توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل واژگان حدیث ۷۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل واژگان حدیث ۷۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل واژگان حدیث ۷۴ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل واژگان حدیث ۷۴ اسلاید در PowerPoint

حدیث در لغت به معنای چیز تازه ،

[۱] ذیل «حدث»، خلیل‌ بن احمد، ج۲، ص۱۷۷، کتاب العین، چاپ مهدی مخزومی و ابراهیم سامرائی، قم ۱۴۰۵.

ضد قدیم

[۲] ابن ‌جماعه، المنهل الروی فی مختصر علوم‌الحدیث النبوی، ج۱، ص۳۰، چاپ محیی‌الدین عبدالرحمان رمضان، دمشق ۱۴۰۶/۱۹۸۶.

[۳] عبدالرحمان‌ بن ابی‌بکر سیوطی، تدریب الراوی فی شرح تقریب النواوی، ج۱، ص۲۳، چاپ احمد عمر هاشم، بیروت ۱۴۰۹/۱۹۸۹.

و مطلق کلام و خبر است، خواه کم باشد خواه زیاد

[۴] ذیل «حدث»، محمد بن احمد ازهری، ج۴، ص۴۰۵، تهذیب‌اللغه، ج ۴، چاپ عبدالکریم عزباوی، قاهره (بی‌تا)، ج ۱۵، چاپ ابراهیم ابیاری، قاهره ۱۹۶۷.

[۵] ابن ‌جماعه، المنهل الروی فی مختصر علوم‌الحدیث النبوی، ج۱، ص۳۰، چاپ محیی‌الدین عبدالرحمان رمضان، دمشق ۱۴۰۶/۱۹۸۶.

[۶] عبدالرحمان‌ بن ابی‌بکر سیوطی، تدریب الراوی فی شرح تقریب النواوی، ج۱، ص۲۳، چاپ احمد عمر هاشم، بیروت ۱۴۰۹/۱۹۸۹.

و به تعریف جامع‌تر، هر سخنی است که انسان از طریق شنیدن یا وحی ، در خواب یا بیداری ، با آن مواجه شود.

[۷] حسین‌ بن محمد راغب اصفهانی، المفردات فی غریب القرآن، ذیل «حدث»، چاپ محمد سیدکیلانی، تهران (۱۳۳۲ش).

فهرست مندرجات

۱ – اشتقاق حدیث
۲ – جمع واژه حدیث
۳ – کاربرد واژه حدیث در قرآن
۴ – معنای حدیث در اصطلاح اهل‌سنت
۵ – معنای حدیث در اصطلاح شیعه
۶ – وجه تسمیه حدیث
۷ – اجزاء تشکیل دهنده حدیث
۷.۱ – متن حدیث
۷.۲ – سند حدیث
۸ – ارتباط معنایی حدیث با خبر و اثر و سنت
۸.۱ – نظر عسقلانی
۸.۲ – قول به ترادف حدیث و خبر
۸.۳ – قول فقهای خراسان
۸.۴ – دیدگاه مورد پذیرش
۸.۵ – معنای اثر
۸.۵.۱ – در لغت
۸.۵.۲ – اطلاق مأثور به حدیث
۸.۵.۳ – تعاریف دیگر اثر
۸.۵.۴ – ترادف اثر و حدیث
۸.۶ – ارتباط سنت و حدیث
۹ – فهرست منابع
۱۰ – پانویس
۱۱ – منابع

اشتقاق حدیث

حدیث مشتق از « حدث » به معنای پدید آمدن چیزی است که قبلا نبوده است

[۸] ابن ‌ فارس، ذیل «حدث».

و سخن و کلام را از آن‌رو حدیث نامیده‌اند که اجزای آن به‌تدریج و پی‌درپی پدیدار می‌شوند.

[۹] حسین‌ بن محمد راغب اصفهانی، المفردات فی غریب القرآن، ذیل «حدث»، چاپ محمد سیدکیلانی، تهران (۱۳۳۲ش).

