توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل وظایف نواب خاص امام زمان ۴۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل وظایف نواب خاص امام زمان ۴۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل وظایف نواب خاص امام زمان ۴۱ اسلاید در PowerPoint :

وظایف نواب خاص

در عصر غیبت صغرا امام زمان (علیه‌السلام) دارای نوابی بودند که از طریق آنها با مردم ارتباط داشتند، و آن نواب خاص دارای وظایفی بودند که در این نوشتار به آنها پرداخته شده است.

فهرست مندرجات

۱ – نواب خاص
۲ – وظایف نوّاب
۲.۱ – پنهان داشتن نام و مکان امام
۲.۲ – سازماندهی وکلا
۲.۳ – اخذ و توزیع اموال متعلق به امام
۲.۴ – پاسخگویی به سؤالات
۲.۵ – مبارزه با مدّعیان دروغین نیابت
۳ – پانویس
۴ – منبع

نواب خاص

انتخاب نواب خاص از سوی امام دوازدهم، در واقع ادامه و توسعه فعالیت شبکه ارتباطی «وکالت» بود که گفتیم از زمان پیشوای نهم به صورت فعّال در آمده، و در زمان امام‌ هادی و امام عسگری (علیهما‌السّلام) گسترش چشمگیری یافته بود، و اینک در زمان امام قائم (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه) به اوج رسیده بود.

وظایف نوّاب

وظایف و فعالیت‌های اساسی نوّاب خاص را می‌توان در چند مورد زیر خلاصه کرد:

پنهان داشتن نام و مکان امام

گرچه امکان رؤیت حضرت مهدی (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه) در دوران غیبت صغری برای نوّاب خاص و برخی از شیعیان وجود داشت و گه گاه دیدارهایی صورت می‌گرفت

[۱] طوسی، محمد بن حسن، الغیبه، ص۲۲۲.

[۲] طوسی، محمد بن حسن، الغیبه، ص۲۴۶.

[۳] صدوق، محمد بن علی، کمال‌الدین، ص۴۴، قم، مؤسسه النشر الاسلامی‌(التابعه) لجماعه المدرسین بقم المشرفه، ۱۴۰۵ ه ق.

امّا به دلیل مشکلات سیاسی، هر یک از نواب اربعه در زمان خود موظف بودند از بردن نام حضرت و افشای محل او در سطح عمومی‌ خودداری ورزند. زیرا در غیر این صورت، جان امام از سوی حکومت وقت به خطر می‌افتاد. این سیاست استتار و پنهان‌کاری، دقیقاً بر اساس دستور و راهنمایی خود امام صورت می‌گرفت. چنانکه روزی ابتدا او بدون اینکه سؤالی از حضرت در این‌باره شده باشد، توقیعی به این مضمون خطاب به محمد بن عثمان (سفیر دوم) صادر شد: کسانی که از اسم (من) می‌پرسند، باید بدانند اگر سکوت کنند بهشت، و اگر حرفی بزنند جهنم(در انتظار آنان) است. چه، اینان اگر بر اسم واقف شوند، آن را فاش می‌سازند و اگر از مکان آگاه شوند، آن را نشان می‌دهند.

[۴] طوسی، محمد بن حسن، الغیبه، ص۲۲۲.

همچنین روزی عبید الله بن جعفر حمیری و احمد بن اسحق اشعری، که هر دو از بزرگان اصحاب امامان و از شیعیان برجسته و صمیمی‌ بودند، در دیداری که با عثمان بن سعید (سفیر اوّل) داشتند از وی پرسیدند: آیا جانشین امام عسگری (علیه‌السّلام) را دیده است؟ وی پاسخ مثبت داد. از نام آن حضرت پرسش کردند، وی از گفتن آن خودداری کرد و گفت: بر شما حرام است که در این‌باره پرسش کنید، و من این سخن را از پیش خود نمی‌گویم – چون اختیاری ندارم که حلالی را حرام یا حرامی‌ را حلال کنم – بلکه این، به دستور خود اوست، زیرا حکومت (عباسی) بر این باور است که امام عسگری (علیه‌السّلام) در گذشته و فرزندی از خود باقی نگذاشته است، و به همین دلیل نیز ارثیه او را بین کسانی تقسیم کردند که وارث آن حضرت نبودند (جعفر کذاب و مادر حضرت عسگری) و این موضوع با صبر و سکوت امام روبرو گردید، و اینک کسی جرات ندارد با خانواده او ارتباط برقرار کند یا چیزی از آنها بپرسد، و اگر اسم امام فاش شود مورد تعقیب قرار می‌گیرد. زینهار! زینهار! خدا را در نظر بگیرید و از این بحثها خودداری کنید.

