توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نظر اهل‌سنت درباره امام حسن عسکری ۷۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نظر اهل‌سنت درباره امام حسن عسکری ۷۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نظر اهل‌سنت درباره امام حسن عسکری ۷۵ اسلاید در PowerPoint :

امام حسن عسکری (دیدگاه اهل‌سنت)

در این مقاله، نظرات علمای اهل‌سنت پیرامون شخصیت والای حضرت امام حسن عسکری (علیه‌السّلام) بیان می‌شود. مطالبی که در ادامه می‌آید، نظر برخی از علمای اهل‌سنت پیرامون امام حسن عسکری (سلام‌الله‌علیه) است که یقینا کرامت شأن آن حضرت بیش از این است که بدان اشاره می‌شود.

فهرست مندرجات

۱ – معرفی اجمالی امام
۲ – بیان جاحظ
۳ – بیان محمد بن طلحه
۴ – بیان سبط ابن جوزی
۵ – بیان ابن صباغ
۶ – بیان خنجی
۷ – بیان ابن حجر هیثمی
۸ – بیان حضرمی
۹ – بیان شبلنجی
۱۰ – بیان ابوالهدی افندی
۱۱ – بیان نبهانی
۱۲ – بیان زرکلی
۱۳ – بیان عبدالغنی
۱۴ – پانویس
۱۵ – منبع

معرفی اجمالی امام

وجود مقدس و نورانی یازدهمین خورشید عالم امامت و ولایت، حضرت امام حسن عسکری (علیه‌السّلام) بنابر قولی در هشتم و بنابر قولی در دهم ماه ربیع الثانی سال دویست و سی و دو هجری قمری در شهر مدینه منوره قدم به هستی نهاد. پدر گرامی آن حضرت، علی بن محمد الهادی (سلام‌الله‌علیهما) و مادر گرامی آن حضرت، بانویی با کرامت و با تقوا، «حدیث» (سلام‌الله‌علیها) نام داشت.

امام حسن عسکری (علیه‌السّلام) به علت شرایط زندگی ایشان در منطقه‌ای نظامی در شهر سامراء، به عسکری معروف شد که مشهور‌ترین القاب آن حضرت نیز زکی و عسکری می‌باشد. سرانجام آفتاب پر فروغ آن امام همام در هشتم ربیع الاول سال دویست و شصت هجری خاموش و منزل شخص خود که هم‌اکنون حرم مطهر آن امام همان، پدر گرامی‌شان، حضرت نرجس خاتون و حکیمه خاتون (سلام‌الله‌علیهم‌اجمعین) می‌باشد به خاک سپرده شد.

بیان جاحظ

جاحظ (متوفای ۲۵۰ هـ): از علمای قرن سوم، در پاسخ به افتخار بنی‌امیه و رد بر آنان، نام ده نفر از ائمه از جمله امام عسکری (سلام‌الله‌علیه) را ذکر می‌کند و آنان را این‌گونه می‌ستاید:
ومن الذی یعد من قریش ما یعده الطالبیون عشره فی نسق؛ کل واحدٍ منهم: عالمٌ، زاهدٌ، ناسکٌ، شجاعٌ، جوادٌ، طاهرٌ، زاکٍ، فمنهم خلفاء، ومنهم مرشحون: ابن ابن ابن ابن، هکذا الی عشره، وهم الحسن [العسکری] بن علی بن محمّد بن علی بن موسی بن جعفر بن محمّد بن علی بن الحسین بن علی، وهذا لم یتفق لبیت من بیوت العرب، ولا من بیوت العجم.

[۱] جاحظ، عمرو بن بحر بن محبوب، رسائل الجاحظ، ص۴۵۳، تحقیق:علی ابو ملحم، ناشر:دار ومکتبه الهلال، بیروت، ۲۰۰۲ م.

