توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ولید بن یزید بن عبد الملک ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ولید بن یزید بن عبد الملک ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل ولید بن یزید بن عبد الملک ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint :

ولید بن یزید اموی

پاورپوینت کامل ولید بن یزید بن عبد الملک ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint بن مروان بن حکم بن ابی العاص بن امیه اموی دمشقی، یازدهمین خلیفه اموی که فردی بی‌بندوبار و عیاش در حدود یک سال و چند ماه، حکومت کرد.

فهرست مندرجات

۱ – معرفی اجمالی
۲ – کنیه و نسب ولید
۳ – محل و تاریخ تولد وی
۴ – ولایتعهدی ولید
۵ – رفتار هشام با ولید
۶ – آغاز حکومت ولید بن یزید
۶.۱ – توقیف اموال هشام و کارگزارانش
۶.۲ – انتصاب کارگزاران جدید
۶.۳ – انتصاب مسئول بهزیستی
۶.۴ – بیعت با گروه‌های مختلف
۶.۵ – گرفتن بیعت بر فرزندان
۷ – خلیفه‌ای هتاک و عشرت‌طلب
۷.۱ – ولید دلباخته طرب
۷.۲ – شاعری توانمند
۸ – اهانت‌های ولید به ارزش‌ها
۸.۱ – اهانت به کعبه
۸.۲ – اهانت به قرآن
۸.۳ – اهانت ولید به امام علی
۸.۴ – جاهل در امورات دینی
۸.۵ – عیاشی ولید
۹ – رفتار ولید در ابتدای خلافت
۱۰ – علل زمینه‌ساز سقوط حکومت ولید
۱۱ – رفتار ولید با بنی امیه
۱۲ – قیام یحیی بن زید
۱۳ – فرستادن سر یحیی برای مادرش
۱۳.۱ – جنایت دیگر ولید
۱۴ – توطئه بر علیه ولید
۱۵ – علت قیام یزید بن ولید
۱۶ – شورش یزید بن ولید
۱۷ – محاصره اقامتگاه ولید
۱۷.۱ – تحصن در قلعه محاصره شده
۱۸ – مرگ ولید به روایت دیگر
۱۹ – مدت خلافت ولید و زمان فوت او
۲۰ – زوال حکومت بنی‌امیه بعد از ولید
۲۱ – فتوحات در دوران ولید
۲۲ – فعالیت‌های عباسیان
۲۳ – خصوصیات فردی ولید
۲۴ – خصوصیات اخلاقی و اعتقادی ولید
۲۴.۱ – رفتارهای ضد اخلاقی ولید
۲۵ – فهرست منابع
۲۶ – پانویس
۲۷ – منابع

معرفی اجمالی

ولید بن یزید بن عبدالملک، مکنی به «ابوالعباس»

[۱] بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، تحقیق سهیل زکار و ریاض زرکلی، بیروت، دارالفکر، چاپ اول، ۱۹۹۶، ج۹، ص۱۲۷. ‌

[۲] ابی‌عمرانی، محمد بن علی، الانباء، تحقیق قاسم السامرائی، قاهره، دارالآفاق العربیه، چاپ اول، ۲۰۰۱، ص۵۱. ‌

[۳] مسعودی، علی بن الحسین، التنبیه الاشراف، تصحیح عبدالله اسماعیل الصاوی، قاهره، دارالصاوی، بی‌تا، افست قم، الثقافه الاسلامیه، ص۲۸۰. ‌

[۴] ابن‌اثیر، علی بن ابی‌الکرم، الکامل فی التاریخ، بیروت، دارصادر داربیروت، ۱۹۶۵، ج۵، ص۲۸۹.

و ملقب به «الفاسق»،

[۵] سیوطی، جلال الدین بن ابی‌بکر، تاریخ الخلفاء، تحقیق محیی‌الدین عبدالحمید، قم، شریف رضی، چاپ اول، ص۱۸۶.

‌از القاب دیگری که برای او برشمرده‌اند می‌توان به ابن عاشق

[۶] جوزجانی، منهاج سراج، طبقات ناصری تاریخ ایران و اسلام، تحقیق عبدالحی حبیبی، تهران، دنیای کتاب، چاپ اول، ۱۳۶۳ش، ص۱۰۱.

و العاشق

[۷] گردیزی، ابو سعید عبدالحی، زین الاخبار، تحقیق عبدالحی حبیبی، تهران، دنیای کتاب، چاپ اول، ۱۳۶۳ش، ص۱۱۵.

اشاره کرد. ‌از مادری به نام ام‌حجاج، دختر محمد بن یوسف بن حکم ثقفی،

[۸] یعقوبی، احمد بن ابی یعقوب، تاریخ یعقوبی، بیروت، دارصادر، بی‌تا، ج۲، ص۳۳۱. ‌

[۹] مسعودی، علی بن الحسین، التنبیه الاشراف، تصحیح عبدالله اسماعیل الصاوی، قاهره، دارالصاوی، بی‌تا، افست قم، الثقافه الاسلامیه، ص۲۸۰. ‌

برادر زاده حجاج ثقفی،

[۱۰] ابن‌اثیر، علی بن ابی‌الکرم، الکامل فی التاریخ، بیروت، دارصادر داربیروت، ۱۹۶۵، ج۵، ص۲۸۹. ‌

در سال هفتاد هجری

[۱۱] سیوطی، جلال الدین بن ابی‌بکر، تاریخ الخلفاء، تحقیق محیی‌الدین عبدالحمید، قم، شریف رضی، چاپ اول، ص۲۵۰. ‌

