توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نعم در قرآن ۴۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نعم در قرآن ۴۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل نعم در قرآن ۴۳ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل نعم در قرآن ۴۳ اسلاید در PowerPoint

نعمت در لغت یعنی آن چه خدا به انسان داده است، و یادآوری نعمت‌های مادی و معنوی برای ترغیب به شکر و تحذیر از کفران و نسبت دادن نعمت ها به خدا و برکات یاد کردن نعمت های خداوند را در این نوشتار بررسی می کنیم.
نعمت‌ها در قرآن

فهرست مندرجات

۱ – ترغیب به شکر و تحذیر از کفران نعمت
۱.۱ – تغییر نعمت بسبب ناسپاسی
۱.۲ – ویژگی طبع انسانی
۱.۳ – ویژگی سنت الهی
۲ – عنایت ویژه به برخی نعمت‌ها
۲.۱ – نعمت ولایت
۲.۲ – نعمت پیروزی بر کفر
۲.۳ – نعمت وحدت
۲.۴ – نعمت امنیت
۳ – تبدیل نعمت به نقمت
۴ – لزوم اسناد همه نعمت‌ها به خدا
۵ – برکات یاد نعمت خدا
۶ – عناوین مرتبط
۷ – پانویس
۸ – منبع

ترغیب به شکر و تحذیر از کفران نعمت

یادآوری نعمت‌های مادی و معنوی برای ترغیب به شکر و تحذیر از کفران ، حدوثا و بقاء، از سنت‌های الهی است که توسط پیامبران (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) اعمال می‌شود؛ نظیر آنچه حضرت هود به قوم خود، یعنی عاد فرمود: «واذکروا اذ جعلکم خلفاء من بعد قوم نوح وزادکم فی الخلق بسطه فاذکروا آلاء الله لعلکم تفلحون»

[۱] اعراف/سوره۷، آیه۶۹.

و مانند آنچه حضرت صالح به قوم خود، یعنی ثمود فرمود: «واذکروا اذ جعلکم خلفاء من بعد عاد وبواکم فی الارض تتخذون من سهولها قصورا وتنحتون الجبال بیوتا فاذکروا آلاء الله ولا تعثوا فی الارض مفسدین»

[۲] اعراف/سوره۷، آیه۷۴.

و شبیه آنچه حضرت موسی (علیه‌السّلام) به قوم خود، یعنی بنی اسرائیل فرمود: «واذ قال موسی لقومه یا قوم اذکروا نعمه الله علیکم اذ جعل فیکم انبیاء وجعلکم ملوکا وآتاکم ما لم یؤت احدا من العالمین»

[۳] مائده/سوره۵، آیه۲۰.

بنابراین، آنچه در قرآن کریم آمده است در سلسله تذکره‌های انبیای سلف است.

تغییر نعمت بسبب ناسپاسی

سنت تحویل ناپذیر الهی این است که اگر ملتی ناسپاسی کرد خطر تبدیل نعمت به نقمت به عنوان تهویل و تخویف خدایی عامل هشدار دهنده‌ای خواهد بود.
در نظر اولیای الهی که همواره نعمت او را در حجاب نقمت و جمال او را در پوشش جلال مشاهده می‌کنند و مهر او را در متن قهر می‌یابند، سراسر رخدادهای جهان نعمت است و عنوان (نعمتی) قید احترازی در برابر نقمت نیست. این گروه در ضراء همانند سراء به یاد خدایند و در بلا چون ولا به یاد اویند؛ زیرا گنج او را در عین رنج می‌یابند.
یادآوری نعمت زمینه‌ای برای شکر نعمت است و اصرار خدای سبحان بر این امر برای آن است که انسان در سعادت باقی بماند؛ زیرا انسانی که به یاد نعمت خدا نبوده و متذکر ولی نعمت خود نباشد نعمت را در راه باطل صرف می‌کند در نتیجه سعادت خود را از دست می‌دهد.

ویژگی طبع انسانی

خدای سبحان هم طبع اولی انسان را (که غیر از فطرت است) به او تفهیم می‌کند و هم سنت خود را گوشزد می‌کند.
درباره طبع اولی انسان می‌فرماید: طبیعت انسان بر سوء استفاده است؛ هم نعمت‌ها را کرامتی برای خویش می‌پندارد: «فاما الانسان اذا ما ابتلاه ربه فاکرمه ونعمه فیقول ربی اکرمن»

[۴] فجر/سوره۸۹، آیه۱۵.

و هم نعمت سبب سرکشی و روگردانی او می‌شود: «واذا انعمنا علی الانسان اعرض ونای بجانبه.»

[۵] اسراء/سوره۱۷، آیه۸۳.

برخلاف فطرت انسان که به سمت توحید است : «فطرت الله التی فطرالناس علیها».

[۶] روم/سوره۳۰، آیه۳۰.

