مهسا فایل |
سایت دانلود فایل پاورپوینت کامل واژه جنت ۷۳ اسلاید در PowerPoint
در حال بارگذاری
توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد
پاورپوینت کامل واژه جنت ۷۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است
شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.
لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.
توجه : در صورت مشاهده بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل واژه جنت ۷۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد
بخشی از متن پاورپوینت کامل واژه جنت ۷۳ اسلاید در PowerPoint :
پاورپوینت کامل واژه جنت ۷۳ اسلاید در PowerPoint
جنّت، جایگاه موعود نیکان و اهل سعادت در جهان آخرت؛ نیز نام سکونتگاه حضرت آدم پیش از هبوط است.
فهرست مندرجات
۱ – تعریف پاورپوینت کامل واژه جنت ۷۳ اسلاید در PowerPoint
۲ – پاورپوینت کامل واژه جنت ۷۳ اسلاید در PowerPoint برای جایگاه پاداش در آخرت
۲.۱ – ترجمه بهشت برای جنت
۲.۲ – واژه بهشت
۲.۳ – واژه مینو
۲.۴ – واژه فردوس
۲.۴.۱ – ترجمه بهشت و بهشت برین برای واژه فردوس
۲.۴.۲ – نظر برخی دیگراز لغتشناسان
۲.۴.۳ – نظر انستاس ماری کرملی
۲.۴.۴ – فارسی بودن اصل واژه فردس
۲.۴.۵ – نظر بنونیست درباره کلمه فردوس
۲.۵ – واژه روضه
۲.۵.۱ – واژه رود در پهلوی و فارسی دری
۲.۶ – واژه عدن
۳ – فهرست منابع
۴ – پانویس
۵ – منبع
تعریف پاورپوینت کامل واژه جنت ۷۳ اسلاید در PowerPoint
جنّت، جایگاه موعود نیکان و اهل سعادت در جهان آخرت؛ نیز نام سکونتگاه حضرت آدم پیش از هبوط است.
اعتقاد به وجود جنّت، به تبع اعتقاد به حیات پس از مرگ، از آموزههای قطعی اسلامی است.
اندیشمندان مسلمان، بهرغم اختلافنظر در تعبیر نحوه حیات اخروی به ویژه جسمانی یا روحانی بودن آن، بر وجود جهان دیگر و پاداش و کیفر اعمال انسان در آن تأکید دارند.
این مقاله به شرح تعالیم اسلامی و بحثهای متفکران مسلمان درباره جنّت اختصاص دارد و شامل این بخشهاست: ۱) واژگان ۲) در قرآن و تفسیر ۳) در حدیث ۴) در کلام ۵) در فلسفه ۶) در عرفان ۷) جنّت آدم
پاورپوینت کامل واژه جنت ۷۳ اسلاید در PowerPoint برای جایگاه پاداش در آخرت
واژه جنّت در قرآن گاه به معنای باغ
[۱] کهف/سوره۱۸، آیه۳۲۴۰.
و غالباً به معنای خاص آن، یعنی جایگاه نیکوکاران و مؤمنان در عالم آخرت، است.
بیشتر لغتشناسان و نویسندگان مسلمان لغتنامههای قرآنی، این واژه را عربی و از ریشه ج ن ن، به معنای پوشیدگی و ستر و حفاظ داشتن، و مراد از آن را بُستان و باغی میدانند که در آن سطح زمین، به سبب تراکم بسیار درختان، از دید پوشیده میماند.
[۲] محمدبن احمد ازهری، تهذیباللغه، ذیل «جنّ» ، ج۱۰، چاپ علی حسن هلالی، قاهره.
[۳] ابنفارس، معجم مقاییساللغه، ذیل «جنّ» ، چاپ عبدالسلام محمد هارون، قم ۱۴۰۴.
[۴] حسینبن محمد راغب اصفهانی، المفردات فی غریب القرآن، ذیل «جنّ»، چاپ محمد سیدکیلانی، تهران۱۳۳۲ ش.
