توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل میرمحمد ترمذی ۳۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل میرمحمد ترمذی ۳۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل میرمحمد ترمذی ۳۲ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل میرمحمد ترمذی ۳۲ اسلاید در PowerPoint

تِرْمِذی، میرمحمدصالح حسینی اکبرآبادی (د ۱۰۶۰ یا ۱۰۶۱ق/۱۶۵۰ یا ۱۶۵۱م)، متخلص به کشفی و سبحانی، محدث، شاعر و خوش‌نویس ایرانی‌تبار و از عرفای سلسل قادریه هند بود.

فهرست مندرجات

۱ – معرفی ترمزی
۱.۱ – سلسل نسب میرمحمدصالح
۱.۲ – تخلص میرمحمدصالح
۱.۳ – خط و موسیقی
۱.۴ – مناصب
۱.۵ – در گذشت
۲ – آثار
۲.۱ – آثار خطی
۲.۲ – رساله‌ در موسیقی
۳ – فهرست منابع
۴ – پانویس
۵ – منبع

معرفی ترمزی

نیاکان وی در زمان پادشاهی شاهرخ تیموری (۷۷۹-۸۵۰ق) به هند رفتند.
او خود از معاصران شیخ بهایی

[۱] محمد حر عاملی، امل الآمل، ج۲، ص۲۷۷، به کوشش احمد حسینی، بغداد، ۱۳۵۸ق.

[۲] آقابزرگ، الذریعه، ج۲۲، ص۳۳۴.

[۳] عباس قمی، الفوائد الرضویه، ج۱، ص۵۴۶، تهران، ۱۳۲۷ش.

[۴] ظهورالدین احمد ، پاکستان میں فارسی ادب کی تاریخ، ص ۲۳۹، لاهور، ۱۹۷۴م .

[۵] عبدالله افندی، ریاض العلماء، ج۵، ص۱۱۰، به کوشش محمود مرعشی و احمد حسینـی، قم، ۱۴۰۱ق.

[۶] ذبیح‌الله صفا، تاریخ ادبیات در ایران، ج۵، ص۱۳۱۱، تهران، ۱۳۶۴ش.

و فرزند عبدالله وصفی مشکین قلم بود.
پدرش شاعر و خوش‌نویس نامدار دربار اکبرشاه و پسرش جهانگیر شاه، و از مشایخ معروف سلسل نعمت‌اللهیه در شهر دهلی به شمار می‌آمد.

[۷] بیب‌الله فضایلی، اطلس خط، ج۱، ص۵۵۲، اصفهان، ۱۳۵۰ش.

[۸] رضا قلی هدایت، ریاض العارفین، ج۱، ص۱۵۹، تهران، ۱۳۱۶ش.

[۹] عبدالحی، نزهه الخواطر، ج۵، ص۲۶۵، حیدرآباد دکن، ۱۳۹۶ق/۱۹۷۶م.

سلسل نسب میرمحمدصالح

سلسل نسب میرمحمدصالح با چند واسطه به شاه نعمت‌الله ولی می‌رسد.
در منابع تاریخی آمده است که اخلاف شاه نعمت‌الله، نخست ساکن کرمان بودند و از این‌رو، آنها را کرمانی گفته‌اند و به سبب سکونت در اکبرآباد (آگره) هند، آنان را اکبرآبادی نیز خوانده‌اند.

[۱۰] غلام ‌سرور، خزینه الاصفیا، ج۲، ص۳۵۰، کانپور، ۱۹۲۹م.

[۱۱] ذبیح‌الله صفا، تاریخ ادبیات در ایران، ج۵، ص۱۳۱۱، تهران، ۱۳۶۴ش.

[۱۲] مهدی بیانی، احوال و آثار خوش‌نویسان، ج۳، ص۷۷۸، تهران، ۱۳۴۸ش.

[۱۳] رضا قلی هدایت، مجمع الفصحا، ج۴، ص۱۰۷، به کوشش مظاهر مصفا، تهران، ۱۳۳۹ش.

[۱۴] محمدعلی مدرس، ریحانه الادب، ج۵، ص۶۲، تهران، ۱۳۶۹ش.

[۱۵] منزوی، خطی، ج۴، ص۲۸۳۵

تخلص میرمحمدصالح

میرمحمدصالح به هر دو زبان فارسی و اردو شعر می‌سرود.
وی در اشعار فارسی خود به کشفی، و در سروده‌های اردو به سبحانی (یا سبحان) تخلص می‌کرد .