و به نقلی دیگر در سال هشتاد و هشت هجری

[۱۲] طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک (تاریخ الطبری)، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت، دارالتراث، چاپ دوم، ۱۹۶۷، ج۶، ص۴۳۴. ‌

[۱۳] ابن‌اثیر، علی بن ابی‌الکرم، الکامل فی التاریخ، بیروت، دارصادر داربیروت، ۱۹۶۵، ج۴، ص۵۳۱. ‌

به دنیا آمد. ‌
ولید یازده ساله بود که پدرش “یزید بن عبدالملک” به جهت کم سن و سالی ولید، برادر خود هشام بن عبدالملک را به ولایتعهدی خود برگزید،

[۱۴] طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک (تاریخ الطبری)، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت، دارالتراث، چاپ دوم، ۱۹۶۷، ج۷، ص۲۰۹. ‌

[۱۵] ابن‌اثیر، علی بن ابی‌الکرم، الکامل فی التاریخ، بیروت، دارصادر داربیروت، ۱۹۶۵، ج۵، ص۲۶۴. ‌

[۱۶] ابن مسکویه، احمد بن محمد، تجارب الامم، تحقیق ابوالقاسم امامی، تهران، سروش، چاپ دوم، ۱۳۷۹ش، ج۳، ص۱۶۳. ‌

امری که بعدها همواره از آن ابراز ندامت می‌کرد. ‌

[۱۷] طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک (تاریخ الطبری)، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت، دارالتراث، چاپ دوم، ۱۹۶۷، ج۷، ص۲۰۹. ‌

[۱۸] ابن‌اثیر، علی بن ابی‌الکرم، الکامل فی التاریخ، بیروت، دارصادر داربیروت، ۱۹۶۵، ج۵، ص۲۶۴. ‌

[۱۹] ابن مسکویه، احمد بن محمد، تجارب الامم، تحقیق ابوالقاسم امامی، تهران، سروش، چاپ دوم، ۱۳۷۹ش، ج۳، ص۱۶۳. ‌

ولید پانزده ساله بود که پدرش از دنیا رفت و هشام بن عبدالملک به خلافت رسید. ‌هشام در ابتدا همواره او را محترم شمرده تقرب می‌داد،

[۲۰] طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک (تاریخ الطبری)، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت، دارالتراث، چاپ دوم، ۱۹۶۷، ج۷، ص۲۰۹. ‌

[۲۱] ابن‌اثیر، علی بن ابی‌الکرم، الکامل فی التاریخ، بیروت، دارصادر داربیروت، ۱۹۶۵، ج۵، ص۲۶۴. ‌

اما رفته رفته بی‌اعتنایی ولید نسبت به دین را، دستاویز خویش ساخته تصمیم به عزل او از ولایتعهدی گرفت، اما ولید نپذیرفت. ‌

[۲۲] ابن مسکویه، احمد بن محمد، تجارب الامم، تحقیق ابوالقاسم امامی، تهران، سروش، چاپ دوم، ۱۳۷۹ش، ج۳، ص۱۶۳. ‌

[۲۳] ابن‌اثیر، علی بن ابی‌الکرم، الکامل فی التاریخ، بیروت، دارصادر داربیروت، ۱۹۶۵، ج۵، ص۲۶۴. ‌

[۲۴] طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک (تاریخ الطبری)، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت، دارالتراث، چاپ دوم، ۱۹۶۷، ج۷، ص۲۰۹. ‌

با این حال هشام مخفیانه از عده‌ای از سران اموی برای پسرش “سلمه” بیعت گرفت. ‌

[۲۵] طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک (تاریخ الطبری)، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت، دارالتراث، چاپ دوم، ۱۹۶۷، ج۷، ص۲۰۹-۲۱۰. ‌

[۲۶] ابن‌اثیر، علی بن ابی‌الکرم، الکامل فی التاریخ، بیروت، دارصادر داربیروت، ۱۹۶۵، ج۵، ص۲۶۴. ‌

[۲۷] بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، تحقیق سهیل زکار و ریاض زرکلی، بیروت، دارالفکر، چاپ اول، ۱۹۹۶، ج۸، ص۳۸۸. ‌

اوج گرفتن تحقیرها و سختگیری‌های هشام نسبت به ولید و یارانش، باعث شد ولید به همراه غلامانش به «اَغدَف» رفته تا پایان عمر هشام بن عبدالملک در آن‌جا بماند. ‌

[۲۸] طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک (تاریخ الطبری)، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت، دارالتراث، چاپ دوم، ۱۹۶۷، ج۷، ص۲۱۱. ‌

کنیه و نسب ولید

کنیه‌اش ابوالعباس، پدرش یزید (نهمین خلیفه اموی) و مادرش ام حجاج دختر (محمد بن یوسف ثقفی) بود.

[۲۹] ابن کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایه والنهایه، ج۱۰، ص۷، دار احیاء التراث العربی، بیروت، اول، ۱۴۰۸ق.

[۳۰] اصفهانی، ابوالفرج، الاغانی، ج۷، ص۵، دار الفکر، بیروت، دوم.

[۳۱] ابن عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینه دمشق، ج۶۳، ص۳۱۹-۳۲۰، دار الفکر، بیروت، ۱۴۱۵ق.

محل و تاریخ تولد وی

وی در دمشق به دنیا آمد. دربار تاریخ تولد او اختلاف نظر وجود دارد؛ آن را در ‌سال‌های ۸۷، ۹۰، ۹۲ و۹۷ دانسته‌اند.

