توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ولایت مؤمنین بر کودک ۴۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ولایت مؤمنین بر کودک ۴۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل ولایت مؤمنین بر کودک ۴۳ اسلاید در PowerPoint :

ولایت عدول مؤمنین بر کودک

ولایت بر کودک در اصطلاح شرعی، قدرت شرعی و قانونی است که شارع آن را به‌اصالت و یا به صورت عرضی، جعل نموده است و به صاحب آن اجازه می‌دهد در امور کودک دخالت نماید.
اگر مراجعه به حاکم شرعی، هر چند در شهر دیگری باشد، موجب حرج و مشقّت و تضییع حق صغیر باشد، برای مؤمنین عادل جایز است در امور صغار دخالت نمایند. و مقصود از ولایت عدول مؤمنین در این‌باره، دخالت آن‌ها در غیر امور ضروری می‌باشد. امّا انجام امور ضروری، به نحو واجب کفایی بر تمام مسلمین واجب است.

فهرست مندرجات

۱ – دیدگاه علما
۲ – ولایت در غیر امور ضروری
۳ – شرط ولایت عدول
۴ – دلائل ولایت عدول
۴.۱ – مقتضای ضرورت و عقل سلیم
۴.۲ – سیره عقلا
۴.۳ – قاعده
۴.۴ – اجماع و دلائل آن
۴.۴.۱ – روایت اول
۴.۴.۲ – روایت دوم
۴.۴.۳ – روایت سوم
۵ – پانویس
۶ – منبع

دیدگاه علما

نظریه مشهور در بین فقیهان امامیّه (که به‌نظر می‌رسد در این‌باره اختلافی بین آنان وجود ندارد) اینست که مؤمنین عادل بر ایتام و کودکان بی‌سرپرست، به‌شرط این‌که ولیّ دیگر (اعمّ از پدر، جدّ پدری وصی آن دو و حاکم یا نماینده وی) نداشته باشد، ولایت دارند.
فقیهان این حکم را با تعبیرات مختلف بیان نموده‌اند، شیخ طوسی در نهایه

[۱] شیخ طوسی، محمد بن حسن، النهایه، ص۶۰۸.

و علامه حلی در مختلف

[۲] علامه حلی، حسن بن یوسف، مختلف الشیعه، ج۶، ص۴۰۱.

و شهید اوّل در قواعد

[۳] شهید اول، محمد بن جمال‌الدین، القواعد و الفوائد، ج۱، ص۴۰۶، قاعده ۱۴۸.

، هم‌چنین شیخ انصاری در مکاسب

[۴] شیخ انصاری، مرتضی، کتاب المکاسب، ج۳، ص۵۶۱.

، لفظ مؤمنین به‌طور مطلق به‌کار برده‌اند.
برخی دیگر تعبیر «مؤمنین موثّق» به‌کار برده‌اند. محقّق حلّی نگاشته است: «اگر انسانی از دنیا برود و برای خود وصیّ تعیین ننماید، حاکم حق دارد در ترکه او دخالت نماید و چنان‌چه حاکم نباشد، مؤمنین ثقه متولّی این امر خواهند بود».

[۵] محقق حلّی، جعفر بن حسن، شرائع الاسلام، ج۲، ص۲۵۷.

عبارت شهید ثانی

[۶] شهید ثانی، زین‌الدین بن علی، مسالک الافهام، ج۶، ص۲۶۵.

و محقّق اردبیلی

[۷] مقدس اردبیلی، احمد بن محمد، مجمع الفائده و البرهان، ج۹، ص۲۳۲.

و صاحب جواهر

[۸] نجفی، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۲۸، ص۴۲۷.

نیز این‌گونه می‌باشد.

برخی دیگر با عبارت «مؤمنین صالح» به این مساله اشاره نموده‌اند.

[۹] حلی، یحیی بن سعید، الجامع للشرائع، ص۴۹۲.

گروهی با تعبیر «عدل موثّق»

[۱۰] بحرانی، یوسف بن احمد، الحدائق الناضره، ج۲۲، ص۵۸۹.

[۱۱] بحرانی، یوسف بن احمد، الحدائق الناضره، ج۲۲، ص۵۹۲.

بدان اشاره دارند. گروه پنجم نیز با عبارت «عدول مؤمنین» به ذکر این مساله پرداخته است. شهید اوّل در این خصوص می‌گوید: «اگر حاکم نباشد یا دسترسی به آن مشکل باشد، برای مؤمنین عادل جایز است در اموال ایتام به‌گونه‌ای که مصلحت آنان رعایت شود، دخالت نمایند».

[۱۲] شهید اول، محمد بن جمال‌الدین، الدروس الشرعیه، ج۲، ص۳۲۹.

برخی از اعلام فقهای معاصر، مانند امام خمینی (قدّس‌سرّه)

[۱۳] امام خمینی، سیدروح‌الله، کتاب البیع، ج۲، ص۶۷۱.

