توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نقش یزید در شهادت امام حسین ۴۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نقش یزید در شهادت امام حسین ۴۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل نقش یزید در شهادت امام حسین ۴۸ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل نقش یزید در شهادت امام حسین ۴۸ اسلاید در PowerPoint

در عاشورای سال ۶۱ هجری امام حسین (علیه‌السّلام) و یاران فداکارش در صحرای کربلا توسط عاملان یزید به شهادت رسیدند و بدین ترتیب یکی از بزرگترین فجایع بشری به وقوع پیوست سوالی که در این جا مطرح است، این که آیا دستور قتل حسین (علیه‌السّلام) و یارانش توسط یزید و به خواست او صورت گرفته است؟

فهرست مندرجات

۱ – منابع اهل سنت
۲ – عقیده شیعه
۳ – نامه یزید در کلام یعقوبی
۴ – نامه یزید در کلام طبری
۵ – نامه یزید در کلام ابن اثیر
۶ – نامه یزید در کلام ابن سعد
۷ – نامه یزید در کلام ذهبی
۸ – خصوص نامه یزید به عبیدالله
۸.۱ – کلام یعقوبی
۸.۲ – کلام بلاذری
۸.۳ – کلام طبرانی
۹ – شواهد قتل امام حسین به دستور یزید
۹.۱ – عدم برکناری عبیدالله
۹.۲ – پاسخ ابن عباس
۹.۳ – سخنرانی معاویه بن یزید
۹.۴ – اعتراف ابن زیاد
۹.۵ – سخنان امام سجاد در شام
۹.۶ – سخنان زینب کبری در شام
۱۰ – پانویس
۱۱ – منبع

منابع اهل سنت

آیا از منابع اهل سنت می‌توان شاهدی بر دخالت یزید در قتل سیدالشهداء (علیه‌السّلام) و یارانش پیدا کرد؟ به نظر می‌رسد هر چند در نامه یزید به ولید بن عتبه سخنی از قتل حسین (علیه‌السّلام) ، (در منابع اهل سنت) به میان نیامده، اما در نامه یزید به ابن زیاد که در برخی از منابع اهل سنت آمده و شواهد این امر در دیگر منابع آنان است می‌توان به دخالت مستقیم یزید در این امر پی برد.

عقیده شیعه

هر چند شیعیان معتقدند در همان نامه‌ای که یزید به فرماندار خویش در مدینه در خصوص بیعت خواهی از امام حسین (علیه‌السّلام) و عده‌ای دیگر نوشت، از او می‌خواهد در صورت عدم بیعت آن‌ها را به قتل برساند؛ اما از منابع اهل سنت به راحتی نمی‌توان برداشت کرد که قبل از خروج امام حسین (علیه‌السّلام) از مدینه دستور قتل آن حضرت، در صورت عدم بیعت صادر شده باشد.

نامه یزید در کلام یعقوبی

در تاریخ یعقوبی آمده است: یزید به عامل مدینه ولید بن عتبه بن ابی سفیان نوشت: هنگامی که نامه‌ام به تو رسید، حسین بن علی و عبدالله بن زبیر را احضار کن و آن دو را به بیعت بگیر، پس اگر زیر بار نرفتند آن دو را گردن بزن و سرهای آن دو را نزد من بفرست،

[۱] یعقوبی، احمد ابن اسحاق، تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۲۴۱.

در الفتوح نامه یزید به این صورت آمده است: از حسین بن علی (علیه‌السّلام) ، عبدالله بن عمر، عبدالرحمن بن ابی بکر، و عبدالله بن زبیر بیعت خواه، اگر به طوع و رغبت با من بیعت کردند، نیکو و الا به زور از ایشان بیعت بستان و هر کس از ایشان بیعت نکند، گردن او بزن و سر او نزد من بفرست..

[۲] ابن اعثم کوفی، الفتوح، ج۵، ص۱۰.

با توجه به این که عبدالرحمن بن ابی بکر پیش از این از دنیا رفته بود، (سال وفات او ۳۰، ۳۵ و بعضا ۵۵ هجری ذکر شده است

[۳] ابن اثیر، عزالدین، اسد الغابه فی معرفه الصحابه، ج۳، ص۳۶۵.

)،

[۴] ابن عبد البر، یوسف، الاستیعاب فی معرفه الاصحاب، ۲، ص۸۲۷.

[۵] بلاذری، احمد بن یحیی، انساب اشراف، ج۱۰، ص۱۰۱- ۱۰۲.

به قول ابن اعثم کوفی چندان نمی‌توان اعتماد کرد.

نامه یزید در کلام طبری

در منابع اهل سنت، هم به برخورد شدید اشاره شده و هم به برخورد با ملایمت و نرمی. طبری نامه یزید را این گونه آورده است: «من یزید امیرالمؤمنین الی الولید بن عتبه، اما بعد، فان معاویه کان عبدا من عباد الله، … و کتب الیه فی صحیفه کانها اذن فاره: اما بعد، فخذ حسینا و عبدالله بن عمر و عبدالله بن الزبیر بالبیعه اخذا شدیدا لیست فیه رخصه حتی یبایعوا، و السلام.»

[۶] طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک، ج۴، ص۲۵۰.

