توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نگاهی بر روایات امام حسین ۱۱۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۱۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نگاهی بر روایات امام حسین ۱۱۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل نگاهی بر روایات امام حسین ۱۱۵ اسلاید در PowerPoint :

روایات امام حسین

راویان و ناقلان احادیث اعم از شیعه و سنی در آثار خود به صدها روایت از سید و سالار شهیدان (علیه‌السلام) اشاره داشته و آن را در کتب خود به ثبت و ضبط رسانده‌اند. این روایات را که توسط امام (علیه‌السلام) با واسطه و بیواسطه از رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) و حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیهم) و امام حسن (علیه‌السلام) نقل شده و یا به توسط خود حضرت (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) انشاء گردیده‌اند میتوان در موضوعاتی چون عقاید، تفسیر، احکام، داد و ستد و…. دسته بندی کرد.

فهرست مندرجات

۱ – صد‌ها روایت از امام حسین
۲ – عقاید
۲.۱ – امام شناسی
۲.۲ – ایمان
۲.۳ – قضا و قدر
۲.۴ – عرضه اعمال برخدا
۲.۵ – تکلیف در حد توان
۳ – تفسیر
۳.۱ – تفسیر آیه ۱۹ سوره حج
۳.۲ – تفسیر آیه ۴۱سوره حج
۳.۳ – تفسیر امام مبین
۳.۴ – تفسیر «تراهم رکعا سجدا»
۳.۵ – تفسیر «شاهد و مشهود»
۴ – اهل بیت
۴.۱ – خلقت اهل بیت
۴.۲ – حب و علاقه نسبت به اهل بیت
۴.۳ – روایات درباره امام زمان
۵ – عبادات
۵.۱ – بهترین عبادت
۵.۲ – وضو
۵.۳ – چگونگی تشریع اذان
۵.۴ – نماز
۵.۵ – صله رحم
۵.۶ – روزه
۵.۷ – طواف و سعی حج
۵.۷.۱ – حکم قطع طواف
۵.۷.۲ – رمی جمرات
۵.۷.۳ – تلبیه
۵.۸ – جهاد
۵.۹ – دعای حضرت کنار کعبه
۵.۹.۱ – دعای در مسجد نبی
۵.۹.۲ – نیایش پیامبر اکرم
۵.۹.۳ – در زیارت اهل قبور
۵.۱۰ – امر به معروف
۶ – داد و ستد
۷ – ازدواج
۸ – تقبیح گناهان
۸.۱ – مذمت بدی و پوزش از دیگران
۸.۲ – سوگند زیاد
۸.۳ – واقعیت غیبت
۹ – اهتمام به حق الناس
۱۰ – حدود
۱۱ – دیگر موارد
۱۲ – عناوین مرتبط
۱۳ – پانویس
۱۴ – منبع

صد‌ها روایت از امام حسین

راویان و ناقلان احادیث اعم از شیعه و سنی در آثار خود به صدها روایت از سید و سالار شهیدان (علیه‌السلام) اشاره داشته و آن را در کتب خود به ثبت و ضبط رسانده‌اند. این روایات را که توسط امام (علیه‌السلام) با واسطه و بیواسطه از رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) و حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیهم) و امام حسن (علیه‌السلام) نقل شده و یا به توسط خود حضرت (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) انشاء گردیده‌اند میتوان در موضوعاتی چون عقاید، تفسیر، احکام، داد و ستد و…. دسته بندی کرد.