[۵] ابوعبید هروی، کتاب الغریبین: غریبی القرآن و الحدیث، ذیل «جنن»، حیدرآباد، دکن ۱۴۰۶ـ۱۴۰۷/ ۱۹۸۵ـ۱۹۸۶.
[۶] ابنمنظور،لسان العرب، ذیل «جنن».
ابوحاتم رازی
[۷] ابوحاتم رازی، کتاب الزینه فی الکلمات الاسلامیه العربیه، ج۱، ص ۱۹۶ـ۱۹۷، چاپ حسینبن فیضاللّه همدانی، قاهره ۱۹۵۷ـ ۱۹۵۸.
جنّت را بستان یا نخلستانی میداند که پیرامون آن محصور شده و درون آن از نظر پنهان است.
به نظر جفری ریشه این واژه آرامی یا سریانی است که در این زبانها تخصیص معنایی یافته و به معنای پاداش نیکوکاران بهکار رفته است.
هوروویتس ریشه این واژه را به فرهنگ و دین یهود ارجاع داده و آن را با ترکیب gan eden (بهشت آسمانی) که در تورات
[۸] کتاب مقدّس تورات، ۲: ۹-۱۰.
بهکار رفته هممعنا میشمرد.
ترجمه بهشت برای جنت
در غالب ترجمههای فارسی قرآن از قرن چهارم تاکنون، برای معنای خاص واژه جنّت، واژه بهشت را برابر نهادهاند.
[۹] فرهنگنامه قرآنی: فرهنگ برابرهای فارسی قرآن براساس ۱۴۲ نسخه خطی کهن محفوظ در کتابخانه مرکزی آستان قدس رضوی، با نظارت محمدجعفر یاحقّی، ج ۲، ص ۶۲۵، مشهد: بنیاد پژوهشهای اسلامی، ۱۳۷۲ـ۱۳۷۴ش.
[۱۰] احمدعلی رجایی، متنی پارسی از قرن چهارم هجری : معرفی قرآن خطی مترجم شماره ۴، ج۱، ص ۱۹۱، مشهد: آستان قدس رضوی.
برای موارد کاربرد عام این واژه نیز معادلهایی نظیر بوستان و باغ گذاشتهاند.
[۱۱] فرهنگنامه قرآنی: فرهنگ برابرهای فارسی قرآن براساس ۱۴۲ نسخه خطی کهن محفوظ در کتابخانه مرکزی آستان قدس رضوی، با نظارت محمدجعفر یاحقّی، ج ۲، ص ۶۲۵، مشهد: بنیاد پژوهشهای اسلامی، ۱۳۷۲ـ۱۳۷۴ش.
واژه بهشت
واژه بهشت واژهای دینی است که در متون بازمانده از فارسی میانه و اوستایی به معنای «بهترین زندگی» برای توصیف جهانی روحانی بهکار رفته است.
[۱۲] محسن ابوالقاسمی، ریشهشناسی (اتیمولوژی)، ج۱، ص۶۲، تهران ۱۳۷۴ ش.
[۱۳] دادخدا سیمالدین، واژهشناسی زبان فارسی میانه) ترجمه فشرده متن به زبان فارسی همراه با متن اصلی به خط سیریلیک، ج۱، ص۷۷، دوشنبه ۱۳۸۰ ش.
[۱۴] محمد حسندوست، فرهنگ ریشه شناختی زبان فارسی، ذیل «بهشت»، زیرنظر بهمن سرکاراتی، تهران ۱۳۸۳ ش.
کلمه vahista در اوستایی، مرکّب است از vah به معنای نیک و پسوند -ista که با آن صفت عالی ساخته میشده است.
اصل این واژه، بهصورت صفت در ترکیب ahu vahista به معنای بهترین زندگی، معرف پاداش نیکوکاران بوده است.
سپس در فارسی میانه زردشتی و پهلوی اشکانی ــ و به پیروی از آن در فارسی دری ــ موصوف حذف و صفتعالیvahista جانشینکل ترکیب شده
[۱۵] محسن ابوالقاسمی، ریشهشناسی (اتیمولوژی)، ج۱، ص۶۲، تهران ۱۳۷۴ ش.