[۱۶] ظهورالدین احمد ، پاکستان میں فارسی ادب کی تاریخ، لاهور، ص۲۳۹ ، ۱۹۷۴م .

[۱۷] محمدشفیع، مقالات، ج۴، ص۲۴۳، به کوشش احمد ربانی، لاهور، ۱۹۷۲م.

خط و موسیقی

وی همچنین خط نستعلیق را به خوبی می‌نوشت و ظاهراً در موسیقی هندی نیز دستی داشت.

[۱۸] محمدصالح کنبو، عمل صالح (شاه‌جهان‌نامه)، ج۳، ص۳۴۴- ۳۴۵، به کوشش غلام یزدانی و وحید قریشی، لاهور، ۱۹۶۷م.

[۱۹] عبدالحی، نزهه الخواطر، ج۵، ص۳۹۰، حیدرآباد دکن، ۱۳۹۶ق/۱۹۷۶م.

[۲۰] محمد بختاورخان، مرآه العالم، ج۲، ص۴۸۴، به کوشش ساجده س ـ علوی، لاهور، ۱۹۷۹م.

[۲۱] محمدمظفر حسین صبا، تذکر روز روشن، ج۱، ص۶۷۸، به کوشش محمدحسین رکن‌زاده آدمیت، تهران، ۱۳۴۳ش.

[۲۲] بیب‌الله فضایلی، اطلس خط، ج۱، ص۵۵۲، اصفهان، ۱۳۵۰ش.

[۲۳] مهدی بیانی، احوال و آثار خوش‌نویسان، ج۳، ص۷۷۸، تهران، ۱۳۴۸ش.

مناصب

میرمحمدصالح پس از آن‌که عمری را در فقر و پریشانی سپری کرد، سرانجام در ۱۰۵۶ق/۱۶۴۶م به منصب داروغگی کتابخان شاهجهان (حک‌ ۱۰۳۷- ۱۰۶۸ق) منصوب شد و سپس به مرتب امارت رسید و والی یکی از صوبه‌ها (ولایات) و فرمانده قشونی ۵۰۰ نفری گردید .

[۲۴] محمدمظفر حسین صبا، تذکر روز روشن، ج۱، ص۶۷۸، به کوشش محمدحسین رکن‌زاده آدمیت، تهران، ۱۳۴۳ش.

[۲۵] ظهورالدین احمد ، پاکستان میں فارسی ادب کی تاریخ ، ص۲۳۹ ، لاهور، ۱۹۷۴م .

هادی،

[۲۶] محمدشفیع، مقالات، ج۴، ص۲۴۳، به کوشش احمد ربانی، لاهور، ۱۹۷۲م.

در گذشت

وی در آگره درگذشت و همان‌جا به خاک سپرده شد .

آثـار

۱. مناقب مرتضوی، که به زبان فارسی و دربار امامت است.
ظاهراً مؤلف که خود از اهل سنت ، اما متنسب به تشیع بوده است، خواسته تا با تألیف این کتاب ارادت سنیان را به حضرت علی – علیه‌السلام- نشان دهد.

[۲۷] منزوی، خطی مشترک، ج۱۰، ص۲۶۵.

[۲۸] نوشاهی، عارف، ج۱، ص۱۳۱۷- ۱۳۱۸، فهرست کتابهای فارسی چاپ سنگی و کمیاب کتابخان گنج‌بخش، اسلام‌آباد، ۱۳۶۹ش.

[۲۹] احمد حسینی، فهرست نسخه‌های خطی کتابخان آیت‌الله مرعشی، ج۴، ص۱۰۳-۱۰۴، به کوشش محمود مرعشی، تهران، ۱۳۵۷ش.

با توجه به این نکته، شاید بتوان میرمحمدصالح را دارای گرایش شیعی دانست، چنان‌که برخی به سرودن اشعاری در مدح اهل بیت و ائم شیعه – علیهم‌السلام- نیز توسط او اشاره کرده‌اند.

[۳۰] محمدصالح کنبو، عمل صالح (شاه‌جهان‌نامه)، ج۳، ص۳۴۵، به کوشش غلام یزدانی و وحید قریشی، لاهور، ۱۹۶۷م.

این کتاب شامل ۱۲ باب د