عقاید

بحث از عقاید و امور عقیدتی بخش زیادی از روایات و احادیث نقل شده از سوی امام حسین (علیه‌السلام) را به خود اختصاص داده است. امام (علیه‌السلام) در سخنان و خطبه‌ها و نیز نامه‌های خود کوشیدند حدود و ثغور دین را برای مردم تبیین و حیطه عقاید و اصول آن را برای آنان مشخص نمایند.
روایات زیر نمونهای است از روایاتی که آن حضرت در باب عقاید بیان داشته‌اند:

امام شناسی

در روایتی نقل شده که «روزی امام حسین (علیه‌السلام) در میان اصحاب به سخن ایستادند و خطاب به آنان فرمودند: ‌ای مردم آگاه باشید که همانا خداوند بندگان خود را نیافرید؛ مگر برای این که به او معرفت پیدا کنند؛ پس هرگاه او را بشناسند او را بپرستند و هر گاه او را بپرستند با پرستش او، از پرستش و بندگی هر آنچه جز خداست، بی نیاز گردند.
یکی از یاران سؤال کرد: ‌ای فرزند رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) پدر و مادرم به فدایت، معرفت خدا چیست؟ حضرت (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرمود: معرفت و شناخت خداوند به این است که مردم هر زمان، امامی را که باید از او فرمان برند، بشناسند(و از او اطاعت کنند).»

[۱] شیخ صدوق، علل الشرائع، ج۱، ص۹، قم، مکتبه الداوری، بی تا.

[۲] کراجکی، ابوالفتح، کنز الفوائد، ج۱، ص۱۵۱.

[۳] حلوانی، حسین بن نصر، نزهه الناظر و تنبیه الخاطر، ص۸۰، قم، مدرسه الامام المهدی عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف، چاپ اول، ۱۴۰۸.

ایمان

امام صادق (علیه‌السلام) از اجداد بزرگوار خود (علیه‌السلام) و آنان از سرور و سالار شهیدان (علیه‌السلام) روایت کردند که ایشان فرمودند: «از امیرمؤمنان (علیه‌السلام) پرسیدند: پایداری ایمان در چیست؟ فرمود: پارسایی؛ پرسیدند: از میان رفتن ایمان در چیست؟ فرمود: طمع ( و آزمندی).»

[۴] شیخ صدوق، الامالی، ص۲۸۹-۲۹۰، کتابخانه اسلامیه، ۱۳۶۳.

[۵] مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج۶۷، ص۳۰۵.

قضا و قدر

از امام رضا (علیه‌السلام) روایت شده که حسن بن ابی‌ حسن بصری نامه‌ای به امام حسین (علیه‌السلام) نوشت و از ایشان درباره‌ی معنای قدر سؤال کرد. حضرت (علیه‌السلام) در پاسخ نامه‌ای به او نوشتند و در آن متذکر شدند که:
«آنچه را که درباره معنای قدر به ما اهل بیت (علیه‌السلام) رسیده و آن را برایت شرح میدهم پیروی نما؛ زیرا کسی که به قدر خوب و بد ایمان ندارد کافر است و کسی که گناهان را به خدای عزیز و بزرگ مرتبه نسبت میدهد (و کار او میداند) بهتان بزرگی به خدا بسته است؛ همانا خدای متعال، به زور اطلاعت نشود و با غلبه (دیگری بر او) نافرمانی نگردد و بندگان خود را در طریق هلاکت و تباهی واننهد؛ بلکه اوست مالک هر آنچه را که به آنها مالک گردانیده و قادر است بر هر چه که آنها را به آن توان بخشیده؛ پس اگر سر به طاعت نهند خداوند مانع و سست کنندهی آنها نخواهد بود و اگر سر به معصیت گذارند و خداوند بخواهد بر آنان منت نهد و مانعی میان آنها و معصیت ایجاد کند میتواند و اگر مانع نشد اینگونه نیست که (در این صورت) خدا آنها را با زور و فشار به گناه وادار کرده باشد بلکه پس از آگاهی دادن به آنان و هشدار و اتمام حجت بر آنها از راه بخشیدن اختیار (و قدرت انتخابگری) آنان را بر گناهان توانا ساخته است و در عین حال راه را برای عمل کردن به آنچه ایشان را به آن فرا خوانده و ترک آنچه را که از آن بازشان داشته باز گذاشته است و آنان را برای انجام آنچه بدان فرمان داده و نیز برای اجتناب از آنچه از آن باز داشته و آنان آن را مرتکب میشوند توانمند ساخته است؛ حمد و ثنا، همه از آن خداوندی است که بندگان خود را بر هر آنچه فرمان داده و از هر آنچه بازداشته توان بخشیده است تا بدان وسیله فرمان برند و حجت را بر همه کسانی که راه را بر آنان آشکار نموده تمام ساخته است. پس من بر این باور و اعتقادم (و باز بر آن تاکید کرده میگویم) به خدا سوگند من و یارانم نیز بر آنیم و سپاس شایسته‌ی اوست.»

