توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ناصبیان ۳۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ناصبیان ۳۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ناصبیان ۳۴ اسلاید در PowerPoint :

نواصب

نواصب کسانی هستند که نسبت به فرزندان امام علی (علیه‌السّلام) یعنی امام حسن و دیگر امامان شیعه دشمنی بورزند.

فهرست مندرجات

۱ – معنای لغوی نواصب
۲ – معنای اصطلاحی نواصب
۳ – پیدایش نواصب
۴ – عقیده نواصب و نقد اجمالی آن
۵ – جایگاه نواصب در روایات اهل بیت
۶ – سرانجام نواصب
۷ – پانویس
۸ – منبع

معنای لغوی نواصب

نواصب، جمع ناصب و ریشه آن، نصب است. نصب در لغت به معنای برپاداشتن و برپا کردن جنگ، دشمنی، سوء قصد نسبت به دیگری و نزاع و رفتار کینه توزانه و آشکار ساختن دشمنی و غیر آن است.

[۱] جوهری، اسماعیل بن حماد، صحاح اللغه، تحقیق احمد بن عبدالغفور، ج۱، ص۲۲۴ -۲۲۵، عطار، بیروت، دارالعلم للملایین، ۱۴۰۷ه، چاپ چهارم.

[۲] ابن منظور، جمال الدین محمدبن مکرم، لسان العرب، ج۱، ص۷۵۸ – ۷۵۹، قم، نشر ادب الحوزه، ۱۴۰۵ه، چاپ اول.

[۳] بحرانی، یوسف، الحدائق الناضره، تحقیق محمدتقی ایروانی، ج۱۲، ص۳۲۳، قم، مؤسسه النشر الاسلامی.

[۴] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ج۴، ص۳۱۶ -۳۱۷، تحقیق سید احمد حسینی، مکتب نشر الثقافه الاسلامیه، ۱۴۰۸ه، چاپ دوم.

معنای اصطلاحی نواصب

نصب در اصطلاح به معنای دشمنی با علی (علیه‌السّلام) و کینه‌توزی نسبت به ایشان است

[۵] حقی بروسوی، اسماعیل، تفسیر روح البیان، ج۱۰، ص۴۶۴، بیروت، دارالفکر.

و ناصبی کسی است که با مذمت کردن و نکوهش امام علی (علیه‌السّلام) ایشان را در مورد جسارت قرار دهد.

[۶] ذهبی، شمس الدین، سیراعلام النبلاء، تحقیق علی ابوزید و دیگران، ج۷، ص۳۷۰، بیروت، موسسه الرساله، ۱۴۱۳ه، چاپ نهم.

برخی تظاهر و اعلان دشمنی را در تعریف نصب در ناصبی بودن مطرح ساخته‌اند.

[۷] خویی، سید ابوالقاسم، التنقیح فی شرح العروه الوثقی، تقریر غروی، ج۳، ص۶۹.

[۸] شهیدثانی، زین الدین بن علی، روض الجنان، ج۱، ص۴۲۰.

کسی که نسبت به فرزندان علی (علیه‌السّلام) یعنی امام حسن و دیگر امامان شیعه دشمنی بورزد، اهل نصب و ناصبی است.

[۹] خویی، سید ابوالقاسم، التنقیح فی شرح العروه الوثقی، تقریر غروی، ج۳، ص۶۹.

[۱۰] حلی، یوسف بن مطهر، نهایه الاحکام، تحقیق مهدی رجایی، ج۱، ص۲۷۴، اسماعیلیان، ۱۴۱۰ه، چاپ دوم.

دشمنی با پیامبر اعظم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نیز، نصب است.

[۱۱] سقاف، حسن بن علی، صحیح شرح العقیده الطحاویه، ص۶۵۳، اردن، دارالنووی.