[۳۲] ابن عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینه دمشق، ج۶۳، ص۳۲۱-۳۲۲، دار الفکر، بیروت، ۱۴۱۵ق.

[۳۳] ابن کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایه والنهایه، ج۱۰، ص۷، داراحیاء التراث العربی، بیروت، اول، ۱۴۰۸ق.

ولایتعهدی ولید

او طبق معاهده پدرش با هشام، در یازده سالگی به جانشینی و ولیعهدی او انتخاب گردید.

[۳۴] ‌طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک، ج۵، ص۵۲۰، مؤسسه الأعلمی للمطبوعات، بیروت، چهارم، ۱۴۰۳ق.

[۳۵] ابن اثیر، عزالدین علی، الکامل فی التاریخ، ج۵، ص۲۶۴، دار صادر، بیروت، ۱۳۸۶ق.

[۳۶] ابن عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینه دمشق، ج۶۳، ص۳۲۶، دار الفکر، بیروت، ۱۴۱۵ق.

از دوره ولیعهدی ولید گزارش چندانی در دست نیست، جز آن‌که ابن عساکر از عزیمت وی به حج در‌سال‌های ۱۱۶ و ۱۱۹ خبر داده است.

[۳۷] ابن عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینه دمشق، ج۶۳، ص۳۲۶، دار الفکر، بیروت، ۱۴۱۵ق.

رفتار هشام با ولید

همچنین نقل شده که هشام به بهانه رفتارهای ضد دینی ولید، به ویژه در مراسم حج، از وی خواست تا از ولایتعهدی کناره‌گیری کند و حتی در نامه‌ای او را سرزنش، و مقرری‌اش را قطع کرد.
زهری، محدث معروف، هم او را فاسق می‌خواند و همواره هشام را برای خلع وی از ولیعهدی تشویق می‌کرد.

[۳۸] اصفهانی، ابوالفرج، الاغانی، ج۷، ص۷، دار الفکر، بیروت، دوم.

[۳۹] اصفهانی، ابوالفرج، الاغانی، ج۷، ص۸، دار الفکر، بیروت، دوم.

[۴۰] اندلسی، علی بن حزم، المحلی، ج۱۱، ص۲۰۰، دار الفکر.

[۴۱] ذهبی، شمس الدین، سیر اعلام النبلاء، ج۵، ص۳۴۱-۳۴۲، مؤسسه الرساله، بیروت، نهم، ۱۴۱۳ق.

[۴۲] ابن کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایه و النهایه، ج۱۰، ص۵، دار احیاء التراث العربی، بیروت، اول، ۱۴۰۸ق.

دشمنی هشام و فرزندانش و بنی امیه

[۴۳] اصفهانی، ابوالفرج، الاغانی، ج۷، ص۹، دار الفکر، بیروت، دوم.

[۴۴] اندلسی، ابن عبد ربه، العقد الفرید، ج۱، ص۴۷۰، نرم افزار المکتبه الشامله.

با ولید، بدانجا رسید که هشام او را تهدید کرد و درصدد قتل وی بر آمد، اما او به رصافه گریخت تا آن‌که خبر مرگ هشام را شنید.

[۴۵] دمیری، کمال الدین، ج۱، ص۱۰۸، حیاه الحیوان الکبری، دار الکتب العلمیه، بیروت، دوم، ۱۴۲۴ق.

[۴۶] ابن کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایه و النهایه، ج۱۰، ص۴-۵، دار احیاء التراث العربی، بیروت، اول، ۱۴۰۸ق.

آغاز حکومت ولید بن یزید

[۴۷] ابن عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینه دمشق، ج۶۳، ص۳۲۱، دار الفکر، بیروت، ۱۴۱۵ق.

[۴۸] ابن کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایه و النهایه، ج۱۰، ص۳، دار احیاء التراث العربی، بیروت، اول، ۱۴۰۸ق.

ده روز پس از مرگ عمویش، هشام، مردم در بیستم ربیع‌ الاول

[۴۹] طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک (تاریخ الطبری)، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت، دارالتراث، چاپ دوم، ۱۹۶۷، ج۷، ص۲۰۸. ‌

[۵۰] موالی، محمد، تاریخ سیستان، تحقیق ملک الشعراء بهار، تهران، کلاله خاور، چاپ دوم، ۱۳۶۶ش، ص۱۲۸. ‌

[۵۱] یعقوبی، احمد بن ابی یعقوب، تاریخ یعقوبی، بیروت، دارصادر، بی‌تا، ج۲، ص۳۳۱. ‌

و به نقلی ششم ربیع ‌الثانی سال صد و بیست و پنج هجری در ۳۴ سالگی،

[۵۲] ابن‌اثیر، علی بن ابی‌الکرم، الکامل فی التاریخ، بیروت، دارصادر داربیروت، ۱۹۶۵، ج۵، ص۲۶۴. ‌

[۵۳] مسعودی، علی بن الحسین، مروج الذهب و معادن الجوهر، تحقیق اسعد داغر، قم، دارالهجره، چاپ دوم، ۱۴۰۹، ج۳، ص۲۱۲. ‌

با ولید بیعت کردند. ‌

توقیف اموال هشام و کارگزارانش

او پس از رسیدن به خلافت، از ابن‌عم خود “عباس بن عبدالملک” خواست تا اموال هشام و فرزندان و عمال و خادمان او را بررسی کند، اما اموال مسلمه بن هشام را از این حسابرسی مستثنی بدارد، زیرا او همواره از پدر می‌خواست که با ولید به مدارا رفتار کند. ‌

[۵۴] طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک (تاریخ الطبری)، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت، دارالتراث، چاپ دوم، ۱۹۶۷، ج۷، ص۲۱۶.