[۶] امام رضا علیه‌السلام، فقه الرضا علیه‌السلام، ص۴۰۸-۴۰۹.

[۷] مجلسی، محمد باقر، ج۵، ص۱۲۳-۱۲۴.

عرضه اعمال برخدا

امام رضا (علیه‌السلام) از پدرانش و آنان از امام حسین (علیه‌السلام) نقل کردند که ایشان فرمود: «هیچ صبحی فرا نمیرسد جز اینکه اعمال این امت بر خدای متعال عرضه میشود.»

[۸] شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا علیه‌السلام، ج۲، ص۴۴، قم، جهان، ۱۳۷۸ش.

[۹] امام رضا علیه‌السلام، صحیفه الرضا علیه‌السلام، ص۸۱، مشهد، کنگره جهانی امام رضا علیه‌السلام، ۱۴۰۶.

[۱۰] راوندی، قطب الدین، الدعوات، ص۳۴، قم، مدرسه امام مهدی عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف، ۱۴۰۷.

[۱۱] زید بن علی، مسند زید بن علی، ج ۱، ص ۵۰۱، بیروت، دار مکتبه الحیاه، بی تا.

تکلیف در حد توان

در حدیثی از امام حسین (علیه‌السلام) آمده که فرمود: «خداوند تاب و توان از کسی نستاند مگر اینکه بار طاعتی از او بیفکند و نیز توانایی کسی را نگیرد جز اینکه بار تکلیفی از او بر دارد.»

[۱۲] حرانی، حسن بن شعبه، تحف العقول، ص۲۴۶، قم، جامعه مدرسین، ۱۴۰۴.

[۱۳] مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج۷۵، ص۱۷.

تفسیر

آراء تفسیری و نیز روایاتی که از آن حضرت در باب تفسیر قرآن بیان شده است بخشی دیگر از روایات وارده از سوی امام حسین (علیه‌السلام) را به خود اختصاص داده است. روایات زیر بخشی از روایاتی است که از آن حضرت در باب تفسیر قرآن بیان شده است:

تفسیر آیه ۱۹ سوره حج

نضر بن مالک نقل کرد که به امام حسین (علیه‌السلام) عرض کردم: «ای ابا عبدالله (علیه‌السلام) در توضیح این کلام خدا که فرموده: هذان خصمان اختصموا فی ربهم… ؛ اینان دو گروهاند که دربارهی پروردگارشان به مخاصمه و جدال پرداختند.

[۱۴] حج/سوره۲۲، آیه۱۹.

برایم سخن بگو حضرت فرمود: ما و بنیامیه در باره (ایمان و کفر به) خدا با هم در ستیزیم ما باور داریم که خدا راست میگوید آنان میگویند که خدا دروغ میگوید پس ما و آنان در روز قیامت هم، دشمن خواهیم بود.»

تفسیر آیه ۴۱سوره حج

ابن شهر آشوب در کتابش نقل کرده که «از امام حسین (علیه‌السلام) درباره این آیه شریفه که: الذین ان مکناهم فی الارض اقاموا الصلوه… ؛

[۱۵] حج/سوره۲۲، آیه۴۱.

همان کسانی که هر گاه در زمین به آنها قدرت بخشیدیم نماز را برپا میدارند… سئوال شد حضرت (علیه‌السلام) فرمودند: این آیه شریفه در شان ما اهل بیت نبوت (علیه‌السلام) است.»

[۱۶] ابن شهرآشوب، مناقب آل ابیطالب، ج۳، ص۲۰۷، قم، علامه، ۱۳۷۹ق.

