توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نفیع بن مسروح ۵۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نفیع بن مسروح ۵۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل نفیع بن مسروح ۵۶ اسلاید در PowerPoint :

ابوبکره پاورپوینت کامل نفیع بن مسروح ۵۶ اسلاید در PowerPoint

فهرست مندرجات

۱ – پیشینه
۲ – نسب
۳ – علت شهرت ابوبکره
۴ – وضعیت سیاسی
۵ – سخت گیر بودن در مسائل شرعی
۶ – آزرده خاطر بودن از زیاد بن عبید
۷ – ارادت به اهل بیت
۸ – وفات
۹ – راویان حدیث وی
۱۰ – فرزندان ابوبکره
۱۱ – فهرست منابع
۱۲ – پانویس
۱۳ – منبع

پیشینه

مادر نفیع سمیه نام داشت که به روایت ابن‌قتیبه

[۱] ابن‌قتیبه، عبداللـه بن مسلم، المعارف، ج۱، ص۲۸۸، به کوشش ثروت عکاشه، قاهره، ۱۹۶۰م.

اهل زَندوَرْد (نزدیک واسط) بود. کسری پادشاه ایران او را به ابوالخیر ملک یمن بخشید. چون ملک بیمار شد و حارث بن کَلد ثقفی، طبیب عرب، او را درمان کرد، سمیه را به حارث بن کَلد بخشید، اما مأخذی دیگر که مؤید این مطلب باشد، یا کسری و ابوالخیر را به ما بشناساند، در دست نیست. نیز آورده‌اند که سمیه را در زندورد، اَمَنْج می‌نامیدند. او را ابوعبداللـه بن کوّاء یَشکُری ربود و سمیه نامید و مدتی با او بود تا حارث بن کلده بیماری او را درمان کرد و وی سمیه را به حارث بخشید. براساس روایتی دیگر سمیه پیش از رسیدن به حارث کنیز یکی از دهاقین اُبُلّه بوده است.

[۲] بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۱، ص۴۸۹، به کوشش محمد حمیداللـه، قاهره، ۱۹۵۹م.

نسب

دربار نسب نفیع نوشته‌اند که سمیه در خان حارث، در طائف ، نخستین نافع و سپس نفیع را به دنیا آورد. نفیع چون سیاه بود، حارث گفت: این فرزند من نیست، زیرا در میان پدران من کسی سیاه نبوده است؛ پس نفیع به مسروح، غلام حارث، منسوب گردید.

[۳] بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۱، ص۴۸۹، به کوشش محمد حمیداللـه، قاهره، ۱۹۵۹م.

از خود ابوبکره نیز نقل کرده‌اند که گفت: من نفیع مولای رسول الله (ص) هستم و اگر ابا دارند از آن‌که مرا جز با نسب بخوانند، من پاورپوینت کامل نفیع بن مسروح ۵۶ اسلاید در PowerPoint هستم،

[۴] ابن‌عبدالبر، یوسف، الاستیعاب، ج۴، ص۱۶۱۴-۱۴۱۵، به کوشش علی محمد بجاوی، قاهره، مکتبه نهضه مصر.

و نیز آورده‌اند که چون کاتب در وصیت‌نام ابوبکره او را صاحب رسول‌اللـه نوشت، ابوبکره گفت: آن را بزدای و بنویس: نفیع حبشی مولای رسول‌اللـه (ص)

[۵] ذهبی، محمد بن احمد، تذهیب التهذیب، ج۴، ص۱۹۵، نسخ عکسی موجود در کتابخان مرکز.

و به دخترش هنگام مرگ وصیت کرد که در عزای او به نام ابن‌مسروح حبشی ندبه کند.

[۶] ابن‌سعد، محمد، الطبقات الکبری، ج۷، ص۱۶، بیروت، دار صادر.

سخن ابن‌قتیبه که حاکی از عقیم بودن حارث بن کلده است،

[۷] ابن‌سعد، محمد، الطبقات الکبری، ج۷، ص۱۶، بیروت، دار صادر.

نیز این روایات را تأیید می‌کند.

علت شهرت ابوبکره

در ۸ق/۶۲۹م که مسلمانان طائف را محاصره کردند، پیامبر فرمود: هر بنده‌ای که از دژ به سوی ما فرود آید، آزاد است. نفیع در شمار کسانی بود که از دژ فرود آمدند و چون وی به وسیل بَکْره یا بَکَره (قرقره، چرخ) از دیوار دژ فرود آمد، به ابوبکره شهرت یافت.

