توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نظریات اعجاز عددی ۶۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نظریات اعجاز عددی ۶۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل نظریات اعجاز عددی ۶۵ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل نظریات اعجاز عددی ۶۵ اسلاید در PowerPoint

اثبات وحیانی بودن قرآن به سبب وجود نظم و تناسب عددی در آن را اعجاز عددی قرآن گویند.

فهرست مندرجات

۱ – دعاوی طرفداران اعجاز عددی
۲ – توجیه مطلب
۳ – ادعا و رد ادعای رشاد
۴ – نمونه ای از توجیه رشاد
۵ – نظم بر الفاظ یا معنی
۶ – مظطرب بودن دلایل رشاد
۷ – نظریه طرفداران عددی
۸ – نقد این نظریه
۹ – ادعای عبدالله اریک
۱۰ – نقد ادعای اریک
۱۱ – نظریه نجدی
۱۲ – بررسی واژه امام
۱۳ – بررسی واژه وصیت و نجم
۱۴ – نتیجه آمارها
۱۵ – چکیده
۱۶ – منابع
۱۷ – پانویس
۱۸ – منبع

دعاوی طرفداران اعجاز عددی

رشاد خلیفه که نظریه پرداز اعجاز عددی است درباره حروف مقطعه معتقد بود که درصد تکرار آنها نسبت به کل حروف سوره‌ای که با آنها آغاز می‌شود بر معدل تکرار آنها در سایر سوره‌ها تفوق دارد، چنان که در سوره ق، حرف «ق» معدلی بالاتر از حرف قاف در سایر سوره‌های قرآن دارد یا حرف «ن» در سوره «ن و القلم» بزرگ‌ترین رقم نسبی را در ۱۱۴ سوره قرآن دارد،

[۱] معجزه القرآن، ص۵۵-۱۶۸.

ولی به نظر می‌رسد این مطلب کلیت نداشته باشد، زیرا درصد تکرار حرف «ق» در سوره‌های شمس، قیامت و فلق نسبت به سایر حروف در این سوره‌ها از درصد تکرار «ق» در سوره ق بیشتر است. در باره سوره طه نیز با ۵ استثنا مواجهیم: سوره‌های حج، نور، فتح، مجادله و توبه و در مورد سوره یس نتیجه کاملاً برعکس است؛ یعنی «ی» و «س» کمترین تکرار را به خود اختصاص داده‌اند. نیز در مورد حرف «ن» می‌بینیم تکرار آن در سوره حجر بیشتر از تکرار آن در سوره «ن والقلم» است،

[۲] کیهان اندیشه، ش ۶۷، ص۶۵.

توجیه مطلب

از این رو وی در این باره دست به توجیه می‌زند و برای نمونه در مورد سوره یس می‌گوید: چون «یس» برخلاف بقیه حروف مقطعه، برعکس ترتیب حروف الفبایی است، پس نتیجه باید معکوس باشد

[۳] اعجاز قرآن، ص۱۵۸-۱۵۹.

یا اگر معدل تکرار حرف «ص» در سوره اعراف از معدل تکرار آن در بعضی سوره‌ها مثل سوره «والعصر» کمتر است، باید ۴ حرف «المص» را که در اول سوره اعراف آمده است باهم در نظر بگیریم و معدل مجموع این ۴ حرف را با معدل مجموع آنها در دیگر سوره‌ها بسنجیم. وی برای پاسخ به استثنای سوره حجر می‌گوید: سوره حجر با «الر» شروع شده و باید سوره‌هایی را که با این حروف شروع می‌شود در حکم یک سوره قرار دهیم و در مورد استثنا شدن ۵ سوره سابق الذکر می‌گوید: این ۵ سوره مدنی است و چون سوره طه مکی است باید آن را با دیگر سوره‌های مکی مقایسه کنیم.

[۴] اعجاز قرآن، ص۲۱۷-۲۱۹.

ادعا و رد ادعای رشاد

او معتقد بود عدد ۱۹ مخرج مشترک سراسر سیستم ریاضی قرآن است. نه فقط قرآن، بلکه همه کتابهای خدا و حتی جهان پهناور به طریق ریاضی با عدد ۱۹ کُد گذاری شده است. قرآن ۱۱۴ سوره دارد و این عدد مَضْرب ۱۹ است. خود «بِسمِ الله الرَّحمـنِ الرَّحیم» ۱۹ حرف دارد و هریک از تعداد کلمات آن در قرآن مضرب ۱۹ است.

[۵] معجزه القرآن، ص۹-۲۶.

[۶] رسم المصحف والاعجاز العددی، ص۸۳-۸۴.

این ادعا نیز صحیح نیست، جز آنکه اولاً آن گونه که به وی نسبت داده شده دو آیه آخر سوره توبه را جعلی دانسته و آنها را در شمارش کلمات «الله» و «الرَّحیم» به حساب نیاوریم.

[۷] اسرع الحاسبین، ص۱۳۷.