[۵] طوسی، محمد بن حسن، الغیبه، ص۱۴۶.

[۶] طوسی، محمد بن حسن، الغیبه، ص۲۱۹.

در زمان نیابت ابوالقاسم حسین بن روح ، از ابوسهل نوبختی که از بزرگان شیعیان بود، سؤال کردند که چگونه تو، به این سِمَت انتخاب نشدی و حسین بن روح انتخاب شد؟ وی پاسخ داد: آنان که او را به این مقام برگزیده‌اند، خود داناترند. کار من، بر خورد و مناظره با مخالفان و دشمنان است. اگر من همانند حسین بن روح مکان امام را می‌دانستم، شاید اگر در فشار قرار می‌گرفتم، محل او را نشان می‌دادم، ولی اگر اما زیر عبای ابو القاسم پنهان شود، چنانچه او را قطعه قطعه هم کنند، هرگز لباس خود را کنار نمی‌زند!

[۷] طوسی، محمد بن حسن، الغیبه، ص۳۹۱.

[۸] مجلسی، محمد باقر، بحار‌الانوار، ج۵۱، ص۳۵۹.

سازماندهی وکلا

چنان که گفتیم نمایندگان و وکلای محلی امام در عصر غیبت – با اختیارات گوناگون و حوزه‌های فعالیت متفاوتی که داشتند – در مناطق تمرکز شیعیان مستقر بودند و هر چند در زمان پیشوای دهم و یازدهم این دسته از وکلا معمولاً توسط وکیل اوّل با امام تماس می‌گرفتند، امّا در هر حال امکان ارتباط مستقیم با خود امام نیز برای آنان وجود داشت، ولی در عصر غیبت صغری امکان ارتباط مستقیم کلاً قطع گردید و وکلای فرعی و منطقه‌ای امام در بلاد مختلف که اسامی‌ گروهی از آنان قبلاً گذشت – (مرحوم طبرسی،، فهرست جالبی از این دسته وکلا، با ذکر محل ماموریتشان، ذکر کرده است)

[۹] طبرسی، فضل بن حسن، اعلام‌الوری، ص۴.

ناگزیر منحصراً زیر نظر نایب خاصّ، انجام وظیفه می‌کردند و نامه‌ها و سؤالات و وجوه شرعی شیعیان را توسط نایب خاص به محضر امام غایب می‌رساندند. چنانکه قبلاً اشاره کردیم، در زمان سفارت ابو جعفر محمد بن عثمان، تنها در بغداد حدود ده نفر زیر نظر او فعالیت می‌کردند.

[۱۰] طوسی، محمد بن حسن، الغیبه، ص۲۲۵.

نوّاب خاصّ، در مقابل دریافت وجوه و اموال، قبض نمی‌دادند ولی شیعیان از وکلای دیگر قبض مطالبه می‌کردند. بنا به نقل شیخ طوسی، در اواخر عمر محمد بن عثمان، شخصی به توصیه او، اموال مربوط به امام را به حسین بن روح می‌پرداخت، و از او قبض مطالبه می‌کرد. به دنبال شکوه حسین بن روح از این بابت، محمد بن عثمان دستور داد که از وی قبض مطالبه نشود و افزود: هر چه به دست ابو القاسم برسد، به دست من رسیده است.

[۱۱] طوسی، محمد بن حسن، الغیبه، ص۲۲۵-۲۲۶.

اخذ و توزیع اموال متعلق به امام

نواب خاص امام، هر کدام در دوران سفارت خود، وجوه و اموال متعلق به آن حضرت را که شیعیان مستقیماً یا توسط وکلای محلی می‌پرداختند، تحویل می‌گرفتند و به هر طریقی که ممکن بود به امام می‌رساندند، یا در مواردی که امام دستور می‌داد مصرف می‌کردند.
در روزهای شهادت امام عسگری (علیه‌السّلام) گروهی از شیعیان قم و بعضی دیگر از مناطق ایران وارد سامرا شدند و در آنجا از در گذشت امام آگاه گشتند. این گروه، اموالی را از طرف شیعیان مناطق خ