توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ورود اهل بیت به مدینه ۴۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ورود اهل بیت به مدینه ۴۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ورود اهل بیت به مدینه ۴۱ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل ورود اهل بیت به مدینه ۴۱ اسلاید در PowerPoint

سفر طولانی اهل بیت (علیه‌السّلام) که از مدینه آغاز شده بود سرانجام به مدینه ختم شد. اهل بیت امام حسین (علیه‌السّلام) که پس از واقعه کربلا به عنوان اسیر به شام اعزام شده بودند سرانجام به دستور یزید راهی مدینه شدند، و پس از روشنگری های حضرت زینب دستور اخراج آن حضرت را از مدینه صادر کرد.

فهرست مندرجات

۱ – بیست صفر پاورپوینت کامل ورود اهل بیت به مدینه ۴۱ اسلاید در PowerPoint
۱.۱ – اشعار بشیر بن جذلم
۱.۲ – سخنرانی امام سجاد در ورود
۲ – امام سجاد و ادامه قیام
۲.۱ – امام سجاد یکی از بکائون
۳ – حضرت زینب و ادامه قیام
۴ – اخراج حضرت زینب از مدینه
۴.۱ – هجرت به مصر
۴.۲ – هجرت به شام
۵ – عنوان مرتبط
۶ – پانویس
۷ – منبع

بیست صفر پاورپوینت کامل ورود اهل بیت به مدینه ۴۱ اسلاید در PowerPoint

سفر طولانی اهل بیت (علیه‌السّلام) که از مدینه آغاز شده بود سرانجام به مدینه ختم شد. اهل بیت امام حسین (علیه‌السّلام) که پس از واقعه کربلا به عنوان اسیر به شام اعزام شده بودند سرانجام به دستور یزید راهی مدینه شدند. در منابع آمده است: «و فی الیوم العشرین منه کان رجوع حرم سیدنا و مولانا ابی عبدالله (علیه‌السّلام) من الشام الی مدینه الرسول»

[۱] شیخ مفید، مسار الشیعه، ص۴۶، قم، کنگره شیخ مفید، ۱۴۱۳، اول.

[۲] شیخ طوسی، مصباح المتجهد، ص۷۸۷، بیروت، موسسه الشیعه، ۱۴۱۱، اول.

بیستم ماه صفر اهل بیت امام حسین (علیه‌السّلام) از شام به مدینه بازگشتند.

اشعار بشیر بن جذلم

امام سجاد (علیه‌السّلام) قبل از ورود به مدینه «بشیر بن جذلم» را که در سرودن شعر توانایی داشت، به شهر فرستاد تا خبر ورود اهل بیت (علیه‌السّلام) و شهادت امام حسین (علیه‌السّلام) را اعلام کند. بشیر به شهر آمد و این اشعار را در رثای امام حسین (علیه‌السّلام) و شهدای کربلا خواند:
«یا اهل یثرب لا مقام لکم بها
قتل الحسین فادمعی مدرار الجسم منه بکربلا مضرج
والراس منه علی القناه یدار»

[۳] مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج۴۵، ص۱۴۷، تهران، اسلامیه، بی تا.

[۴] بحرانی، سید هاشم، مدینه المعاجز، ج۴، ص۷۶، قم، موسسه المعارف الاسلامیه، ۱۴۱۳، اول.

[۵] حلی، ابن نما، مثیر الاحزان، ص۹۰، نجف مطبعه الحیدریه، ۱۳۶۹.

[۶] ابو مخنف، مقتل الحسین، ص۲۳۹، قم، کتابخانه آیت آلله مرعشی نجفی، ۱۳۹۸.

[۷] سید بن طاووس، اللهوف، ص۱۱۵.

‌ای اهل مدینه دیگر در مدینه نمانید، حسین را کشتند، جسم عریان او را در کربلا رها کردند و سر او را بالای نیزه شهر به شهر گرداندند.» او خبر شهادت امام حسین (علیه‌السّلام) را اعلام کرد. سپس گفت:
«هذا علی بن الحسین مع عماته و اخواته
قد حلوا بساحتکم و نزلوا بفنائکم
و انا رسوله الیکم اعرفکم مکانههم

[۸] سید بن طاووس، اللهوف، ص۱۱۵.

[۹] موسوی مقرم، سید عبدالرزاق، مقتل الحسین (علیه‌السّلام)، ص۳۷۴.

[۱۰] مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج۴۵، ص۱۴۷.

اکنون علی بن حسین (علیه‌السّلام) با عمه‌ها و خواهرانش، نزدیک شهر رسیده‌اند و من قاصد او هستم که جای او را به شما نشان دهم.»

