توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ولایت کبرای حضرت زهرا (علیهاالسلام) ۷۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ولایت کبرای حضرت زهرا (علیهاالسلام) ۷۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل ولایت کبرای حضرت زهرا (علیهاالسلام) ۷۶ اسلاید در PowerPoint :

ولایت کبرای فاطمه زهرا

ولایت در اصطلاح اهل معرفت، حقیقت کلّیه‌ای است که شانی از شئون ذاتی حق می‌باشد و علم ظهور حقایق خلقی است و در مورد ذات احدیت، ولایت مطلق یا ولایت کبرا نامیده می‌شود. آیات و روایات بسیاری به‌طور خاص و یا به‌طور عام در اثبات ولایت کبرای حضرت فاطمه زهرا (علیهاالسلام) وارد شده است و به معنای این است که ایشان به اذن الهی، حق دخل و تصرف در امور عالم را دارد. در این نوشتار آیات و روایاتی که در اثبات این مهم وارد شده را آورده و بررسی خواهیم کرد.

فهرست مندرجات

۱ – مقدّمه
۲ – ولایت در لغت و اصطلاح
۳ – اقسام ولایت
۴ – ولایت کبرای حضرت زهرا در آیات و روایات
۴.۱ – آیات
۴.۱.۱ – آیه اول
۴.۱.۲ – آیه دوم
۴.۱.۳ – آیه سوم
۴.۱.۴ – آیه چهارم
۴.۱.۵ – آیه پنجم
۴.۱.۶ – آیه ششم
۴.۱.۷ – آیه هفتم
۴.۲ – روایات
۴.۲.۱ – موضوع روایات اشتراکی
۴.۲.۲ – چهل منقبت حضرت زهرا
۵ – نتیجه
۶ – پانویس
۷ – منبع

مقدّمه

پاورپوینت کامل ولایت کبرای حضرت زهرا (علیهاالسلام) ۷۶ اسلاید در PowerPoint در امتداد ولایت مطلق خداوند قرار دارد، به گونه‌ای که ایشان به اذن الهی، حق دخل و تصرف در امور عالم را دارد و می‌تواند نفوس انسان‌های مستعد را شناخته، به سرمنزل مقصود رهنمون سازد. آیاتی در باب اثبات عصمت و طهارت و علم وهبی و لدنّی ایشان بخصوصه یا در جمله اهل بیت (علیهم‌السّلام) نازل گردیده و روایاتی نیز به‌طور عام یا خاص درباره حضرت زهرا (علیهاالسلام) صادر شده‌اند که از این میان، چهل منقبت درباره آن حضرت استخراج گردیده که همگی بیانگر آنند که ایشان در عالم آفرینش رکن می‌باشد.
نکته مسلّم آن است که این روایات مبتنی بر آیات بوده و با سندهای محکم و متقن در میان منابع و مراجع فقهی و روایی ما بیان شده‌اند و حجّیت خود را حفظ کرده‌اند.
عده‌ای بر این باورند که حضرت فاطمه (علیهاالسلام) از آن‌رو که دخت گرامی رسول والامقام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) می‌باشد، دارای منقبت و فضایلی خاص است، اما آنچه باید بدان توجه نمود این است که حضرت فاطمه (علیهاالسلام) صاحب ولایت کبراست، یعنی همان‌گونه که باید به ولایت رسول گرامی، امیرمؤمنان علی و حسنین (علیهم‌السّلام) ایمان و اعتقاد قطعی داشت، باید به ولایت فاطمه زهرا (علیهاالسلام) نیز اذعان و اعتراف نمود.
پیش از ورود به بحث اصلی، لازم است مطالبی در زمینه ولایت بیان شوند تا اثبات چنین امری از طریق آیات و روایات قابل بررسی و تحقیق باشد.

ولایت در لغت و اصطلاح

ولایت به معنای قرب، محبوبیت، تصرّف، ربوبیت و نیابت، دارای مراتبی است که برخی از مراتب آن اوسع و اتمّ از دیگر مراتبند. باطن ذات ولایت، کنز مخفی است و به حسب ظهور، دارای شدت و ضعف و کمال و نقص می‌باشد.
ولایت در اصطلاح اهل معرفت، حقیقت کلّیه‌ای است که شانی از شئون ذاتی حق می‌باشد و علم ظهور حقایق خلقی است. مبدا ولایت، حضرت احدیت است و انتهای آن عالم ملک و شهادت.