‌

[۵۵] ‌طبری، محمد بن جریر، ج۵، ص۵۲۵-۵۲۶، تاریخ الامم و الملوک، مؤسسه الأعلمی للمطبوعات، بیروت، چهارم، ۱۴۰۳ق.

[۵۶] ابن‌اثیر، علی بن ابی‌الکرم، الکامل فی التاریخ، بیروت، دارصادر داربیروت، ۱۹۶۵، ج۵، ص۲۶۷. ‌

عباس نیز کاری را که ولید به عهده‌اش نهاده بود، به انجام رسانید. ‌سپس ولید دستور مصادره اموال هشام و فرزندانش را داده برآنان سخت گرفت چندان که به ستوه آمدند. ‌

[۵۷] ابن‌اثیر، علی بن ابی‌الکرم، الکامل فی التاریخ، بیروت، دارصادر داربیروت، ۱۹۶۵، ج۵، ص۲۶۸. ‌

او هم‌چنین دستور برکناری و دستگیری عمال هشام را صادر نمود،

[۵۸] بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، تحقیق سهیل زکار و ریاض زرکلی، بیروت، دارالفکر، چاپ اول، ۱۹۹۶، ج۹، ص۱۴۳. ‌

جز یوسف بن عمر ثقفی، تمامی عمال و استانداران هشام، از کار برکنار شدند و به انواع شکنجه‌ها مجازات شدند. ‌در علت صدور این دستور گفته شده، ولید پس از مرگ هشام بن عبدالملک در دیوان هشام نامه‌هایی از عمال او بدست آورده بود آنان در این نامه‌ها موافقت خود را جهت خلع ولید از ولیعهدی اعلام کرده بودند، مگر یوسف بن عمر، که هشام را از این کار برحذر داشته بود، از این‌رو ولید یوسف بن عمر را در امارت عراق ابقاء نمود. ‌

[۵۹] یعقوبی، احمد بن ابی یعقوب، تاریخ یعقوبی، بیروت، دارصادر، بی‌تا، ج۲، ص۳۳۱. ‌

انتصاب کارگزاران جدید

آنگاه ولید رهسپار دمشق شد و کارگزاران خود را تعیین کرد. او یوسف بن عمر را بر عراقین و نصر بن سیار را بر خراسان، امارت داد. ‌

[۶۰] ابن‌اعثم کوفی، احمد، الفتوح، تحقیق علی شیری، بیروت، دارالاضواء، چاپ اول، ۱۹۹۱، ج۸، ص۲۹۸. ‌

ولید هم‌چنین محمد بن مروان را بر سرزمین ارمنستان و آذربایجان

[۶۱] ابن مسکویه، احمد بن محمد، تجارب الامم، تحقیق ابوالقاسم امامی، تهران، سروش، چاپ دوم، ۱۳۷۹ش، ج۳، ص۱۶۹. ‌

[۶۲] ابن‌اعثم کوفی، احمد، الفتوح، تحقیق علی شیری، بیروت، دارالاضواء، چاپ اول، ۱۹۹۱، ج۸، ص۲۹۸. ‌

و یوسف بن محمد ثقفی را بر مکه، مدینه و طائف امیر کرد. ‌

[۶۳] طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک (تاریخ الطبری)، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت، دارالتراث، چاپ دوم، ۱۹۶۷، ج۷، ص۲۲۶. ‌

ولید در همین سال دو فرزند خود، حکم و عثمان، را بر دمشق و حمص ولایت داد، و حکومت یمن، بصره، کوفه، خراسان، سجستان، سند، بحران، یمامه، افریقا و عمان و جزیره، ارمینیه و آذربایجان و صائفه و نیشابور را به منتخبان خود واگذار کرد.

[۶۴] ابن خیاط، ابو عمرو بن ابی هبیره، تاریخ خلیفه بن خیاط، ص۲۹۷، دار الفکر، بیروت.

[۶۵] یعقوبی، احمد بن ابی یعقوب، تاریخ یعقوبی، ص۳۳۱-۳۳۳، دار صادر، بیروت.

[۶۶] طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک (تاریخ الطبری)، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت، دارالتراث، چاپ دوم، ۱۹۶۷، ج۷، ص۲۱۸. ‌

[۶۷] ابن‌اثیر، علی بن ابی‌الکرم، الکامل فی التاریخ، بیروت، دارصادر داربیروت، ۱۹۶۵، ج۵، ص۲۶۹. ‌

[۶۸] بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، تحقیق سهیل زکار و ریاض زرکلی، بیروت، دارالفکر، چاپ اول، ۱۹۹۶، ج۹، ص۱۵۱. ‌

و سپس این موضوع را به اطلاع امیران عراق و خراسان رسانده از آنان خواست برای آن دو از مردم بیعت بگیرند. ‌

[۶۹] ابن مسکویه، احمد بن محمد، تجارب الامم، تحقیق ابوالقاسم امامی، تهران، سروش، چاپ دوم، ۱۳۷۹ش، ج۳، ص۱۷۰. ‌

[۷۰] ابن‌اثیر، علی بن ابی‌الکرم، الکامل فی التاریخ، بیروت، دارصادر داربیروت، ۱۹۶۵، ج۵، ص۲۶۹. ‌

[۷۱] طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک (تاریخ الطبری)، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت، دارالتراث، چاپ دوم، ۱۹۶۷، ج۷، ص۲۱۸. ‌

همچنین یحیی بن سعید انصاری را بر قضاوت مدینه گمارد، عبدالله بن زیاد بن سمعان و سلیمان بن حبیب را قاضی لشکر کرد

[۷۲] ابن اثیر، عزالدین علی، الکامل فی التاریخ، ج۵، ص۲۷۴، دار صادر، بیروت، ۱۳۸۶ق.