بلکه دشمنی با ایشان، رسواتر از دشمنی با اهل بیت می‌باشند. دشمنی با اهل بیت (علیهم‌السّلام) با نشانه‌ها و در شکل‌ها و قالب‌های گوناگونی ظهور و بروز پیدا می‌کند و مصادیق فراوانی دارد و شامل انکار فضایل آنان، ترجیح دیگران بر آنان و اعتقاد به امامت و خلافت دشمنان اهل بیت و هتک حرمت اهل بیت، سب و دشنام ائمه هدی، پیکار با خاندان وحی، انکار یک یا چند امام، دشمنی با شیعه و… می‌شود.

[۱۲] علامه حلی، کشف الیقین، تحقیق حسین درگاهی، ص۴۶۴، ۱۴۱۱ه، چاپ اول.

[۱۳] بحرانی، هاشم، غایه المرام، تحقیق علی عاشور، ج۵، ص۲۱۲ – ۲۱۳.

[۱۴] شهیدثانی، زین الدین بن علی، روض الجنان، ج۱، ص۴۲۰.

[۱۵] نجفی، حسن، جواهر الکلام، تحقیق قوچانی، ج۶، ص۶۶، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۶۷، چاپ سوم.

[۱۶] حلی، ابن ادریس، السرائر، تحقیق لجنه التحقیق، ج۳، ص۵۸۳، قم، مؤسسه النشر الاسلامی، ۱۴۱۱هـ، چاپ دوم.

[۱۷] مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۶۴، ص۱۰۴، بیروت، مؤسسه الوفاء، ۱۴۰۳ه، چاپ دوم.

[۱۸] مغربی، احمد بن صدیق، فتح الملک العلی، تحقیق امینی، ص۱۱۲-۱۰۸، اصفهان، مکتبه امیرالمؤمنین ۱۳۸۸هـ.

[۱۹] عاملی، حر، وسائل الشیعه، تحقیق عبدالرحیم ربانی شیرازی، ج۶، ص۳۳۹، بیروت، داراحیاء التراث العربی.

پیدایش نواصب

در واقع، ناصبی‌ها هم زمان با روی کار آمدن پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و دعوت مردم به اسلام، به وجود آمدند و کم کم ریشه دواندند؛ آنها به طور گسترده در زمان خلافت ظاهری امام علی بن ابی طالب(علیه‌السّلام) مطرح شدند. (البته نه به صورت یک حزب با تشکیلات و ضوابطی ویژه) جنگ نهروان، خاستگاه اصلی و اولیه یکی از مهم‌ترین گروه نواصب بود؛ یعنی خوارج. این گروه، فرقه‌ای تندرو و از بدترین ناصبی‌ها در عصر ائمه هدی شناخته و معرفی شدند.

[۲۰] شهید ثانی، مسالک الافهام، ج۷، ص۴۳۲، تحقیق و نشر مؤسسه معارف اسلامی، قم، ۱۴۱۳ه، چاپ اول.

[۲۱] نراقی، احمد، مستند الشیعه، ج۱، ص۲۰۴، تحقیق و نشر مؤسسه آل البیت، قم، ۱۴۱۵ه، چاپ اول.

رشد نواصب در زمان امویان بویژه معاویه زیاد شد؛ مثلا معاویه به کارگزاران خود طی نامه‌ای اعلام کرد: من هرگونه حمایت خود را از کسانی که حتی اندکی از فضیلت ابوتراب و اهل بیتش را روایت کند، برمی دارم. خطبای دربار در پی بخش نامه معاویه در هر ناحیه و بر فراز هر منبر، به لعنت علی و بیزاری جستن از او پرداخته، ایشان و اهل بیتش را مورد سب و ناسزا قرار دادند. بر اثر سیاست اهریمنی معاویه و هوادران او، دشنام به اهل بیت به طور آشکار و جعل حدیث علیه آنان تا سال‌های متمادی ادامه پیدا کرد.

[۲۲] ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۵۶، تحقیق ابراهیم، داراحیاء الکتب العربیه، ۱۳۷۸ه، چاپ اول.

[۲۳] ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱۱، ص۴۴.

[۲۴] خویی، کتاب الطهاره، علی غروی، ص۶۵۶،