[۱۰] ابن ‌جماعه، المنهل الروی فی مختصر علوم‌الحدیث النبوی، ج۱، ص۳۰، چاپ محیی‌الدین عبدالرحمان رمضان، دمشق ۱۴۰۶/۱۹۸۶.

[۱۱] عبدالرحمان‌ بن ابی‌بکر سیوطی، تدریب الراوی فی شرح تقریب النواوی، ج۱، ص۲۳، چاپ احمد عمر هاشم، بیروت ۱۴۰۹/۱۹۸۹.

جمع واژه حدیث

جمع حدیث، برخلاف قاعده ، احادیث است،

[۱۲] ذیل «حدث»، ابن ‌منظور، لسان العرب.

[۱۳] ابن ‌جماعه، المنهل الروی فی مختصر علوم‌الحدیث النبوی، ج۱، ص۳۰، چاپ محیی‌الدین عبدالرحمان رمضان، دمشق ۱۴۰۶/۱۹۸۶.

زیرا مفرد احادیث، اُحدوثه است که مترادف است با حدیث.

[۱۴] ذیل «حدث»، محمد بن احمد ازهری، ج۴، ص۴۰۵، تهذیب‌اللغه، ج ۴، چاپ عبدالکریم عزباوی، قاهره (بی‌تا)، ج ۱۵، چاپ ابراهیم ابیاری، قاهره ۱۹۶۷.

[۱۵] ابن ‌جماعه، المنهل الروی فی مختصر علوم‌الحدیث النبوی، ج۱، ص۳۰، چاپ محیی‌الدین عبدالرحمان رمضان، دمشق ۱۴۰۶/۱۹۸۶.

کاربرد واژه حدیث در قرآن

واژه حدیث در قرآن ۲۸ بار، ۲۳ بار به صورت مفرد و ۵ بار به صورت جمع ، در اشاره به قرآن، سرگذشت پیشینیان و در موارد متعددی به معنای مطلق کلام و خبر به کار رفته است.

[۱۶] تحریم/سوره۶۶، آیه۳.

[۱۷] طه/سوره۲۰، آیه۹.

[۱۸] طور/سوره۵۲، آیه۳۴.

[۱۹] نجم/سوره۵۳، آیه۵۹.

[۲۰] نساء/سوره۴، آیه۷۸.

[۲۱] نساء/سوره۴، آیه۱۴۰.

معنای حدیث در اصطلاح اهل‌سنت

حدیث در اصطلاح اهل‌سنت عبارت است از آن‌چه به پیامبر اکرم نسبت داده شود،

[۲۲] ابن ‌حجر عسقلانی، فتح‌الباری: شرح صحیح البخاری، ج۱، ص۱۷۳، بولاق ۱۳۰۰ـ۱۳۰۱، چاپ افست بیروت (بی‌تا).

از قول و فعل و تقریر

[۲۳] ابن ‌تیمیه، علم الحدیث، ج۱، ص۵، بیروت ۱۴۰۹/۱۹۸۹.

[۲۴] محمد بن عبدالرحمان سخاوی، فتح المغیث بشرح الفیه الحدیث للعراقی، ج۱، ص۲۱، چاپ علی‌حسین علی، قاهره ۱۴۱۵/ ۱۹۹۵.

[۲۵] عبدالرحمان‌ بن ابی‌بکر سیوطی، تدریب الراوی فی شرح تقریب النواوی، ج۱، ص۲۳، چاپ احمد عمر هاشم، بیروت ۱۴۰۹/۱۹۸۹.

[۲۶] زکریا بن محمد انصاری، فتح‌الباقی بشرح الفیه العراقی، ج۱، ص۴۱، چاپ حافظ ثناءاللّه زاهدی، بیروت ۱۴۲۰/۱۹۹۹.