[۷۳] ابن عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینه دمشق، ج۶۳، ص۳۲۱، دار الفکر، بیروت، ۱۴۱۵ق.

و اسود بن بلال محاذی را نیز بر نیروهای دریایی گمارد و او را روانه قبرس کرد تا مردم آنجا را برای رفتن به شام یا روم مخیر سازد.

[۷۴] ‌طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک، ج۷، ص۲۲۷، مؤسسه الأعلمی للمطبوعات، بیروت، چهارم، ۱۴۰۳ق.

[۷۵] ابن اثیر، عزالدین علی، الکامل فی التاریخ، ج۵، ص۲۷۴، دار صادر، بیروت، ۱۳۸۶ق.

انتصاب مسئول بهزیستی

ولید در ابتدای خلافت خود با مردم خوش رفتار بود و برای معلولان، جذامیان و نابینایان شامی مقرری و خدمتکار تعیین کرد و دستور داد از خزانه، هدایا و عطر از بیت المال تهیه شود و در اختیار خانواده‌های مسلمان قرار گیرد. همچنین بر مقرری عموم مردم و آنان که به دیدارش آمده بودند افزود، به ویژه مقرری اهل شام را ده برابر کرد. او نمایندگان مناطق را محترم شمرده به آنان هدایایی اهدا کرد و به درخواست همگان جوابی درخور داد. ‌

[۷۶] طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک (تاریخ الطبری)، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت، دارالتراث، چاپ دوم، ۱۹۶۷، ج۷، ص۲۱۷. ‌

[۷۷] ابن‌عبری، مارکریغوریوس، تاریخ مختصر الدوال، تحقیق انطون صالحانی الیسوعی، بیروت، دارالشرق، چاپ سوم، ۱۹۹۲، ص۱۱۷-۱۱۸. ‌

[۷۸] ابن‌اثیر، علی بن ابی‌الکرم، الکامل فی التاریخ، بیروت، دارصادر داربیروت، ۱۹۶۵، ج۵، ص۲۶۸. ‌

[۷۹] ابن مسکویه، احمد بن محمد، تجارب الامم، تحقیق ابوالقاسم امامی، تهران، سروش، چاپ دوم، ۱۳۷۹ش، ج۳، ص۱۶۹. ‌

بیعت با گروه‌های مختلف

پس از آن گروه‌ها‌ی مختلف نزد وی آمدند و بیعت کردند. مروان بن محمد نیز که در ارمینیه به سر می‌برد، در نامه‌ای، مرگ هشام و خلافت ولید را تبریک گفت و اعلام داشت که مردم آن دیار از خلافت وی خرسند شده و بیعت خود را تجدید کرده‌اند.

[۸۰] ‌طبری، محمد بن جریر، ج۵، ص۵۲۶-۵۲۷، تاریخ الامم و الملوک، مؤسسه الأعلمی للمطبوعات، بیروت، چهارم، ۱۴۰۳ق.

[۸۱] ابن کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایه و النهایه، ج۱۰، ص۵، دار احیاء التراث العربی، بیروت، اول، ۱۴۰۸ق.

گرفتن بیعت بر فرزندان

همچنین وقتی بر کلیه مناطق اسلامی در مشرق و مغرب تسلط یافت، در نیمه شعبان ۱۲۵ دو فرزندش، حکم و عثمان، را ولیعهد و خلیفه پس از خود اعلام کرد و برای آنان از مردم بیعت گرفت.

[۸۲] ‌طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک، ج۵، ص۵۲۸، مؤسسه الأعلمی للمطبوعات، بیروت، چهارم، ۱۴۰۳ق.

[۸۳] ابن اثیر، عزالدین علی، الکامل فی التاریخ، ج۵، ص۲۶۸-۲۶۹، دار صادر، بیروت، ۱۳۸۶ق.

[۸۴] ابن کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایه و النهایه، ج۱۰، ص۵، دار احیاء التراث العربی، بیروت، اول، ۱۴۰۸ق.

خلیفه‌ای هتاک و عشرت‌طلب

ولید فردی شرابخوار و عیاش بود و به طرب و سماع دلبسته بود.

[۸۵] مسعودی، علی بن الحسین، مروج الذهب و معادن الجوهر، تحقیق اسعد داغر، قم، دارالهجره، چاپ دوم، ۱۴۰۹، ج۳، ص۲۱۳. ‌

به طوری‌ که قبل از رسیدن به خلافت در بی‌پروایی و میگساری شهرت داشت. ‌

[۸۶] ابن‌اثیر، علی بن ابی‌الکرم، الکامل فی التاریخ، بیروت، دارصادر داربیروت، ۱۹۶۵، ج۵، ص۲۶۴. ‌

[۸۷] طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک (تاریخ الطبری)، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت، دارالتراث، چاپ دوم، ۱۹۶۷، ج۷، ص۲۰۹. ‌

او پیوسته به عیاشی و باده‌گساری و بی‌احترامی به فرامین الهی اشتغال داشت و همواره غرق در عیاشی و باده‌گساری و سماع اغانی بود. ‌