[۱۶] ابراهیم پورداود، آناهیتا: مقالات ایرانشناسی پورداوود، ج۱، ص۱۰۶، تصحیح میترا مهرآبادی، مقاله ۱۲: «فردوس ـ جهنم، بهشت ـ دوزخ»، تهران ۱۳۸۰ ش.
و بدینترتیب معنای «بهترین هستی» را به خود گرفته است ( سنسکریت vasisha- (بهترین) و سریانی دخیلguhist)
[۱۷] محمد حسندوست، فرهنگ ریشه شناختی زبان فارسی، ذیل «بهشت»، زیرنظر بهمن سرکاراتی، تهران ۱۳۸۳ ش.
گهیشت gahist در سیر تحول آوایی واژه از vahistaبه بهشت چنین بوده است:اوستایی
واژه مینو
واژه «مینو» نیز از واژههای هممعنا با جنّت و بهشت است.
[۱۸] علیبن احمد اسدی طوسی، لغت فرس، ذیل «مینو» ، چاپ فتحاللّه مجتبائی و علیاشرف صادقی، تهران ۱۳۶۵ ش.
[۱۹] محمدحسینبن خلف برهان، برهان قاطع، ذیل «مینو» ، چاپ محمد معین، تهران ۱۳۴۲ ش.
[۲۰] محمدعلی داعیالاسلام، فرهنگ نظام، ذیل «مینو»، چاپ سنگی حیدرآباد، دکن ۱۳۰۵ـ ۱۳۱۸ ش، چاپ افست تهران ۱۳۶۲ـ۱۳۶۴ ش.
این واژه بازمانده واژه اوستایی mainyava، بهمعنای روحی و آسمانی، و menuk پهلوی است.
واژه اخیر، خود از ریشه فارسی باستان maniyu استکه با واژهاوستایی mainyu (بهمعنایروح) مطابقت دارد.
[۲۱] محمدحسینبن خلف برهان، برهان قاطع، ج۴، ص۲۰۸۳، چاپ محمد معین، تهران ۱۳۴۲ ش.
مینو نیز، همانند بهشت، از واژگان دینی زردشتی است و در گروه واژگان جهان روحانی، مقابل جهان جسمانی، جای میگیرد.
[۲۲] دادخدا سیمالدین، واژهشناسی زبان فارسی میانه) ترجمه فشرده متن به زبان فارسی همراه با متن اصلی به خط سیریلیک، ج۱، ص ۷۸، دوشنبه ۱۳۸۰ ش.
واژه فردوس
در قرآن واژهها و ترکیبات دیگری نیز هم معنا با واژه جنّت بهکار رفته است، از جمله فردوس،
[۲۳] مؤمنون/سوره۲۳، آیه۱۱.
روضه
[۲۴] روم/سوره۳۰، آیه۱۵.
و جنّات عدْن.
[۲۵] توبه/سوره۹، آیه۷۲.
[۲۶] رعد/سوره۱۳، آیه۲۳.
ترجمه بهشت و بهشت برین برای واژه فردوس
در باره واژه فردوس ــ که در ترجمههای فارسی قرآن، واژههای بهشت و بهشت برین را برابر آن نهادهاند
[۲۷] فرهنگنامه قرآنی: فرهنگ برابرهای فارسی قرآن براساس ۱۴۲ نسخه خطی کهن محفوظ در کتابخانه مرکزی آستان قدس رضوی، با نظارت محمدجعفر یاحقّی، ج ۳، ص ۱۱۰۲، مشهد: بنیاد پژوهشهای اسلامی، ۱۳۷۲ـ۱۳۷۴ش.
ــ آرای گوناگونی وجود دارد.
فرهنگنویسان عربی معنای آن را باغ و بستان میدانند،
[۲۸] اسماعیلبن حماد جوهری، الصحاح فی اللغه و العلوم، ذیل «فردس» ، چاپ ندیم مرعشلی و اسامه مرعشلی، بیروت ۱۹۷۴.
[۲۹] ابنمنظور، لسان العرب، ذیل «فردس».
اگرچه درباره نوع باغ یا بستان اختلافنظر دارند.