و صفاتِ خَلقی و خُلقی

[۲۷] محمد بن عبدالرحمان سخاوی، فتح المغیث بشرح الفیه الحدیث للعراقی، ج۱، ص۲۱، چاپ علی‌حسین علی، قاهره ۱۴۱۵/ ۱۹۹۵.

و حتی حرکات و سکنات آن حضرت در خواب و بیداری .

[۲۸] محمد بن عبدالرحمان سخاوی، فتح المغیث بشرح الفیه الحدیث للعراقی، ج۱، ص۲۱، چاپ علی‌حسین علی، قاهره ۱۴۱۵/ ۱۹۹۵.

به سیره ، فضائل و ویژگی‌های پیامبر اکرم در پیش از بعثت نیز حدیث اطلاق شده است.

[۲۹] ابن ‌تیمیه، علم الحدیث، ج۱، ص۷ـ۸، بیروت ۱۴۰۹/۱۹۸۹.

عده‌ای حدیث را شامل قول، فعل و تقریرِ صحابه و تابعین

[۳۰] عبدالرحمان‌ بن ابی‌بکر سیوطی، تدریب الراوی فی شرح تقریب النواوی، ج۱، ص۲۳، چاپ احمد عمر هاشم، بیروت ۱۴۰۹/۱۹۸۹.

[۳۱] زکریا بن محمد انصاری، فتح‌الباقی بشرح الفیه العراقی، ج۱، ص۴۱، چاپ حافظ ثناءاللّه زاهدی، بیروت ۱۴۲۰/۱۹۹۹.

و علما و صُلحا

[۳۲] زین‌الدین‌ بن علی شهیدثانی، الرعایه لحال البدایه فی علم الدرایه و البدایه فی علم الدرایه، ج۱، ص۵۴، قم ۱۳۸۱ش.

نیز دانسته‌اند.

نورالدین عتر

[۳۳] نورالدین عتر، منهج النقد فی علوم الحدیث و مصطلحه، ج۱، ص۲۷، دمشق ۱۴۰۱/۱۹۸۱.

حتی صفات خَلقی و خُلقی صحابه و تابعان را نیز در تعریف حدیث گنجانده است.

بنابر این تعریف ، حدیث به چهار قسم تقسیم می‌شود: قولی ، یعنی هر کلامی غیر از قرآن که از پیامبر اکرم صادر شده است؛ فعلی ، یعنی هر گزارشی که راجع به اعمال و افعال پیامبر اکرم است؛ تقریری ، یعنی هر سخن یا فعلی که از صحابه سرزده و پیامبر اکرم با سکوت و عدم انکار یا با اظهار تأیید و تحسین خود بر آن صحه نهاده است؛ و وصفی ، یعنی هر آنچه درباره ویژگی‌های جسمانی یا اخلاقی پیامبر اکرم نقل شده است.

[۳۴] علی ستامونی اثری، المدخل الی علوم الحدیث، ج۱، ص۵۰ـ۵۶، منصوره، (مصر) ۱۴۱۸/۱۹۹۷.

معنای حدیث در اصطلاح شیعه

حدیث در اصطلاح علمای شیعه عبارت است از کلامی که قول ، فعل یا تقریر معصوم را گزارش کند

[۳۵] محمد بن حسین شیخ‌ بهائی، الوجیزه فی الدرایه، ج۱، ص۴۱۲، چاپ ماجد غرباوی، در تراثنا، سال ۸، ش ۳و۴ (رجب ـ ذی‌الحجه ۱۴۱۳).

[۳۶] ابوالقاسم‌ بن محمدحسن میرزای قمی، قوانین‌الاصول، ج۱، ص۴۰۹، چاپ سنگی تهران ۱۳۰۸۱۳۰۹، چاپ افست ۱۳۷۸.

