توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نماز در ادیان مختلف ۱۱۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۱۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نماز در ادیان مختلف ۱۱۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل نماز در ادیان مختلف ۱۱۵ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل نماز در ادیان مختلف ۱۱۵ اسلاید در PowerPoint

از آنجائی که خداوند سرشت انسان را خداپرست آفریده و خداشناسی و خداگرایی فطری است، لذا بشر در طول تاریخ همواره به دنبال پرستش و عبادت معبودی بوده است که مظهر و نمود عینی آن عبادت در ادیان الهی در نماز تجلّی یافته است.

فهرست مندرجات

۱ – جایگاه نماز در ادیان غیر ابراهیمی
۱.۱ – سخن ویل دورانت
۲ – کنفسیوس
۲.۱ – دین صابی
۲.۱.۱ – سه نماز صابئین
۲.۲ – آئین مانی
۲.۲.۱ – اوقات نماز
۳ – جایگاه نماز در آئین زرتشت
۳.۱ – نمازهای معروف زرتشتیان
۴ – جایگاه نماز در آئین یهود
۴.۱ – پیمان بنی اسرائیل
۴.۲ – اقامه نماز در کنیسه ها
۴.۳ – وجود نماز در روایات
۴.۴ – چگونگی اقامه نماز
۵ – جایگاه نماز در آئین مسیحیت
۵.۱ – واجب دینی
۵.۲ – چگونگی ادای نماز
۵.۳ – فایده نماز
۶ – نماز و دیگر شرایع آسمانی
۶.۱ – نماز و حضرت آدم
۶.۲ – نماز و حضرت نوح
۶.۳ – نماز و حضرت ادریس
۶.۴ – نماز و حضرت ابراهیم
۶.۵ – نماز و حضرت اسماعیل
۶.۶ – نماز و حضرت اسحاق و یعقوب
۶.۷ – نماز و حضرت داود
۶.۸ – نماز و حضرت سلیمان
۶.۹ – نماز و حضرت یونس
۷ – پانویس
۸ – منبع

جایگاه نماز در ادیان غیر ابراهیمی

اگر بیشتر درباره این موضوع بخواهیم کنکاش کنیم درمی یابیم که مساله نیایش به ویژه نماز، مخصوص ادیان وحیانی نبوده بلکه در ادیان غیر وحیانی یا غیر الهی هم مطرح بوده که در زیر به برخی از آنها اشاره می‌کنیم.
به طور مثال در تاریخ ادیان جان ناس می‌خوانیم که تبّتیان در مواقعی که در دیر یا صومعه‌ای جشن معیّن بر پا می‌شد زوّار از هر طرف به آنجا روی می‌آوردند و هدایایی از جنش قماش و کره و غیره برای راهبان می‌آوردند و در آنجا چند روز اقامت کرده، به طواف و نماز و دعا و رقص مشغول می‌شدند و پس از یک سلسله عملیات سحرآمیز به اوطان خود مراجعت می‌کردند

[۱] جان ناس، تاریخ جامع ادیان، ص۲۴۶.

و نیز یاد آوری شده: «در اواسط قرن ۱۴ میلادی بعد از این که امپراطوری مغول از دیار چین محو و منقرض گردید، یکی از راهبان تبّتی به نام «شونگ ـ خا ـ پا» در صدد اصلاحاتی در دین «لاما» بر آمد و شریعتی بنیان نهاد که به نام معبد زرد موصوف است.این اصلاح مذهبی انتظامات دیرها را شدیدتر و سخت تر گرداند و استعمال نوشابه‌های به کلّی حرام و عبادت و نمازها زیادتر معمول گردید.»

[۲] جان ناس، تاریخ جامع ادیان، ص۱۴۷.

همچنین جان ناس به نقل از کتاب پنجلی که به نام «راجه یوگه» موسوم است هشت قاعده برای جوکی سالک (یکی از مکاتب هندوان) مقرّر داشته است که از جمله آن‌ها رعایت نظامات (یناما)، خودداری، نظافت، آرامش نفس، مطالعه و نماز.

