توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نحله شیخیه ۴۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نحله شیخیه ۴۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نحله شیخیه ۴۹ اسلاید در PowerPoint :

فرقه شیخیه

شیخ احمد احسائی ملقب به شیخ، پایه گذار فرقه شیخیه در ایران است. در این مقاله اجمالا با زندگی‌نامه و سرانجام فرقه او آشنا می‌شویم.

فهرست مندرجات

۱ – جایگاه بحث
۲ – رهبر شیخیه
۲.۱ – تحصیل و تالیف
۲.۲ – سفر به ایران
۲.۳ – ظهور عقاید و بازگشت
۳ – اقوال درباره اجتهاد شیخ
۴ – عقاید بنیان گذار شیخیه
۴.۱ – عقیده منجر به کفر شیخ
۴.۲ – تکفیر شیخ توسط علمای بزرگ
۵ – جانشینی شیخ احمد احسایی
۶ – جانشینی سید کاظم رشتی
۶.۱ – شیخیه کرمان
۶.۲ – شیخیه آذربایجان
۷ – منابع جهت مطالعه‌ بیشتر
۸ – پانویس
۹ – منابع

جایگاه بحث

آشنایی و شناخت عقائد و شرح حال فرقه شیخیه از چند جهت دارای اهمیت فراوانی است :
۱- از آن جهت که سرمنشا بسیاری از گروههای سیاسی مثل بابی‌گری، بهائی‌گری و ازلی‌گری می‌باشد که بعد از شیخیه به لباس مذهب و فرقه در آمدند.
۲- از آن جهت که شیخ احمد احسائی از علمای شیعه بوده، تفاوتی بین شیخیه و شیعه قائل نیستند و این دو را یکی می‌دانند.
۳- مبلغان این فرقه افراد ساده‌دل شیعه – که آشنایی زیادی به عقائد امامیه ندارند – را پیدا کرده و شیخیه را شیعه اصیل و پیروان راستین ائمه (علیهم‌السّلام) معرفی می‌کنند.

رهبر شیخیه

شیخیه گروهی از شیعه امامیه و از پیروان شیخ احمد احسائی از علمای قرن سیزدهم هستند.

[۱] مشکور، محمدجواد، فرهنگ فرق اسلامی، آستان قدس رضوی، مشهد، ۱۳۷۵ ش، سوم، ص۲۶۶.

وی پسر زین الدین احسائی از مردم احساء (منطقه قطیف حوالی بحرین در ساحل عربستان) بود که در سال ۱۱۶۶ هجری در خانواده‌ای سنی مذهب به دنیا آمد و در بیست سالگی مذهب شیعه دوازده امامی را برگزید. وی در شیعی‌گری متعصب و دارای ذوق فلسفی بود.

تحصیل و تالیف

وی در سال ۱۱۸۶ قمری از زادگاهش مهاجرت کرده و به کربلا و نجف رفت و در مجالس درس علمایی چون سید مهدی بحرالعلوم، آقا باقر وحید بهبهانی، سید علی طباطبایی صاحب ریاض و شیخ جعفر کاشف الغطاء حاضر می‌شد. وی در سال ۱۲۰۹ قمری به دلیل بروز وبا به احساء بازگشت اما دوباره در سال ۱۲۱۲ هجری قمری به کربلا بازگشت و با شیخ یوسف بحرانی، پیشوای اخباریان ملاقات و به مسلک آنان متمایل گشت. سپس بصره را مسکن دایمی خویش قرار داد.
او علاوه بر فقه و اصول و حدیث، در طب و نجوم و ریاضیات و علم حروف و اعداد و طلسمات و فلسفه هم مطالعاتی داشت.
در هر حال آثار و مؤلّفات شیخ احمد از ۱۳۵ کتاب و رساله، فزونی دارد که اکثر آنها به چاپ رسیده است و از آن جمله است:
جوامع الکلم، شرح الزیاره، شرح حکمه العرشیه، شرح مشاعر و… . کتاب‌های وی پر است از عبارت‌های معماگونه که در آثار صوفیه به چشم می‌خورد.
سید محسن امین در این باب می‌گوید: به کشفیه اموری نسبت داده می‌شود که اگر درست باشد، غلو بوده و مایه خروج از دین است و از شیخ احمد و امثال او از علمای کشفیه، شطحات و عبارت‌های معما گونه‌ای صادر شده است که شبیه شطحیات برخی از صوفیه است.

[۲] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۲، ص۵۸۹–۵۹۰.

سفر به ایران

وی در سال ۱۲۲۱ قمری برای زیارت قبر امام رضا (علیه‌السّلام) رهسپار خراسان شد و به ایران آمد و در این مسیر مدتی در اصفهان و یزد اقامت کرد و مورد احترام بسیار علمای ایران و مردم واقع شد. وی با اصرار مردم یزد بعد از زیارت مشهد، دوباره به یزد بازگشت و بنا به درخواست مردم یزد در آنجا ماند و مجلس درس و بحث دایر کرد و در آن شهر شهرت بسیاری کسب نموده و بیشتر تالیفاتش را در آنجا نگاشت.
پس از دو سال و اندی اقامت در یزد، در مدت کوتاهی نظرات وی در ایران انتشار یافت به طوری که فتحعلی شاه قاجار مرید او شد و خواهان زیارتش گردید. لذا چندی بعد به دعوت فتحعلی شاه قاجار به تهران رفت و مورد احترام بسیار قرار گرفت. فتحعلی شاه علاوه بر استقبال گرم، مبلغی هنگفت و یک عبای مرواریددوزی شده را به وی هدیه کرد و حقوق مستمری برایش تعیین نمود

[۳] دایره المعارف تشیع، ج۱، ص۵۰۰.