[۳۷] عبداللّه مامقانی، مقباس الهدایه فی علم الدرایه، ج۱، ص۵۷، چاپ محمدرضا مامقانی، قم ۱۴۱۱ـ۱۴۱۳.

و اطلاق آن بر آنچه از غیر معصوم رسیده از باب مَجاز است.

[۳۸] محمد بن حسین شیخ‌ بهائی، الوجیزه فی الدرایه، ج۱، ص۴۱۲، چاپ ماجد غرباوی، در تراثنا، سال ۸، ش ۳و۴ (رجب ـ ذی‌الحجه ۱۴۱۳).

[۳۹] حسن صدر، نهایهالدرایه فی شرح الرساله الموسومه بالوجیزه للبهائی، ج۱، ص۸۱، چاپ ماجد غرباوی، (قم ۱۴۱۳).

وجه تسمیه حدیث

گاهی در بیان وجه تسمیه حدیث، به حدوث آن در قبال قرآن، که قدیم است، استدلال شده است

[۴۰] ابن ‌حجر عسقلانی، فتح‌الباری: شرح صحیح البخاری، ج۱، ص۱۷۳، بولاق ۱۳۰۰ـ۱۳۰۱، چاپ افست بیروت (بی‌تا).

اما این استدلال، با توجه به اطلاق لفظ حدیث بر قرآن در خود قرآن

[۴۱] کهف/سوره۱۸، آیه۶.

[۴۲] زمر/سوره۳۹، آیه۲۳.

و نیز به کارگیری این اصطلاح از سوی معتقدان به حدوث قرآن ، درست به نظر نمی‌رسد.

اجزاء تشکیل دهنده حدیث

هر حدیثی از دو بخش تشکیل شده است: متن و سند .

متن حدیث

متن در لغت به معنای پشت، قسمت آشکار هر چیز، رویه، و بخش مرتفع و سخت زمین

[۴۳] خلیل‌ بن احمد، کتاب العین، ذیل «متن»، چاپ مهدی مخزومی و ابراهیم سامرائی، قم ۱۴۰۵.

[۴۴] اسماعیل‌ بن حماد جوهری، الصحاح:تاج‌اللغه و صحاح‌العربیه، ذیل «متن»، چاپ احمد عبدالغفور عطار، بیروت (بی‌تا)، چاپ افست تهران ۱۳۶۸ش.

[۴۵] ذیل «متن»، ابن ‌منظور، لسان العرب.

است و در اصطلاح عبارت است از الفاظ حدیث که معنا را افاده می‌کند.

[۴۶] عبدالرحمان‌ بن ابی‌بکر سیوطی، تدریب الراوی فی شرح تقریب النواوی، ج۱، ص۲۳، چاپ احمد عمر هاشم، بیروت ۱۴۰۹/۱۹۸۹.

سند حدیث

سند در لغت به معنای بخش مرتفع زمین که به کوه پیوسته و نیز نوعی لباس است،

[۴۷] خلیل‌ بن احمد، کتاب العین، ذیل «سند»، چاپ مهدی مخزومی و ابراهیم سامرائی، قم ۱۴۰۵.

[۴۸] اسماعیل‌ بن حماد جوهری، الصحاح:تاج‌اللغه و صحاح‌العربیه، ذیل «سند»، چاپ احمد عبدالغفور عطار، بیروت (بی‌تا)، چاپ افست تهران ۱۳۶۸ش.

[۴۹] ذیل «سند»، ابن ‌منظور، لسان العرب.

و در اصطلاح، طریق متن یا زنجیره راویان متن است.

[۵۰] زین‌الدین‌ بن علی شهیدثانی، الرعایه لحال البدایه فی علم الدرایه و البدایه فی علم الدرایه، ج۱، ص۵۵، قم ۱۳۸۱ش.

سند را خبر دادن از طریق متن نیز گفته‌اند

[۵۱] ابن ‌جماعه، المنهل الروی فی مختصر علوم‌الحدیث النبوی، ج۱، ص۲۹، چاپ محیی‌الدین عبدالرحمان رمضان، دمشق ۱۴۰۶/۱۹۸۶.