ثانیاً «بِسمِ الله الرَّحمـنِ الرَّحیم» را در سوره حمد به حساب آورده و در آغاز سایر سوره‌ها آن را محاسبه نکنیم. ثالثاً در شمارشِ «الله»، بالله و تالله و لله را به حساب آورده؛ ولی «اللهم» را به حساب نیاوریم، افزون بر این، طبق آخرین شمارش، این واژه ۲۶۹۹ بار در قرآن تکرار شده که نمی‌تواند مضربی از عدد ۱۹ باشد.

[۸] المعجم المفهرس، ص۴۰-۷۵.

[۹] المعجم الاحصائی، ج۱، ص۱۰۸-۱۱۰.

نمونه ای از توجیه رشاد

رشاد خلیفه وقتی تعداد «بسم» را مضرب ۱۹ نیافته گفته است: نباید «بسم» را جداگانه حساب کنیم، بلکه باید آن را با «الله» در نظر بگیریم و چون بنا به محاسبات وی فقط سه تا «بسم الله» در قرآن وجود دارد که آیات آنها شماره دارد (یعنی بسم الله در اوّل سوره حمد

[۱۰] حمد/سوره۱، آیه۱.

[۱۱] هود/سوره۱۱، آیه۴۱.

[۱۲] نمل/سوره۲۷، آیه۳۰.

، برای رسیدن به عددی که مضرب ۱۹ باشد ابتدا به نظرش رسیده که باید شماره آیاتی را که در آنها این سه «بسم الله» وجود دارد باهم جمع کرد و چون باز به مضرب ۱۹ نرسیده شماره این سه سوره را نیز به حاصل جمع آن سه عدد افزوده و چون تا رسیدن به عدد دلخواه باز سه واحد کم داشته گفته است: باید عدد سه را نیز به مجموع آنها اضافه کنیم،

[۱۳] معجزه القرآن، ص۲۶.

چون تعداد «بسم الله» سه تا بوده است. بدین ترتیب به عددی خواهیم رسید که مضرب ۱۹ است. در جای دیگر می‌گوید: تعداد واژه «قرآن» مضرب ۱۹ است و اگر بگویید تعداد آن، ۶۰ است، نه ۵۷، در پاسخ گفته است که واژه «قرآن» را در سه آیه نباید به حساب آوریم آیات۱ حجر

[۱۴] حجر /سوره۱۵، آیه۱.

[۱۵] حجر/سوره۱۵، آیه۳۱.

[۱۶] رعد/سوره۱۳، آیه۱۳.

رعد: ۴۴؛

[۱۷] فصّلت/سوره۴۱، آیه۴۱.

، چون مقصود از قرآن در این سه آیه، کلام الله مجید نیست. او جواب این اشکال را نداده است که در چند جای دیگر نیز مقصود از این واژه، کتاب قرآن نیست؛ مانند «و قُرءانَ الفَجْرِ» در آیه ۷۸اسراء

[۱۸] اسراء/سوره۱۷، آیه۷۸.

که مقصود از آن نماز صبح است.

[۱۹] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۶، ص۲۸۲.

نیز «قُرءانَه» در آیات ۱۷-۱۸ قیامت

[۲۰] قیامت/سوره۷۵، آیه۱۷- ۱۸.

به معنای قرائت کردن است؛ نه به معنای کتاب قرآن.

[۲۱] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۱۰، ص۱۹۷.

نظم بر الفاظ یا معنی

نظم ریاضی یا بر الفاظ قرآن، قطع نظر از معنای آنها حاکم است که در این صورت باید واژه قرآن در این سه آیه نیز به حساب آید، یا الفاظ با توجه به معنای آن باید شمارش شود که در آن صورت تعداد بیشتری کسر می‌شود و مطلوب وی ثابت نخواهد شد. همین وضعیت را در شمارش واژه « رسول » شاهدیم؛ طبق شمارش رشاد خلیفه شمار واژه «رسول» به ۱۱۵ می‌رسد که مضرب ۱۹ نیست؛ ولی اگر واژه رسول در آیه ۵۰ یوسف

[۲۲] یوسف/سوره۱۲، آیه۵۰.

را در نظر نگیریم به عدد ۱۱۴ می‌رسیم که مضرب ۱۹ است. منظور از رسول در آن آیه، فرستاده پادشاه است؛ نه رسولی که پیامبر باشد. می‌بینید که در تنگنا باز به توجیهاتی متوسل می‌شود که جوابگو نیست، زیرا در قرآن موارد دیگری نیز وجود دارد که واژه رسول در آنها به معنای دیگری به کار رفته است؛ از جمله آیه ۱۹ تکویر

[۲۳] تکویر/سوره۸۱، آیه۱۹.

: «اِنه لقول رسول کریم» که مقصود از آن جبرئیل است.

[۲۴] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۱۰، ص۲۸۰.