[۸] واقدی، محمد بن عمر، المغازی، ج۲، ص۹۳۱، به کوشش مارسدن جونز، لندن، ۱۹۶۶م.

[۹] ابن‌سعد، محمد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۱۵۸-۱۵۹، بیروت، دار صادر.

[۱۰] ابن‌عبدالبر، یوسف، الاستیعاب، ج۴، ص۱۶۱۵، به کوشش علی محمد بجاوی، قاهره، مکتبه نهضه مصر.

[۱۱] ابن‌خلکان، وفیات، ج۶، ص۳۶۳.

اما از انساب بلاذری

[۱۲] بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۱، ص۴۹۰، به کوشش محمد حمیداللـه، قاهره، ۱۹۵۹م.

بر می‌آید که او در طائف هم به ابوبکره شهرت داشته و این به سبب علاق او به بکره (شتر بچه) بوده است. هنگامی که بنی ثقیف اسلام آوردند و خواستار بازگرفتن بندگان خویش شدند، پیامبر فرمود: اینان آزادشدگان خدا و آزادشدگان رسول خدایند.

[۱۳] ابن‌سعد، محمد، الطبقات الکبری، ج۷، ص۱۵، بیروت، دار صادر.

ابوبکره ۱۸ سال داشت که اسلام آورد

[۱۴] ابن‌حبان، محمد، مشاهیر علماء الامصار، ج۱، ص۳۸، به کوشش فلایشهمر، قاهره، ۱۳۷۹ق/۱۹۵۹م.

و پیامبر هزین معاش او را به عهد عمرو بن سعید بن عاص گذاشت.

[۱۵] واقدی، محمد بن عمر، المغازی، ج۲، ص۹۳۲، به کوشش مارسدن جونز، لندن، ۱۹۶۶م.

وضعیت سیاسی

ابوبکره و برادرانش در فتح بصره شرکت داشتند

[۱۶] ابن‌قتیبه، عبداللـه بن مسلم، المعارف، ج۱، ص۱۸۷، به کوشش ثروت عکاشه، قاهره، ۱۹۶۰م.

[۱۷] یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۱، ص۶۳۸.

و نیز وی در ۱۴ق/۶۳۶م در فتح ابله حضور داشت.

[۱۸] طبری، تاریخ، ج۳، ص۵۳۵.

[۱۹] یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۱، ص۶۳۹.

وی پس از فتح بصره مقیم آن‌جا شد و گفته‌اند که او نخستین کسی بود که در بصره درخت خرما کاشت و فرزندش عبدالرحمن نیز نخستین مولود در آن شهر بود.

[۲۰] ابن‌فقیه، احمد بن محمد، مختصر کتاب البلدان، ج۱، ص۱۸۸، لیدن، ۱۳۰۲ق.

[۲۱] یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۱، ص۶۴۰-۶۴۱.

از حسن بصری نقل کرده‌اند که از میان صحابه ، افضل از عمران بن حصین و ابوبکره کسی در بصره اقامت نکرده است.

[۲۲] ابن‌عبدالبر، یوسف، الاستیعاب، ج۴، ص۱۶۱۵، به کوشش علی محمد بجاوی، قاهره، مکتبه نهضه مصر.

ابوبکره در ۲۰ق/۶۴۱م از جانب خلیف دوم عامل بحرین به دنیا آمد.

[۲۳] ابن‌سعد، محمد، الطبقات الکبری، ج۴، ص۳۶۲، بیروت، دار صادر.

وی از کسانی بود که در جنگ جمل و صفین شرکت نکرد

[۲۴] خزرجی، احمد بن عبداللـه، خلاصه تذهیب الکمال، ج۳، ص۹۹، به کوشش محمود عبدالوهاب فاید، قاهره، مکتبه القاهره.