[۳] جان ناس، تاریخ جامع ادیان، ص۲۷۰.

سخن ویل دورانت

ویل دورانت در تاریخ تمدّن خود در مورد عبادت یونان باستان می‌نویسد: «مؤمنان در جریان عبادت، خود را به مذبح، که در جلوی معبد قرار داشت می‌رساندند و به وسیله قربانی و نماز از خشم خدا ایمنی می‌یافتند و یاری او را جلب می‌کردند».

[۴] ویل دورانت، تاریخ تمدّن، ج۱، ص۲۲۸.

و طبق آماری که جان ناس در کتاب تاریخ ادیان خود می‌آورد، معابد مذهبی شینتو (مذهب وطن پرستی ژاپن) تعدادشان در سال ۱۹۴۵ یکصد هزار می‌رسید.این معابد عموماً دارای حصار مقدّس و دروازه‌هایی موسوم به «توری» که شهرت جهانی دارد و مناره‌ای به سبک گلدسته‌های مساجد اسلامی و برج زنگ و بالاخره رواِ عبادت بود.پیش از آغاز پرستش، زائر باید تطهیر می‌کرد و دست و دهان خود را می‌شست و در وضو خانه معبد وضویی می‌ساخت و با بر هم نهادن دو کف دست به مجازات سینه که شیوه مخصوص پرستش ژاپنی است، تعظیم و با به صدا در آوردن زنگ و انجام نماز و نیایش و تعظیم محدود و در حالت مراقبه و تامّل از واجبان معابد بود

[۵] جان ناس، تاریخ جامع ادیان، ص۴۲۷.

کنفسیوس

درباره کنفسیوس آمده است، او ادّعای این که پیامبر بوده و به او وحی می‌شده اشاره‌ای نکرده است، و در واقع بیشتر حکیم بوده تا این که مرد دین باشد، ولی با وجود این احساس دینی داشت که منجر به احترام خدایان و مداومت بر اقامه شعائر دینی می‌شد.او نماز می‌خواند، در حالی که ساکت بوده، حرفی نمی‌زده است بر خلاف عادت مردم در زمان خودش و زشت می‌دانست نماز بخواند تا این که خداوند او را ببخشد و یا نعمتی به او بدهد، زیرا او معتقد بود نماز هدفی جز تنظیم سلوک افراد و الفت میان آن‌ها نمی‌باشد.

[۶] شهرستانی، محمد بن عبدالکریم، ملل و نحل شهرستانی، ص۲۱.

دین صابی

از ادیان دیگر در زمان پارت‌ها و ساسانیان «صابئین و مندائیان» هستند.این قوم خود را صابی می‌نامیدند.صابی دین کسانی است که در زبان عربی «مغتسله» خوانده می‌شدند یعنی کسانی که در امر پاکیزگی تن و جامه و شستشوی در آب رودخانه دلبستگی کامل داشتند.

[۷] عظیمی، عبدالعلی، اصل و نسب و دین‌های ایرانیان باستان، ص۴۵۱.

نماز در آئین مندایی شبیه نماز مسلمانان بود و حتّی قبل از نماز، وضو گرفتن را هم لازم می‌دانستند و یکی از اساسی‌ترین آداب و واجبات در دین مندایی ـ قبل از این که به نماز بایستند ـ انجام رشامه (وضو) است زیرا هر فرد مندایی باید سه بار در روز، صبح، ظهر و عصر عمل رشامه (وضو) را انجام دهد و این کار در بسیاری از مراسم دیگر مانند تعمید و غیره هم به جا آورده می‌شود و هر فرد برای این کار در بسیاری از مراسم دیگر مانند تعمید و غیره هم به جا آورده می‌شود و هر فرد برای این که بخواهد وضو بگیرد باید اوّل نیّت کند و نیز فکر خویش را پاک و از هر گونه آلودگی افکار مادّی آزاد کند، آنگاه خالصانه به کنار رودخانه بیابد و با تواضح به طرف مجرای آب بایستد و دعاهایی را بخواند و به طریق خالص وضو بگیرد.

[۸] عظیمی، عبدالعلی، اصل و نسب و دین‌های ایرانیان باستان، ص۴۵۱.