و کسی که از قریش محسوب می‌شود، از فرزندان بنی‌هاشم هستند که در یک سلسله‌ای ده نفر بوده و هرکدام از آنان عالم، زاهد، عبادت‌پیشه، شجاع، بخشنده، پاک و پاک‌نهاد بوده که برخی خلیفه و برخی دیگر شایستگی خلافت را دارا بودند که اینها به ترتیب پدر و فرزند بودند و اینگونه ده تن شدند که آنان عبارتند از: حسن بن علی بن محمد بن علی بن موسی بن جعفر بن محمد بن علی بن حسین بن علی [(سلام‌الله‌علیهم‌اجعین] و برای هیچ یک از خانه‌های عرب و عجم چنین اتفاقی [کنایه از شرافت و بزرگی] نیفتاده است.

بیان محمد بن طلحه

محمد بن طلحه شافعی (متوفای ۶۵۲ هـ) در کتاب مطالب السؤول پیرامون آن حضرت چنین می‌نویسد:
ابی محمد الحسن بن علی (علیه‌السّلام) الامام الحسن الخالص… واما مناقبه: فاعلم ان المنقبه العلیا والمزیه الکبری التی خصه الله (عزّوجلّ) بها، وقلده فریدها، ومنحه تقلیدها، وجعلها صفه دائمه لا یبلی الدهر جدیدها، ولا تنسی الالسن تلاوتها وتردیدها، ان المهدی محمد نسله، المخلوق منه، وولده المنتسب الیه، وبضعته المنفصله عنه.

[۲] شافعی، محمد بن طلحه (متوفای۶۵۲ه)، مطالب السؤول فی مناقب آل الرسول (علیه‌السّلام)، ص۳۰۹.

ابومحمد بن علی‌ هادی. اما مناقب و فضائلش بدان که خداوند مایه‌ی فخر و مباهات بلند و وسیله‌ی بزرگ برتری را به او اختصاص داده است و او را به تمام زیبائی‌ها آراسته و تمام اوصاف پسندیده را به او ارزانی داشته است و این مناقب و فضائل را صف دائمی او قرار داده به‌طوری که روزگار حدود آن را کهنه نمی‌کند و زبان‌ها تلاوت آن را از یاد نمی‌برد. به‌خصوص این که محمد مهدی از نسل او؛ و از او خلق شده، فرزندی که به او منتسب و پاره‌ی تن اوست.

بیان سبط ابن جوزی

سبط بن جوزی حنفی (متوفای ۶۵۴ هـ) پیرامون آن حضرت می‌نویسد: هو الحسن بن علی بن محمد بن علی بن موسی الرضا بن جعفر بن محمد بن علی بن الحسین بن علی بن ابی طالب… وکان عالماً ثقه.

[۳] سبط بن الجوزی الحنفی، یوسف بن فرغلی (متوفای۶۵۴ه)، تذکره الخواص، ص۳۲۴.

الحسن بن علی بن محمد بن علی بن موسی الرضا بن جعفر بن محمد بن علی بن الحسین بن علی بن ابی طالب فردی عالم و مورد اعتماد بود.

بیان ابن صباغ

ابن صباغ مالکی (متوفای ۸۵۵ هـ) نیز امام یازدهم را چنین معرفی می‌کند:
ابومحمد الحسن الخالص بن علی العسکری… الامام القائم بعد ابی‌الحسن علی بن محمد ابنه ابومحمد الحسن لاجتماع خلل الفضل فیه و تقدمه علی کافه اهل عصره فیما یوجب له الامامه و یقضی له بالمرتبه من العلم و الورع و النزاهه و کمال العقل و کثره الاعمال المقربه الی الله تعالی ثم لنص ابیه علیه و اشارته الخلافه الیه.

[۴] ابن صباغ مالکی، علی بن محمد (متوفای۸۸۵ه)، الفصول المهمه فی معرفه الائمه، ج۲، ص۱۰۷۷-۱۰۷۸.

ابومحمد حسن بن علی عسکری امام پس از ابوالحسن علی الهادی فرزندش ابومحمد حسن به علی (علیه‌السلام) بود برای این که اوصاف و خصال برتری و فضیلت در او گرد آمده بود و در آنچه لازمه‌ی منصب امامت و مقتضی زمامداری است از علم و زهد کمال عقل و خرد و عصمت و شجاعت، کرم و بزرگواری و بسیاری از اعمالی که انسان را به خدا نزدیک می‌کند، بر همه پیشی گرفته بود و نیز طبق نص صریح پدر بزرگوارش درباره‌ی امامت او و اشاراتی که آن حضرت درباره‌ی خلافت و جانشینی او فرموده بود.

