توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ولیمه ۸۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ولیمه ۸۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل ولیمه ۸۰ اسلاید در PowerPoint :

اطعام

غذا دادن را اطعام گویند. در فقه از آن در باب‌های طهارت ، صوم ، حج ، جهاد ، تجارت ، نکاح ، کفّارات ، اطعمه و اشربه ، غصب و ارث سخن رفته است.

فهرست مندرجات

۱ – معنای اطعام
۲ – واژگان طعام در قرآن کریم
۳ – مُطعِم از اسمای الهی
۴ – اهمیت اطعام نیازمندان در دین اسلام
۵ – اطعام از سیره اولیای الهی
۵.۱ – اطعام خاصانه از سیره اهل بیت
۶ – اطعام از اوصاف اصحاب یمین
۷ – موارد مؤکد اطعام در آموزه دینی
۸ – شرایط اطعام
۹ – اطعام واجب
۹.۱ – اطعام فقرا در کفارات
۹.۱.۱ – کفاره ظهار زن
۹.۱.۲ – کفاره شکستن قسم
۹.۱.۳ – کفاره صید در حال احرام
۹.۱.۴ – کفاره افطار به سبب عذر
۹.۱.۵ – کفاره تراشیدن موی سر قبل از قربانی
۹.۲ – اطعام در غیر کفّارات
۹.۲.۱ – اطعام از گوشت قربانی برای بینوایان
۹.۲.۲ – زکات مال و زکات فطره
۹.۲.۳ – اطعام واجب النفقه
۹.۲.۴ – اطعام اسیر
۹.۲.۵ – اطعام مضطر
۱۰ – اطعام مستحب
۱۱ – اطعام طعام غصبی
۱۲ – آثار اطعام
۱۳ – آثار و نکوهش ترک اطعام
۱۴ – پانویس
۱۵ – منبع

معنای اطعام

اطعام مصدر باب افعال و از ریشه «ط‌ـ‌ع‌ـ‌م» به معنای طعام (غذا) دادن است.

[۱] ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج‌۸، ص‌۱۶۶، «طعم».

[۲] لغت نامه، ج‌۲، ص‌۲۴۵۰، «اطعام».

در اینکه مراد از طعام چیست، لغویان بر یک نظر نیستند؛ برخی گفته‌اند: هر چیزی است که چیده و جمع‌آوری شود، اعمّ از حبوبات و میوه‌ها

[۳] زبیدی، مرتضی، تاج العروس، ج‌۱۷، ص‌۴۳۷، «طعم».

[۴] ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج‌۸، ص‌۱۶۴.

، و بعضی طعام را خصوص خرما

[۵] ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج‌۸، ص‌۱۶۴.

و جمعی فقط گندم می‌دانند.

[۶] ابن فارس، احمد، مقاییس اللغه، ج‌۳، ص۴۱۰-‌۴۱۱.

[۷] فراهیدی، خلیل بن احمد، ترتیب العین، ج۲، ص‌۲۵، «طعم».

[۸] ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج‌۸، ص‌۱۶۴.

ولی به نظر می‌رسد همه این موارد مصداق طعام باشد و همان‌گونه که ابن‌منظور و راغب گفته‌اند: طعام عبارت است از هر چیز خوردنی

[۹] ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج‌۸، ص‌۱۶۴، «طعم».

[۱۰] راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ص‌۵۱۹.

، بنابراین، اطعام یعنی خوراندن و طعام دادن از آنچه ذکر شد.

واژگان طعام در قرآن کریم

واژه طعم و مشتقات آن ۴۸ بار در قرآن کریم آمده که ۱۶ بار آن از باب اِفعال است؛ همچنین واژه طَعام در ۵ مورد از جمله در آیه «ولا یَحُضُّ عَلی طَعامِ المِسکین»

[۱۱] حاقّه/سوره۶۹، آیه۳۴.

به معنای اطعام دانسته شده است.

