توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نام های علم کلام ۴۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نام های علم کلام ۴۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نام های علم کلام ۴۴ اسلاید در PowerPoint :

نام‌های علم کلام

علم و فن مربوط به عقاید دینی، به نام‌های مختلفی شهرت یافته و اصطلاحات گوناگونی بر آن اطلاق گردیده است که علم کلام مشهورترین آن‌ها می‌باشد. در این فصل به بررسی آنها می‌پردازیم.

فهرست مندرجات

۱ – علم کلام و متکلمین
۱.۱ – تاریخ پیدایش اصطلاح کلام
۱.۲ – وجه تسمیه علم عقاید به کلام
۱.۲.۱ – حدوث و قدم کلام الهی
۱.۲.۲ – رقابت با فلاسفه
۱.۲.۳ – عناوین ابواب
۱.۲.۴ – استحکام دلایل
۱.۲.۵ – توانایی‌مناظره درعقایددینی
۲ – نام‌های دیگر این علم
۳ – پانویس
۴ – منبع

علم کلام و متکلمین

از مشهورترین نام‌ها و اصطلاحات این علم، اصطلاح «کلام» است. واژه «کلام» در معرفی این فن، و واژه «متکلمان» در معرفی دانشمندان آن از رایج‌ترین و کارآمدترین واژه‌ها به شمار می‌رود.
در مورد این اصطلاح دو مطلب قابل بررسی است:
۱. تاریخ نامگذاری.
۲. وجه نامگذاری.

تاریخ پیدایش اصطلاح کلام

از مطالعه احادیث اسلامی به دست می‌آید که در نیمه اوّل قرن دوّم هجری اصطلاح «کلام» و متکلمان به معنای معروف و معهود آن رایج بوده است. نمونه‌های زیر از شواهد‌ این مدعاست:
۱. ابن ابی العوجاء نزد امام صادق (علیه‌السّلام) (۸۳-۱۴۸) آمد و گفت: «أفتاذن لی فی الکلام»؟ آیا به من اجازه ورود در کلام را می‌دهی؟ امام (علیه‌السّلام) پاسخ داد: «تکلم بما شئت»

[۱] صدوق، محمّد بن علی بن حسین بن بابویه قمّی، التوحید، ص۲۵۳، باب ۳۶، روایت ۴.

درباره هر چه می‌خواهی تکلم کن.
با توجه به اینکه گفتگوی ابن‌ابی‌العوجاء با امام صادق (علیه‌السّلام) مربوط به مباحث اعتقادی است روشن می‌شود که مقصود از «تکلم» معنی اصطلاحی آن است.
۲. جاثلیق (بزرگ اسقف‌های) نصرانی به نام «بریهه» با عده‌ای از روحانیون نصاری نزد هشام بن حکم آمدند، جاثلیق به هشام گفت:
با همه مسلمانانی که به دانش و کلام شهرت دارند درباره عقاید نصرانیت مناظره نموده‌ام، ولی چیزی نزد آنان نیافتم (نتوانستند بر من غالب آمده و مرا قانع نمایند) اکنون آمده‌ام تا با تو مناظره نمایم.

[۲] صدوق، محمّد بن علی بن حسین بن بابویه قمّی، التوحید، ص۲۷۱، باب ۳۷، روایت ۱.

می‌دانیم که مناظره یکی از جنبه‌های غالب علم کلام است، بدین جهت باید گفت مقصود از کلام در عبارت جاثلیق علم کلام است.
۳. ابن ابی‌العوجاء در مجلس امام صادق (علیه‌السّلام) حضور یافت، ولی ساکت و خاموش نشست، امام (علیه‌السّلام) به او فرمود: چرا سخن نمی‌گوئی؟ وی پاسخ داد: عظمت شخصیت شما مانع تکلم من گردیده است، آنگاه افزود: «انی شاهدت العلماء و ناظرت المتکلمین فما تداخلنی هیبه قطُّ مثل ما تداخلنی من هیبتک».

[۳] کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج۱، ص۷۶.

من دانشمندان بسیاری دیده و با متکلمان مناظره نموده‌ام، ولی هرگز آنچنان هیبتی که از شما در من جای گرفته از دیگران بر من عارض نگردیده است.
۴. حدیثی که پیش از این (در فصل چهارم) درباره مناظره متکلم شامی با اصحاب امام صادق (علیه‌السّلام) نقل نمودیم به روشنی بر این مطلب دلالت می‌کند، زیرا در آن روایت آمده است که فرد شامی از فقها و متکلمان بود، و نیز امام صادق (علیه‌السّلام) به یونس بن یعقوب فرمود: آیا تو از علم کلام بهره‌ای داری تا با او مناظره کنی؟…

[۴] کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج۱، کتاب الحجه، باب ۱، حدیث ۴.

