توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نور الدین باخرزی ۳۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نور الدین باخرزی ۳۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نور الدین باخرزی ۳۲ اسلاید در PowerPoint :

علی بن حسن باخرزی

‌باخَرزی، نورالدین ابوالحسن (ابوالقاسم) علی بن حسن، شاعر و ادیب عربی نویس ایرانی قرن پنجم می‌باشد.

فهرست مندرجات

۱ – القاب علی بن حسن باخرزی
۲ – محل تولد
۳ – پدر ابوالحسن باخرزی
۴ – تحصیلات ابوالحسن باخرزی
۵ – پیشه ابوالحسن باخرزی
۶ – سفر‌های ابوالحسن باخرزی
۷ – کناره‌گیری از خدمت دیوانی
۸ – درگذشت ابوالحسن باخرزی
۹ – شهرت باخرزی
۱۰ – آثار باخرزی
۱۱ – مهم‌ترین اثر باخرزی
۱۱.۱ – دمیه القصر
۱۱.۲ – باب‌های دمیه القصر
۱۱.۳ – محتوای دمیه القصر
۱۱.۴ – دقت در تألیف دمیه القصر
۱۱.۵ – چاپ‌های این کتاب
۱۲ – دیوان اشعار عربی باخرزی
۱۳ – فهرست منابع
۱۴ – پانویس
۱۵ – منبع

القاب علی بن حسن باخرزی

برخی از منابع عنوان «تاج الرؤساء» و «الرئیس الشهید» را برای او به کار برده‌اند.

[۱] محمد بن محمد عوفی، کتاب لباب الالباب، ج۱، ص۱۰، چاپ ادوارد براون، لیدن ۱۹۰۳ـ۱۹۰۶.

[۲] محمد بن محمد عوفی، کتاب لباب الالباب، ج۱، ص۶۸، چاپ ادوارد براون، لیدن ۱۹۰۳ـ۱۹۰۶.

محل تولد

تولد و نشأتش در باخرز بوده و نسبت «باخرزی» بدین سبب است.
یاقوت نسبت «سنخی» را نیز، بی هیچ توضیحی، افزوده است

[۳] یاقوت حموی، معجم الادباء، ج۱۳، ص۳۳، قاهره ۱۳۵۵.

(که ظاهراً مصحّف «سنجی» است منسوب به «سنج»).

[۴] عبدالکریم بن محمد سمعانی، الانساب، ج۷، ص۲۶۳، حیدرآباد دکن ۱۹۶۳.

[۵] یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۳، ص۱۶۱، چاپ ووستنفلد، لایپزیگ ۱۸۶۶ـ۱۸۷۳، چاپ افست تهران ۱۹۶۵.

پدر ابوالحسن باخرزی

پدرش ابوعلی حسن بن ابی الطیب مردی ادیب و شاعر بود و نمونه‌ای از اشعارش در تتمه الیتیمه و دُمْیَه القصر آمده است.

[۶] عبدالملک بن محمد ثعالبی، تتمه الیتیمه، ج۲، ص۳۷، چاپ عباس اقبال، تهران ۱۳۵۳ ش.

تحصیلات ابوالحسن باخرزی

ابوالحسن باخرزی تحصیلات اولیه را نزد پدرش به انجام رسانید و قرآن کریم را حفظ کرد و سپس به نیشابور رفت و در آن‌جا فقه شافعی و حدیث را از امام موفق نیشابوری و شیخ ابومحمد عبداللّه بن یوسف جوینی فراگرفت.

[۷] عبدالوهاب بن علی سبکی، طبقات الشافعیه، ج۳، ص۲۹۸، قاهره ۱۳۲۴.

از علما و ادبای دیگر بلاد نیز بهره جست: فلسفه را از ابوبکر قهستانی و نحو و ادب و بلاغت را از عبدالقاهر جرجانی و ابن برهان و قصبانی و ابوالفرج جرجانی و محمد بن تمام آموخت.

پیشه ابوالحسن باخرزی

گرایش او بیش‌تر به شعر و ادب بود و چون در کتابت و انشا مهارتی داشت پیشه دبیری برگزید و به دیوان رسائل و انشا پیوست و در شهرهای مختلف نیشابور و بغداد و بصره خدمت کرد.
چندی نیز در عراق و آذربایجان در خدمت صاحب ابوعبداللّه حسین بن علی، وزیر طغرل سلجوقی بود و مدتی نیز از کاتبان محمد بن حسن وزیر بود.
پس از آن‌که کُنْدُری به وزارت طغرل رسید، به سابقه دوستی و همدرسی در مجلس درس امام موفق نیشابوری به نزدش رفت و علی رغم شعری که در ایام جوانی در هجای او سروده بود خلعت و نعمت یافت.
با خواجه نظام الملک نیز نزدیک بود و سال‌ها در عهد وزارت او دبیری کرد و در چند سفر به همراهش بود.

سفر‌های ابوالحسن باخرزی

باخرزی، هم به مناسبت وظیفه دیوانی و هم به سائقه علاقه شخصی، سفرهای بسیار کرد. این سفر‌ها که از آغاز جوانی او شروع شد تا زمان پیری ادامه داشت و آخرین آن‌ها ظاهراً سفر نیشابور در ۴۶۶ بود. چندین بار سفر کرد و در برخی شهر‌ها بیش از یک سال اقامت داشت.
در بلاد مختلف با دیدار ادبا و شعرا و استفاده از کتابخانه‌ها مواد فراوانی برای تألیف دمیه القصر فراهم کرد.
نواحی و شهر‌هایی را که دیده و در اثرش نام برده است عبارت‌اند از: نیشابور، زوزن، پوشنج، طوس، دهستان، جرجان، بصره، بغداد، سرخس، همدان، مرو، استراباد، ری، هرات.
ظاهراً به شام و مصر و حجاز سفر نکرده و اقوالش در باب شعرای آن مناطق منقول از راویان است.

کناره‌گیری از خدمت دیوانی

باخرزی پس از سال‌ها دبیری از خدمت دیوانی کناره گرفت و در موطن خود باخرز سکنی گزید و احتمالاً در همین دوران تألیف دُمْیَهُالقَصْر را به پایان رسانید.

درگذشت ابوالحسن باخرزی

سرانجام در ذیقعده ۴۶۷ در مجلس انس به دست غلامی ‌ترک کشته شد.عوفی تاریخ قتل او را ۴۶۸ ضبط کرده است.

[۸] محمد بن محمد عوفی، کتاب لباب الالباب، ج۱، ص۶۹، چاپ ادوارد براون، لیدن ۱۹۰۳ـ۱۹۰۶.

و ابن عماد به خطا محل قتل را اندلس نوشته است.

[۹] ابن عماد، شذرات الذهب فی اخبار من ذهب، ج۳، ص۳۲۸، بیروت ۱۳۹۹/۱۹۷۹.

زکریای قزوینی در سبب قتلش افسانه‌ای پرداخته است،

[۱۰] زکریا بن محمد قزوینی، آثارالبلاد و اخبارالعباد، ج۱، ص۳۳۸، بیروت ۱۴۰۴/۱۹۸۴.

ولی علت واقعی محققاً معلوم نیست. احتمال می‌رود که به سبب نزدیکی باخرزی به نظام الملک، اسماعیلیان در قتل او دست داشته‌اند.

شهرت باخرزی

باخرزی از ادیبان مشهور و شاعران ذواللسانین عصر سلجوقی است که به هر د