توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نظام تکوین ۶۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نظام تکوین ۶۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل نظام تکوین ۶۲ اسلاید در PowerPoint :

تکوین

تَکْوین، در فلسفه به معنی به وجود آمدن از ماده می باشد.

فهرست مندرجات

۱ – معنای تکوین
۲ – وجوه مورد مطالعه در تکوین
۳ – وجه متافیزیکی
۴ – نظرارسطو
۵ – صدور مخلوق از خالق
۶ – تام وناقص
۷ – دیدگاه سهروردی
۸ – دیدگاه ابن عربی
۹ – نظر متکلمان
۱۰ – تعریف ماده
۱۱ – هیولای اولی
۱۲ – امکان اشرف
۱۳ – وجه طبیعی تکوین
۱۴ – نظر ابن سینا
۱۵ – پاسخ به یک ایراد
۱۶ – مراحل کون و فساد
۱۷ – تکوین به معنی خاص
۱۸ – اخوان صفا ونظریه بدیع
۱۹ – فهرست منابع
۲۰ – پانویس
۲۱ – منبع

معنای تکوین

این اصطلاح در اصل به معنی یکی از مراتب وجود یافتنِ جهان در فلسف مشائی است که به دیگر نظامهای فلسفی نیز راه یافته است. در این مکتبِ فلسفی، زمین و موجوداتِ زمینی نسبت به مراتبِ بالاترِ موجودات، در واپسین مرحله به وجود می‌آیند و تکوینِ آنها با هستی یافتنِ ماده، به عنوان قابل برای کون وفساد، آغاز می‌گردد.

[۱] ابن‌سینا، الشفاء(الاهیات)، ج۱، ص۴۳۵.

[۲] شنب غازانی، اسماعیل، شرح فصوص الحکمه، ج۸۶، ص۱۱۸.

اصطلاح تکوین به این معنا، همانند احداث، در برابر ابداع قرار می‌گیرد. هریک از این دو از جهتی با ابداع تقابل دارند، احداث از جهت مسبوق بودن به زمان ، و تکوین از جهت مسبوق بودن به ماده؛ حال آن‌که ابداع مسبوق به هیچ‌یک نیست.

[۳] طوسی، نصیرالدین، شرح الاشارات، ج۳، ص۱۲۰.

[۴] جرجانی، علی، ج۱، ص۶۸، التعریفات، بیروت، ۱۹۹۰م.

وجوه مورد مطالعه در تکوین

در بحث از تکوین، دو وجه جهان‌شناختی ـ متافیزیکی و طبیعی قابل بررسی است.

وجه متافیزیکی

۱. تکوین از دیدگاه جهان‌شناسانه و متافیزیکی: در نظامِ کیهان‌شناختیِ مشائی، جهانِ هستی به ترتیبِ عقل، نفس، فلک، عناصر و مرکبات توضیح داده می‌شود. آن‌گاه که اجسام فلکی یا کرات آسمانی به تمامی به وجود آمدند، ایجادِ عالمِ زیر ماه که همان جهانِ زمینی است، آغاز می‌گردد

[۵] ابن‌سینا، الشفاء(الاهیات)، ج۲۷، ص۴۰۹- ۴۱۰.

[۶] بهمنیار بن مرزبان، التحصیل، ص۶۶۷.

.

نظرارسطو

ارسطو که هریک از این موجودات را در مرتب هستی‌شناسان خاصی قرار داده است، به فیلسوفان طبیعت‌گرای پیش سقراطی انتقاد می‌کند که جهانِ هستی را کلِ واحدی پنداشته، و هم موجودات را، اعم از عقلی، نفسی و جسمی، برآمده از یک اصل یا عنصر دانسته‌اند و همین موجب شده است تا از جایگاه واقعی تغیّر و کون و فساد که خاص عالَمِ تکوین است، غفلت کنند .

صدور مخلوق از خالق

گفته‌های ارسطوبا هم پراکندگی و پیچیدگیهایش، در اندیش فیلسوفان مسلمان با مشربهای گوناگون، به چندگونه تقریر شده، و شکلِ قاعده‌مند یافته است. نخست، در باب افعالِ خالق، می‌توان گفت که صدور مخلوق از خالق یا به ابداع است، یا به اختراع، یا به تکوین. موجودی که با ابداع ایجاد شده، سابق بر ماده و زمان (مادّت و مُدّت) است، مانند عقولِ کلی. موجوداتِ فلکی که ایجادِ آنها به نحوِ حدوث است، مسبوق به ماده، اما سابق بر زمان‌اند، زیرا زمان خود مقدارِ حرکتِ افلاک است. مکوَّن و کائن که به نحوِ تکوین ایجاد می‌شود، هم مسبوق به ماده و هم مسبوق به زمان است، مانند عناصر و اجسام .