[۸۸] ابن‌الطقطقی، محمد بن علی، الفخری فی الآداب السلطانیه و الدوال الاسلامیه، تحقیق عبدالقادر محمد مایو، بیروت، دارالقلم العربی، چاپ اول، ۱۹۹۷، ص۱۳۳. ‌

بی‌حیایی او به جایی رسیده بود که در سفر حجی که از سوی هشام بن عبدالملک مامور آن شده بود، سراپرده‌ای را تهیه دیده بود و می‌خواست آن را بر بالای کعبه نهاده در آن‌جا به میگساری بپردازد اما یارانش او را از عواقب این کار بر حذر داشته از این کار منصرف نمودند. ‌

[۸۹] طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک (تاریخ الطبری)، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت، دارالتراث، چاپ دوم، ۱۹۶۷، ج۷، ص۲۰۹. ‌

[۹۰] یعقوبی، احمد بن ابی یعقوب، تاریخ یعقوبی، بیروت، دارصادر، بی‌تا، ج۲، ص۳۳۳. ‌

[۹۱] ابن‌اثیر، علی بن ابی‌الکرم، الکامل فی التاریخ، بیروت، دارصادر داربیروت، ۱۹۶۵، ج۵، ص۲۶۵. ‌

[۹۲] ابن مسکویه، احمد بن محمد، تجارب الامم، تحقیق ابوالقاسم امامی، تهران، سروش، چاپ دوم، ۱۳۷۹ش، ج۳، ص۱۶۳-۱۹۴. ‌

ولید دلباخته طرب

او پس از رسیدن به خلافت، بر عیش و نوش و خوشگذرانی و شکار و همنشینی با تبهکاران و روسپیان و اهل فسق و فجور بیش از پیش افزود. ‌

[۹۳] ابن‌عبری، مارکریغوریوس، تاریخ مختصر الدوال، تحقیق انطون صالحانی الیسوعی، بیروت، دارالشرق، چاپ سوم، ۱۹۹۲، ص۱۱۸. ‌

به طوری ‌که خود در این باره سروده بود:
اشهد الله و الملائکه الابرار و العابدین اصل الصلاح اننی اشتهی السماع و شرب البراح و العضّ فی الخدود و الملاح
خداوند و فرشتگان و نیکان و پرستش‌گران و به سامانان تو گواهند که من دوستدار آواز خوش و نوشیدن شراب و بوسیدن گونه‌های زیبایم.»

[۹۴] مقدسی، مطهر بن طاهر، البدء و التاریخ، بورسعید، مکتبه الثقافه الدینیه، بی‌تا، ج۶، ص۵۱. ‌

ولید دلباخته طرب و سماع و شیفته آواز مغنیان بود، او آوازه‌ خوان‌ها را از شهرهای دیگر نزد خود می‌خواند و با مطربان حشر و نشر دائم داشت. ‌

[۹۵] مسعودی، علی بن الحسین، مروج الذهب و معادن الجوهر، تحقیق اسعد داغر، قم، دارالهجره، چاپ دوم، ۱۴۰۹، ج۳، ص۲۱۳. ‌

او معبد مغنی را از مدینه به دمشق فرا خواند معبد نزد او رفته اشعاری برای او خواند. ‌

[۹۶] ابن‌ جوزی، عبدالرحمن بن علی، المنتظم فی تاریخ الامم و الملوک، تحقیق محمد عبدالقادر عطا و مصطفی عبدالقادر عطا، بیروت، دارالکتب العلمیه، چاپ اول، ۱۹۹۲، ج۷، ص۲۴۰. ‌

ولید شراب‌خوارگی و عیاشی و موسیقی را بیش از پیش در سرزمین‌های اسلامی رواج داد،

[۹۷] مسعودی، علی بن الحسین، مروج الذهب و معادن الجوهر، تحقیق اسعد داغر، قم، دارالهجره، چاپ دوم، ۱۴۰۹، ج۳، ص۲۱۳. ‌

بطوری‌که علاقه به ساز و آواز در بین همه‌ی مردم شیوع یافته بود. ‌ولید بن یزید گاه چنان از شنیدن غنای مغنیان به وجد می‌آمد که کارش به الحاد می‌کشید. ‌

[۹۸] اصفهانی، ابوالفرج، الاغانی، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ اول، ۱۴۱۵، ج۲، ص۴۷۸-۴۷۹. ‌

نقل است، روزی از شعر ابن‌ عائشه چنان به وجد آمد که عنان اختیار از کف نهاده او را «امیر خود» خوانده،

[۹۹] مسعودی، علی بن الحسین، مروج الذهب و معادن الجوهر، تحقیق اسعد داغر، قم، دارالهجره، چاپ دوم، ۱۴۰۹، ج۳، ص۲۱۵. ‌

علاوه بر اهداء لباس تن خود، هزار دینار نیز به او انعام داد. ‌

[۱۰۰] اصفهانی، ابوالفرج، الاغانی، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ اول، ۱۴۱۵، ج۲، ص۴۷۸-۴۷۹. ‌

[۱۰۱] مسعودی، علی بن الحسین، مروج الذهب و معادن الجوهر، تحقیق اسعد داغر، قم، دارالهجره، چاپ دوم، ۱۴۰۹، ج۳، ص۲۱۵. ‌

شاعری توانمند

او هم‌چنین شاعری چیره دست بود و اشعار نغزی در تغزل و عناب و وصف شراب و غیر آن می‌سرود. ‌

[۱۰۲] ابن‌الطقطقی، الفخری فی الآداب السلطانیه و الدوال الاسلامیه، تحقیق عبدالقادر محمد مایو، بیروت، دارالقلم العربی، چاپ اول، ۱۹۹۷، ص۱۳۳. ‌