اقسام ولایت

ولایت به اعتبار مفهوم، به دو بخش «مطلق» و «مقیّد» تقسیم می‌شود.

[۱] قمشه‌ای، محمدرضا، رساله خلافت کبری، ص۱۹۰، ترجمه و شرح علی زمانی قمشه‌ای، اصفهان، کانون پژوهش، ۱۳۷۸.

اما به اعتبار مصداق، ولایت به «عامّه» و «خاصه» تقسیم می‌گردد.
ولایت از آن اعتبار که صفتی از صفات الهی است، مطلق، و به اعتبار استناد به انبیا و اولیا (علیهم‌السّلام) «مقیّد» می‌شود، در واقع، مقیّد، مرتبه نازله مطلق است.
از آن‌رو که ولایت شامل جمیع اهل ایمان می‌شود، آن را «ولایت عامّه» گویند. «ولایت خاصه» نیز به اهل سلوک و شهود اختصاص دارد که به اعتبار فنای آن‌ها در حق و بقا به وجود مطلق، به این مقام می‌رسند.

[۲] آشتیانی، جلال‌الدین، شرح مقدمه قیصری بر فصوص الحکم، ص۸۶۴-۸۶۵، امیرکبیر، ۱۳۷۰.

چون دایره ولایت به حسب حیطه و شمول، بزرگ‌تر از نبوّت است و نبوّت جهت ظاهری ولایت و ولایت جهت باطنی نبوّت است، از این‌رو، انبیا در حیطه مقام ولایت واقع شده‌اند. انبیا به اعتبار جهت ولایت، فانی در حق و متصل به علم ربّ مطلق می‌باشند و به مصالح و مفاسد اجتماعی آگاهی پیدا می‌کنند.

[۳] آشتیانی، جلال‌الدین، شرح مقدمه قیصری بر فصوص الحکم، ص۸۷۱.

ابتدای ولایت، انتهای سفر اول سالک الی‌اللّه می‌باشد و وجودش حقانی می‌گردد.

[۴] آشتیانی، جلال‌الدین، شرح مقدمه قیصری بر فصوص الحکم، ص۸۷۲.

مقام ولایت مطلقه مقام حصول جمیع کمالات وجودی و صفات کمالی و مجمع مظاهر و مراتب است. این وجود جمعی کامل تمام محمّدی فانی در حق و باقی به اوست

[۵] آشتیانی، جلال‌الدین، شرح مقدمه قیصری بر فصوص الحکم، ص۸۹۰.

و محیط بر جمیع مراتب وجودی می‌باشد. بر همین اساس، ائمّه اطهار (علیهم‌السّلام) معارف حقیقی و احکام الهی را از ماخذی که خاتم رسل اخذ می‌نموده است، دریافت می‌نمایند. این ماخذ برای پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) بالاصاله و برای ائمّه اطهار (علیهم‌السّلام) به تبع وجود خاتم است. به همین دلیل، اجماع شیعه بر آن است که علم ائمّه اطهار (علیهم‌السّلام) لدنّی و وهبی است.

[۶] آشتیانی، جلال‌الدین، شرح مقدمه قیصری بر فصوص الحکم، ص۹۰۶.

ولایت کبرای حضرت زهرا در آیات و روایات

پس از بیان مقدّمه، باید اذعان کرد که حضرت فاطمه (علیهاالسلام) گوهری قدسی در تعیّن و صورت انسی است و آن حضرت انسیه حورا و عصمت کبرای الهی است.

[۷] حسن‌زاده آملی، حسن، شرح فصّ حکمه عصمتیه فی کلمهٍ فاطمیه، ص۱۵۳.

این مهم در آیات و روایات به خوبی مشهود است.

آیات

هفت آیه از قرآن به نوعی، بیانگر ولایت حضرت صدیقه (علیهاالسلام) می‌باشند.

آیه اول

«اِنَّمَا یُرِیدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنکُمُ الرِّجْسَ اَهْلَ الْبَیْتِ وَیُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیرا؛

[۸] احزاب/سوره۳۳، آیه۳۳.