[۱۲] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج‌۱۰، ص‌۸۳۴.

[۱۳] شوکانی، محمد بن علی، فتح القدیر، ج‌۵، ص‌۳۴۰.

[۱۴] قرطبی، محمد بن احمد، الجامع لاحکام القرآن، ج‌۱۸، ص۲۷۲.

در برخی آیات از اطعام‌کنندگان ستایش

[۱۵] انسان/سوره۷۶، آیه۱۳-۸.

و از کسانی که اطعام نمی‌کنند یا دیگران را به اطعام‌ تشویق نمی‌کنند، نکوهش شده است.

[۱۶] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج‌۱۰، ص‌۸۳۴.

[۱۷] زادالمسیر، ج‌۸، ص‌۳۵۳.

[۱۸] حاقّه/سوره۶۹، آیه۳۴.

مُطعِم از اسمای الهی

در پاره‌ای از آیات، اطعام از کارهای پروردگار شمرده شده است: «…‌و هُوَ یُطعِمُ و لایُطعَمُ».

[۱۹] انعام/سوره۶، آیه۱۴.

[۲۰] قریش/سوره۱۰۶، آیه۴-۳.

[۲۱] شعراء/سوره۲۶، آیه۷۹.

در حقیقت اسناد اطعام به انسانها چیزی جز اسناد اطعام به خدا نیست، زیرا اصل وجود آنان و آنچه اطعام می‌کنند از آنِ خداوند است

[۲۲] الفرقان، مج‌۹، ج‌۷، ص‌۳۵۷.

، ازاین‌رو «مُطعِم» یکی از اسما و صفات الهی شمرده شده است.

اهمیت اطعام نیازمندان در دین اسلام

اطعام از مصادیق انفاق و احسان است. اسلام برای حفظ حرمت انسانها و ایجاد تعادل اقتصادی در جامعه، صاحبان ثروت را ملزم کرده که بخشی از اموال خود را برای تأمین هزینه زندگی و رفع‌گرسنگی نیازمندان اختصاص دهند: «وفی اَمولِهِم حَقٌّ لِلسّائِلِ والمَحروم».

[۲۳] ذاریات/سوره۵۱، آیه۱۹.

قرآن کریم بی‌توجهی به اطعام نیازمندان را از آثار کفر به مبدأ هستی شمرده است: «اِنَّهُ کانَ لا‌یُؤمِنُ بِاللّهِ العَظیم ولا‌یَحُضُّ عَلی طَعامِ المِسکین».

[۲۴] حاقّه/سوره۶۹، آیه۳۴-۳۳.

همچنین بر ترک اطعام، آثار زیانباری مترتب کرده و در آیاتی

[۲۵] بلد/سوره۹۰، آیه۱۳.

[۲۶] بلد/سوره۹۰، آیه۱۴.

اطعام به مسکین در روزهای سخت، نمودی از مجاهدت با نفس و وسوسه‌های شیطانی شمرده شده است.

[۲۷] زمخشری، محمود بن عمر، الکشاف، ج‌۴، ص‌۷۵۶.

اطعام از سیره اولیای الهی

بدون تردید تجلی خصلت پسندیده مهمان‌نوازی بیشتر همراه با اطعام است.
از‌برخی آیات برمی‌آید که اطعام، سیره پیامبران و اولیای الهی بوده است.
آیات ۲۴‌ـ‌۲۶ سوره ذاریات

[۲۸] ذاریات/سوره۵۱، آیه۲۶-۲۴.

[۲۹] هود/سوره۱۱، آیه۸۹.

که به داستان پذیرایی حضرت ابراهیم(علیه السلام)از مهمانان خود پرداخته بیانگر خصلت مهمان‌نوازی اوست؛ گفته‌اند: وی هنگام تناول غذا به دنبال مهمان می‌گشت تا او را با خود شریک کند، از همین رو آن حضرت را «ابوالضیفان» یعنی پدر مهمانان می‌گفتند.