[۱۰۳] ابن‌اثیر، علی بن ابی‌الکرم، الکامل فی التاریخ، بیروت، دارصادر داربیروت، ۱۹۶۵، ج۵، ص۲۸۹. ‌

نقل است که مردم، همواره معانی اشعار او را ربوده در اشعار خویش به کار می‌بردند، خصوصاً ابو نواس که بیش از همه از اشعار او اقتباس کرده بود. ‌

[۱۰۴] ابن‌الطقطقی، الفخری فی الآداب السلطانیه و الدوال الاسلامیه، تحقیق عبدالقادر محمد مایو، بیروت، دارالقلم العربی، چاپ اول، ۱۹۹۷، ص۱۳۳. ‌

[۱۰۵] ابن‌اثیر، علی بن ابی‌الکرم، الکامل فی التاریخ، بیروت، دارصادر داربیروت، ۱۹۶۵، ج۵، ص۲۸۹. ‌

ولید شعر می‌گفت و موسیقی را خوب می‌شناخت. ‌

[۱۰۶] زرکلی، خیرالدین، الاعلام، بیروت، دارالعلم للملایین، چاپ هشتم، ۱۹۸۶، ج۸، ص۱۲۳. ‌

او اشعاری نیز در باب مغنی دارد و در آن از الحان و آواهای مختلفی بهره جسته است. ‌

[۱۰۷] ابن‌قتیبه دینوری، المعارف، تحقیق ثروت عکاشه، قاهره، الهیئه المصریه العامه للکتاب، چاپ دوم، ۱۹۹۲، ص۳۶۶. ‌

ابوالفرج اصفهانی در کتابش الاغانی او را از جمله‌ی مغنیان برشمرده می‌نویسد: «او الحان و آواهای مشهوری را ساخته بود، بر عود می‌زد و طبل می‌نواخت و به مانند اهل حجاز دف می‌زد.»

[۱۰۸] اصفهانی، ابوالفرج، الاغانی، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ اول، ۱۴۱۵، ج۹، ص۱۸۸. ‌

اهانت‌های ولید به ارزش‌ها

دربار اهانت وی به ارزش‌ها‌ی اسلامی هم گزارش شده است که وقتی از سوی هشام به سرپرستی حجاج منصوب گردید، حتی در مراسم حج نیز به هرزگی و میگساری پرداخت و غلام خویش را برای همراهی با حاجیان فرستاد.

[۱۰۹] اصفهانی، ابوالفرج، الاغانی، ج۷، ص۷، دار الفکر، بیروت، دوم.

[۱۱۰] ابن اثیر، عزالدین علی، الکامل فی التاریخ، ج۵، ص۲۶۴، دار صادر، بیروت، ۱۳۸۶ق.

[۱۱۱] ابن عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینه دمشق، ج۶۳، ص۳۲۶، دار الفکر، بیروت، ۱۴۱۵ق.

روزی در حال مستی با کنیزش آمیزش کرد و چون صدای اذان شنید او را واداشت تا بر مردم امامت کند.

[۱۱۲] اصفهانی، ابوالفرج، الاغانی، ج۶، ص۵۷، دار الفکر، بیروت، دوم.

[۱۱۳] دمیری، کمال الدین، ج۱، ص۱۰۸، حیاه الحیوان الکبری، دار الکتب العلمیه، بیروت، دوم، ۱۴۲۴ق.

روزی نیز خطبه‌های نماز جمعه را در حالت مستی و به صورت شعر ایراد کرد.

[۱۱۴] اصفهانی، ابوالفرج، الاغانی، ج۷، ص۴۳، دار الفکر، بیروت، دوم.

به گفته ابن عساکر، زمانی شیفته زنی مسیحی شد و طی اشعاری آرزو کرد ای کاش صلیب بودم تا بر گردن آن زن آویخته می‌شدم و رایحه او را استشمام می‌کردم.

[۱۱۵] ابن عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینه دمشق، ج۶۳، ص۳۳۲-۳۳۳، دار الفکر، بیروت، ۱۴۱۵ق.

اهانت به کعبه

زمانی دستور داد تا قبه‌ای بسازند و بر فراز کعبه نصب کنند تا او در آنجا شراب بنوشد، اما اطرافیان، او را از این کار منصرف کردند.

[۱۱۶] ذهبی، شمس الدین، سیر اعلام النبلاء، ص۳۷۲، مؤسسه الرساله، بیروت، نهم، ۱۴۱۳ق.

[۱۱۷] ابن عساکر، تاریخ مدینه دمشق، ج۶۳، ص۳۳۲-۳۳۵، دار الفکر، بیروت، ۱۴۱۵ق.

اهانت به قرآن

ولید را «بی‌پروای بنی‌مروان» ملقب کرده‌اند،

[۱۱۸] مسعودی، علی بن الحسین، مروج الذهب و معادن الجوهر، تحقیق اسعد داغر، قم، دارالهجره، چاپ دوم، ۱۴۰۹، ج۳، ص۲۱۶. ‌

نقل است، روزی قرآن را گرفته به قصد تفال آن را گشود این آیه آمد: «و استفتحوا و خاب کلّ جبّار عنید، و طلب فتح کردند، در حالی که نصیب هر ستمگر جبار، هلاکت و هرمان است.»

[۱۱۹] ابراهیم/سوره۱۴، آیه۱۵. ‌

ولید قرآن را‌ انداخته آن را هدف تیر قرار داد و گفت:
تهدّدنی بجبار عنید نعم انا ذاک جبار عنید اذا ماجئت ربک بعث فقل یا رب خرّ قنی الولید
مرا به جبار عنید می‌ترسانی آری من همان جبار عنیدم هرگاه روز محشر نزد پروردگارت رفتی بگو ولید مرا درهم درید.»