و هنگامی که علی (ع) پس از جنگ جمل وارد بصره شد و عبدالرحمن بن ابی‌بکره همراهِ امان یافتگان برای بیعت نزد وی آمد، علی (ع) از وضع و حال پدر او پرسید. عبدالرحمن سوگند یاد کرد که پدرش بیمار است و از علاق پدر نسبت به آن حضرت یاد کرد. علی (ع) به دیدار ابوبکره رفت و فرمود: نشستی و منتظر نتیجه ماندی؟ ابوبکره دست بر سینه نهاد و گفت: دردی آشکار دارم. علی (ع) عذر او را پذیرفت و ولایت بصره را به او پیشنهاد کرد. ابوبکره عذر خواست، ولی پذیرفت مشاور حاکمی باشد که حضرت تعیین می‌کند. علی (ع) ابن‌عباس را بر بصره گماشت و فرمان داد که با ابوبکره مشورت کند و سخن او را بشنود و خراج و بیت‌المال را نیز به زیاد بن عبید، برادر مادری ابوبکره، سپرد.

[۲۵] ابن‌اثیر، الکامل، ج۳، ص۲۵۶.

از ۱۳۲ حدیثی که از ابوبکره روایت شده، پنج حدیث منفرد در صحیح بخاری و یک حدیث منفرد در صحیح مسلم آمده است.

[۲۶] مقدسی، عبدالغنی بن عبدالواحد، الکمال فی معرفه الرجال، ج۱، ص۱۶۹، نسخ عکسی موجود در کتابخان مرکز.

سخت گیر بودن در مسائل شرعی

ابوبکره در امر به معروف و نهی از منکر با خلفا و امرا رفتاری صریح و حتی خشن داشته است، فرزندش از او روایت کرده است که گفت: از روزگاری بیم دارم که نتوانم امر به معروف و نهی از منکر کنم.

[۲۷] ابن‌عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینه دمشق، ج۱۲، ص۸۷، نسخ عکسی موجود در کتابخان مرکز.

پای‌بندی او به مسائل شرعی و صراحت و صداقت او باعث شد که دست کم دوبار مورد ضرب و شتم قرار گیرد. بیان برخوردهای او با رجال عهد خویش تصویری گویا از اخلاق و رفتار او به دست می‌دهد و درواقع آنچه از ابوبکره در مآخذ تاریخی به جا مانده، مربوط به همین برخوردهاست:
بار اوّل در ۱۷ق/۶۳۵م به فرمان خلیف دوم تازیانه خورد. سببش آن بود که مغیره بن شعبه، والی بصره با زنی به نام ام‌جمیل پیوند نامشروع داشت. ابوبکره از رفت و آمد مغیره به خان ام‌جمیل با خبر شد و هنگامی که مغیره در آن‌جا بود، نافع، زیاد و شبل را به آن‌جا رهنمون گشت، و آنان مغیره و ام‌جمیل را در وضعی قبیح دیدند. چون خبر فسق مغیره به خلیفه رسید، شاهدان را فرا خواند. سه شاهد به تمام و کمال بر زنای مغیره گواهی دادند. شاهد چهارم، زیاد بن عبید، هرچند بر قبایح عمل او شهادت داد، اما شهادتش ناقص تلقی شد و خلیفه فرمان داد که سه شاهد را به جرم قذف تازیانه زدند و از آنان خواست تا از شهادت خویش توبه کنند. شبل و نافع توبه کردند، ولی ابوبکره توبه نکرد و بار دیگر بر زناکاری مغیره شهادت داد. خلیفه خواست تا ابوبکره را دوباره تازیانه زند، اما علی (ع) فرمود که اگر ابوبکره را به سبب این شهادت تازیانه زنند، چهار شهادت کامل خواهد شد و در آن صورت مغیره باید سنگسار شود. پس خلیفه از او درگذشت.

[۲۸] بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۱، ص۴۹۰-۴۹۲، به کوشش محمد حمیداللـه، قاهره، ۱۹۵۹م.

بیشتر منابعی که از ابوبکره یاد کرده‌اند، این ماجرا را با ذکر دقایق آن شرح داده‌اند و گفته‌اند: بدن ابوبکره بر اثر ۸۰ تازیانه چنان آزرده شد که گوسفندی را کشتند و پوستش را بر تن او پوشاندند تا جراحات او التیام یابد.

[۲۹] ابن‌عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینه دمشق، ج۱۲، ص۸۸، نسخ عکسی موجود در کتابخان مرکز.

[۳۰] ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۳، ص۸، به کوشش محمدنعیم عرقسوسی و مأمون صاغرجی، بیروت، ۱۴۰۵ق/۱۹۸۵م.

[۳۱] ابن‌خلکان، وفیا