[۳۰] سبل‌الهدی، ج‌۱، ص‌۳۰۶.

چنان که آیه ۵۳ سوره احزاب

[۳۱] احزاب/سوره۳۳، آیه۵۳.

«…‌اِذا دُعیتُم فَادخُلوا فَاِذا طَعِمتُم فَانتَشِروا…» حاکی از جود و خصلت اطعام در پیامبراکرم(صلی الله علیه وآله)است.
اهل‌بیت(علیهم السلام) نیز در اطعام به دیگران الگو بودند.

اطعام خاصانه از سیره اهل بیت

آیات ۸‌ـ‌۲۲ سوره انسان

[۳۲] انسان/سوره۷۶، آیه۱۳-۸.

به نقل شیعه و سنّی درباره حضرت علی و فاطمه و فرزندانشان حسن و حسین(علیهم السلام) نازل گردیده

[۳۳] کشف‌الاسرار، ج۱۰، ص۳۱۹ـ۳۲۱.

[۳۴] حسینی بحرانی، هاشم، البرهان فی تفسیر القرآن، ج‌۵‌، ص۵۴۶۵۴۷.

[۳۵] آلوسی، شهاب الدین، روح المعانی، ج۱۵، ص۱۷۳.

[۳۶] آلوسی، شهاب الدین، روح المعانی، ج۱۵، ص۱۷۴.

و بیان کننده اطعام خالصانه و خداپسندانه ایشان است که بدون هیچ چشمداشتی و فقط برای رضای خداوند انجام گرفت و خدای متعالی به پاکی و خلوص عمل ایشان گواهی داده است: «و یُطعِمونَ الطَّعامَ عَلی حُبِّهِ مِسکینـًا و یَتیمـًا واَسیرا اِنَّما نُطعِمُکُم لِوَجهِ اللّهِ لا‌نُریدُ مِنکُم جَزاءً و لا شُکورا».
در ادامه، آیات ۱۰‌ـ‌۲۲ سوره انسان

[۳۷] انسان/سوره۷۶، آیه۲۲-۱۰.

نیز از پاداشهای الهی در مقابل این عمل مقبول و نیکوکارانه خبر می‌دهد.
اطعام در این آیات

[۳۸] انسان/سوره۷۶، آیه۲۲-۸.

از نوع اطعام واجب نیست، زیرا اطعام‌کنندگان خود به آن نیاز داشتند: «عَلی حُبِّهِ».
اطعام در چنین موقعیّتی که با تحمّل سه روز گرسنگی همراه بود حاکی از اوج ایثار اطعام‌کنندگان از نظر اخلاق و رفتار و دلیل بر خلوص و فداکاری ایشان است.

اطعام از اوصاف اصحاب یمین

در آیات ۱۴‌ـ‌۱۸ سوره بلد

[۳۹] بلد/سوره۹۰، آیه۱۸-۱۴.

اطعام از اوصاف اصحاب یمین شمرده شده است: «اَو اِطعـمٌ فی یَوم ذی مَسغَبَه… اُولـئِکَ اَصحـبُ المَیمَنَه».

موارد مؤکد اطعام در آموزه دینی

در روایات بر مواردی از اطعام، مانند اطعام روزه‌دار و اطعام در عروسی، بازگشت از سفر حجّ، خرید منزل و ختنه و عقیقه فرزند تأکید شده است.

[۴۰] من لایحضره الفقیه، ج‌۲، ص‌۱۳۴‌‌۱۳۵.

[۴۱] من لایحضره الفقیه، ج‌۳، ص‌۴۰۲.

[۴۲] بحارالانوار، ج‌۷۳، ص‌۱۵۷‌‌۱۵۸.

[۴۳] بحارالانوار، ج‌۹۶، ص۳۸۴.

[۴۴] بحارالانوار، ج‌۱۰۰، ص۲۷۵.

[۴۵] بحارالانوار، ج‌۷۴، ص۴۹.