تام وناقص

در تقسیم دیگری معلول را مقسم قرار داده‌اند و آن را به تام ، در برابر مبدَع، و ناقص مکتفی و ناقص غیرمکتفی، در برابر محدَث و مکوَّن تقسیم کرده‌اند. از اقسام ایجاد معلول به صورتهای «شیء لامن شیء» (از لیس به ایس)، «شیء من لاشیء»، و سرانجام «شیء من شیء» (ماده) نیز تعبیر شده است

[۷] ابن‌سینا، الشفاء(الاهیات)، ج۱، ص۲۶۷.

[۸] ابن‌سینا، تسع رسائل، ص۶۶.

[۹] سبزواری، ملاهادی، اسرار الحکم، ج۱، ص۱۶۸-۱۶۹.

به سخنی دیگر، صدور معلول اگر تنها از جهت فاعلیت فاعل و بدون مشارکتِ قابل باشد، ابداع است و اگر با مشارکتِ قابل باشد، تکوین.

[۱۰] صدرالدین شیرازی، محمد، المبدأ و المعاد، ج۱، ص۱۶۴.

دیدگاه سهروردی

مبحث تکوین به علت آن‌که توجیه‌گرِ چگونگیِ وجودِ موجودات در عالَمِ متکثرات است، در تفکر بیشترِ اندیشمندانِ مسلمان طرح شده، و باوجودِ تقریرهای متفاوت متناسب‌با مشربها و مکتبهای گوناگون، تصویر ارسطویی ـ مشائیِ آن همچنان قابلِ تشخیص است. سهروردی که در حکمتِ اشراقی زبان جدیدی در برابرِ زبان ارسطو، و اصطلاحات جدیدی در برابر اصطلاحات مشائی وضع کرده، تغییری در اصلِ نظریه، جایگاهِ جهان‌شناختی و متافیزیکی و نیز جزئیاتِ آن وارد نساخته است؛ مثلاً در تعریف ابداع و احداث و تکوین، غیر از برخی اصطلاحات خاص خود، چیز جدیدی به موضوع نیفزوده است

[۱۱] سهروردی، یحیی، مجموعه مصنفات،ج۱ص۴۴.

[۱۲] سهروردی، یحیی، مجموعه مصنفات، ج۱، ص۳۲۷-۳۲۸.

و برخلاف گفت شهرزوری که راهِ او را غیر از راهِ مشائیان قلمداد می‌کند،

[۱۳] طوسی، نصیرالدین، شرح الاشارات، ج۱، ص۴۲۰.

[۱۴] طوسی، نصیرالدین، شرح الاشارات، ج۲، ص۲۳۵.

در باب حرکتِ مستقیمِ اجسامِ عالمِ عنصری نیز بر همان راه مشائیان رفته است

[۱۵] سهروردی، یحیی، مجموعه مصنفات، ج۲، ص۱۷۳.

دیدگاه ابن عربی

در زبان عرفانیِ مبتنی بر وحدتِ وجود که از ابن عربی به پیروانش رسیده، حقیقتِ کلیِ وجود در سیری نزولی، ابتدا صورتِ طبیعتِ کلی یا نیرویِ نفس را که در هم اجسام ساری است، پس صورتِ هیولای اولی، سپس صورتِ اجسامِ بسیط ــ اعـم از افلاک، اجرامِ آسمـانی و عنـاصرِ زمینی ــ و سرانجام موجوداتِ مرکب را ایجاد می‌کند.

[۱۶] آملی، حیدر، نقد النقود فی معرفهالوجود، ص۷۰۱.

نظر متکلمان

جریان تکوین، به معنیِ یکی از راههای آفرینش و ایجاد در جهانِ مادی، با وجود یافتنِ صورتهای بی‌شمار یکی پس از دیگری بر اشیاء، در اندیش متکلمانِ مسلمان، درواقع پاسخی است به اعتراض آن دسته از طبیعت‌گرایان که خداوند را از ابداع در جهانِ مادی ناتوان می‌دانسته‌اند. ناصرخسرو در پاسخ اعتراض محمدبن زکریای رازی ، می‌گوید که ابداع پدید آوردن جسمی است که در جهان نباشد. آنچه در جهان است، همه در جای خویش است و بنابراین، عالم مادی عالم پُری (ملأ) است و ابداع در آن محال است. این از عجز خدا نیست، ترتیبِ ایجاد در این جهان چنین است که هم هیولا و هم قو او برای پذیرفتن صورتهای گوناگون به طریق ابداع آفریده شده‌اند تا صنع، یعنی تکوین انجام پذیرد

[۱۷] ناصرخسرو، زاد المسافرین، ص ۹۲.

[۱۸] ناصرخسرو، زاد المسافرین، ص۹۴-۹۵.