خداوند چنین اراده فرموده است که ناپاکی را فقط از شما اهل بیت بِبَرد و شما را پاک و منزّه گرداند.
درباره این آیه، که به آیه تطهیر معروف است، روایات متواتری در شان نزول آن نقل می‌کنند که این آیه در خانه امّ‌سلمه نازل شد، زمانی که اهل بیت (پنج تن) (علیهم‌السّلام) در زیر عبا قرار گرفته بودند و امّ‌سلمه نیز از آمدن در زیر عبا نهی شد. غیر از جماعتی از صحابه، قریب ۳۰۰ تن دیگر نیز این روایت را به همین شکل نقل کرده‌اند که نام آن‌ها در کتاب الغدیر آمده است.
این آیه بیانگر عصمت اهل بیت (علیهم‌السّلام) و از جمله حضرت زهرا (علیهاالسلام) می‌باشد عصمت از جمله شئون منصب ولایت است و غیر از معصومان (علیهم‌السّلام) کسی را سراغ نداریم که ولایت کبرا داشته باشد.

[۹] طباطبایی، سیّدمحمدحسن، المیزان، ج۳۲، ص۱۸۱، ترجمه سیدمحمّدباقر موسوی همدانی، محمّدی، ۱۳۷۰.

آیه دوم

«فَقُلْ تَعَالَوْاْ نَدْعُ اَبْنَاءنَا وَاَبْنَاءکُمْ وَنِسَاءنَا وَنِسَاءکُمْ وَاَنفُسَنَا واَنفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَل لَعْنَهَ اللّهِ عَلَی الْکَاذِبِینَ؛

[۱۰] آل عمران/سوره۳، آیه۶۱.

بگو (ای پیامبر): بیایید، بخوانیم ما فرزندانمان و شما فرزندانتان را، و ما زنانمان و شما زنانتان را، و ما خودمان و شما خودتان را، سپس به مباهله برخیزیم تا دروغگویان را به لعن خدا گرفتار سازیم.»
این آیه به آیه مباهله معروف است. در ماجرای مباهله، حضرت زهرا (علیهاالسلام) نیز شرکت داشتند، چرا که «ابنائنا» در آیه، حسنین (علیهماالسلام) هستند و منظور از «انفسنا» پیامبر و حضرت علی (علیهماالسلام) می‌باشند و از حضرت زهرا (علیهاالسلام)، که بانوی معصوم می‌باشد، با لفظ «نسائنا» تعبیر شده است. چون امر مباهله یک امر عادی نیست و تنها از افراد شایسته و مقدّس برمی آید، حضرت زهرا (علیهاالسلام) یکی از شخصیت‌هایی است که مشمول آیه می‌باشد و این از مسلّمات است.

[۱۱] عروسی حویزی، عبدعلی بن جمعه، تفسیر نورالثقلین، ج۱، ص۳۴۸.

آیه سوم

«فَتَلَقَّی آدَمُ مِن رَبِّهِ کَلِمَاتٍ فَتَابَ عَلَیْه؛

[۱۲] بقره/سوره۲، آیه۳۷.

پس حضرت آدم از خداوند کلماتی فراگرفت و آن کلمات را وسیله توبه خویش قرار داد.»
درباره این آیه، روایاتی نقل شده‌اند که نشان می‌دهند همان‌گونه که رسول اکرم و حضرت علی و امام حسن و امام حسین (علیهم‌السّلام) سبب خلقتند، حضرت زهرا (علیهاالسلام) نیز یکی از اسباب آفرینش جهان است، و معقول نیست کسی علت خلقت باشد و ولایت نداشته باشد. در این روایات، کلماتی را که حضرت آدم (علیه‌السّلام) از حق تعالی فرا گرفت و به وسیله آن‌ها، توبه‌اش مورد قبول واقع شد، نام‌های مبارک اهل بیت (علیهم‌السّلام) می‌باشند. در بخشی دیگر از روایات، خداوند در پاسخ حضرت آدم (علیه‌السّلام) که عرض کرد: آیا نزد تو مخلوقی محبوب‌تر از من هست؟ خداوند فرمود: بلی، مخلوقاتی از تو محبوب‌تر دارم که اگر آن‌ها نبودند، تو را نیز نمی‌آفریدم، و سپس نام اهل بیت و فرزندان ایشان (علیهم‌السّلام) برده می‌شود. (این روایات را سیوطی در الدُّر المنثور، بدخشانی از حافظ کبیر، دارقطنی از ابن‌نجار، و ابن‌مغازلی در مناقبش با ذکر سند نقل کرده‌اند.)