آیت‌الله فاضل لنکرانی

[۱۴] فاضل لنکرانی، محمد، تفصیل الشریعه (کتاب الحجر)، ص۲۹۹.

و آیت‌الله سیّدابوالقاسم خویی

[۱۵] خوئی، سیدابوالقاسم، مصباح الفقاهه، ج۵، ص۵۳.

نیز همین تعبیر را به‌کار گرفته‌اند.

ولایت در غیر امور ضروری

قبل از بیان ادلّه این حکم، تذکّر دو نکته لازم به‌نظر می‌رسد:
مقصود از ولایت عدول مؤمنین در این‌باره، دخالت آن‌ها در غیر امور ضروری می‌باشد. امّا انجام امور ضروری، مانند حفظ طفل صغیر از این‌که در معرض تلف قرار گیرد، یا حفظ اموال او از تلف، و یا اطعام وی در صورت اضطرار و نیاز، به نحو واجب کفایی بر تمام مسلمین واجب است، تا چه رسد به مؤمن عادل.
شهید ثانی در مسالک الافهام می‌نویسد: «حتّی اگر به طور فرض، مورّث طفل صغیر برای نفقه او مالی باقی نگذاشته باشد و خود نیز قادر به کسب و تهیّه آن نباشد، نفقه وی بر مسلمانان که مکنت مالی دارند، به صورت واجب کفایی، واجب است، مانند آن‌که اعانه محتاج و اطعام گرسنه مضطرّ نیز واجب می‌باشد».

[۱۶] شهید ثانی، زین‌الدین بن علی، مسالک الافهام، ج۶، ص۲۶۶.

شبیه این بیان در عبارات محقّق ثانی

[۱۷] محقق کرکی، علی ‌بن حسین، جامع المقاصد، ج۱۱، ص۲۶۷.

و محدّث بحرانی

[۱۸] بحرانی، یوسف بن احمد، الحدائق الناضره، ج۲۲، ص۵۹۳.

و نیز صاحب جواهر

[۱۹] نجفی، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۲۸، ص۴۲۹.

دیده می‌شود.

شرط ولایت عدول

مقصود فقها از این‌که ولایت عدول مؤمنین را مشروط به عدم وجود حاکم شرعی دانسته‌اند، این‌ست که حاکم در شهر و منطقه‌ای که صغیر در آن ساکن است، نباشد هر چند در شهر دیگری باشد که مراجعه به او موجب مشقّت و حرج گردد.

[۲۰] شهید ثانی، زین‌الدین بن علی، مسالک الافهام، ج۶، ص۲۶۶.

به بیان دیگر، ملاک در وجود و عدم حاکم، عدم عسر و حرج و مشقّت است. بنابراین اگر مراجعه به حاکم شرعی، هر چند در شهر دیگری باشد، موجب حرج و مشقّت و تضییع حق صغیر نباشد، ولایت حاکم مقدّم است و با وجود او عدول مؤمنین حق دخالت در امور کودکان بی‌سرپرست را ندارند. ولی اگر مراجعه به حاکم، ایجاد عسر و حرج برای کودک یا دیگر افراد نماید، برای مؤمنین عادل جایز است در امور صغار دخالت نمایند.

دلائل ولایت عدول

ادلّه ولایت عدول مؤمنین عبارت است از:

مقتضای ضرورت و عقل سلیم

بر اساس مقتضای ضرورت و نیاز باید مؤمنین عادل ولایت بر ایتام داشته باشند.

[۲۱] علامه حلی، حسن بن یوسف، مختلف الشیعه، ج۶، ص۳۵۹.

عقل سلیم به این مساله حکم می‌نماید، چنان‌که در حفظ مال یتیم از تلف نیز چنین دستوری دارد.

[۲۲] روحانی، سیدمحمدصادق، منهاج الفقاهه، ج۴، ص۳۰۶.

محقّق نایینی در این‌باره می‌نویسد: «با وجود مؤمن عادل تردیدی نیست که باید وی این مسئولیّت را به‌عهده بگیرد و اگر مؤمن عادل نباشد، باید مؤمن فاسق دخالت نماید، زیرا فرض اینست که، مورد از موارد ضروری است که عقل تعطیل آن‌را جایز نمی‌داند.

[۲۳] نجفی خوانساری، موسی، منیه ‌الطالب، ج۲، ص۲۴۳.

سیره عقلا

این امر هماهنگ با سیره عقلا است و با عنایت به این‌که شارع آن‌را ردع ننموده است، می‌تواند دلیل شرعی باشد.

[۲۴] روحانی، سیدمحمدصادق، منهاج الفقاهه، ج۴، ص۳۰۶.

البتّه چون این دلیل به اصطلاح فقها، ‌لبّی است و اطلاق در آن وجودندارد، تنها در مورد متیقّن و ضرورت، ولایت عدول مؤمنین را اثبات می‌نماید.

قاعده

قاعده‌ای که از بعضی از اخبار و مذاق شرع استفاده می‌شود