همچنین براخته (نماز)، دعایی است که بعد از رشامه (وضو) خوانده می‌شود.«براخه» هر روزی سه بار یعنی صبح، ظهر و عصر بعد از رُشامه (وضو) انجام می‌شود.براخه در هر مکان که مقدور باشد می‌توان به جا آورد و نمازشان را با بوثه ی (آیه) زیر که بوثه ی توحید است آغاز می‌کردند.«به نام خدای بزرگ، خداوند را با قلبی پاک ستایش باد! پروردگار وجود دارد به شهادت تو‌ای خدای جاویدان که مالک عالم انواری و از ذات خویش منبعث شده‌ای و کسی را در وجود آمدنت دخالتی نبوده و نیست، نام تو هیچ گاه از بین نخواهد رفت و بعد نوبت به ادای احترام به پیامبران و مقدّسین می‌رسد که طولانی است.»

[۹] عظیمی، عبدالعلی، اصل و نسب و دین‌های ایرانیان باستان، ص۴۵۳.

سه نماز صابئین

برای تایید این مطلب در کتاب آثار الباقیّه، ابوریحان بیرونی می‌گوید: صابئین سه نماز واجب دارند.نسخت هنگام طلوع خورشید که هشت رکعت می‌باشد.دوم قبل از زوال خورشید از وسط آسمان که پنج رکعت می‌باشد.و سوم هنگام غروب آفتاب که پنج رکعت می‌باشد و در هر رکعت از نماز شان سه سجده است و در ساعت دوم روز یک نماز نافله می‌خواندند و یکی را در ساعت نه روز و سومی را در ساعت سوم از شب و از برای نماز طهارت و وضو به جا می‌آورند و غسل جنابت می‌کنند.

[۱۰] بیرونی، ابوریحان، آثار الباقیّه عن القرون الخالیه، ص۲۰۶.

و شاهد دیگری که این مطلب را تایید می‌کند سخنی از مرحوم شهرستانی در ملل و نحل می‌باشد آنجا که او می‌گوید: «صابئون همه آن‌ها سه نماز می‌خواندند و غسلجنابت و مس میّت می‌کنند.»

[۱۱] شهرستانی، محمد بن عبدالکریم، ملل و نحل شهرستانی، ج۲، ص۵۷.

آئین مانی

بالاخره در مورد مانی و آئین او گفته شده که در شبانه روز چهار نماز را واجب می‌دانستند و نماز گزار باید با آب روان یا راکد مسح کند و روبروی آفتاب بایستد و به سجده رود و بگوید: «مبارک است راهنمای ما، فاراقلیط، پیامبر ما و مبارک است فرشتگان نگهبان او و مسبّحان، لشکریان پرتو افشان او» پس از گفتن این کلمات برخیزد و راست بایستد و بعد به سجده دوم رود، بگوید: «به پاکی یاد شده‌ای تو‌ای مانی پرتو افشان و راهنمای ما، که ریشه روشنایی و نهال زندگی و شجره بزرگی هستی که تمامش بهبودی بخش است» باز بلند شود و بایستد و به سجده سوم رود و دعاهایی بگوید تا سجده دوازدهم.

[۱۲] عظیمی، عبدالعلی، اصل و نسب و دین‌های ایرانیان باستان، ص۲۶۳.

اوقات نماز

اوقات نمازهای آن‌ها عبارتند از: ۱ـ وقت نماز اوّل در هنگام زوال است.(متمایل شدن خورشید از میانه آسمان به سوی مغرب) ۲ـ وقت نماز دوّم بین زوال و غرب آفتاب است.۳ـ وقت نماز سوّم که نماز مغرب نامیده می‌شود بعد از غروب آفتاب تا سه ساعت بعد از آن می‌باشد.۴ـ وقت نماز چهارم که نماز عشاء (شام) است، پس از گذشتن سه ساعت از غروب است.در تمام این نمازها و سجده‌ها نماز گزار باید همان کارهایی را انجام دهد که در نماز اوّل، انجام داده است.