[۱۷] قمی مشهدی، محمد بن محمد رضا، کنزالدقائق و بحر الغرائب، ج۹، ص۱۱۰، تهران، سازمان چاپ و انتشارات وزارت ارشاد اسلامی، ۱۳۶۸ش.

تفسیر امام مبین

امام باقر (علیه‌السلام) از پدر بزرگوارشان امام سجاد (علیه‌السلام) و ایشان از اباعبدالله الحسین (علیه‌السلام) نقل کرده‌اند که: «وقتی که این آیه شریفه: «… و کل شیء احصینه فی امام مبین؛.

[۱۸] یاسین/سوره۳۶، آیه۱۲.

.. و همه چیز را در کتاب آشکار کنندهای برشمردهایم.» بر پیغمبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نازل شد ابوبکر و عمر از جای برخاستند و گفتند: ‌ای رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) آیا «امام مبین» تورات است؟ فرمود: نه؛ عرض کردند: انجیل است؟ فرمود: نه؛ سؤال کردند: قرآن است؟ فرمود: نه. در این هنگام امیرمؤمنان علی (علیه‌السلام) وارد شد پس پیامبر خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) (به علی (علیه‌السلام) اشاره نموده) فرمودند: امام مبین، این مرد است؛ به درستی که او همان امامی است که خدای تبارک و تعالی علم هر چیزی را در آن به شماره آورده است.

[۱۹] شیخ صدوق، معانی الاخبار، ص۹۵، قم، جامعه مدرسین، ۱۳۶۱ش.

[۲۰] قمی مشهدی، محمد بن محمد رضا، کنزالدقائق و بحر الغرائب، ج۱۱، ص۶۱.

[۲۱] قندوزی، ینابیع الموده لذوی القربی، تحقیق سید علی جمال اشرف حسینی، ج۱، ص۲۲۹، دار الاسوه، چاپ اول، ۱۴۱۶ق.

تفسیر «تراهم رکعا سجدا»

در روایتی دیگر آمده «که از امام حسین (علیه‌السلام) درباره تفسیر آیه شریفهی: «… تراهم رکعا سجدا… ؛

[۲۲] فتح/سوره۴۸، آیه۲۹.

پیوسته آنها را در حال رکوع و سجود میبینی.» سئوال شد ایشان فرمود: «این آیه شریفه در شان علی بن ابیطالب (علیه‌السلام) نازل شده است.»

[۲۳] ابن شهرآشوب، مناقب آل ابیطالب، ج۱، ص۲۹۸.

[۲۴] مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج۳۸، ص۲۰۳.

تفسیر «شاهد و مشهود»

همچنین در روایت دیگری آمده است که «شخصی از امام حسین (علیه‌السلام) در مورد تفسیر آیه شریفه «و شاهد و مشهود؛

[۲۵] بروج/سوره۸۵، آیه۳.

و سوگند به شاهد و مشهود.» پرسش نمود ایشان فرمودئد: «منظور از «شاهد» جدم رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) است و مراد از «مشهود» روز قیامت است؛ سپس(در تایید تفسیر «شاهد» ) این آیه را خواند: انا ارسلناک شاهدا و مبشرا و نذیرا؛

[۲۶] احزاب/سوره۳۳، آیه۴۵.

‌ای پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) ما تو را گواه فرستادیم و بشارت دهنده و انذار کننده. و (در تایید تفسیر «مشهود» این آیه شریفه را) تلاوت فرمود: … ذلک یوم مجموع له الناس و ذلک یوم مشهود؛.

[۲۷] هود/سوره۱۱، آیه۱۰۳.

.. همان روزی هست که مردم در آن جمع میشوند و روزی که همه آن را مشاهده میکنند.»

[۲۸] طبرانی، سلیمان بن أحمد، المعجم الاوسط، ج۹، ص۱۸۲، دارالحرمین، ۱۴۱۵.

[۲۹] هیثمی، علی بن ابی بکر، مجمع الزوائد، ج۷، ص۱۳۵-۱۳۶، بیروت، دارالکتب العلمیه، ۱۹۸۸.