بیان خنجی

فضل بن روزبهان خنجی (متوفای ۹۲۷ هـ) از علمای متعصب شافعی مذهب در شرح صلوات بر امام حسن عسکری (سلام‌الله‌علیه) چنین می‌نویسد:
اللهم صل و سلم علی الامام الحادی عشر، المقتدی الرضی المجتبی الوفی المقتفی فی العباده آثار النبی و الولی و المسخر لعسکر الملائکه بالعزم القوی النور الجلی، البدر الوضی ذی القدر العلی و المجد البهی و العز السنی وارث الامامه من الوصی والد الحجه الصفی و ولد النبی الزکی ابی‌محمد الحسن العسکری ابن علی النقی المتوفی فی شبابه بالبلاء المدفون عند ابیه بسر من رای.

[۵] خنجی اصفهانی، فضل بن روزبهانی، وسیله الخادم الی المخدوم در شرح صلوات چهارده معصوم (علیهم‌السّلام)، ص۲۶۵-۲۷۰، به کوشش: رسول جعفریان، دار النشر: انتشارات انصاریان، الطبعه الاولی، مطبعه: صدر، قم، مهر ۱۳۷۵ شمسی.

بار خدایا درود و صلوات فرست بر امام یازدهم، مقتدای مرضی الخصال و برگزیده‌ی صاحب وفا، پیروی کننده در عبادت به آثار حضرت نبی (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و حضرت ولی (علی مرتضی) تسخیر کننده‌ی لشکر ملائکه با عزم قوی. او نور روشن و ظاهر است و دارای قدر و مرتبت بلند و بزرگی و عزت در غایت بها و جلال است و آن حضرت صاحب میراث امامت از وصی است. و او پدر حجت برگزیده و فرزند پیغمبر پاکیزه است و کنیت او حضرت «ابومحمد» و لقبش عسکری است و وفات کننده در جوانی به بلا و زحمت و مدفون در نزد پدر خود در شهر سر من رای.

بیان ابن حجر هیثمی

ابن حجر هیثمی (متوفای ۹۷۳ هـ) در کتاب الصواعق المحرقه خود که بر رد شیعه نوشته است، پیرامون امام عسکری (علیه‌السّلام) و سخنان آن حضرت با بهلول چنین می‌نویسد:
ابو محمد الحسن الخالص وجعل ابن خلکان هذا هو العسکری ولد سنه اثنتین وثلاثین ومائتین ووقع لبهلول معه انه رآه وهو صبی یبکی والصبیان یلعبون فظن انه یتحسر علی ما فی ایدیهم فقال اشتری لک ما تلعب به فقال یا قلیل العقل ما للعب خلقنا فقال له فلماذا خلقنا قال للعلم والعباده فقال له من این لک ذلک قال من قول الله (عزّوجلّ) (افحسبتم انما خلقناکم عبثا وانکم الینا لا ترجعون) المؤمنون ۱۱۵. ثم ساله ان یعظه فوعظه بابیات ثم خر الحسن مغشیا علیه فلما افاق قال له ما نزل بک وانت صغیر لا ذنب لک فقال الیک عنی یا بهلول انی رایت والدتی توقد النار بالحطب الکبار فلا تتقد الا بالصغار وانی اخشی ان اکون من صغار حطب نار جهنم.

[۶] ابن حجر هیثمی، احمد بن محمد بن علی (متوفای۹۷۳ه)، الصواعق المحرقه علی اهل الرفض والضلال والزندقه، ج۲، ص۵۹۹-۶۰۰، تحقیق:عبد الرحمن بن عبدالله الترکی – کامل محمد الخراط، ناشر:مؤسسه الرساله – لبنان، الطبعه:الاولی، ۱۴۱۷ه – ۱۹۹۷م.