با توجه به شواهد مزبور، نادرستی سخن شهرستانی که تاریخ پیدایش این اصطلاح را دوره بعد از ترجمه آثار یونانی به عربی در زمان مامون (متوفای ۲۱۸) دانسته است، روشن می‌گردد، وی در این باره گفته است: «سپس مشایخ معتزله کتاب‌های فلاسفه را که در عصر حکومت مامون در میان مسلمانان منتشر گردیده بود مطالعه کردند، و در نتیجه، روش‌های فلسفه را با روش‌های کلام درآمیخته و آن را به صورت فنی مستقل درآورده، و به اسم کلام نامیدند».

[۵] شهرستانی، محمد بن عبد الکریم، ملل و نحل، ج۱، ص۴۴.

وجه تسمیه علم عقاید به کلام

در مورد علت نام‌گذاری این علم به علم کلام وجوه مختلفی ذکر شده است، اکنون به طور اجمال به بررسی و نقد آنها می‌پردازیم:

حدوث و قدم کلام الهی

گروهی بر این عقیده‌اند که چون یکی از جنجالی‌ترین موضوعات مورد بحث در این علم، حدوث و قدم کلام الهی بوده که به وقوع حوادث ناگواری نیز انجامیده است، اصطلاح کلام در مورد این علم شهرت یافته است.
شهرستانی این وجه را به عنوان یکی از دو وجه تسمیه علم کلام دانسته و گفته است: نامیده شدن علم کلام به این نام، ممکن است به خاطر این باشد که مشهورترین مساله‌ای که پیرامون آن تکلم کرده و بدین جهت با یکدیگر به قتال برخاستند، مساله کلام (الهی) بوده است، در نتیجه، نوع (علم عقاید) به نام کلام (که یکی از مسایل آن است) نامگذاری شده است.

[۶] شهرستانی، محمد بن عبد الکریم، ملل و نحل، ج۱، ص۴۱.

عضدالدین ایجی در «المواقف» و ابن خلدون در «مقدمه ابن خلدون» و سعدالدین تفتازانی در «شرح المقاصد» نیز از این وجه یاد کرده‌اند.

[۷] ایجی، عضدالدین، المواقف، ص۹.

[۸] ایجی، میر سیدشریف، شرح المواقف، ج۱، ص۶۰.

[۹] ابن خلدون، عبدالرحمن بن محمد بن محمد، تاریخ ابن خلدون، ص۵۸۹.

[۱۰] تفتازانی، سعدالدین، شرح المقاصد، ج۱، ص۱۶۴.

برخی وجه مزبور را نادرست دانسته می‌گویند: بحث و مشاجره پیرامون مساله حدوث و قدم کلام الهی یا قرآن در دوران زمامداران عباسی و به ویژه در عصر مامون رواج داشت و حال آنکه همان گونه که قبلاً بیان گردید، شیوع اصطلاح «کلام» به مدت‌ها قبل از آن باز می‌گردد.
لیکن باید دانست: از روایاتی که در رابطه با مساله حدوث و قدم قرآن کریم وارد شده است به دست می‌آید که این مساله در زمان امام صادق (علیه‌السّلام) مورد بحث بوده و شاگران امام (علیه‌السّلام) نظر او را در این باره جویا شده‌اند، چنانکه عبدالرحیم قیصر در نامه‌ای که به امام صادق (علیه‌السّلام) نوشت و از امام خواست تا نظر خود را درباره مسائلی که آن روز مورد بحث و اختلاف میان مسلمانان بود بیان نماید که از آن جمله حدوث و قدم قرآن کریم بود.

[۱۱] صدوق، محمّد بن علی بن حسین بن بابویه قمّی، التوحید، باب ۳۰، روایت ۷.

[۱۲] صدوق، محمّد بن علی بن حسین بن بابویه قمّی، التوحید، باب ۳۰، روایت ۳.

آری مساله یاد شده در اواخر دوران زمامداری مامون رنگ سیاسی به خود گرفت و تا پایان حکومت معتصم به صورت یک مساله حاد مطرح بود و چون مامون و معتصم طرفدار حدوث قرآن بودند، لذا با قائلان به قدم قرآن، با خشنونت برخورد کرده و حتی گروهی را شکنجه نموده و یا به قتل رساندند، و به همین جهت این دوران را «دوره محنت» نامند.

[۱۳] سیوطی، عبدالرحمن، تاریخ الخلفاء، ص۳۰۸.

[۱۴] سیوطی، عبدالرحمن، تاریخ الخلفاء، ص۳۴۰.

بنابراین اگر مقصود کسانی که بحث و مجادله پیرامون مساله کلام الهی را وجه نامیده شدن علم عقاید به علم کلام دانسته‌