قرآن کریم بر اطعامِ نیازمند که در قحطی دچار سختی و گرسنگی شده اصرار ورزیده، یتیم و مسکین را از مصادیق بارز نیازمندان می‌داند: «اَو اِطعـمٌ فی یَوم ذی مَسغَبَه یَتیمـًا ذا مَقرَبَه اَو مِسکینـًا ذا مَترَبَه».

[۴۶] بلد/سوره۹۰، آیه۱۶-۱۴.

شرایط اطعام

۱. اطعام در صورتی ارزشمند است که صرفاً برای رضای خدا انجام شود و هیچ انگیزه‌ای جز خشنودی پروردگار در آن نباشد: «اِنَّما نُطعِمُکُم لِوَجهِ‌اللّهِ لانُریدُ مِنکُم جَزاءً و لا شُکورا»

[۴۷] انسان/سوره۷۶، آیه۹.

طبعاً در چنین اطعامی که برای خدا و منزّه از هرگونه منّت و اذیّت و ریاکاری است همه، به ویژه نیازمندان شرکت داده می‌شوند؛ امّا چنانچه در اطعام اغراض دیگری دنبال شود، بسیاری از نیازمندان، به ویژه انسانهای عفیف‌النفس و خویشتندار، محروم می‌مانند.

[۴۸] الفرقان، ج‌۲۹، ص‌۳۱۴‌ـ‌۳۱۵.

۲. شایسته است طعام دهنده، هم اطعام را دوست داشته باشد و هم از آنچه دوست می‌دارد به دیگران بخوراند

[۴۹] الفرقان، ج‌۲۹، ص‌۳۱۰.

[۵۰] قرطبی، محمد بن احمد، الجامع لاحکام القرآن، ج‌۱۹، ص‌۱۲۸.

: «و‌یُطعِمونَ الطَّعامَ عَلی حُبِّهِ…»

[۵۱] انسان/سوره۷۶، آیه۱۳-۸.

، «لَن تَنالوا البِرَّ حَتّی تُنفِقوا مِمّا تُحِبّونَ».

[۵۲] آل‌عمران/سوره۳، آیه۹۲.

البته اطعام محبوب چنانچه مورد نیاز خود انسان نیز باشد فضیلت بیشتر و پاداشهای ویژه‌ای دارد، چنان که از آیات ۸ سوره انسان

[۵۳] انسان/سوره۷۶، آیه۱۳-۸.

[۵۴] حشر/سوره۵۹، آیه۹.

:«…و‌یُؤثِرونَ عَلی اَنفُسِهِم و لَو کانَ بِهِم خَصاصَهٌ…» استفاده می‌شود.
۳. سزاوار است در اطعام نیازمندان، آنان که احتیاج بیشتری دارند در اولویت باشند و به هنگام سختی و قحطی، بیشتر مورد توجّه قرار گیرند، چنان که آیات ۸ سوره انسان

[۵۵] انسان/سوره۷۶، آیه۱۳-۸.

[۵۶] بلد/سوره۹۰، آیه۱۶-۱۴.

بر اطعام نیازمندان در روزهای سخت زندگی و گرسنگی تأکید می‌کند: «اَو اِطعـمٌ فی یَوم ذی مَسغَبَه یَتیمـًا ذا مَقرَبَه اَو مِسکینـًا ذا مَترَبَه».
بر پایه روایتی از پیامبراکرم(صلی الله علیه وآله)هر کس گرسنه‌ای را در روز قحطی اطعام کند خداوند او را از دَرِ مخصوص وارد بهشت می‌کند

[۵۷] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج‌۱۰، ص‌۷۵۰.

[۵۸] نورالثقلین، ج‌۵، ص‌۵۸۴.

؛ نیز اطعام مسلمانان در روز سختی، از اسباب مغفرت شمرده شده است.

[۵۹] کنزالعمال، ج‌۹، ص‌۲۴۳.

[۶۰] الکافی، ج‌۲، ص‌۲۰۱.