سخنرانی امام سجاد در ورود

مردم با گریه و زاری به استقبال اسرا شتافتند. امام سجاد (علیه‌السّلام) در بین مردم به سخنرانی پرداخت و خبر شهادت امام حسین (علیه‌السّلام) و یارانش و اسارت اهل بیتش را اعلام کرد. آن حضرت سایر مصائب کربلا همچون بر نوک نیزه کردن سر آن حضرت و شهر به شهر گرداندن اسرا را اعلام کرد.
«ایها الناس ان الله و له الحمد
ابتلانا بمصائب جلیله و ثلمه فی الاسلام عظیمه
قتل ابو عبدالله و عترته و سبی نساؤه و صبیته
و داروا براسه فی البلدان من فوق عامل السنان»

[۱۱] مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج۴۵، ص۱۴۸.

[۱۲] سید بن طاووس، اللهوف، ص۱۱۷.

در بخشی از سخنان امام سجاد (علیه‌السّلام) آمده است: کدام دلی است که در این مصیبت نسوزد،؟ و کدام چشمی است که نگرید؟ ‌ای مردم می‌دانید که ما را پراکنده ساختند و به اسارت گرفتند و بی آنکه جرمی داشته و یا کار ناپسندی انجام داده و یا تغییری در دین اسلام داده باشیم ما را از خانه و کاشانه آواره ساختند. ‌ای مردم کدام قلبی است که از کشتن او شکسته نشود؟ و کدام دلی است که در این مصیبت محزون و غمناک نگردد؟ و کدام چشمی است که به یاد او اشک نریزد؟ و کدام گوشی است که از این فاجعه که به اسلام وارد ساختند، توان شنیدن آن را داشته باشد؟ هرگز با پیشینیان ما این چنین رفتار نکرده بودند.
به خدا چنانچه پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) به جای سفارشی که درباره ما کرده بود، فرمان می‌داد که با ما نبرد کنند، هرگز از این بدتر نمی‌کردند. انا لله و انا الیه راجعون، این مصیبت بزرگ و فاجعه سهمناک که بر ما روی آورد تا چه اندازه دردناک و سوزنده و سخت و تلخ بود. از خدای می‌خواهیم که در برابر این شداید و مصائب اجر و رحمت عطا کند و از دشمنان ما انتقام کشد و داد ما مظلومان را از ستمکاران بازجوید. زیرا که او عزیز و انتقام گیرنده است.»
«… و الله لو ان النبی تقدم الیهم فی قتالنا
کما تقدم الیهم فی الوصاءه بنا لما ازدادوا علی ما فعلوا بنا….»

[۱۳] مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج۴۵، ص۱۴۹.

[۱۴] سید بن طاووس، اللهوف، ص۱۱۷.

این کلام امام سجاد (علیه‌السّلام) نشان از عمق فاجعه کربلا وعظمت مصائبی بود که بر امام حسین (علیه‌السّلام) یاران آن حضرت و اسرای کربلا رفته بود.

امام سجاد و ادامه قیام

امام سجاد (علیه‌السّلام) در مدینه فعالیت‌های خود را بر علیه حکومت وقت ادامه داد. او با کناره گیری از حرکت‌های تند و مسلحانه موجود (به دلیل حساسیت نظام اموی نسبت به وی و ماهیت برخی از رهبران این حرکت‌ها)، به مبارزه‌ای آرام و اثربخش در قالب زنده نگه داشتن یاد و خاطره قیام عاشورا با گریه و یادآوری مصائب کربلا، تبیین معارف اسلامی در قالب دعا و نیایش، بیان فضایل اهل بیت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و تداوم امامت و رهبری شیعیان راستین، دست زد. صحیفه سجادیه و رساله حقوق آن حضرت یادگاری از تعالیم تربیتی و اخلاقی او است و روشی دیگر از مبارزه وی با نظام فاسد و مفاسد عصر خویش را نشان می‌دهد.
امام (علیه‌السّلام) که تا ۳۴ سال پس از واقعه کربلا زنده ماند، همواره تلاش می‌کرد یاد و خاطره شهدای کربلا را زنده نگه دارد. هرگاه آب می‌نوشید به یاد پدر بود بر مصایب امام حسین (علیه‌السّلام) گریه می‌کرد و اشک می‌ریخت.

[۱۵] سید بن طاووس، اللهوف، ترجمه سید احمد فهری، ص۱۲۱.

[۱۶] مجلسی، محمد باق