مظطرب بودن دلایل رشاد

ملاحظه می‌کنید که او در توجیهات خود برای ترمیم نظریه اش اسلوب واحد و روند ثابتی را طی نمی‌کند؛ یعنی هر استثنا را با روش خاصی جواب می‌دهد و توجیهات او عالمانه نیست. بدون شک با این روش می‌توان برای هر کتابی نظم ریاضی یافت.
نظریه اعجاز عددی را که رشاد خلیفه مطرح کرد، عده‌ای از علاقه مندان به قرآن ادامه دادند؛ آنها گرچه ادعاهای شگفت رشاد خلیفه را تکرار نکردند؛ ولی در کار آنها نیز نوعی نظم سازی مشاهده می‌شود.
برخی از آنها هماهنگی تکرار واژه‌ها در قرآن با واقعیات خارجی را دلیل بر اعجاز آن دانسته‌اند؛ مثلا گفته‌اند: واژه «البَرّ» به معنای خشکی در قرآن ۱۲ مرتبه آمده است که اگر با کلمه «یبساً» که هم معنای آن است جمع شود به عدد ۱۳ می‌رسیم. کلمه بحر به معنای دریا هم ۳۲ مرتبه ذکر شده است و مجموع آنها ۴۵ است. از سوی دیگر، ۴۵۱۳ کره زمین خشکی و۴۵۳۲ آن آب است که این نسبت، دقیقاً با واقعیت خارجی هماهنگ است.

[۲۵] المعجزه، ص۲۷.

بنگرید که وقتی بَرّ و بحر را باهم مقایسه کرده و به کسر مورد نظر نرسیده است واژه «یبساً» را هم به رقم پیشین افزوده است. پرسش بی پاسخ این است که چرا واژه «یمّ» را که به معنای بحر است به عدد ۳۲ اضافه نمی‌کنید تا رویّه واحدی اتخاذ کرده باشید، گذشته از اینکه نسبت آب و خشکی کره زمین، مقدار ثابتی نیست و تدریجاً از میزان دریاها کاسته می‌شود.

نظریه طرفداران عددی

به نظر طرفداران اعجاز عددی یکی دیگر از شگفتیهای ریاضی قرآن شمار تکرار «یوم» و «شهر» است که اولی ۳۶۵ مرتبه و دومی ۱۲ مرتبه در قرآن ذکر شده است؛ اما وقتی تعداد واژه «یوم» را بیش از ۳۶۵ یافته‌اند گفته‌اند: باید «یوم» را به صورت مفرد در نظر بگیریم و ایام و یومین را در شمارش لحاظ نکنیم.

[۲۶] المعجزه، ص۲۴-۲۷.

[۲۷] الاعجاز العددی، ص۲۴۹-۲۵۱.

با این محاسبه باز هم منظور آنها تامین نمی‌شود، زیرا «یومئذ» و «یومکم» و «یومهم» نیز باید از لیست خارج شوند، درحالی که اینها هم مفردند. اگر منظور این است که باید به واژه «یوم» هیچ حرفی متصل نباشد در آن صورت «بالیوم» و «لیوم» و «فالیوم» را نیز باید از لیست خارج کرد و حاصل شمارش از ۳۶۵ بسیار کمتر خواهد شد.

[۲۸] رسم المصحف و الاعجاز العددی، ص۱۶۴-۱۶۵.

البته عدد ۱۲ برای واژه «شهر» اگر به صورت مفرد در نظر گرفته شود صحیح است.

[۲۹] المعجم الاحصائی، ج۳، ص۸۹۹.

برخی نیز با بررسی واژه‌های متقابل، متضاد، یا مرتبط با یکدیگر ادعا کرده‌اند تکرار این واژه‌ها در قرآن به صورت متوازن است و این دلیل بر وحیانی بودن آن است؛

[۳۰] الاعجازالعددی، ص۱۰-۱۵.

[۳۱] عجائب العدد والمعدود، ص۱۲۷.

ولی با دقّت در آمارهای ارائه شده در بسیاری از موارد، نوعی نظم سازی برای رسیدن به نتایج مورد نظر مشاهده می‌شود.

[۳۲] رسم المصحف و الاعجاز العددی، ص۱۱۹-۱۲۹.

بعضی با بررسی اوامر قرآن ادّعا کرده‌اند ۹۰ اوامر آن هفت گانه، یا سه گانه، یا یگانه است و تکرار آنها براساس نظم خاصّی است که حکایت از اعجاز آن دارد.

[۳۳] معجزه القرن العشرین، ص۷.

برخی دیگر با محاسبه حروف مقطعه قرآن و بازگرداندن محاسبات، به عددی که مضرب ۱۹ باشد، این امر را معجزه جاویدان قرآن می‌شمارند. تفاوت ایشان با دیگر کسانی که همین مسیر را پیموده‌اند، در اضافه کردن حروف معجمه (نقطه دار) به حروف مهمله (بی نقطه) است و می‌گویند: قطعی است که در زمان نزول وحی کمترین اثری از نقطه گذا