توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل وهابیون ۴۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل وهابیون ۴۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل وهابیون ۴۶ اسلاید در PowerPoint :

وهابیت

یکی از فرقه‌های افراطی اسلامی‌ که در قرون اخیر به وجود آمده که با نظرات خلاف کتاب و سنت موجب مشکلات فراوانی در جوامع اسلامی شده، فرقه وهابیت است، از نامهای دیگری که وهابیان بر روی خود می‌گذارند و در دوره جدید تقریبا ابا دارند که نام وهابیت بر آنها گذارده شود و دوست دارند که از نامهای دیگر بر آنها استفاده شود سلفی می‌باشد و می‌گویند ما تابع یک شخص (محمدبن عبدالوهاب) نیستیم بلکه تابع یک مسلک فکری به نام سلفی گری هستیم. در این مقاله بیشتر به بررسی این موضوع و تاریخچه آن می‌پردازیم.

فهرست مندرجات

۱ – سلفی گری
۱.۱ – تاریخچه وهابیت
۱.۲ – ابن تیمیه و وهابیگری
۲ – مؤسس وهابیت
۲.۱ – واگذاری عربستان به آل سعود
۳ – عقاید وهابیت
۳.۱ – استمداد بی واسطه از خدا
۳.۱.۱ – پاسخ قرآن و سنت
۳.۱.۲ – پاسخ عقلی شیعیان
۳.۲ – شفاعت اولیای خدا و زیارت قبور
۳.۳ – سوگند به غیر خدا
۳.۳.۱ – پاسخ علمای شیعه
۳.۴ – سایر عقاید وهابیان
۳.۵ – فقه وهابیت
۴ – کتابهای علمای اسلام در ردّ وهابیت
۵ – منابع برای مطالعه بیشتر
۶ – عناوین مرتبط
۷ – پانویس
۸ – منبع

سلفی گری

ابتداءا کلمه سلفی را از نظر لغت و اصطلاح بررسی می‌نمائیم: سلف، سلیف، سلفا و سلوفا یعنی پیشی گرفت سالف یعنی پیشی گیرنده،

[۱] ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج۶، ص۳۳۰.

سلف و سلیف یعنی جماعت پیشی گیرنده. همچنین المنجد می‌نویسد: سلف، سلفا سلوفا: گذشت و سپری شد. و مذاهب السلف یعنی مذاهب گذشتگان.

[۲] بندرریگی، محمد، ترجمه منجد الطلاب، ص۲۵۳.

اما از نظر اصطلاح محمد ابو زهره می‌نویسد: منظور از سلفیه کسانی هستند که خود را به سلف منسوب کرده‌اند آنان در قرن چهارم هجری ظهور کرده‌اند و از حنبلیان بوده‌اند و چنین می‌پنداشته‌اند که تمام آرائشان به امام احمدبن حنبل برمی گردد، سپس در قرن هفتم ظهور تازه یافتند و شیخ الاسلام ابن تیمیه آن را دوباره زنده کرد و مردم را به آن دعوت نمود و مسائل دیگری به آن افزود… سپس در قرن دوازدهم در شبه جزیره عربستان محمدبن عبدالوهاب این اندیشه‌ها را احیا کرد که وهابیان تاکنون منادی این افکارند.

[۳] فرمانیان، مهدی، فرق تسنن، ص۵۹۳.

تاریخچه وهابیت

اگر بخواهیم تاریخ وهابیگری و سلفی گری را دقیقا مورد بحث قرار دهیم باید گفت تاریخ آن باز می‌گردد به قرن دوم هجری و زمان احمد ابن حنبل و او را می‌توان از رؤسای این فرقه نامید و او اولین کسی بود که هنگامی که با هجوم فلسفه‌ها و فرهنگهای غرب و شرق مواجه شد به این فکر افتاد که حدیث را از این هجمه نجات دهد ولی به تفریط شدیدی گرفتار شد و همین مساله باعث شد که عقل را بطور کلی کنار بزند و فقط به نقل و شنیدن و حتی احادیث جعلی تکیه نماید. دکتر جواد مشکور در این زمینه می‌نویسد: احمدبن حنبل آنقدر در استناد به حدیث مبالغه کرد که بزرگان اسلام مثل طبری و ابن ندیم او را از اهل حدیث شمرده‌اند نه از مجتهدان.

[۴] شکور، محمدجواد، فرهنگ فرق اسلامی، ص۱۶۹.

وی تاویلات و تفسیرات را کنار زده و فقط به ظاهر بسنده می‌کرد بطوری که شخصی از احمدبن حنبل پرسید در مورد احادیثی که می‌گوید خداوند متعال هر شب به آسمان دنیا می‌آید و دیده می‌شود و قدمش را در آتش می‌گذارد و امثال این احادیث. در جواب گفت: ما به تمام این احادیث ایمان داشته و آنها را تصدیق می‌کنیم و هیچ گونه تاویلی برای آنها نمی‌کنیم.

[۵] رضوانی، علی اصغر، سلفی گری (وهابیت)، ص۱۹.