[۵۲] عبدالرحمان‌ بن ابی‌بکر سیوطی، تدریب الراوی فی شرح تقریب النواوی، ج۲، ص۲۲، چاپ احمد عمر هاشم، بیروت ۱۴۰۹/۱۹۸۹.

اما تعریف نخست صحیح‌تر به نظر می‌رسد، زیرا خبردادن از طریق متن، اِسناد است.

[۵۳] زین‌الدین‌ بن علی شهیدثانی، الرعایه لحال البدایه فی علم الدرایه و البدایه فی علم الدرایه، ج۱، ص۵۵، قم ۱۳۸۱ش.

[۵۴] عبداللّه مامقانی، مقباس الهدایه فی علم الدرایه، ج۱، ص۵۱ـ۵۲، چاپ محمدرضا مامقانی، قم ۱۴۱۱ـ۱۴۱۳.

ارتباط معنایی حدیث با خبر و اثر و سنت

اصطلاح حدیث با اصطلاحات خبر ، اثر و سنّت ارتباط معنایی و کاربردی دارد.

نظر عسقلانی

درباره ارتباط معنایی خبر و حدیث و نسبت این دو با یکدیگر، ابن ‌حجر عسقلانی

[۵۵] ابن ‌حجر عسقلانی، نزههالنظر فی توضیح نخبهالفکر، ج۱، ص۹ـ۱۰، چاپ عبدالسلام مدنی، بن ارس ۱۴۰۳/۱۹۸۳.

سه قول را مطرح کرده است:

الف) قول به ترادف حدیث و خبر.

ب) آنچه از پیامبر اکرم نقل شده باشد حدیث و آنچه از غیر ایشان نقل شده باشد خبر خوانده شده و از این‌رو به کسانی که به تاریخ و مانند آن اشتغال دارند « اَخباری » و به افرادی که با سنت نبوی سر و کار دارند « محدّث » اطلاق شده است.

ج) نسبت بین خبر و حدیث نسبت عموم و خصوص مطلق است؛ یعنی هر حدیثی خبر است، اما هر خبری حدیث نیست.

اما چون سخن ابن ‌حجر عسقلانی، به سبب تعریف نشدن حدیث در آن، ابهام دارد، دیگر علمای حدیث با توجه به تعریفی که خود از حدیث داشته‌اند، آن را تفسیر و تفسیر خاص کرده‌اند.

قول به ترادف حدیث و خبر

بنابر قولِ به ترادف حدیث و خبر، از یک دیدگاه، خبر بر حدیث مرفوع (قول منسوب به پیامبر صلی‌اللّه‌علیه‌وآله) و حدیث موقوف (قول منسوب به صحابیان) و حدیث مقطوع (قول منسوب به تابعین) قابل اطلاق دانسته شده است.

[۵۶] عبدالرحمان‌ بن ابی‌بکر سیوطی، تدریب الراوی فی شرح تقریب النواوی، ج۱، ص۲۳، چاپ احمد عمر هاشم، بیروت ۱۴۰۹/۱۹۸۹.

قول فقهای خراسان

اما بنابر قول منسوب به فقهای خراسان ، حدیث مرفوع، خبر و حدیث موقوف اثر نامیده شده است.

[۵۷] ابن ‌صلاح، مقدمه ابن ‌الصّلاح فی علوم الحدیث، ج۱، ص۲۷، چاپ مصطفی دیب‌البغا، دمشق ۱۴۰۴/ ۱۹۸۴.

[۵۸] عبدالرحمان‌ بن ابی‌بکر سیوطی، تدریب الراوی فی شرح تقریب النواوی، ج۱، ص۲۳، چاپ احمد عمر هاشم، بیروت ۱۴۰۹/۱۹۸۹.