توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل میرعبدالجلیل بن احمد حسینی بلگرامی ۴۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل میرعبدالجلیل بن احمد حسینی بلگرامی ۴۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل میرعبدالجلیل بن احمد حسینی بلگرامی ۴۴ اسلاید در PowerPoint :

میرعبدالجلیل بن احمد بلگرامی

بِلگِرامی، عبدالجلیل بن احمد حسینی واسطی، شاعر پارسی‌گوی هند در قرن دوازدهم می‌باشد.

فهرست مندرجات

۱ – معرفی بلگرامی
۱.۱ – نسب
۱.۲ – تاریخ ولادت
۱.۳ – اساتید
۱.۴ – هجرت به دکن
۱.۵ – وفات
۲ – قصیده در رثای بلگرامی
۳ – تخصص‌های بلگرامی
۴ – شاعر بودن بلگرامی
۴.۱ – تخلص‌ها
۴.۲ – نقاد شعر
۴.۳ – سرودن ماده تاریخ
۵ – گرایش‌های شعری بلگرامی
۶ – آثار بلگرامی
۶.۱ – آثار منظوم
۶.۲ – آثار منثور
۶.۲.۱ – انشای عبدالجلیل
۶.۲.۲ – مکاتیب جلیل
۷ – فرزندان و نوادگان بلگرامی
۸ – فهرست منابع
۹ – پانویس
۱۰ – منبع

معرفی بلگرامی

نسب

 میرعبدالجلیل بن احمد بلگرامی  از سادات واسطی است که در حدود ۶۱۴ به بلگرام مهاجرت کردند.

سلسله نسب او به زید بن زین‌العابدین علیه‌السلام می‌رسد.

[۱] تقی رضا بلگرامی، «علامه میرعبدالجلیل واسطی بلگرامی کی فارسی تاریخ گوئی»، ج۱، ص۱۶۱، دانش، ش ۲۲ (تابستان ۱۳۶۹).

تاریخ ولادت

بلگرامی در ۱۳ شوال ۱۰۷۱ در بلگرام به دنیا آمد.

اساتید

علوم عقلی و نقلی را از شیخ غلام نقشبندی لکهنوی (متوفی ۱۱۲۷)

[۲] رحمان علی، تذکره علمای هند، ج۱، ص۱۰۸، لکهنو ۱۳۳۲/۱۹۱۳.

[۳] شریف حسین قاسمی، «مثنوی میرعبدالجلیل بلگرامی در بیان عروسی فرخ سیر پادشاه تیموری»، ج۱، ص۲۶، مجله روابط فرهنگی هند و ایران (۱۹۷۸).

و سند حدیث را از سید مبارک محدث بلگرامی شاگرد نورالحق

[۴] رحمان علی، تذکره علمای هند، ج۱، ص۱۰۸، لکهنو ۱۳۳۲/۱۹۱۳.

[۵] محمد قدرت الله گوپاموی، تذکره نتائج الافکار، ج۱، ص۴۹۲، بمبئی ۱۳۳۶.

فرزند شیخ عبدالحق محدث دهلوی آموخت.

[۶] محمد قدرت الله گوپاموی، تذکره نتائج الافکار، ج۱، ص۴۹۲، بمبئی ۱۳۳۶.

هجرت به دکن

در ۱۱۰۴ رهسپار دکن شد.

در اورنگ آباد با ناصرعلی سرهندی (متوفی ۱۱۰۸) شاعر پارسی‌گوی هند ، ملاقات کرد،

[۷] بندربن داس خوشگو، سفینه خوشگو، ج۱، ص۱۵۷، دفتر ۳: تذکره شعرای فارسی، چاپ سیدشاه محمدعطاءالرحمان عطاکاکوی، پتنه ۱۳۷۸/۱۹۵۹.

اما به زودی به وطن بازگشت و در ۱۱۱۱ به دربار اورنگ زیب (حک: ۱۰۶۸ـ ۱۱۱۸) راه یافت.

[۸] غلام علی شیرین عزت الله قانع، تذکره مقالات الشعراء، ج۱، ص۴۰۶، چاپ حسام الدین راشدی، کراچی ۱۹۵۷.

وفات

در فاصله سال‌های ۱۱۱۲ تا ۱۱۳۰ منصب‌های تیولداری (جاگیری) و دبیری (بخشی‌گری) و وقایع نگاری را به عهده داشت،

[۹] غلام علی شیرین عزت الله قانع، تذکره مقالات الشعراء، ج۱، ص۴۰۶، چاپ حسام الدین راشدی، کراچی ۱۹۵۷.

[۱۰] دانشنامه ایرانیکا، ذیل «عبدالجلیل بلگرامی».

[۱۱] بندربن داس خوشگو، سفینه خوشگو، ج۱، ص۱۵۶، دفتر ۳: تذکره شعرای فارسی، چاپ سیدشاه محمدعطاءالرحمان عطاکاکوی، پتنه ۱۳۷۸/۱۹۵۹.

اما در ۱۱۳۰ همه این مناصب را به پسرش، سیدمحمد، سپرد و خود به دهلی رفت

[۱۲] غلام علی شیرین عزت الله قانع، تذکره مقالات الشعراء، ج۱، ص۴۰۶، چاپ حسام الدین راشدی، کراچی ۱۹۵۷.

و سرانجام در ۲۳ ربیع الاخر ۱۱۳۸ در شاه‌جهان آباد درگذشت و طبق وصیتش در زادگاهش بلگرام دفن شد.