[۱۳] عظیمی، عبدالعلی، اصل و نسب و دین‌های ایرانیان باستان، ص۲۶۳.

جایگاه نماز در آئین زرتشت

زرتشتیان نماز شان بسیار شبیه نماز مسلمانان بوده و همان طور در پنج وقت باید نماز و دعاهای مخصوص را بخوانند و نیز مقدّماتی برای انجام مراسم عبادی دارند که بی شباهت به مقدّمات نماز در اسلام نمی‌باشد.در کتاب «دیانت زرتشتی» آمده است، زرتشتی‌ها هر ۲۴ ساعت را به ۵ دوره یا گاه تقسیم می‌نمایند و آداب مذهبی تابع این پنجگانه است.بر هر زرتشتی مؤمن فرض است که در هر یک از پنج دوره، ادعیه و مناجات‌های خاصّ بخواند.این ادعیه و نیایش‌ها با ستایش و تمجید اورمزد همراه است و از اصول و واجبات ضروری زندگانی روزانه زرتشتیان محسوب می‌گردد.امّا این روزه فرضیات پنجگانه را معمولاً موبدان به جا می‌آورند و اکثر زرتشتیان به خواندن ادعیه در صبحگاه و شامگاه اکتفا می‌کنند.جهت نیایش زرتشتیان، به سوی منبع نور (آفتاب، ماه و چراغ) می‌باشد و اکثر با خم شدن و سجده بر روی زمین و نشان دادن عبودیّت و بندگی خود به اورمزد، دعای خود را پایان می‌دهند.فرضیات به زبان اوستایی تلاوت می‌شود.مؤمنین زرتشتی اغلب همراه آن، ادعیه‌ای نیز به فارسی یا گجراتی می‌خوانند.برخی از بهدینان نه تنها فرضیات را حفظ هستند بلکه بعضی از یشت‌ها و یا قسمتی از آنهاـ از جمله بهرام یشت ـ را حفظ می‌نمایند

[۱۴] مری بویس، دیانت زرتشتی، ص۱۵۵.

جان ناس در تاریخ جامع ادیان خود می‌گوید: افراد زرتشتی در هر وقت روز بخواهند می‌توانند منفرداً به درون آتشکده بروند قبل از ورود به معبد دست و روی خود را آب شسته، قسمتی از اوستا را تلاوت کرده دعا و مناجات بخوانند.سپس کفش‌ها را از پا در آورده به اطاِ معبد داخل می‌شوند و در برابر آتشدان مقدّس نماز برده، هدیه و نیازی با مقداری چوب صندل به موبد تقدیم می‌دارند و برابر، یک چمچمه از خاکستر مقدّس از او می‌ستانند.و آن خاکستر قدوّسی را به نیّت کسب فیض و برکت به صورت و چشم خود می‌مالند.پس به سوی آتش، به تعظیم خم شده و آهسته رو به قهقراء رفته، با کفش کن می‌رسند و سپس به خانه خود باز می‌گردند

[۱۵] جان ناس، تاریخ جامع ادیان، ص۴۸۱.

او در جایی دیگر خاطر نشان می‌سازد زرتشتیان شبانه روزی پنج بار نماز و پرستش خدای یگانه به جای آورند.نخست از سپیدی بامداد تا نیمروز (گاه‌هاون) دوم از نیمروز تا سه ساعت از نیمروز گذشته (گاه رپتون). سوم از سه ساعت از نیمروز گذشته تا پیش از تیرگی شام (گاه ازیرن). چهارم از تیرگی شام تا نیمه شب (گاه ایوه سزیترم). پنجم از نیمه شب تا سپیدی بامداد (گاه اشهن) و اشهن آغاز گاهان است.

[۱۶] ارباب کیخسرو شاهرخ، آئینه آئین مزدیسنی، ص۴۱.