آیه چهارم

«وَاِذِ ابْتَلَی اِبْرَاهِیمَ رَبُّهُ بِکَلِمَاتٍ فَاَتَمَّهُن؛

[۱۳] بقره/سوره۲، آیه۱۲۴.

هنگامی که حضرت ابراهیم را پروردگارش با کلماتی امتحان نمود، پس آن کلمات را تمام کرد.»
درباره این آیه، همانند آیه سوم منظور از «کلمات» طبق روایتی که مفضّل بن عمر از بزرگان صحابه امام صادق (علیه‌السّلام) نقل می‌کند، اهل بیت (علیهم‌السلام) می‌باشند و منظور از «اَتَمَهُنَّ» نُه امام دیگر از اولاد امام حسین (علیهم‌السّلام) می‌باشند. امام صادق (علیه‌السّلام) همچنین طبق روایتی می‌فرماید: «نحن الکلماتُ»، ما آن کلماتی هستیم که خداوند در قرآن به آن‌ها اشاره می‌فرماید.

[۱۴] طباطبایی، سیّدمحمدحسن، المیزان، ج۱، ص۲۷۵، به نقل از: محمّد بن یعقوب کلینی، الکافی.

[۱۵] کلینی، محمّد بن یعقوب، الکافی، ج۲، ص۱۱۷، ترجمه و شرح سیدهاشم رسولی، دفتر نشر فرهنگ اهل بیت علیهم السلام.

حال چگونه ممکن است که اشخاصی در منطق وحی «کلمات الهی» نامیده شوند و انبیا به آنان متوسّل گردند، ولی خودشان عاری از ولایت باشند؟! حضرت زهرا (علیهاالسلام) از این کلمات می‌باشد. درباره آیه پنجم نیز روایات بسیاری میان شیعه و سنّی مطرحند که منظور از «مودّت قربی» محبت اهل بیت (علیهم‌السّلام) می‌باشد. این مودّت هم‌سنگ و هم‌وزن اجر رسالت محمّدی است. به دنبال نازل شدن این آیه، حافظ ابوعبداللّه ملاّ روایتی را در سیره‌اش نقل می‌کند: رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرمود: «خدای تعالی مزد رسالتم را، که بر عهده شماست، مودّت خویشان و نزدیکانم قرار داده است و من در روز قیامت، نسبت به این مودّت از شما بازخواست خواهم کرد.»

[۱۶] امینی، ابراهیم، فاطمه زهرا (علیهاالسلام)، ص۲۶.

با توجه به این روایت، آنچه در روز قیامت همه در مقابل آن مسئولیم ولایت چهارده معصوم (علیهم‌السّلام) است که از جمله آن‌ها ولایت حضرت زهرا (علیهاالسلام) می‌باشد.
درباره شان نزول سوره «هل اتی»، از مسلّمات شیعه و سنّی است که حضرت زهرا (علیهاالسلام) یکی از اشخاصی است که این سوره در شان آن‌ها نازل شده.

[۱۷] ابن‌شهرآشوب، محمد بن علی، مناقب آل ابی‌طالب، ج۳، ص۱۳۳.

آیه پنجم

«قُل لَّا اَسْاَلُکُمْ عَلَیْهِ اَجْرا اِلَّا الْمَوَدَّهَ فِی الْقُرْبَی؛

[۱۸] شوری/سوره۴۲، آیه۲۳.

بگو‌ ای پیامبر، من بر آن (انجام رسالتم) پاداشی از شما نمی‌خواهم، مگر مودّت با خویشان نزدیکم.»

آیه ششم

«وَیُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَی حُبِّهِ مِسْکِینًا وَیَتِیًما وَاَسِیرا اِنَّمَا نُطْعِمُکُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِیدُ مِنکُمْ جَزَاءً وَلَا شُکُورا؛

[۱۹] انسان/سوره۷۶، آیه۸-۹.

آنان که در راه دوستی خدا طعام خود را به فقیر و یتیم و اسیر می‌دهند، (می‌گویند:) ما فقط برای رضای خدا به شما طعام می‌دهیم و از شما هیچ پاداش و سپاسی نمی‌طلبیم.»
د