ابومحمد حسن خالص… بین او و بهلول جریانی بدین ترتیب اتفاق افتاد که بهلول در حالی که امام هنوز کودک خردسالی بود او را دید که بچه‌ها بازی می‌کردند و او گریه می‌کرد. بهلول خیال کرد او حسرت اسباب بازی‌هائی را که کودکان دیگر دارند، می‌خورد. گفت: برای تو هم از همان اسباب بازی که آنها دارند، می‌خرم. ابومحمد حسن (علیه‌السلام) فرمود: ‌ای کم عقل! ما برای بازی کردن آفریده نشده‌ایم. بهلول گفت: پس برای چه آفریده شده‌ایم؟ فرمود: برای علم و عبادت. بهلول گفت: این‌مطلب را تو از کجا می‌گوئی؟ فرمود: از قول خداوند متعال: «افحسبتم انما خلقناکم عبثا و انکم الینا لا ترجعون؛

[۷] مؤمنون/سوره۲۳، آیه۱۱۵.

» سپس خواست او را موعظه کند او هم با چند بیت وی را موعظه کرد و اینجا بود که امام حسن عسکری غش کرد و مدهوش به زمین افتاد چون به هوش آمد، بهلول خواست به او دلداری بدهد، گفت: ‌ای آیات درباره‌ی تو نازل نشده تو هنوز کودکی و گناهی از تو سر نزده است. امام روی برگرداند و فرمود: ‌ای بهلول چه می‌گوئی؟ من مادرم را دیدم هر موقع می‌خواهد هیزم‌های بزرگ را بسوزاند از هیزم‌های ریز و کوچک استفاده می‌کند و من از این می‌ترسم که آتش گیره جهنم باشم.

بیان حضرمی

احمد بن فضل بن محمد باکثیر حضرمی شافعی (متوفای ۱۰۴۷ هـ) پیرامون کرامات امام حسن عسکری (سلام‌الله‌علیه) چنین می‌نویسد:
ابومحمد الحسن الخالص بن علی العسکری، کان عظیم الشان جلیل المقدار… ووقع له مع المعتمد لمّا حبسه کرامه ظاهره مشهوره.

[۸] باکثیر حضرمی شافعی، احمد بن فضل بن محمد، وسیله المآل فی عد مناقب الآل، مخطوط، ص۲۰۲، کتابخانه مجلس شورای اسلامی به شماره ۶۹۴.

ابومحمد حسن خالص فرزند علی عسکری، او مردی عظیم الشان و جلیل القدر بود. و هنگامی که معتمد او را حبس کرد از او کرامتی ظاهر و مشهور صادر گشت.

بیان شبلنجی

شبلنجی شافعی (متوفای ۱۳۲۲ هـ) از علمای اهل‌سنت در ذیل نام امام حسن عسکری (سلام‌الله‌علیه)، کرامتی را از آن حضرت چنین می‌نویسد:
فی ذکر مناقب الحسن الخالص بن علی الهادی بن محمد الجواد… الاولی هی جامعه الکرامات حدث ابوهاشم داود بنقاسم الجعفری قال کنت فی الحبس الذی فی الجوسق – انا والحسن بن محمد، ومحمد بن ابراهیم العمری، وفلان وفلان خمسه او سته – اذ دخل علینا ابو محمد الحسن بن علی العسکری، واخوه جعفر، فخففنا بابی محمد، وکان المتولی للحبس، صالح بن یوسف الحاجب، وکان معنا فی الحبس رجل اعجمی، فالتفت الینا الامام ابو محمد الحسن العسکری، وقال لنا سرا: لولا ان هذا الرجل فیکم، اخبرتکم متی یفرج الله عنکم؟، وهذا الرجل قد کتب فیکم قصه الی الخلیفه، یخبره فیها بما تقولون فیه، وهی معه فی ثیابه، یرید الحیله فی ایصالها الی الخلیفه، من حیث لا تعلمون، فاحذروا شره.
قال ابو‌هاشم: فما تمالکنا ان تحاملنا جمیعا علی الرجل، ففتشناه فوجدنا القصه مدسوسه معه فی ثبابه، وهو یذکرنا فیها بکل سوء، فاخذناها منه وحذرناه، وکان الامام الحسن یصو