نمازهای معروف زرتشتیان

در آئین مزدیسنی از این نمازها سه نماز از همه مهم تر و معروف تر است.زرتشتیان قبل از هر چیز آن را به اطفال خود یاد می‌دهند.و در تمام قسمت‌های اوستا از این سه نماز، مکرر نام برده که عبارتند از:
۱ـ یتا اهوو ئیریو: یعنی به همان‌اندازه که سرور جسمانی (پادشاه) نیرومند است؛ سرور روحانی به واسطه داشتن صفات راستی و پارسایی خود، همچنان تواناست.بخشش فرشته بهمن از آن کسی است که فقط برای خدا کار کند و فیض قدرت الهی شامل کسی است که پاسبان بینوایان و حامی درویشان باشد.
۲ـ اشم و هو: یعنی راستی بهترین نیکی و سعادت است.سعادت از آن کسی است که راست و خواستار بهترین راستی باشد.
۳ـ نیگهه‌ها تام: یعنی فردا اهورا آگاه است از زنان و مردانی که در ستایش او هستند، به این گونه مردان و زنان به سبب پارسایی و پرهیزکاریشان درود می‌فرستیم.

[۱۷] جعفری، ابوالقاسم، یکتا پرستی در ایران باستان، ص۳۵۳.

[۱۸] رضی،‌ هاشم، زرتشت و تعالیم، ص۱۳۲.

اکنون بحث در این باب را با سخن یکی از همین نویسندگان زرتشتی به پایان می‌بریم، او در پاسخ به این سؤال اینکه چرا باید نماز بخوانیم؟ می‌گوید: «شبانه روزی چند بار باید نماز کرد و نامه خدا را خواند تا آنچه اهورا مزدا فرموده به یاد و به جای آوریم و منش (اندیشه) و گوشن (گفتار) و کنش (کردار) خویش را برابر فرموده اهورا مزدا پاک و راست داشته گمراه نگردیم.»

[۱۹] ارباب کیخسرو شاهرخ، آئینه آئین مزدیسنی، ص۴۵.

این سخن مشابه آنچه در قرآن در مورد نماز گفته شده، می‌باشد.یعنی آیه «اقم الصّلوه لذکری»

[۲۰] طه/سوره۲۰، آیه۱۴.

نماز را به خاطر یاد من بپادار «انّ تنهی عن الفحشاء و المنکر»

[۲۱] عنکبوت/سوره۲۹، آیه۴۵.

«بدرستی که نماز انسان را از کارهای زشت و ناروا باز می‌دارد.»

جایگاه نماز در آئین یهود

در این باب ابتدا از قرآن به عنوان متّقن‌ترین منبعی که خبر از گذشتگان داده است شواهدی را درباره نماز در شریعت حضرت موسی (علیه‌السلام) خواهیم آورد.سپس از مضمون چند روایت از ائمه معصومین (علیه‌السلام) درباره موضوع بحث خواهیم کرد و در پایان هم به مطالبی از کتاب تورات (عهد عتیق) و نویسندگان و مورّخان صاحبنظر استشهاد می‌کنیم.
وقتی حضرت موسی (علیه‌السلام) در راه رسالت الهی با همسرش از وطن هجرت نمود و سر به بیابان گذاشت و در تاریکی و ظلمت شب، به طوفان و باران برخورد کرد و به خاطر سختی‌ها و مشکلات فراوان دستخوش اضطراب و ناراحتی گشت، پروردگار مهربان برای آرامش او به او وحی نمود که: «اننی انّا اللّه لا اله الاّ انا فاعبدنی و اقم الصلوه لذکری»

[۲۲] طه/سوره۲۰، آیه۱۴.

یعنی همانا من اللّه هستم و معبودی جز من نیست، پس مرا عبادت کن و نماز را برای یاد من بپادار.در این آیه پس از بیان عبادت خدای یکتا به حضرت موسی مساله نماز یاد آوری شده است.در آیه‌ای دیگر به موسی و برادرش‌ هارون دستور داده شده که: «شما و پیروانتان در مصر منزل گیرید و خانه‌هایتان را قبله و معبد قرار دهید و نماز به پا دارید.»

[۲۳] یونس/سوره۱۰، آیه۸۷.

در این آیه هم، خطاب به موسی و‌ هارون به پا داشتن نماز مطرح گردیده است.