[۳۰] محمدحسینبن خلف برهان، برهان قاطع، ج ۳، ص ۱۴۵۵، چاپ محمد معین، تهران ۱۳۴۲ ش.
فراء آن را عربی اصیل، به معنای بستانی دانسته است که در آن انگور وجود دارد (تاکستان).
[۳۱] موهوببن احمد جوالیقی، المعرّب من الکلام الاعجمی علی حروف المعجم، ج۱، ص ۲۴۱، چاپ احمد محمد شاکر، قاهره ۱۹۴۲، چاپ افست تهران ۱۹۶۶.
ابندرید
[۳۲] ابندرید، کتاب جمهرهاللغه، ج ۲، ص ۱۱۴۶، چاپ رمزی منیربعلبکی، بیروت ۱۹۸۷ـ ۱۹۸۸.
برای آن ریشه فَرْدَسَه، به معنای پهنا، وسعت یا فراخی، را پیشنهاد کرده است.
نظر برخی دیگراز لغتشناسان
برخی دیگراز لغتشناسان، غیرعربی بودن اصل واژه فردوس را پذیرفتهاند.
جوالیقی،
[۳۳] موهوببن احمد جوالیقی، المعرّب من الکلام الاعجمی علی حروف المعجم، ج۱، ص ۲۴۱، چاپ احمد محمد شاکر، قاهره ۱۹۴۲، چاپ افست تهران ۱۹۶۶.
به نقل از زجاج و ابنکلبی، این کلمه را برگرفته از زبان رومی، به معنای بستان یا سرزمینهای دارای انواع روییدنیها میداند. وی همچنین به نقل از زجاج آورده است که برخی ریشه این کلمه را سریانی میدانند.
سیوطی در المتوکلی در سه فصل مجزا به این واژه اشاره کرده است: در ذیل کلمات رومی دخیل در قرآن، به نقل از ابنابیحاتِم؛ در ذیل کلمات نبطی دخیل، به نقل از سُدّی، به معنای انگور و برگرفته از کلمه فرداس؛ و در ذیل کلماتِ سریانی دخیل.
نظر انستاس ماری کرملی
انستاس ماری کرملی کلمه فردوس را برگرفته از یونانی و به معنای بستان دانسته است، با این توضیح که ابتدا واژه فرادیس را از کلمه یونانی (paradaisos) (مأخوذ از واژه pairidaezaاوستایی) درست کرده و سپس برای آن مفرد فردوس را ساختهاند.
اما به نظر جفری صرفاً تصادف است که فرادیس، به عنوان صورت جمع واژه فردوس، از لحاظ آوایی این همه به واژه یونانی نزدیک است و بعید به نظر میرسد که واژه مستقیماً از یونانی وارد عربی شده باشد.
به نوشتهآذرنوش،
[۳۴] آذرتاش آذرنوش، راههای نفوذ فارسی در فرهنگ و زبان عرب جاهلی، ج۱، ص ۱۳۸، تهران ۱۳۷۴ ش.
فردوس در زبانهای سامی، پیوسته به معنای باغ بوده، مگر در سریانی که تحت تأثیر فرهنگ مسیحی، تخصیص معنایی یافته و برای پاداش نیکوکاران بهکار رفته و چون در قرآن مراد از فردوس همان بهشت است بعید نیست که این واژه از سریانی به عربی وارد شده باشد و بنابراین، دیگر لازم نیست مانند کرملی تصور کنیم که کلمه، نخست به شکل فرادیس معرّب شده است و از آن مفرد فردوس را ساختهاند.
فارسی بودن اصل واژه فردس
بسیاری از مستشرقان و پژوهندگان زبان و فرهنگ ایران، اصل واژه فردوس را ایرانی و مأخوذ از واژه پئیردایزا (pairidaeza) اوستایی میدانند، به معنای باغ ب
- همچنین لینک دانلود به ایمیل شما ارسال خواهد شد به همین دلیل ایمیل خود را به دقت وارد نمایید.
- ممکن است ایمیل ارسالی به پوشه اسپم یا Bulk ایمیل شما ارسال شده باشد.
- در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.