یزید در این نامه به اخذ شدید بیعت از امام حسین (علیه‌السّلام) و عبدالله بن عمر و عبدالله بن زبیر و ندادن فرصت به آن‌ها اشاره دارد. همین نامه را مورخانی چون ابن کثیر در البدایه و النهایه،

[۷] ابن کثیر، اسماعیل، البدایه و النهایه، ج۸، ص۱۵۷.

ابومخنف در مقتل الحسین،

[۸] ازدی، ابو مخنف، مقتل الحسین، ص۳.

ابن قتیبه در الامامه و السیاسه

[۹] دینوری، ابن قتیبه، الامامه و السیاسه، ج۱، ص۲۲۵.

نقل کرده‌اند.

نامه یزید در کلام ابن اثیر

ابن اثیر نوشته است: یزید به ولید خبر مرگ پدر را نوشت و در ضمن آن یک نامه کوچک هم نوشت که: اما بعد حسین و عبدالله بن عمر و ابن زبیر را وادار کن که بیعت کنند به اندازه سخت بگیر که هرگز آزادی نخواهند داشت، مگر این که بیعت کنند.

[۱۰] ابن اثیر، عز الدین، الکامل فی التاریخ، ج۴، ص۱۴.

نامه یزید در کلام ابن سعد

در برخی از منابع اهل سنت در نامه‌ای که یزید به ولید نوشته، سخن از بیعت گرفتن از امام حسین (علیه‌السّلام) با رفق و مدارا می‌باشد. ابن سعد می‌نویسد: «مردم را به بیعت با من دعوت کن و در این کار از بزرگان قریش شروع کن، ولی قبل از همگان از حسین بن علی بیعت بگیر پدرم به من سفارش نمود که با حسین با ملایمت و آرامش برخورد کنم».

[۱۱] محمد بن سعد، الطبقات الکبری، ج۵، ص۷۴.

[۱۲] ابن عساکر، علی بن الحسن، تاریخ مدینه دمشق، ج۱۴، ص۲۰۶ – ۲۰۷.

نامه یزید در کلام ذهبی

ذهبی نیز می‌نویسد: یزید در نامه اش به ولید نوشت: ان ادع الناس بایعهم و ابدء بالوجوه و ارفق بالحسین

[۱۳] ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج۳، ص۲۹۵.

برخی از محققان معاصر معتقدند: «در این هنگام، (قبل از حرکت امام حسین به طرف کوفه ) دستور قتل صادر نشده بود، از این رو بنا بر تحقیقات انجام شده، دستور کشتن آن حضرت از زمان نوشتن نامه یزید به ابن زیاد آغاز شده و قبل از این فرمان، حکومت یزید چنین دستوری صادر نکرده است، زیرا سیاست حکومت بنی امیه در رفتار با سیدالشهداء (علیه‌السّلام) از جهت مکانی متفاوت بود.

[۱۴] حسینی میلانی، سید علی، نا گفته‌هایی از حقایق عاشورا، ص۱۳۱.

هر چند از نامه یزید به فرماندار خویش در مدینه نمی‌توان دلیلی محکم مبنی بر به قتل رساندن حسین بن علی (علیه‌السّلام) در صورت عدم بیعت پیدا کرد؛ اما در نامه یزید به عبیدالله که پس از خروج امام حسین (علیه‌السّلام) از مکه بوده دستور قتل را هم می‌توان مشاهده کرد.

خصوص نامه یزید به عبیدالله

کلام یعقوبی

از میان نویسندگان شیعی، یعقوبی در خصوص نامه یزید به عبیدالله می‌نویسد: (امام) حسین (علیه‌السّلام) از مکه رهسپار عراق شد و یزید عبیدالله بن زیاد را والی عراق کرده به او نوشته بود: خبر یافته‌ام که مردم کوفه به حسین نامه نوشته‌اند تا نزد ایشان بیاید و او هم از مکه بیرون آمده، بسوی ایشان رهسپار گشته است، و اکنون از میان همه شهرها شهر تو و از میان همه زمان‌ها زمان تو است که بدین آزمایش گرفتار آمده، حال اگر او را کشتی، و گر نه به نسب و پدر خویش عبید بازگردی، پس مبادا که از دستت رها شود.

[۱۵] یعقوبی، احمد ابن اسحاق، تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۲۴۲.

کلام بلاذری

بلاذری از مورخان اهل سنت نامه یزید به عبیدالله را این گونه آورده است: بلغنی مسیر حسین الی الکوفه، و قد ابتلی به زمانک من بین الازمان، و بلدک من بین البلدان، و ابتلیت به من بین العمال، و عندها تعتق او تعود عبدا کما یعتبد العبید

[۱۶] بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۳، ص۱۶۰.

سید علی حسینی میلانی در ترجمه این نامه می‌نویسد: «خبر حرکت حسین به کوفه به من رسیده است در بین والیان تو گرفتار امتحان شده‌ای اگر حسین را کشتی آقا و شخصیتی محترم هستی و گرنه بر می‌گردی به همان نسب بی ارزش گم نام ولد الزنا و….»

[۱۷] حسینی میلانی، سید علی، نا گفته‌هایی از حقایق عاشورا، ص۱۳۳.