پیمان بنی اسرائیل

همچنین قرآن در آیه ۷۷ سوره بقره ضمن اشاره به پیمانی که از بنی اسرائیل گرفته شده نماز را به عنوان یکی از ارکان و موادّ این پیمان شمرده است». «و اذ اخذنا میثاق بنی اسرائیل لاتعبدون الاّ اللّه و بالوالدین احساناً…و اقیموا الصلوه» و هنگامی که از بنی اسرائیل ما پیمانی گرفتیم که جز او را نمی‌پرستید و به پدر و مادر نیکی کنید..و نماز را به پا دارید.این آیه به طور آشکار از نماز به عنوان میثاق و پیمانی یاد کرده که از بنی اسرائیل، دوشادوش مساله عبادت خداوند یکتا و نیکی به پدر و مادر و غیره گرفته شده است، که این خود بیانگر اهمیت مساله نماز و شدّت اهتمام به آن در شریعت آسمانی حضرت موسی (علیه‌السلام) است.طبری در تفسیر خود در ذیل این آیه حدیثی را نقل می‌کند از قول امام باقر (علیه‌السلام) که فرمودند: «احبار یهود و منافقین، مردم را به اقامه نماز و دادن زکات فرمان می‌دادند ولی خود انجام نمی‌دادند پس خداوند فرمان داد به آن‌ها که با مسلمانان تصدیق کننده پیامبر باشند و اقامه نماز کنند و…»

[۲۴] طبری، محمد بن جریر، جامع البیان فی تفسر القرآن، ج۱، ص۲۰۳.

اقامه نماز در کنیسه ها

در تایید این مطالب که یهودیان باید نمازهایشان را در معابد شان اقامه کنند در کتاب «گنجینه تلمود» (تلمود به معنی تعلیم دیانت یهود و آداب آنهاست و در تاریخ ادبی و فکری قوم یهود کتاب تلمود بزرگترین و جامع تری کتاب شمرده شده است که این کتاب در قرن پنج میلادی «یوخاس» نامی از روحانیون و خاخام‌های یهود و با همکاری کاهنان یهودی دو کتاب «میشنا و گمارا» را با هم ترکیت و تلفیق کردند و چند کتاب کوچک دیگر به ان افزودند و در نتیجه کتاب ترکیبی را به نام تلمود خواندند)

[۲۵] سیر تحوّل دین یهود و مسیحیّت، ص۱۶۹.

آمده است که: «علاوه بر عبادت‌ها و نمازهای فردی و خصوصی که انسان به وسیله آن حاجات خود را از خدا می‌طلبد نمازهای جماعتی نیز هستند که افراد موظّف هستند در آن شرکت جویند.اهمیّت نماز جماعت در گفته‌هایی مورد تایید قرار گرفته است.که در اینجا برای نمونه مطلبی را به نقل از براخوت ـ ۶ الف آورده: «دعا و نماز انسان فقط در صورتی مورد اجابت قرار می‌گیرد که در کنیسه خوانده شود.»

[۲۶] آبراهام کهن، گنجینه تلمود، ص۱۰۳.

و درباره برگزاری نماز جماعت در کنیسه گفته شده است «هر آن کس که در شهر او کنیسه‌ای وجود دارد و برای خواندن نماز بدانجا نمی‌رود وی را همسایه بد می‌خوانند و با شدّت، این همسایگان بد را مورد نکوهش و مذمت قرار می‌دهد.»

[۲۷] آبراهام کهن، گنجینه تلمود، ص۱۰۳.

وجود نماز در روایات

بعد از بیان آیاتی چند از کلام اللّه مجید درباره نماز در آئین یهود، در روایاتی هم که از ائمه ـ (علیهم‌السّلام) ـ به ما رسیده وجود نماز را در این شریعت آسمانی تایید می‌کند که به بیان چند مورد از آن‌ها اکتفا می‌کنیم.از جمله، روایتی است در ارشاد القلوب دیلمی که می‌گوید: «خداوند سبحان به حضرت موسی بن عمران (علیه‌السلام) وحی فرمود: ‌ای موسی!…اگر ببینی آن کسانی را که نماز می‌خوانند در تاریکی شب و خود را به من نزد