[۱۳] بندربن داس خوشگو، سفینه خوشگو، ج۱، ص۱۵۷، دفتر ۳: تذکره شعرای فارسی، چاپ سیدشاه محمدعطاءالرحمان عطاکاکوی، پتنه ۱۳۷۸/۱۹۵۹.

[۱۴] رحمان علی، تذکره علمای هند، ج۱، ص۱۰۹، لکهنو ۱۳۳۲/۱۹۱۳.

[۱۵] محمد قدرت الله گوپاموی، تذکره نتائج الافکار، ج۱، ص۴۹۳، بمبئی ۱۳۳۶.

قصیده در رثای بلگرامی

غلامعلی آزاد بلگرامی (متوفی ۱۲۰۰)، شاعر و تذکره‌نویس هند که نوه و شاگرد بلگرامی نیز بود، در رثای وی قصیده‌ای سروده است مشتمل بر ۱۰۱ بیت با چهار مطلع که همه مصراع‌های آن ماده تاریخ وفات بلگرامی است.

[۱۶] غلام علی شیرین عزت الله قانع، تذکره مقالات الشعراء، ج۱، ص۴۱۲، چاپ حسام الدین راشدی، کراچی ۱۹۵۷.

تخصص‌های بلگرامی

بلگرامی در تفسیر و حدیث و تاریخ و لغت و ادب و شعر و موسیقی مهارت داشت و به زبان‌های عربی و فارسی و ترکی و هندی شعر می‌سرود.

[۱۷] رحمان علی، تذکره علمای هند، ج۱، ص۱۰۸، لکهنو ۱۳۳۲/۱۹۱۳.

[۱۸] محمد قدرت الله گوپاموی، تذکره نتائج الافکار، ج۱، ص۴۹۲، بمبئی ۱۳۳۶.

شاعر بودن بلگرامی

تخلص‌ها

در شعر ابتدا «طرازی» و «واسطی» و سپس «عبدالجلیل» و «میرجلیل» تخلص می‌کرد.

[۱۹] شریف حسین قاسمی، «مثنوی میرعبدالجلیل بلگرامی در بیان عروسی فرخ سیر پادشاه تیموری»، ج۱، ص۲۶، مجله روابط فرهنگی هند و ایران (۱۹۷۸).

در میان دانشوران و عالمان عصر خود و نیز امیران و رؤسا جای‌گاهی ویژه داشت.

نقاد شعر

بیشتر تدریس می‌کرد و در فنّ شعر نقّادی معتبر بود.

[۲۰] شریف حسین قاسمی، «مثنوی میرعبدالجلیل بلگرامی در بیان عروسی فرخ سیر پادشاه تیموری»، ج۱، ص۲۷، مجله روابط فرهنگی هند و ایران (۱۹۷۸).

سرودن ماده تاریخ

وی بویژه در سرودن ماده تاریخ مهارت داشت و به مناسبت‌های گوناگون، مانند جلوس پادشاهان ، وزارت و امارت ، فتح و کشورگشایی و درگذشت بزرگان، ماده تاریخ می‌سرود.

از جمله هنگامی که اورنگ زیب در ۱۱۱۱ قلعه ستاره، از قلعه‌های معروف دکن، را فتح کرد، برای آن یازده قطعه ماده تاریخ به زبان‌های فارسی و عربی و ترکی و هندی سرود، با عنوان «گلزار فتح شاه هند» و «طُویْنامه (= جشن نامه) فیروزی شاه عالم‌گیر».

[۲۱] رحمان علی، تذکره علمای هند، ج۱، ص۱۰۸، لکهنو ۱۳۳۲/۱۹۱۳.

[۲۲] تقی رضا بلگرامی، «علامه میرعبدالجلیل واسطی بلگرامی کی فارسی تاریخ گوئی»، ج۱، ص۱۶۴، دانش، ش ۲۲ (تابستان ۱۳۶۹).

گرایش‌های شعری بلگرامی

دوران شعر هندی و فارسی در عصر اورنگ زیب معمولاً به سبب دو گرایش معروف است: مثنوی سرایی ، و احیای دلبستگی شاعران مسلمان هند به زبان هندی.

در شعر بلگرامی نمونه‌های آشکار هر یک از این دو گرایش را می‌توان یافت که پس از وی آزاد بلگرامی آن را به نسل‌های بعد منتقل کرد.

[۲۳] دانشنامه ایرانیکا، ذیل «عبدالجلیل بلگرامی».

آثار بلگرامی

بلگرامی آثار بسیاری به نظم و نثر داشته، اما تنها برخی از آن‌ها باقی‌مانده است.

آثار منظوم

از جمله آثار منظومِ اوست:

۱) دیوان شعر ؛ 

[۲۴] محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، الذریعه الی تصانیف الشیعه، ج۹، قسم ۴، ص۱۲۴۸، چاپ علی نقی منزوی و احمد منزوی، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.

۲) مثنوی امواج خیال، در تعریف و توصیف شهر بلگرام؛

۳) مثنوی درباره مرگ خدمتکارش که هنگام سفر به دکن او را همراهی می‌کرد؛

۴) طوبی

[۲۵] احمد منزوی، فهرست نسخه های خطی فارسی، ج۴، ص۲۹۹۵، تهران ۱۳۴۸ـ۱۳۵۱ ش.

یا مثنوی در بیان کدخدایی (= عروسی) فرخ سیر پادشاه تیموری (متوفی ۱۱۳۱) با دختر راجه اجیت سینگ در ۱۱۲۷.

علی اصغر بلگرامی، در فارسی بلگرام، نام این