[۱۲۰] مسعودی، علی بن الحسین، مروج الذهب و معادن الجوهر، تحقیق اسعد داغر، قم، دارالهجره، چاپ دوم، ۱۴۰۹، ج۳، ص۲۱۶. ‌

[۱۲۱] مقدسی، مطهر بن طاهر، البدء و التاریخ، بورسعید، مکتبه الثقافه الدینیه، بی‌تا، ج۶، ص۵۲-۵۳. ‌

[۱۲۲] ابن‌الطقطقی، محمد بن علی، الفخری فی الآداب السلطانیه و الدوال الاسلامیه، تحقیق عبدالقادر محمد مایو، بیروت، دارالقلم العربی، چاپ اول، ۱۹۹۷، ص۱۳۳. ‌

[۱۲۳] ابن‌اثیر، علی بن ابی‌الکرم، الکامل فی التاریخ، بیروت، دارصادر داربیروت، ۱۹۶۵، ج۵، ص۲۹۰. ‌

[۱۲۴] اصفهانی، ابوالفرج، الاغانی، ج۷، ص۳۷، دار الفکر، بیروت، دوم.

[۱۲۵] حسنی، سید بن طاووس، الطرائف فی معرفه مذاهب الطوائف، ص۱۶۷، خیام، قم، اول، ۱۳۹۹ق.

سید مرتضی نیز نقل کرده است که روزی دیگر در اشعاری اهانت‌آمیز، خطاب به قرآن گفت که او روز حساب را برای من یادآوری می‌کند و من نمی‌دانم او حق می‌گوید یا نه، پس به خدا بگو مرا از طعام و شراب منع کند.

[۱۲۶] سید مرتضی، الامالی، ص۹۰، منشورات مکتبه آیه الله العظمی المرعشی النجفی، اول، ۱۳۲۵ ق.

هم‌چنین گفته شده او ضمن شعری نبوت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) را انکار کرده گفت:
تلعّب بالخلافه‌هاشمی بلا و هی اتاه ولا کتاب فقل الله یمنعنی طعامی و قل لله یمنعنی شرابی
یک‌ هاشمی بدون وحی و کتاب، خلافت را بازیچه کرد، خدا را بگو غذا به من ندهد خدا را بگو نوشیدنی به من ندهد.‌»

[۱۲۷] مسعودی، علی بن الحسین، مروج الذهب و معادن الجوهر، تحقیق اسعد داغر، قم، دارالهجره، چاپ دوم، ۱۴۰۹، ج۳، ص۲۱۶. ‌

اهانت ولید به امام علی

حلّی هم حکایتی را از خلیل بن احمد عروضی نقل کرده است که طی آن ولید در حضور وی به حضرت علی (علیه‌السلام)، دشنام داد.

[۱۲۸] حلی، علی بن یوسف، العدد القویه، ص۲۵۳، مکتبه آیه الله المرعشی العامه، اول، ۱۴۰۸ق.

عده‌ای هم به او گفتند که تو را برای هتک محرّمات الهی، شرابخواری و ارتباط با همسران پدرت می‌کشیم.

[۱۲۹] ذهبی، شمس الدین، شمس الدین، سیر اعلام النبلاء، ص۳۷۳، مؤسسه الرساله، بیروت، نهم، ۱۴۱۳ق.

[۱۳۰] ذهبی، شمس الدین، سیر اعلام النبلاء، ص۳۷۵، مؤسسه الرساله، بیروت، نهم، ۱۴۱۳ق.

و سرانجام، وقتی سلیمان سر بریده برادرش، ولید، را دید، او را برای شرابخواری و هرزگی‌اش نفرین کرد.

[۱۳۱] ابن اثیر، عزالدین علی، الکامل فی التاریخ، ج۵، ص۲۸۸، دار صادر، بیروت، ۱۳۸۶ق.

جاهل در امورات دینی

روزی شراعه بن زند بود، شاعر کوفی

[۱۳۲] ابن عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینه دمشق، ج۲۲، ص۴۵۲، دار الفکر، بیروت، ۱۴۱۵ق.

، را فرا خواند و به او گفت تو را برای پرسش علمی یا فقهی یا بیان حدیث و تلاوت قرآن، دعوت نکردم، چرا که اگر درباره این امور از من بپرسی مرا نادان خواهی یافت.

[۱۳۳] اصفهانی، ابوالفرج، الاغانی، ج۷، ص۳۷، دار الفکر، بیروت، دوم.

عیاشی ولید

ولید هم‌چنین به شکار و نیز به اسب و اسب‌دوانی دلبستگی خاصی داشت. ‌

[۱۳۴] مسعودی، علی بن الحسین، مروج الذهب و معادن الجوهر، تحقیق اسعد داغر، قم، دارالهجره، چاپ دوم، ۱۴۰۹، ج۳، ص۲۱۷. ‌

او مسابقات اسب‌دوانی بر پا کرده خود نیز اسبی معروف به نام «سندی» داشت که در شمار بهترین اسبان روزگار به حساب می‌آمد. ‌

[۱۳۵] مسعودی، علی بن الحسین، مروج الذهب و معادن الجوهر، تحقیق اسعد داغر، قم، دارالهجره، چاپ دوم، ۱۴۰۹، ج۳، ص۲۱۷-۲۱۸. ‌

او در کار جمع‌آوری اسب و اسب‌دوانی اطلا