تعریف ماده

چنان‌که پیدا ست، با وجودِ گوناگونیِ تقریرها، در آخرین مرتبه، به وجودِ چیزی که جریانِ تکوین از آن آغاز می‌گردد، تصریح شده است. این چیز همان ماده است که از نفسِ فلک ــ یعنی آخرین موجودِ غیرمادی ــ به وجود می‌آید. پس از ایجادِ جرمِ فلک به نحوِ احداث، ایجادِ عالَمِ زمینی (عالم تحت القمر) در حالی‌که ماد آن فراهم آمده است، از طریق تکوین آغاز می‌گردد؛ زیرا نخستین موجودِ عالمِ زمینی، اُسطُقُس یا عنصر ، یا فلک دارای مادّ مشترک است. بنابراین، تفاوت موجودِ آسمانی یا جرم فلکی با موجودِ زمینی در صورت آن‌ها ست.

[۱۹] ابن‌سینا، المبدأ و المعاد، ج۱، ص۸۲-۸۳.

هیولای اولی

هیولای اولی در پایین‌ترین درج هستی قرار می‌گیرد. وجود از بالاترین مرتب موجودات، یعنی عقل اول ، به‌تدریج به آن می‌رسد، چنان‌که تقریباً به نیستی نزدیک می‌گردد. پس هیولانه ذاتِ مخصوص به خود دارد، نه جوهرِ تعیین یافته است؛و هیچ حیثیتی جز امکان و قو قبول ندارد.

[۲۰] صدرالدین شیرازی، محمد، المبدأ و المعاد، ج۱، ص۱۶۴-۱۶۵.

امکان اشرف

در مرتب تکوین، وجودِ چیزی که کون بعد کون را قبول کند ــ یعنی ماده بـا امکـان و استعدادش ــ و چیزی کـه حدوث بعد حدوث را میسر سـازد ــ یعنی حـرکت بـا تجـدد و اعدادش ــ ضروری است. همان‌گونه که وجود در سیرِ نزولی به پایین‌ترین مرتبه، یعنی مادّه می‌رسد، مجدداً از این مرتبه سیرِ صعودی را طی می‌کند و به ترتیب به جسم معدنی، گیاه ، حیوان و سرانجام انسانِ صاحب نفس و عقل تعلق می‌گیرد.

[۲۱] صدرالدین شیرازی، محمد، الشواهد الربوبیه، ج۱، ص۱۷۹-۱۸۰.

این ترتیب را در قاعد «الاشرف فالاشرف و من الاخس الی الاشرف» که موسوم به امکانِ اشرف (ه‌ م) است، بیان کرده‌اند که بر طبقِ آن، وجود از شریف‌ترین مرتبه به مراتبِ بعد از خود، تا به پایین‌ترین درجه، یعنی هیولای مشترک می‌رسد و سپس از پایین‌ترین مرتبه به بالا باز می‌گردد.

[۲۲] سهروردی، یحیی، مجموعه مصنفات، ج۱، ص۶۶.

[۲۳] صدرالدین شیرازی، محمد، المبدأ و المعاد، ج۱، ص۱۶۴.

عقلِ فعال که آخرین عقل، و واسط میان عالمِ عقول و عالمِ زمینی است، هیولا را در مراتب پایین از طریق صورت و در مراتب بالاتر از طریق نفس، به عنصر و مرکبات مبدل می‌سازد.

[۲۴] صدرالدین شیرازی، محمد، الواردات القلبیه فی معرفه الربوبیه، ج۱، ص۶۴-۶۶.

[۲۵] فخرالدین رازی، المباحث المشرقیه، ج۲، ص۵۱۴.

[۲۶] صدرالدین شیرازی، محمد، المبدأ و المعاد، ج۱، ص۱۶۶.

اجرامِ آسمانی در اجسامِ زمینی، و نفوسِ کلی در نفوسِ زمینی تأثیر می‌گذارند.

[۲۷] ابن‌سینا، الشفاء(الاهیات)، ج۱، ص۴۱۳.

[۲۸] ابن‌سینا، المبدأ و المعاد، ج۱، ص۸۴.

جریانِ تکوین، جریانی بی‌پایان از سریانِ وجود در جهان مادیات است. این جریان به صورتِ به وجود آمدنِ چیزی و از میان رفتنِ چیزی دیگر است (کون و فساد) که با قرار گرفتنِ صورتی در ماده‌ای و جدا شدنِ صورتی از ماده‌ای تحقق می‌یابد.

[۲۹] ناصرخسرو، زاد المسافرین، ج۱، ص۹۲.

وجه طبیعی تکوین

۲. تکوین از دیدگاه طبیعی؛ چگونگیِ تکوین؛ کون و فساد: موضوعِ تکوین و نظریه‌های گوناگونِ مربوط