اهل بیت

امام حسین (علیه‌السلام) در بخش عظیمی از روایات خود به ذکر مناقب ائمه معصومین (علیه‌السلام) و بیان تعداد آنان پرداخته و اهمیت و لزوم محبت و علاقه نسبت به آنان را یادآور شده اند. در این دسته از روایات، بیان احادیث درباره امام زمان (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) و علائم ظهور آن حضرت جایگاه ویژه و مهمی را به خود اختصاص داده است. و اما نمونه‌هایی از این روایات:

خلقت اهل بیت

شیخ صدوق با سلسله سندهایش از حبیب بن مظاهر اسدی روایت کرده که میگفت: «به امام حسین (علیه‌السلام) عرض کردم: (یابن رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) ) پیش از آنکه خداوند آدم (علیه‌السلام) را بیافریند شما (اهل بیت نبوت (علیه‌السلام) ) کجا بودید؟ حضرت (علیه‌السلام) فرمود: «ما اشباح نور بودیم که پیرامون عرش خدای سبحان طواف می‌کردیم و به فرشتگان «سبحان الله» و «لا اله الا الله» و «الحمدالله» می‌آموختیم».

[۳۰] شیخ صدوق، علل الشرائع، ج۱، ص۲۳.

[۳۱] مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج۵۷، ص۳۱۱.

حب و علاقه نسبت به اهل بیت

ابوسعید دینار نقل کرده که «از امام حسین (علیه‌السلام) شنیدم که می‌فرمود: «هر کس ما (اهل بیت) را دوست بدارد، خدای سبحان به واسطه محبت ما به او منفعت میرساند اگر چه اسیری در (دیار دور دست) دیلم باشد؛ به درستی که محبت ما گناهان را از پی هم فرو می‌ریزد، همان گونه که (وزش) باد برگهای (خزان شده) را از پی هم فرو میریزد.»

[۳۲] مغربی، قاضی نعمان، شرح الاخبار، تحقیق السید محمد الحسینی الجلالی، ج۱، ص۱۶۳، قم، جامعه مدرسین، چاپ دوم، ۱۴۱۴.

از بشر بن غالب اسدی نیز حدیثی نقل شده که در آن آمده: «روزی امام حسین (علیه‌السلام) خطاب به من فرمود: «ای بشر هر کس ما (اهل بیت نبوت (علیه‌السلام) ) را دوست بدارد و این محبت او جز برای خدا نباشد ما و او (در روز قیامت) همچون این دو (دو انگشت سبابه خود را به یک اندازه نمود) خواهیم بود و هر کس ما را دوست بدارد و این محبت او جز برای دنیا (و رسیدن به اهداف دنیوی) نباشد آنگاه که بر پا دارنده عدل (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) قیام نماید عدالت او هر نیکوکار و تبهکاری را فرا میگیرد.»

[۳۳] برقی، احمد بن محمد بن خالد، المحاسن، ج۱، ص۶۱، قم، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۷۱ق.

[۳۴] مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج۲۷، ص۹۰.

همچنین در روایتی دیگر از اباعبدالله الحسین (علیه‌السلام) آمده است: «هر کس به طرف ما اهل بیت (علیه‌السلام) بیاید از یکی از این چهار خصلت بی بهره نمی‌ماند: (اگر از خردمندان و اندیشمندان باشد) به نشانهای استوار از توحید و معرفه الله رهنمون می‌گردد و(اگر از فقها و حقوقدانان باشد) حکمی درست و مطابق با عدالت به دست خواهد آورد و (اگر خواهان مشورت و تدبیر است) برادری (کاردان و باتجربه و) پرسود نصیبش میشود و (اگر خواهان هیچ یک از این موارد نیست) با عالمی از علماء مجالست کرده و از ثواب همنشینی با علماء بهره‌مند میشود.»

[۳۵] اربلی، علی بن عیسی، کشف الغمه، ج۲، ص۲۴۲.

[۳۶] مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج۴۴، ص۱۹۵.