ابن تیمیه و وهابیگری

این جریانات مدتی آرام شد تا رسید به قرن هفتم و زمان ابن تیمیه.
احمد ابن عبدالحلیم ابوالعباس معروف به ابن تیمیه سال ۶۵۵ پس از سقوط خلافت بغداد در حران بدنیا آمد و تحصیلات اولیه را در آن سرزمین به پایان برد و پس از حمله مغول به همراه خانواده اش به دمشق رفت و در آنجا اقامت گزید. در سال ۶۹۸ بود که به تدریج آثار انحراف در وی ظاهر شد خصوصا به هنگام تفسیر آیه شریفه «الرحمن علی العرش استوی؛

[۶] طه/سوره۲۰، آیه۵.

او خداوندی است رحمن که بر عرش مسلط است»، در شهر حماه برای خداوند متعال جایگاهی در فراز آسمانها که بر تخت سلطنت متکی است تعیین کرد. ابن تیمیه افکار و عقائد خاصی داشته و برخلاف سلفیان واقعی به خیلی از مسائل اسلامی پشت پا زد و در واقع نمی‌توان نام سلفی را بر ابن تیمیه نهاد. زیرا می‌بینیم که بزرگان سلفی واقعی (صحابه) به زیارت قبر پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) می‌رفتند و به او تبرک می‌جستند حتی ابوبکر و عمر وصیت کردند که در کنار قبر پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) دفن شوند و بدین وسیله به حضرتش تبرک می‌جستند، اما ابن تیمیه در افکار و آراء و اعتقاداتش این عمل را به طور کلی نفی کرده حتی می‌گوید هر کس به قصد زیارت پیغمبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) از منزل خارج شود نمازش کامل می‌باشد. (مثل سفر معصیت) و حال آنکه سیره مستمره اصحاب و تابعین بر تکریم قبر پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و خاندان او بوده است و همچنین سیره اصحاب به استغاثه و توسل بدان حضرت بوده است و این در روایات (چه روایات شیعه، چه اهل سنت) بسیار تاکید شده است از جمله روایتی که حموینی در فرائد السمطین

[۷] حموینی خراسانی، ابراهیم ابن محمد، فرائد السمطین، ج۱، ص۳۶.

می‌آورد و حال آنکه می‌بینیم ابن تیمیه استغاثه و توسل به حضرات معصومین را شرک و گناهی نابخشودنی می‌خواند. و از این گونه کلمات که برخی با عقل و برخی با صراحت آیات قرآن مخالفت داشته تا آنجا که می‌بینیم وی را به دادگاه کشیدند و وی هیچ جوابی از اعتقاداتش نداشت. به همین دلیل وی را به زندان افکنده و بعد از آزادی دوباره به تبلیغ افکار خود مشغول شد تا جائی که ابن بطوطه می‌نویسد: از فقهای نامدار حنبلیان در تقی الدین ابن تیمیه بود که… روزی سخنی به زبان راند که موجب اعتراض فقها گردید. قاضی القضاه شکایت وی پیش الملک الناصر بود. بفرمود تا وی را به قاهره روانه سازند. مجلس تشکیل شد. شرف الدین زوادی مالکی به سخن درآمده و گفت این مرد چنین و چنان می‌گوید و مواردی از اقوال ابن تیمیه را بیان کرد. قاضی از ابن تیمیه درباره این اتهامات پرسید او فقط گفت: «لا اله الا الله». دوباره قاضی پرسید و همان جواب را شنید بدین ترتیب ناصر او را زندان انداخت که چندین سال در زندان بود و بعد از آزادی دوباره به سر حرف اول بازگشت به طوری که روزی جمعه در مسجد مشغول وعظ بود و می‌گفت: «خداوند همچنانکه من از این پله منبر فرود می‌آیم به آسمان دنیا فرود خواهد آمد». این را بگفت و از منبر پائین آمد..

[۸] ابن بطوطه، محمد، سفرنامه ابن بطوطه، ج۱، ص۷۲.

[۹] سبحانی، جعفر، بحوث فی الملل و النّحل ج۴، ص۳۵-۶۳.

[۱۰] رضوانی، علی اصغر، وهّابیّت از دیدگاه مذاهب اهل سنّت، ص۵۷-۴۳.

بدین روی، عقاید ابن تیمیّه تا ق.۱۲ هجری رونق نیافت.

مؤسس وهابیت

محمدبن عبدالوهاب، مؤسس رسمی فرقه وهابیت است، وی در سال ۱۱۱۱ هـ.ق متولد شد و در سال ۱۲۰۷ در گذشت و بدین ترتیب او ۹۶ سال زمینه است. وی در ابتداء نزد علمای مکه و مدینه درس می‌خواند و آثار گمراهی از رفتار و گفتارش هویدا بود. وقتی پدرش که از علمای صالح بود درون وی احساس انحراف و ضلالت می‌کرد چه بسا او را سرزنش می‌نمود. برادرش سلیمان ابن عبدالوهاب نیز از بدعتهای او انتقاد می‌کرد و بر وی ایراد می‌گ