَرَوْنَها» را صفت «عَمَد» بدانیم باید گفت: بر اساس قانون عمومی « علّیت »، آسمانها نیز دارای ستونند و ممکن است ستون آنها قوّه جاذبه یا اسباب دیگری باشد؛ ولی دیدنی نیستند و این از قدرت خداوند دور نیست؛ چه اینکه او خود، آسمانها را با جاذبه برافراشته است.
[۵۳] المیزان، ج۱۱، ص۲۸۷.
نظر هیئت جدید
در هیأت جدید نیز ثابت شده که تمام اجرام آسمانی ( ثوابت و سیّارات ) در فضایی بیپایان، مشمول قانون جاذبه عمومی، و همه جاذب و مجذوب یکدیگرند و آسمانها را همین قانون ، نگه داشته است.
[۵۴] هیئت در مکتب اسلام، ص۵۹.
برخی « میزان » در آیه ۷ الرحمن : ۵۵ (وَالسَّماءَ رَفَعَها و وَضَعَ المیزانَ)
[۵۵] رحمن/سوره۵۵، آیه۷.
را به معنای تعادل میان قوای جاذبه آسمانها دانستهاند که از سقوط و جدایی آنها جلوگیری میکند.
[۵۶] التفسیر العلمی للآیات الکونیّه، ص۲۴۷.
از امام رضا (علیهالسلام) روایتی نقل شده که از آن برداشت میشود، مقصود از حُبک در آیه ۷ ذاریات : ۵۱
[۵۷] ذاریات
- همچنین لینک دانلود به ایمیل شما ارسال خواهد شد به همین دلیل ایمیل خود را به دقت وارد نمایید.
- ممکن است ایمیل ارسالی به پوشه اسپم یا Bulk ایمیل شما ارسال شده باشد.
- در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.
