توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نسب حضرت محمد ۳۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نسب حضرت محمد ۳۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نسب حضرت محمد ۳۶ اسلاید در PowerPoint :

نسب پیامبر

به طور مسلم نسب پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) تا سعد بن عدنان مورد اتفاق، ولی از عدنان به بالا از نظر شماره و اسامی مورد اختلاف است. حال نسب حضرت را در این مقاله از جد چهارم آن حضرت یعنی از قصی بن کلاب کسی که ریاست و اداره امور کعبه را از قبیله خزاعه به قبیله قریش منتقل کرد، تا عبدالله در این مقاله مورد بررسی قرار گرفته است.

فهرست مندرجات

۱ – توصیف اجمالی
۲ – قصی بن کلاب
۳ – عبدمناف
۴ – هاشم
۵ – عبدالمطلب
۶ – عبدالله
۷ – آمنه
۸ – پانویس
۹ – منبع

توصیف اجمالی

نیاکان پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) به ترتیب عبارتند از: “عبدالله”، “عبدالمطلب”، “هاشم”، “عبدمفاف”، “قصّی”، “کلاب”، “مرّه”، “کعب”، “لوی غالب”، “مالک نضر”، “کنانه”، “خزیمه”، “مدرکه”، “الیاس”، “مضر”، “نزار”، “سعد”، “عدنان”.

[۱] ابن اثیر، ابن حسن، الکامل، بیروت، دارصار، ج۲، ص۲۱.

به طور مسلم نسب آن حضرت تا سعد بن عدنان، به همین قرار است؛ ولی از عدنان به بالا تا “حضرت اسماعیل” از نظر شماره و اسامی مورد اختلاف است. عدنان از فرزندان حضرت اسماعیل و جد بیستم پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) است و طبق روایتی که “ابن‌عباس” از پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نقل کرده است، هر موقع نسب آن حضرت به عدنان رسید، نباید از او تجاوز کرد؛ زیرا خود آن حضرت هنگامی که نام نیاکان خود را بیان می‌نمود، از عدنان تجاوز نمی‌کرد و دستور می‌داد‌، دیگران هم از شمردن باقی نسب تا به اسماعیل خودداری کنند و نیز می‌فرمود: «آنچه از عرب در این قسمت معروف است، درست نیست»

[۲] ابن اثیر، ابن حسن، الکامل، بیروت، دارصار، ج۲، ص۲۱.

و فرمود: «کذب النسّابون.»

[۳] مسعودی، علی بن حسین، التنبیه و الاشراف، ترجمه ابوالقاسم پاینده، وزارت فرهنگ و آموزش عللی، انتشارات علمی فرهنگی، ۱۳۶۵. ص۱۹۵.

قال الله تبارک و تعالی: «و قروناً بین ذالک کثیراً.»

[۴] فرقان/سوره۲۵، آیه۳۸.

یعنی نسب‌شناسان نادرست گفته‌اند و خداوند متعال گفته است، از آنان جماعت‌های بسیاری را هلاک کرده‌ایم. پس با توجه به رعایت اختصار و آنچه که در منابع آمده است،

[۵] ابن اثیر، ابن حسن، الکامل، بیروت، دارصار، ج۲، ص۱۵-۲۱.

نسب پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) را از جد چهارم آن حضرت یعنی از قصی بن کلاب کسی که ریاست و اداره امور کعبه را از قبیله خزاعه به قبیله قریش منتقل کرد، آغاز می‌کنیم.

قصی بن کلاب

ایشان جد چهارم پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) است. مادرش “فاطمه” با کلاب ازدواج کرد و دو فرزند به نام “زهره” و “قّصی” به دنیا آورد، هنوز دومی در گهواره بود که شوهرش کلاب درگذشت و وی مجدداً با فردی به نام “ربیعه” ازدواج کرد و همراه شوهرش به شام رفت. قصی از حمایت او برخوردار شد تا زمانی که بین قصی و قبیله‌ ربیعه اختلاف رخ داد و باعث شد که قصی به اجداد پدری خود بپیوندد و به مکه برگردد و بر اثر لیاقت و شایستگی مناصب عالی مکه مثل رفادت (غذا دادن) و سقایت (آب دادن) و مهمانداری و ندوه و تاسیس دارالشورای و پرچمداری را نیز به دست آورد. وی نخستین کسی بود که قریش را به عزت رسانید و قریش سال رحلت او را که در قرن پنجم میلادی واقع شد، مبدا تاریخ خود قرار دادند. از قصی فرزندان ناموری چون عبدالله و عبدمناف به یادگار ماند. قصی مناصب کعبه را بین فرزندان خود تقسیم نمود، جماعت و دارالندوه را به پسر بزرگ‌تر “عبدالدّار” و سقایت و رفادت را به عبدمناف داد.

[۶] مسعودی، علی بن حسین، التنبیه و الاشراف،ج۱، ص۱۸۰.

عبدمناف

عبدمناف بن قصی، مادرش ” حُبی ” دختر “حلیل خزاعی” است. ایشان جد سوم پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) است. نام اصلی او “مغیره” و لقبش “قمرالبطحاء” است. وی از برادرش عبدالدار کوچک‌تر بود؛ ولی در نظر مردم از موقعیت خاصی برخوردار بود. شعار او دعوت مردم به صله رحم و پرهیزگاری بود. او با این موقعیت مهم هیچ وقت در صدد رقابت با برادر بزرگ‌تر خود نبود؛ ولی پس از فوت دو برادر فرزندان آنان در صدد تصدی مناصب با هم به نزاع پرداختند و کار همان گونه شد که قبلاً بود و تا زمان ظهور اسلام باقی ماند.

هاشم

هاشم جد دوم پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) بوده است و نام اصلی وی “عمرو” و لقبش “علاء” بود. میان اهل تاریخ معروف است که با “عبدالشمس” دوقلو به دنیا آمده بود. هنگام تولد انگشت او به پیشانی برادرش عبدالشمس چسبیده بود و موقع جدا کردن خون سرشاری جاری شد و این پیشامد سبب شد که مردم آن را به فال بد بزنند و میان فرزندان اینان بنی‌امیه و بنی‌هاشم همیشه خون‌ریزی باشد. اولین کسی که با‌هاشم به مخالفت برخاست “امیه” بود که به مناصب عمویش رشک می‌برد و کارشان به منافرت کشید، تا اینکه به اصرار امیه بعضی از دانایان عرب به حکمیت رفتند و امیه محکوم شد و بر طبق قرار، امیه مجبور شد که جلاء وطن کند و ده سال در شام و خارج از مکه اقامت گزیدند.

[۷] ابن اثیر، ابن حسن، الکامل، بیروت، دارصار، ج۲، ص۱۷.

عبدالمطلب

عبدالمطلب فرزند‌هاشم، نخستین جد پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) که مادرش “سلمی” دختر “عمرو بن زید خرزجی” بود. نام اصلی عبدالمطلب “شیبه الحمد” و یا “عامر” بوده است.

[۸] یعقوبی، ابن واضح، تاریخ یعقوبی، ترجمه دکتر محمد آیتی، وزارت فرهنگ و آموزش عالی، شرکت انتشارات علمی فرهنگی، ۱۳۶۶۱۳۷۴، ج۲، ص۱۲.

مناصب کعبه و ریاست قبیله پس از عمویش مطلب به او رسید. عبدالمطلب از پرستش بتها پرهیز می‌کرد و خدا را به یگانگی می‌شناخت و سنت‌هایی را مورد عمل قرار داد که بعدا ًاس