و سپس محمد علی میرزا فرزند فتحعلی شاه، او را به کرمانشاهان دعوت کرد و از وی تجلیل بسیار نمود. تعیین حقوق و مستمری ماهانه و پرداخت مبلغ هزار تومان هزینه سفر و یک قریه بزرگ در حومه کرمانشاه، از هدایای محمد علی میرزا به وی بوده است.

[۴] دایره المعارف تشیع، ج۱، ص۵۰۱ –۵۰۰.

ظهور عقاید و بازگشت

او تا وفات محمد علی میرزا در همان جا بود و سپس به قزوین رفت و مورد استقبال علمای آن جا قرار گرفت و در قزوین به اقامه نماز جماعت در مسجد شاه قزوین، و تدریس در مدرسه صالحیه اشتغال داشت، ولی به دلیل آشکار شدن برخی از عقایدش، از طرف ملا محمد تقی برغانی (که از علمای بزرگ قزوین بود) تکفیر شد و حکم او مورد قبول علمای شیعه در ایران و عراق و سایر مراکز شیعه قرار گرفت.
شیخ احمد بعد از آن، قزوین را به قصد مشهد ترک گفت و سرانجام از راه قزوین و همدان و کرمانشاه به کربلا بازگشت و پیوسته در مسیر راه با بی‌اعتنایی مردم روبرو می‌گردید. او از کربلا و راه شام رهسپار موطن خود شد و عازم زیارت مکه شد و در این سفر در «قریه هدیه» در سه منزلی مدینه در تاریخ ۲۱ ذیقعده سال ۱۲۴۱ هجری در سن ۷۵ سالگی وفات یافت و او را در بقیع به خاک سپردند.

[۵] دایره المعارف تشیع، ج ۱، ص۵۰۰– ۵۰۱.

[۶] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج ۲، ص۵۸۹–۵۹۰.

[۷] تنکابنی، میرزا محمد، قصص العلماء، ص۴۲–۴۴.

[۸] ربانی گلپایگانی، فرق و مذاهب کلام اسلامی، ص۳۲۹–۳۳۵.

[۹] مشکور، محمدجواد، فرهنگ فرق اسلامی، آستان قدس رضوی، مشهد، ۱۳۷۵ ش، سوم، ص۲۶۶ ۲۷۰.

[۱۰] فضایی، یوسف، تحقیقی در تاریخ و عقائد شیخیگری، بابیگری، بهائیگری… وکسروی گرائی، تهران، آشیانه کتاب، ۱۳۸۴ش، دوم، ص۲۵ تا ۲۸.

اقوال درباره اجتهاد شیخ

برخی از نویسندگان این گونه نگاشته‌اند که وی پس از مدتی موفق به اخذ درجه اجتهاد از علامه بحرالعلوم شد. اما آن چیزی که خود شیخیه مدعی هستند اخذ اجازه روایت است نه اجازه اجتهاد، که البته اجازه روایت فقط توثیق می‌خواهد و شرط اجازه روایت فقط سواد نیست چرا که یک بازاری هم می‌تواند اجازه روایت بگیرد و اگر واقعا تالیفی از خود داشت که برای کسب این اجازه به علامه بحرالعلوم دهد باید تقاضای اجازه اجتهاد می‌کرد نه اجازه روایت!

[۱۱] خدایی، احمد، تحلیلی بر تاریخ و عقائد فرقه شیخیه، قم، انتشارات امیرالعلم، ۱۳۸۲ش، دوم، ص۴۲و ۴۳.

همچنین درباره حضور او در درس مراجع کربلا و نجف نیز فرزند شیخ احمد در شرح حال وی اینگونه نوشته است:
چون به کربلای معلی و نجف اشرف مشرف گشت در مجالس و محافل علما و فضلا حاضر می‌شد تا پایه و مایه هر یک را معلوم کند و مشاهیر علما در این وقت جناب آقا باقر (وحید بهبهانی) و سید مهدی (بحرالعلوم) بودند.

[۱۲] الاحسائی، عبدالله بن احمد، شمس هجر، بیروت، لجنه احیاء تراث مدرسه الشیخ الاوحد الاحسائی، ۱۴۲۳ه، اول، ص۹۳.

عقاید بنیان گذار شیخیه

او معتقد بود که:
۱. ائمه (‌علیهم‌السّلام) علل اربعه‌ عالم هستند.

[۱۳] مجله انتظار، شماره اول سال ۱۳۸۰، ص۲۴۰–۲۵۰.

[۱۴] ربانی گلپایگانی، فرق و مذاهب کلام اسلامی، ص۳۲۹–۳۳۵.

۲. اصول دین عبارتند از: معرفت الله، معرفت انبیا، معرفت ائمه‌ (علیهم‌السّلام) و معرفت رکن رابع که شیوخ و بزرگان شیخیه می‌باشند.

[۱۵] تنکابنی، میرزا محمد، قصص العلما، ص۴۳.

بر همین اساس، از مختصات او: نفی عدل به عنوان اصلی از اصول دین و اعتقاد به رکن رابع می باشد.
۳. قرآن کلام نبی (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) است.

[۱۶] مجله انتظار، شماره اول، سال ۱۳۸۰، ص۲۴۰–۲۵۰.

۴. خدا با انبیا (علیهم‌السّلام) شیء واحدی هستند.