[۶۱] نورالثقلین، ج‌۵، ص‌۵۸۴.

[۶۲] نورالثقلین، ج‌۵، ص‌۵۸۴.

اطعام واجب

در برخی موارد اطعام واجب می‌باشد.

اطعام فقرا در کفارات

قرآن در مواردی به وجوب اطعام مساکین به عنوان کفاره برخی گناهان یا جایگزین کردن برخی از اعمال، اشاره کرده است.

کفاره ظهار زن

بر کسانی که زنانشان را ظهار می‌کنند و سپس پشیمان می‌شوند، پیش از آنکه با همسرشان همبستر شوند در صورتی که قدرت بر آزاد کردن برده یا دو ماه روزه پی در پی ندارند، واجب است ۶۰مسکین را طعام دهند: «…‌فَتَحریرُ رَقَبَه… فَمَن لَم‌یَجِد فَصیامُ شَهرَینِ مُتَتابِعَینِ… فَمَن لَم یَستَطِع فَاِطعَامُ‌سِتّینَ مِسکینـًا ذلِکَ لِتُؤمِنوا بِاللّهِ و رَسولِهِ‌و‌تِلکَ حُدودُ اللّهِ و لِلکـفِرینَ عَذابٌ اَلیم».

[۶۳] مجادله/سوره۵۸، آیه۴-۳.

کفاره شکستن قسم

اطعام به ۱۰ مسکین برای شکستن سوگند از روی قصد، واجب است: «لایُؤاخِذُکُمُ اللّهُ بِاللَّغوِ فی اَیمـنِکُم و لـکِن یُؤاخِذُکُم بِما‌عَقَّدتُمُ الاَیمـنَ فَکَفّـرَتُهُ اِطعامُ عَشَرَهِ مَسـکینَ مِن اَوسَطِ ما تُطعِمونَ اَهلیکُم…».

[۶۴] مائده/سوره۵، آیه۸۹.

برخی جمله «مِن اَوسَطِ ما تُطعِمونَ» را اشاره به کیفیت غذا دانسته و گفته‌اند: این طعام نباید پایین‌تر از خوراک خانواده‌اش باشد.

[۶۵] نجفی جواهری، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۳۳، ص۲۶۲.

[۶۶] مقدس اردبیلی، احمد بن محمد، زبده‌ البیان، ص۴۹۹.

بعضی دیگر آن را توضیح کمّی دانسته و گفته‌اند: مقصود یک مدّ طعام است، زیرا این مقدار حدّ متوسط خوراک افراد‌است.

[۶۷] نجفی جواهری، محمدحسن، جواهر الکلام، ج‌۳۳، ص‌۲۶۶.

[۶۸] عاملی جبعی، علی بن احمد، مسالک الافهام، ج۱۰، ص‌۹۵.

کفاره صید در حال احرام

کسی که در حال احرام و از روی عمد صید می‌کند، باید تعدادی از مساکین را اطعام کند: «یـاَیُّهَا الَّذینَ ءامَنوا لاتَقتُلوا الصَّیدَ و اَنتُم حُرُمٌ و مَن قَتَلَهُ مِنکُم مُتَعَمِّدًا فَجَزاءٌ مِثلُ ما قَتَلَ مِنَ النَّعَمِ یَحکُمُ بِهِ ذَوا عَدل مِنکُم هَدیـًا بــلِغَ الکَعبَهِ اَو کَفّـرَهٌ طَعامُ مَسـکینَ…».

[۶۹] مائده/سوره۵، آیه۹۵.

براساس آیه، مقدار طعام مساکین بستگی به‌نوع شکار دارد.

[۷۰] طبری، محمد بن جریر، جامع البیان، ج‌۷، ص‌۵۸.

[۷۱] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج‌۳، ص‌۳۷۹.

مفسّران و فقها در ترتیب یا تخییر کفّارات یاد شده در آیه بر یک نظر نیستند

[