اگر انسان تنها از بعد الهی که در آیاتی مانند «ثم اءنشاءناه خلقا اخر»

[۷] مؤمنون/سوره۲۳، آیه۱۴.

و «ونفخت فیه من روحی»

[۸] حجر/سوره۱۵، آیه۲۹.

مطرح شده برخورداربود، خداخواه محض بود، اما بعد دیگر او که در آیاتی مانند «انی خالق بشرا من طین»

[۹] ص/سوره۳۸، آیه۷۱.

به آن اشاره شده او را به خودخواهی می‌کشاند و اگر تذکر انبیای الهی نباشد آن خوی سرکش بر او مسلط می‌شود؛ بر خلاف فرشتگان که فقط بعد الهی دارند و هیچ گاه معصیت نمی‌کنند: «لایعصون الله ما اءمرهم»

[۱۰] تحریم/سوره۶۶، آیه۶.

ویژگی سنت الهی

درباره سنت ثابت خود نیز می‌فرماید: هر کس از نعمت الهی سوء استفاده کند، خدا نعمت را تغییر می‌دهد؛ «ذلک بان الله لم یک مغیرا نعمه انعمها علی قوم حتی یغیروا ما بانفسهم»

[۱۱] انفال/سوره۸، آیه۵۳.

و این سنتی است که بر صراط مستقیم است : «ان ربی علی صراط مستقیم»

[۱۲] هود/سوره۱۱، آیه۵۶.

و هیچ تخلف و تحویل و تبدلی نمی‌پذیرد: «فلن تجد لسنه الله تبدیلا ولن تجد لسنه الله تحویلا»

[۱۳] فاطر/سوره۳۵، آیه۴۳.

و نعمتی که خدا آن را گرفت احدی قادر بر اعطای آن نیست : «وما یمسک فلا مرسل له من بعده وهو العزیز الحکیم».

[۱۴] فاطر/سوره۳۵، آیه۲.

به هر تقدیر، خدای سبحان برای این که انسان به کیفر عدل مبتلا نشود پیوسته با تعبیرهای گوناگون به او گوشزد می‌کند که به یاد نعمت حق باشید؛ گاهی با تعبیر (اذکروا) و گاهی با لفظ (اشکروا)

[۱۵] نحل/سوره۱۶، آیه۱۱۴.

و گاهی هم می‌فرماید: «واما بنعمه ربک فحدث».

[۱۶] ضحی/سوره۹۳، آیه۱۱.

روشن است که ذکر و شکر نعمت و تحدیث و بازگویی آن، چون ذکر نعمت و حدیث از آن، زمینه شکر نعمت را فراهم می‌کند و مقدمه‌ای برای بجا صرف کردن آن است.
گاهی نیز به برخی مصادیق کفران نعمت اشاره کرده، عاقبت ناسپاسی را بیان می‌کند؛ چنان که در سوره انفال پس از ذکر سنت تغییرناپذیر خدا: «ذلک بان الله لم یک مغیرا نعمه انعمها علی قوم حتی یغیروا ما بانفسهم»

[۱۷] انفال/سوره۸، آیه۵۳.

به عنوان نمونه‌ای از روگردانی و ناسپاسی نسبت به نعمت الهی، سرگذشت آل فرعون و تکذیب و ظلم آنان ذکر شده است : «کداب آل فرعون والذین من قبلهم کذبوا بآیات ربهم فاهلکناهم بذنوبهم واغرقنا آل فرعون وکل کانوا ظالمین»

[۱۸] انفال/سوره۸، آیه۵۴.

.

عنایت ویژه به برخی نعمت‌ها

با این که یادآوری و ادای شکر همه نعمت‌ها اعم از شخصی و اجتماعی لازم است، در عین حال قرآن کریم درباره برخی نعمت‌ها عنایت ویژه ابراز می‌دارد:

نعمت ولایت

الف : بزرگترین نعمتی که با اهمیت خاصی از آن یاد می‌کند و از ناسپاسی در برابر آن برحذر می‌دارد نعمت ولایت است؛ زیرا مطابق آیه «الیوم اکملت لکم دینکم واتممت علیکم نعمتی»

[۱۹] مائده/سوره۵، آیه۳.

نعمت ولایت سبب اکمال دین و اتمام سایر نعمت هاست. به تعبیر استاد علامه طباطبائی (رضوان الله علیه)، در قرآن هر جا نعمت بدون قید آمده مراد از آن، نعمت ولایت است.

[۲۰] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۵، ص۱۸۴.

از این رو در ذیل آیه «ثم لتسالن یومئذ عن النعیم»

[۲۱] تکاثر/سوره۱۰۲، آیه۸.

از امام ششم (علیه‌السّلام) رسیده است : نحن النعیم.

[۲۲] مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۲۴، ص۵۲.

نعمت پیروزی بر کفر

ب