[۳۷] بحرانی، عبدالله، العوالم الامام الحسین علیه‌السلام، تحقیق مدرسه الامام المهدی عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف، ص۶۱.

روایات درباره امام زمان

در برخی از منابع آمده است که امام حسین (علیه‌السلام) فرمودند: «برای صاحب این امر (یعنی حضرت مهدی عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) دو گونه غیبت است؛ یکی آن قدر به درازا میکشد که برخی گویند: او، مرده است و بعضی گویند: او کشته شده گروه سومی گویند: او رفته است؛ هیچ کس از دوست و دشمن بر جای او آگاه نمی‌شود؛ مگر آن دوستدار (سر کاملی) که حضرت (علیه‌السلام) سرپرستی او را عهده‌دار گشته است.»

[۳۸] مرعشی، سید شهاب الدین، شرح احقاق الحق، تعلیق، تصحیح، سید ابراهیم میانجی، ج۲۹، ص۵۸۹، قم، کتابخانه آیت‌الله مرعشی نجفی، بی تا.

در روایتی دیگر، از عبدالله بن عمر نقل شده که می‌گفت: «از حسین بن علی (علیه‌السلام) شنیدم که می‌فرمود: اگر از عمر دنیا جز یک روز باقی نماند خدای سبحان آن روز را (بلند و) دراز میکند تا مردی از فرزندان من ظهور کند؛ پس زمین را پر از عدل و داد می‌سازد همانگونه که پر از ظلم و جور گشته است؛ من این سخن را اینگونه از رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) شنیدم».

[۳۹] شیخ صدوق، کمال الدین، ج۱، ص۳۱۸، قم، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۹۵.

[۴۰] مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج۵۱، ص۱۳۳.

از دختر نفیل نیز نقل شده که میگفت: «از حسین بن علی (علیه‌السلام) شنیدم که می‌فرمود: بدان امر (فرجی) که انتظارش را می‌کشید رخ نخواهد داد مگر اینکه در اثر آشفتگی و نابسامانی دستهای از شما از دسته دیگر برائت جوید و برخی از شما بر چهره برخی دیگر آب دهان بیفکند و گروهی از شما به کفر گروهی دیگر شهادت دهد و بعضی از شما بعض دیگر را لعن فرستد.
عمیره گوید: عرض کردم: (پس) در آن زمان هیچ خیری نیست؟ حضرت (علیه‌السلام) فرمود: همه خیرها در آن زمان جمع است؛ قائم ما (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) (قائم آل محمد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)) قیام میکند و همه آن بدیها را برطرف میسازد.»

[۴۱] نعمانی، محمد بن ابراهیم، الغیبه، ص۲۰۶، تهران، مکتبه الصدوق، ۱۳۹۷.

[۴۲] مرعشی، سید شهاب الدین، شرح احقاق الحق، تعلیق، تصحیح، السید ابراهیم المیانجی، ج۲۹، ص۳۵۸.

عبادات

سخن در باب عبادات و احکام مربوط به آن، بخش اعظم روایات امام حسین (علیه‌السلام) را به خود اختصاص داده است که در ذیل به مواردی از این روایات اشاره میشود:

بهترین عبادت

در روایتی از امام حسین (علیه‌السلام) آمده که فرمود: «جمعی خدا را از شوق بهشت می‌پرستند، این عبادت (عبادت) سوداگران است و گروهی خدا را از بیم دوزخ می‌پرستند، این عبادت (عبادت) بردگان است و عدهای هم خدا را از روی شکر (و قدرشناسی و شوق) میپرستند، این عبادت (عبادت) آزادگان و بهترین عبادت است.»

[۴۳] حرانی، حسن بن شعبه، تحف العقول، ص۲۴۶.

وضو

از امام حسین (علیه‌السلام) روایت شده که: «پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) هرگاه وضو میگرفت مقداری از آب وضو را بر پیشانی باقی میگذاشت تا (هنگام نماز) بر محل سجده جریان یابد.»

[۴۴] زید بن علی، مسند زید بن علی، ص۱، بیروت، دار مکتبه الحیاه.